Nadat ik vanmorgen de uitzending over de afdeling hematologie van het VU MC had gekeken, had ik sterk de behoefte aan frisse lucht. 's Middags ben ik de tweede bolacacia gaan snoeien. De eerste had ik zondag al onder handen genomen. Het was heel aangenaam in de tuin en het snoeien van de bolacacia vind ik wel ontspannend. Er kan niet veel mee mis dacht ik. Tot ik net op tuinkrant.com het volgende artikel zag: "Het snoeiuurtje deel 2: snoeien van bolacacia, verknoei het niet!" Vooral die toevoeging baart mij zorgen. Ik ga de instructievideo maar eens bekijken, voor ik de andere twee bolacacia's ga snoeien.



Ook heb ik de eerste Hommel van dit jaar gespot. Ook wel weer heel vroeg. Nog even en ze blijven het hele jaar door buiten vliegen.

Een mooie dag om te fietsen vandaag. En aangezien ik toch nog kaartjes van een theatervoorstelling moest ophalen in Zeist, ben ik dat gaan doen op de fiets. Bij het theater (annex hotel, bioscoop, etc) aangekomen gaf ik het opgeschreven (ik vertrouw niet meer zo op mijn geheugen) reserveringsnummer aan de receptioniste. Bij het reserveren was ons verteld dat je dat nummer nodig had om de kaarten te halen. Maar dat was niet genoeg. Ze moest ook de voorstelling weten. En daar liet mijn geheugen het even afweten. Ik wist het niet meer. Gelukkig kwam ik daar wel achter met behulp van de theateragenda en ging ik toch nog met kaartjes naar huis.

Niet direct naar huis, want ik wilde de fietsroute naar het UMC eens proberen en was nu al een eind op weg. Die route heb ik een stuk door Zeist heen gefietst tot aan de snelweg en weilanden en vandaar weer terug naar huis. Nu weet ik hoe ik moet fietsen en heb ik een idee van de reistijd op de fiets. Dat zal ongeveer 40 minuten zijn. Dat is goed te doen. Als ik dan straks iedere week naar het UMC moet voor controle maak ik er nog wat nuttigs van door te fietsen.

De eerste bloesem zit al weer in de pruimenboom. Het wordt steeds vroeger. Vorig jaar was dat op 5 maart en nu al op 22 februari.

Het Jeugdtheater De Krakeling bestaat 30 jaar. Leuk, maar wat heb ik daar mee. Ik heb daar 2 keer gespeeld in een toneelvoorstelling. Een docent van de Heao (Pim Batema) regisseerde een toneelgroep. Ik ben mee gaan spelen en later nog een paar Heao-ers. De uitvoeringen waren in theater De Krakeling (aan de overkant van het toenmalige hoofdgebouw van de HES Amsterdam).

Hierbij nog een foto van "Alles voor de tuin" (Everything in the garden) van Edward Albee, dat we in 1987 of 1988 hebben gespeeld in De Krakeling.



Op de Volkskrant site staat in het kader van dit 30 jarig bestaan onderstaand filmverslag van De Krakeling.



Zie ook: Artisjok bij jeugdtheater De Krakeling en vk.tv/artisjok

Vorige week zijn we naar het theater geweest in Utrecht; in Vredenburg Leeuwenbergh, een tijdelijke vestiging van theater Vredenburg. Dat alleen al was heel indrukwekkend. Een heel mooi gebouw aan de rand van de binnenstad bij de Maliebaan. Je komt binnen in een prachtige kelder met grote gewelven. Voor de voorstelling ga je naar boven waar twee grote zalen zijn, gescheiden door pilaren. Het gebouw heeft allerlei functies gehad en het is duidelijk te zien dat het gebouw ook een tijd dienst heeft gedaan als kerkgebouw.

We waren daar om Kijkshock 2 1/2 te zien. Een voorstelling van animatiefilms met live muziek. '2 1/2' houdt in dat er twee eerdere voorstellingen zijn geweest, die we gemist hebben. Daarvan werden gelukkig films vertoond. En van de derde Kijkshock kregen we een voorproefje. Maar de voorstelling was er vooral omdat de makers hun boek en DVD wilden presenteren.

De animatiefilms waren erg leuk, vreemd en met een heel eigen stijl. Veel van de vreemde gedachtenspinsels van de makers kon ik goed volgen; wat meer zegt over mijn vreemde geest. Live muziek bij de films is wel heel bijzonder. In dit geval geen Hollywood-muziek van een groot orkest, maar meer jazz-achtige herrie van vijf muzikanten. Soms wat te veel herrie, maar wel functioneel.

Vooral de film 'Activity Center', waarvan bovenstaande still, was erg goed. Het begint met eenvoudige bewegingen en geluiden binnen hetzelfde plaatje, maar na verloop van tijd raak je gedesoriënteerd door de vreemde dingen die er gebeuren. De tekenstijl hier doet sterk denken aan de 'klare lijn' van Kuifje. De term 'klare lijn' is bedacht door Joost Swarte en deze stijl kom je ook tegen in zijn werk.

De DVD en het prachtig vormgegeven boekje kon ik niet laten liggen. Dus nu kan ik thuis nog even nagenieten.
Het boekje is overigens uitgegeven door de uitgeverij Oog & Blik, een uitgeverij van stripboeken, die mede door Joost Swarte is opgericht. Dus een link tussen Vinex Productions en Joost Swarte is er blijkbaar.

Website van de makers: www.vinexproductions.nl

De verkiezingen in de VS. Het blijft me bezighouden. Zou er wat gaan veranderen. Vandaag hierover weer een artikel in de krant. Het verhaal ging deze keer, over wat de onderstaande video heeft losgemaakt in Amerika. Het nummer is geschreven door will.i.am van The Black Eyed Peas (Amerikaanse hiphop band) en de video is geproduceerd door Jesse Dylan (de zoon van Bob). Geïnspireerd op de speach van Barack Obama na zijn verlies in New Hampshire (zie tekst onderaan). Niet geschreven in opdracht van de Obama-campagne, maar geschreven omdat will.i.am (eindelijk) geïnspireerd raakte door een presidentskandidaat.

Dus ik even de video bekijken. Impressed...

Op YouTube door miljoenen (jonge) Amerikanen bekeken. Daar kan geen campagne tegenop. De video wordt nu ook op verkiezingsbijeenkomsten van Obama gedraaid. Helemaal gratis. En dat in de VS.



Lees ook het verhaal achter de video van will.i.am op www.yeswecansong.com
Interview met will.i.am en Jess Dylan op YouTube: Interview with Will.i.am about celeb-filled music Yes We Can
En nog veel meer op YouTube.


Speach/tekst

It was a creed written into the founding documents that declared the destiny of a nation. Yes we can.
It was whispered by slaves and abolitionists as they blazed a trail toward freedom.
Yes we can.
It was sung by immigrants as they struck out from distant shores and pioneers who pushed westward against an unforgiving wilderness. Yes we can.
It was the call of workers who organized; women who reached for the ballot; a President who chose the moon as our new frontier; and a King who took us to the mountain-top and pointed the way to the Promised Land.
Yes we can to justice and equality. (yes we can)
Yes we can to opportunity and prosperity.
Yes we can to opportunity and prosperity.
Yes we can to opportunity and prosperity.
Yes we can heal this nation.
Yes we can repair this world.
Yes we can. Si Se Puede.
We know the battle ahead will be long, but always remember that no matter what obstacles stand in our way, nothing can stand in the way of the power of millions of voices calling for change.
We want change!
We have been told we cannot do this by a chorus of cynics who will only grow louder and more dissonant. We've been asked to pause for a reality check. We've been warned against offering the people of this nation false hope.
But in the unlikely story that is America, there has never been anything false about hope.
We want change! I want Change.
The hopes of the little girl who goes to a crumbling school in Dillon are the same as the dreams of the boy who learns on the streets of LA; we will remember that there is something happening in America; that we are not as divided as our politics suggests; that we are one people; we are one nation; and together, we will begin the next great chapter in America's story with three words that will ring from coast to coast; from sea to shining sea - Yes. We. Can.

Een uur geleden (14.15 uur) maakte ik deze foto; op ons terras in de zon en uit de wind. Inmiddels is het alweer 4 graden kouder.



We hebben ook in de zon en uit de wind geluncht bij het restaurant van Landgoed Kraaybeekerhof in Driebergen. Helemaal geweldig.

Vanmiddag naar een concert van Wouter Hamel en band geweest: Jazz & Blues Bunnik in Brothers. Wouter Hamel wordt wel de nieuwe Jamie Cullum genoemd. Wij hebben meer met de muziek van Wouter dan van Jamie. Wouter Hamel speelt jazz, maar dan met invloeden van pop, die wij erg goed vinden klinken. Op YouTube zijn video's te vinden.

Genoten van de muziek. Anderhalf uur staan ging goed zolang de band muziek speelde. Maar daarna merkte ik dat ik aardig over mijn grens was gegaan; wazig in het hoofd en een verzuurde rug. Vlug naar huis en mijn bed in. Bunnik is gelukkig dichtbij.

De zon reflecteert via het beeldscherm...


op een glazen deur (waar komt die vorm vandaan?)...


op een andere deur.

“Als je kanker hebt moet je kennelijk voldoen aan allerlei eisen die de omgeving aan je stelt. Er bestaat een soort samenzwering: je moet je bezighouden met de dood, je moet klagen over je lichamelijke problemen, je moet diep de ellende in en je quasi-diepzinnig storten op allerlei items rondom zingeving en lijden. Ik heb een hekel aan dat dramatiseren, dat ligt niet in mijn aard. Ik wil mijn eigen leven leven, maar dat lijkt niet zomaar te mogen. Sommige mensen heb ik zelfs op afstand moeten houden, omdat ik – zo voelde ik het –weigerde een rol te spelen in hun drama.” – Ivan Wolffers / uit : Buigen als bamboe (uitgeverij Plantaan).

Ivan Wolffers is schrijver, arts en hoogleraar en kreeg in 2002 te horen dat hij prostaatkanker had.

We kwamen het citaat weer tegen en het blijft heel goed. Ik had het zelf geschreven kunnen hebben. Ik wilde het even delen met jullie.

www.ivanwolffers.nl
nl.wikipedia.org/wiki/Ivan_Wolffers
www.plataan.nl/html/9058072614_1.htm

Vandaag waren we in het Universiteitsmuseum Utrecht. Eindelijk maar eens gedaan. Ook omdat nu de tentoonstelling "Karakter te kijk" te zien is. Dat gaat over de vraag of je karakter is aangeboren of de vraag of je persoonlijkheid in je hersenen zit. Daarvoor zijn allerlei onderzoeken op dit gebied bij elkaar gebracht en op een hele leuke manier uitgelegd en verbeeld. Weer veel geleerd. Ook veel misverstanden over karakter en persoonlijkheid worden uit de wereld geholpen, zoals het klassieke beeld van de boef. Heel lang vonden psychologen en criminologen dat je het geboefte aan het gezicht kon herkennen; o.a. diepliggende ogen en haviksneus.
Je kunt ook zelf een test invullen en deze vergelijken met een aantal bekende Nederlanders, zoals Henk Westbroek. De test hebben we wel gedaan, maar niet meer vergeleken met BN's. De uitkomst was ook niet heel verrassend.

Verder zijn we nog door een vaste tentoonstelling van oude apparatuur gelopen; tandartsapparatuur waarmee je echt niet meer behandeld wilt worden. En door het rariteitenkabinet, dat bestaat uit opgezette vogels, skeletten en prachtige oude vitrinekasten met beesten op sterk water en andere overblijfselen van het oude universiteitsleven.

Achter het museum ligt een prachtige grote tuin met kas en oranjerie. Deze tuin is de oude hortus van de Universiteit van Utrecht en de kas is een van de oudste in zijn soort en prachtig gerenoveerd.

Heel interessant vonden wij het en vast heel leuk voor kinderen; vooral het jeugdlab waar je proefjes kunt doen. Daarbij is de architectuur van het museum ook nog de moeite van een bezoek waard. Iets heel anders dan een kunstmuseum, waar we meestal naar toe gaan.

De techniek en het gebruiksgemak van een elektronisch bediend kattenluik is heel leuk voor de mensen. Maar de gebruiker, mijnheer Pimmie, denkt daar heel anders over. Hij houdt niet van verandering en van een luik dat geluiden maakt al helemaal niet.

Het nieuwe luik vond hij dus niks. Toch ontdekte hij na een paar dagen snuffelen en proberen dat het luik beter zicht geeft, groter is, soepeler opengaat en vooral altijd openstaat. Pimmie kon eindelijk in volle vaart van achteruit de tuin naar de achterdeur rennen en dan in een keer door het luik naar binnen stormen. Dan kwam hij ergens bij de voordeur tot stilstand. Heerlijk vond hij dat.

Na twee weken werd het tijd om Pimmie aan het slot te laten wennen. Het lukte ons niet om hem dat uit te leggen, zodat het de eerste keer niet zo soepel liep. Hij stormde weer op het luik af. We waren te laat om hem te waarschuwen. Hij botste vol op het luik. Tom & Jerry taferelen. Met die snelheid ging het luik niet snel genoeg open. Toen hij beduusd voor het luik zat was dat inmiddels wel opengegaan. Wij hebben heel hard geroepen en toen kwam hij langzaam door het luik gelopen. Eerste poging niet mooi, maar wel geslaagd. De 2 weken daarna is hij wel in en uit geweest, maar schrok iedere keer van het geluid van het openspringende slot en het dichtvallen van het luik. Als hij het slot hoorde openspringen stopte hij en bleef voor het luik staan. Als hij te lang wacht gaat het slot weer dicht. Met enige overtuigingskracht van ons kwam hij dan toch binnen.

Nu gaat het wel goed (na ruim een maand). Eergisteren is hij nog heel snel door het luik gerend, toen hij moest vluchten voor het vuurwerk. Hij ging mee wandelen en op 30 meter van ons huis hoorde hij heel dichtbij vuurwerk. Hij sprintte naar huis, om het huis heen, over de schutting, door de tuin en door het luik. Wij renden hem achterna om te weten waar hij naartoe vluchtte. Toen wij net bij de voordeur waren, stond hij al binnen bij de voordeur. En vijf tellen later lag hij onder ons bed. Blijkbaar heeft hij inmiddels ook door dat hij met (een bepaalde) redelijke snelheid toch door het luik kan.

Met al het vuurwerk, de afgelopen week, was het ook niet makkelijk voor Pimmie om te wennen. Hij moest vaak binnenblijven of wilde zelf niet naar buiten. Maar vanaf vandaag kan hij helemaal zelf bepalen wanneer hij in en uit gaat. En zijn vrienden kunnen niet meer mee-eten.

Zie pagina voor reacties pagina Kattenluik reacties

Alle bloglezers wens ik een


•
gelukkig en gezond 2008
•

Onze kater Pimmie heeft sinds kort een high tech kattenluik. Daardoor kan alleen hij naar binnen en niet de buurtkatten. Zo vernieuwend is dat niet, zullen veel kattenliefhebbers denken, want dat bestaat al jaren. Maar Pimmie hoeft geen riempje om met een magneetje of zoiets om binnen te komen. Dat is prettig, want Pimmie houdt niet van riempjes. Het luik reageert op de identificatiechip in zijn nek.

De meeste katten hebben tegenwoordig zo'n chip, dus waarom zou je dat niet gebruiken om het luik te ontgrendelen, dacht ik in 2002. Het hele internet afgezocht naar zo'n kattenluik, maar niets gevonden. Wel een paar Amerikaanse sites gevonden, die hele vernuftige luiken hadden ontwikkeld. Bijvoorbeeld een systeem met camera om vast te stellen of Poekie met een prooi binnenkwam, want dan bleef het luik dicht. Of een schuifdeur als luik, zodat de wasberen het luik niet van buiten konden openmaken. Maar geen chipherkenning. Daarna nog gezocht naar elektronica om zelf iets te bouwen, maar dat is niet mijn sterkste kant. Dus dat hield snel op.

Het kattenluikproject lag daarna een paar jaar stil. Tot we afgelopen zomer het gehannes met het gewone kattenluik zat waren. Kattenluik open, dicht of eenzijdig dicht, zodat Pimmie naar buiten kon, maar niemand er meer in. En wij maar portier spelen voor de kat. Of Pimmie die regelmatig een dag buiten bleef voor een dicht luik, omdat wij er niet waren. Toch wilden we de buurtkatten niet meer in huis hebben. We hebben wat eten verstrekt aan die beesten. En een krolse kat in je huis is ook geen lolletje. In september ging ik weer op internet op zoek naar een kattenluik met id-chip herkenning. Tot onze grote verbazing bestaat deze sinds begin dit jaar. Na enig aarzelen hebben we die maar besteld. Want zou het luik ook Pimmie zijn chip herkennen?

Ja, de chip van Pimmie werkt ook. Het luik even provisorisch in elkaar gezet, Pimmie onder de luifel door (daar moest Sandra even bij helpen) en het luik was geprogrammeerd. Een tweede keer er onderdoor (weer met hulp) en de eerste positieve test zat erop. Inbouwen was snel gebeurd. Een gat zagen in een harthouten deur vergt enig doorzettingsvermogen, maar dan is het meeste werk wel gebeurd. Nu kan Pimmie (willen is nog iets anders) in en uit en geen andere kat kan erin. Over Pimmie's gewenningsproces schrijf ik later nog een keer.

Meer over het kattenluik dat reageert op de identificatiechip: PetPorte.nl

Zie pagina voor reacties pagina Kattenluik reacties

De foto's zijn al een paar dagen oud en wat cliché. Maar we moeten het er voorlopig mee doen. Het is bijna over met het moois. Misschien roept het bij het bekijken toch nog een witte kerstgevoel op.
Deze slide-show is de eerste die ik in Photoshop (Image Ready) in elkaar heb geknutseld.

Ik wens alle lezers van mijn blog

Prettige kerstdagen

Vandaag las ik in de Volkskrant dat het woord 'weblog' vandaag 10 jaar bestaat. De Amerikaan John Barger heeft de term 10 jaar geleden op zijn eigen weblog geïntroduceerd. Volgens het blad Wired werd de weblog, inmiddels bekend als blog, 8 maanden eerder uitgevonden, in april 1997, door Dave Winer.

Toen ik in 2003 uit het ziekenhuis kwam leek het mij handig om via een website met berichten mijn vrienden en familie te informeren over mijzelf. Ik zocht naar iets als een weblog, maar ik kende de weblog nog niet en via Googlen kwam ik er niet achter. En dat terwijl de website Blogger.com al in 1999 is opgericht. Een vriend van mij heeft in 2003 nog een weblogachtige toepassing gemaakt, maar dat kreeg ik op mijn Macintosh niet aan de praat. Daarbij was ik niet erg fit in die tijd, dus dat maakte het ook al niet makkelijk. Uiteindelijk ben ik in december 2005 mijn blog begonnen. Mooi medium vind ik nog steeds.

Webwereld - Term 'weblog' bestaat 10 jaar
Wikipedia - Weblog
Wikipedia over Dave Winer
Wired - 10 tips voor new bloggers van John Barger
John Barger's blog - robot wisdom weblog

Winterlucht


Kauwen

Great Illuminator, detail (hing oorspronkelijk in hal station Basel)

‘Mijn machines zijn nutteloos, belachelijk en mooi’,

zei Jean Tinguely eens.

En dat is wat ik er ook zo goed aan vind. Daarbij zijn ze nog leuk om naar te kijken ook. Voor kinderen moet het helemaal dikke pret zijn. Dus als je nog iets wilt doen met of zonder je kinderen in de kerstvakantie. Ga de expositie van Jean Tinguely in de Kunsthal bekijken.

Deze week waren we dus in de Kunsthal. Heel ingenieus, gek en lollig wat die man allemaal heeft gemaakt. Veel beweging, mooie vormen en figuren en veel geluid. Vooral de "Méta-Harmonie IV - Fata Morgana" kun je uren naar kijken, omdat daarin zoveel gebeurt; je oren worden wel op de proef gesteld. Later zal ik nog wat filmpjes op mijn blog zetten voor de bewegings- en geluidservaring. Zie ook de foto's.


Wundermachine, Meta-Kandinsky, 1956

Toch wil ik nog een keer naar Basel. Tinguely heeft nog veel meer gekke machines gemaakt dan nu in de Kunsthal staan. En in Basel staat nog een hele mooie en leuke fontein, die ik in het echt wil zien. De Strawinsky fontein bij het Centre Pompidou moet ik ook weer eens bekijken. Die zal ik nu anders bekijken dan destijds, jaren geleden toen ik daar voor het laatst was.

Mijn foto's over Tinguely
Tinguely op YouTube (veel bewegende machines en fonteinen)
Foto's over Tinguely op flickr
Kunsthal Rotterdam
Vorige blog-artikel over Tinguely

Gisteren zijn we naar een lezing geweest over de kunstenaar Jean Tinguely (1925-1991) naar aanleiding van de tentoonstelling over zijn werk in de Kunsthal in Rotterdam. De lezing was bij de Kunstkring Doorn en omstreken. Meestal vallen de berichten van deze kunstkring in onze plaatselijke krant ons niet snel op, maar bij de naam Tinguely werden we wel enthousiast. We zouden al naar de tentoonstelling zijn geweest als er niet iets was tussengekomen. En eind vorig jaar wilde ik even weg en dacht eraan om naar Basel te gaan om o.a. het Jean Tinguely Museum te bezoeken. Dat ging helaas niet door, maar gelukkig is veel van zijn werk nu in Rotterdam te zien. Dat is overigens vrij uniek want als je zijn kunstwerken ziet, begrijp je dat het niet zomaar gedemonteerd, vervoerd en weer gemonteerd wordt.

Jean Tinguely heeft namelijk vooral grote indrukwekkende bewegende kunstwerken gemaakt van schroot en afval. De tentoonstelling in de Kunsthal heet dan ook "Alles beweegt!". De kunstwerken zijn ook allemaal bewegend te zien. Dat geeft de mensen van de Kunsthal dan ook nogal wat kopzorgen. Iedere dag moeten ze de kunstwerken nalopen; of de raderen, wielen, banden en v-snaren nog goed zitten. En ze moeten veel lampen vernieuwen. Een groot deel van de voordracht in Doorn ging over het leven van Tinguely en dat was heel interessant. Hij heeft vooral veel gekke dingen gedaan en dingen die niet mochten. En dat levert altijd mooie anekdotes op. Veel foto's erbij en een heel interessant verhaal. De lezing heeft voor mij bevestigd dat ik zeker naar de tentoonstelling wil.

Jean Tinguely op Wikipedia
Kunsthal - Jean Tinguely

Een familie (vader, moeder en volwassen zoon met vriendin) komen de snackbar wat schuchter binnen. De hele week op de boerderij en dan ineens in de bewoonde wereld.

Vader vraagt zoon: "Wat wil jij?." "Maakt niet uit", zegt de zoon met een zwaar lokaal accent. Vader loopt naar de balie. Blijft besluiteloos staan en keert weer terug naar zijn zoon. Moeder staat er wat afwezig bij. Zij wordt blijkbaar niet geraadpleegd als het om de keuze van snackbarvoer gaat. De vriendin kijkt het allemaal rustig aan. Misschien is dit de eerste keer dat ze met de familie mee uit eten mag. Of ze is al vaker mee geweest en denkt: "Het gaat iedere keer zo. Ik wacht wel af."

Vader vraagt weer wat zijn zoon wil hebben. "Doe maar wat. Een frietje of zo. En een frikandel." En dan: moeder ook een friet? "Ja." Vriendin ook? "Ja". Zo, vader kan bestellen. Ze gaan aan een tafeltje zitten. De zoon komt naar ons toe en vraagt in ABN of hij een stoel mag dat bij ons tafeltje staat.


Sandra dacht dat we hier keken naar ouders met dochter en vriend c.q. schoonzoon. Dan zou ik het nog gênanter vinden.

Afgelopen weekend even naar Dalfsen geweest. Bij vrienden op bezoek geweest en twee nachten in een Bed & Breakfast overnacht. Daardoor hadden we wat meer tijd om samen iets te doen, dan wanneer we op een dag heen en weer rijden.

Op zondag zijn we naar het kasteel Het Nijenhuis bij Heino geweest. Daar waren we een paar jaar geleden ook, maar toen was het kasteel nog niet open. Nu is het kasteel een museum (een locatie van Museum De Fundatie in Zwolle) en was er een mooie tentoonstelling met beelden van Charlotte van Pallandt en schilderijen van Kees Verwey. Erg mooie beelden en schilderijen gezien. We hebben geen foto's van de tentoonstelling, want binnen mocht niet gefotografeerd worden. Maar we hebben wel foto's van buiten, zoals de beeldentuin. Het kasteel is ook heel indrukwekkend van binnen. N.b. dit kasteel is ooit gebruikt als locatie in de film "The Discovery of Heaven" van Jeroen Krabbé.

Museum De Fundatie: www.museumdefundatie.nl
Museum locatie Het Nijenhuis: Het Nijenhuis

Komende zondag is de aftrap voor de Top2000 van 2007 op radio 2 en TV. Vanaf maandag 12 november kun je weer stemmen met je favoriete lijst van gouwe ouwe.

Zie ook radio2 site: Top 2000 trapt dit weekeinde af!

Deze week las ik op de blog van Hanneke Groenteman dat Tosca Niterink terug is Tosca is vooral bekend van Creatief met Kurk en andere TV-programma's met Arjen Ederveen. Nu heeft ze reisprogramma's gemaakt. Volgens mij alleen te bekijken via internet en DVD. Ik heb een deel van het programma op de site gekeken (www.peperenzouttv.nl). Het commentaar van Tosca en de manier van filmen maakt het erg geestig. Zie ook de beschrijving op de blog van Hanneke Groenteman. Een directe link naar het item (werkte vandaag niet): Tosca is terug .

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Kahlerbuddie Sander. We kennen elkaar van onze blogs. Dat is mooi van internet. We zijn niet erg mobiel door onze ziekte en toch ontmoeten we lotgenoten. Na wat blog en e-mailcontact wilden wij elkaar eens in levende lijve zien. Over van alles gesproken en als ik niet heel moe was geworden, zaten we nu nog te praten. Sander heeft er een mooi stuk over geschreven op zijn blog (Mijn leven in de wacht). Daar hoef ik niets aan toe te voegen. Lotgenotencontact vindt ik heel prettig, zoals ook deze keer. Ook als het nauwelijks over onze ziekte gaat.

Het valt niet mee om vallende bladeren te fotograferen. Vooral als je even snel wilt fotograferen en niet de tijd hebt om je camera in te stellen.



Heel mooi als je in een windvlaag ineens een hele regen van blaadjes naar beneden ziet komen.

Kreeg een leuke website door met een spelletje. Het is heel spooky. Probeer het maar eens een paar keer.

Wie weet hoe dat kan?

www.milaadesign.com/wizardy.html

Het was eindelijke weer eens een mooie dag om te fietsen, tussen de buien door. Even een rondje door de bossen gefietst. Twee keer over de Heuvelrug heen. Een van die beklimmingen heet de Maarnse berg. Leuke beklimmingen, maar ik denk niet dat ze in de Tour de France in een catergorie vallen. Wel lekker om de conditie bij te houden. En het bos wordt steeds mooier.

In mijn verslag van de DDW was ik de hussels vergeten te vermelden. Dat was ook een eindexamenproject van een student van de Design Academy. Het zijn gerecyclede speelgoedbeesten; gemaakt van oude speelgoedbeesten. Maar dan iets anders in elkaar gezet. Ik heb er geen foto's van, maar vond wel bijgaande link.

www.hussels.com

Het is deze week weer Dutch Design Week in Eindhoven. Vandaag hebben we de eindexamententoonstelling van de Design Academy bekeken. Erg verrassende ontwerpen gezien. Zoals zoutvaatjes, zonder vervelende dopjes. Gewoon een opening om te vullen en een om te strooien. Hoe het werkt? Geen idee. Een andere topper vonden we het draad gesponnen van oude kranten. Daarvan had de ontwerper ook weer een mat geweven. Prachtig voorbeeld van recycling. We konden ook stemmen voor de publieksprijs voor deze ontwerpen. Helaas was er een stemapparaat met een rij mensen en iemand die het apparaat niet begreep. Dat hebben we maar gelaten. Jammer. Ben wel benieuwd wie er heeft gewonnen. (www.designacademy.nl).

Foto's

Nu ik wil schrijven over deze mooie zondag, zie ik dat mijn vorige stuk ook al over een mooie zondag ging. Het lijkt ook wel of vooral de weekeinden erg mooi zijn de laatste tijd. Tussen de weekeinden regent het geregeld en heb ik ook niet veel om over te schrijven.

Wederom waren we gaan fietsen en zijn we met de fietsen op de auto naar een ander stuk van de Heuvelrug gereden. Nu tussen Doorn en Leersum. Zo zien we steeds weer andere en wonderschone stukjes van Nederland; zo dicht bij huis. Op een overvol terras gezetten. Daar moesten we even warm worden in de zon. Fietsend tussen de bomen was het best fris. Er stond een heel koud briesje. Terug hebben we langs de weilanden gefietst. Lekker warm in de zon. Vorige week zondag hadden we 15 kilometer gefietst. Vandaag al weer 20. We gaan vooruit.



Dit kerkje staat in Nederlangbroek. Dat is aan het begin van de Langbroekerdijk, vlak bij de Nederrijn. Je waant je in het buitenland. Zoals op meer plaatsen langs de route die we vandaag hebben gefietst.

Het was een mooie dag om er opuit te trekken. Wij hebben gefietst in de omgeving van Doorn. Weer iets van de Utrechtse Heuvelrug gezien, dat we nog niet kenden. En we waren niet de enigen. Veel fietsers en wandelaars en alle terrassen onderweg vol. Morgen is het waarschijnlijk weer zo'n dag en gaan we weer fietsen. Het zal dan wel een stuk rustiger zijn.


Blijft mooi: grazende koeien. Hier gelukkig nog regelmatig te zien.


Je zou denken dat dit in Duitsland of Oostenrijk is. Maar dit is bij Huis Doorn. Vermoedelijk de invloed van Keizer Wilhelm.

Pimmie op zijn vaste spotplaatsen...


Op de tuintafel om het achterterritorium te verdedigen


In de vensterbank om het voorterritorium te verdedigen

Je kunt aan zijn blik zien dat hij van camera's niet vrolijk wordt. En dat op dierendag.

Gisteren was de laatste dag om het kunstproject Roman te bekijken. Het is een combinatie van kunst en cultuurhistorie. Roman is opgezet op de plek waar in de Romeinse tijd de Romeinse nederzetting Fectio was (zie ook de beschrijving hiernaast; klik erop voor een vergroting). Op deze plek, vlak naast Fort bij Vechten bij Bunnik, ligt nu een boomgaard.

Het bleek dat bekijken niet zo zeer de hoofdactiviteit was bij deze kunst. Het werd vooral zoeken in het bijna doolhof van appel- en perenbomen (lekkere sappige appels overigens). Op verschillende plaatsten in de boomgaard waren opgravingen gesymboliseerd met rood-witte linten. Op sommige plaatsen stonden of lagen plastic objecten en daarbij vond je dan een hoofdstuk uit de roman. Erg grappig; vooral als je twee even enthousiaste speurders tegenkomt, die net dat hoofdstuk hadden dat wij niet hadden gevonden en andersom. Het leek meer op een adventure game dan op een kunstproject. Hoewel je wel een creatieve geest moet hebben om dit te bedenken.

Daarna hebben we in Fort Vechten een kopje thee gedronken met fortkoek. Het Fort is erg mooi gerestaureerd, maar na een uur boomgaard hadden we geen energie meer om het fort te bekijken.

Foto's
CBK Utrecht over Roman

Wat een mooie dag op de Heuvelrug in deze regenachtige week. Dat lieten we niet aan ons voorbij gaan. Vanmorgen meteen naar het Leersumse Veld gereden om te wandelen langs de boskunst op het terrein van Staats Bosbeheer (nog te zien tot 30 september).

Alle kunstwerken waren gemaakt van materialen uit het bos en geïnspireerd op het bos (libelle, spinnenweb, plakken van een boom). Heel grappig, maar niet echt spectaculair. De wandeling was wel erg mooi. Halverwege zijn we van de kunstroute afgeweken en langs de vennen gaan gelopen. Daar zie je dat je geen boskunst hoeft te maken, want het bos bevat genoeg kunst van zichzelf (mossen, paddestoelen, oude bomen). Het water van de vennen is diep zwart en heel helder. Je kunt de bodem makkelijk zien (zie foto 'blad onder water'). Volgens mij is hier turf gestoken. Het zwarte water doet me dan ook denken aan de foto's op de tentoonstelling De Deelen in museum Belvédère (artikel Oranjewoud)

Foto's

Mijn filmpje van de trektocht staat nu bij de films.

Van 17 september t/m 7 oktober trekt een kudde schapen met herder en hond over de Heuvelrug van de Rijn bij Rhenen naar het Gooimeer bij Naarden. Het doel van deze trektocht met schapen is om een breed publiek op indringende wijze duidelijk te maken welke enorme barrières er anno 2007 genomen moeten worden door dieren en mensen om zich over de Heuvelrug te kunnen verplaatsen. Het is een project van de natuurorganisaties Utrechts Landschap en Goois Natuurreservaat (GNR).


Gisteren kwam de kudde langs Driebergen en wij waren natuurlijk daarbij. Het passeren van de A12 bij Driebergen illustreert heel duidelijk hoe moeilijk het is voor dieren om zich over de Heuvelrug te verplaatsen. De schapen moesten over de weg door de tunnel onder de A12 door. Daarvoor moest de weg worden afgezet voor het verkeer. Na een incident met een agressieve automobilist eerder op de tocht werd nu assistentie verleend door de politie. De kudde was te vroeg aangekomen en moest een tijd wachten op de politie. Dat gaf ons de unieke gelegenheid om met herders Johan en Mirjam en andere betrokkenen te praten en de schapen te fotograferen. Op onze foto's is te zien dat ook de filmploeg soms moet rennen en dan weer geduld moet hebben om de trektocht te filmen. Hun films staan op de website van GNR (zie onderstaande links). De goed oplettende kijker zal mij op de film van gisteren herkennen.

We hebben erg genoten van de 54 schapen en hond Flo. Leuk om te zien hoe puberschaap Teun van 2,5 (met zwarte vlek op de kont) iedere keer de kudde verlaat om zijn eigen weg te gaan. En hoe oude Teus van 13 gewoon met een hoorn nog lekker meedoet. Heerlijk om je handen door 54 vette vachten te laten gaan en naar de herkauwende bekkies te kijken.

De film van gisteren door de filmploeg staat al op de site van GNR. Mijn film komt later op mijn blog.

Foto's
Promofilm
Volg de kudde van dag tot dag met filmpjes
Stichting Het Utrechts Landschap
Het Goois Natuurreservaat

Het Utrechts Landschap bestaat 80 jaar. Om dat te vieren heeft het Landschap een festival georganiseerd op landgoed Oostbroek. Heel goed georganiseerd met straattheater, muziek, biologische catering en de landschapswinkel. Eerst even een wandeling gemaakt over het landgoed. Erg mooi. Zo dicht bij de Uithof zo'n mooie natuur. We hebben geluisterd naar de band Caramba met Joris Linssen (presentator van TV-programma Taxi); Mexicaanse muziek met Nederlandse teksten en Argentijnse dans. Bij de band PentaBrass zijn we ook een tijd blijven staan. Stilstaan lukte niet bij de swingende muziek. De biologische muffins met thee waren heerlijk. Het straattheater vind ik altijd heel knap. Vooral hoe de Alchemisten met bezoekers spelen en in iedere situatie in hun rol blijven. Zie verder de foto's.

Sander is een heel oplettende lezer of beter gezegd kijker. Hij vroeg wat het plaatje van de schommel betekende (blogtekst zeeland).

De schommel slaat op de schommels, die langs het strand van Domburg stonden opgesteld. Bij een wandeling op het strand konden we het niet laten om even te schommelen. Kinderen van het strand, dus wij hadden alle ruimte.

P.s. op de homepage staan ook nog twee Zeelandfoto's.

Tijdens monumentendag (zaterdag 8 september j.l.) was de villa Jongerius te bezichtigen. En dat liet ik niet voorbijgaan. We hadden ons ingeschreven voor een rondleiding. Het was heel interessant. Vier personen, waaronder twee nazaten van Jan Jongerius, vertelden over de architectuur en de geschiedenis van het complex en over Jan Jongerius. Want hij is onlosmakelijk verbonden met de villa en fabriek. Inmiddels gaat iedereen er ook vanuit dat de villa is ontworpen door Jan Jongerius zelf. De villa laat ook zien wat voor hem belangrijk was. Behalve de ruime woonvertrekken beschikt de villa namelijk over een enorme kelder voor de voorraden eten, drinken en de sigaren. Ik moet zeggen dat de kelder inderdaad indrukwekkend groot is. Leuk om de villa een keer van binnen te kunnen zien.

Over het Jongeriuscomplex is inmiddels veel informatie bekend geworden. Zie daarvoor de website: www.jongeriuscomplex.nl

Voorgaande bloktekst van mij hierover: het complex Jongerius


Strakke vormen


Glas in lood boven de hal

Vorige week zijn we een paar dagen in Domburg geweest. Zee, strand en wolken. We hebben ons wel vermaakt. Strandwandeling gemaakt, zomersprookjes geluisterd (www.zomersprookjes.nl), gefietst in het bos, lekker gegeten,enzo.


Zomersprookjes uit de glazen schelpen


Zeeuws strand


Hert in het bos


Tja, het weer...

Vanmorgen even in de tuin gewerkt. Ik heb een beukenhaag gesnoeid en was benieuwd of dat nu beter ging dan een maand geleden. Het viel niet tegen. Niet te veel last van mijn rug en weinig last van mijn keel (maagzuur dat opkomt als ik vermoeid raak). Lekker rustig met de handschaar geknipt en met de bezem geveegd. Geen herrie van elektrische apparaten, want alleen daarvan word ik al moe. Het gebruik van handapparaten is ook beter voor de spieren. Scheelt weer een bezoek aan de fitness.

De slang van blog artikel slang moet een Ringslang zijn. Na wat mensen gesproken te hebben en nog eens op internet zoeken lijkt dat het meest voor de hand. Ook Sander schrijft in een reactie op mijn blog dat het een Ringslang moet zijn. Op de Wikipedia pagina over slangen kun je lezen dat alleen de Gladde slang, Adder en Ringslang (oorspronkelijke) voorkomen in Nederland.
Meer over de Ringslang: Ringslang - Wikipedia

Tijdens het fietsen komen we veel beesten tegen. Niet vreemd in een veeteeltgebied. Maar het beest op deze foto komen we niet vaak tegen. Deze is ongetwijfeld dood of kan heel goed doen alsof. Hij lag in de berm. We hebben nog eens op internet gezocht, maar kunnen niet vinden welke soort slang dit is. Lang was hij niet. Hooguit een halve meter.

Vanmorgen was het mooi weer hier op de Utrechtse Heuvelrug, dus we zijn eens een stukje gaan fietsen.


Het eerste dat we tegenkwamen was deze Reiger in een voor ons zeer vreemde pose. Het lijkt wel of hij een Aalscholver nadoet. Aalscholvers zitten vaak met hun vleugels wijd om ze te laten drogen na een duik in het water. Maar een Reiger heeft juist een lange nek om niet te hoeven duiken. En een nest om te beschermen had hij ook niet. Dat zou ook vreemd zijn in deze tijd van het jaar. Misschien dat de echte vogelaars onder de lezers een verklaring kunnen geven.



Daarna zijn we weer neergestreken op ons vertrouwde terras "De Pleisterplaats" aan de Langbroeker Wetering bij Driebergen. Wat een oase van rust en landelijkheid. Ik kan me voorstellen dat de toeristen voor dit soort plekjes naar de Heuvelrug komen. Boven het terras zweefde twee roofvogels. Te hoog om te zien wat voor een soort het waren.


Veel mensen die terugkomen van vakantie in het buitenland hebben wel foto's van vergane deuren, schuren of huizen. Daarvoor hoef je echt het land niet uit. Dat hebben wij hier in de buurt ook.

Nog even bij de Biologisch Dynamische zorgboerderij De Hondspol wat boodschappen gehaald en een lekker ijsje.


Tot slot een foto van twee grazende schapen. Het witte schaap had even daarvoor een paar keer op zijn achterpoten blaadjes staan eten uit de boom. Heb ik een schaap nog nooit zien doen. Mooi om te fotograferen. Maar toen ik mijn camera eindelijk te pakken had vertoonde het schaap het trucje niet meer. Het wordt dus hoog tijd voor een goede cameratas, waaruit ik snel mijn camera kan pakken.

Het is inmiddels een jaarlijks terugkerend evenement voor ons. Beeldentuin De Pruimengaard in Wijk bij Duurstede (nog open tot 2 september). Vorig jaar schreef ik er ook al over en had vooral foto's van de beelden. Dit jaar viel het ons wat tegen; niet helemaal ons soort kunst. Een paar kunstwerken waren wel weer leuk om te fotograferen.









Het beeld "vier jaargetijden" was in close-up vooral mooi. Het bestond uit 12 'bladen' van glas. We hebben alleen de bladen gefotografeerd in de blauw- en groentinten. De overgangen zijn mooi te zien in een presentatie. Klik hier voor deze vier jaargetijden.

Op de terugweg uit Friesland van het skûtsjesilen (3 weken geleden) zijn we nog even gestopt in Oranjewoud bij Heerenveen. Daar ligt het oude landgoed Oranjewoud van de Oranje Nassau's en op dat landgoed is een museum gebouwd; museum Belvédère. Dat wilde we wel eens zien. En de auto kon dan weer even afkoelen.
Aan de rand van het Museumpark kun je parkeren en daar zie je in de verte het museum liggen als een platte doos in een groot wijds landschap. Het is nog een aardige wandeling naar het museum door het nog wat kale park. Het mooie van die wandeling is dat je langzaam steeds meer details van het museum en omliggend park ziet vanuit verschillende richtingen. Qua architectuur en ligging in het landschap is het museum een kunstwerk op zich.

In de ene helft van het museum was een tentoonstelling over De Deelen. Speciaal voor deze tentoonstelling hebben kunstenaars werken gemaakt over dit laagveengebied. Een gebied waar jarenlang veen is gestoken. Je ziet in de schilderijen en foto's het zwart van het water, zoals veel veengebieden dat hebben. De keerzijde is dat de inspiratie door het zwart en de armoede van vroeger wel veel sombere kunstwerken heeft opgeleverd.


De andere kant van het museum gaf een overzicht van werken van verschillende Friese kunstenaars. Veel vrolijker en heel verrassend.


We hebben nog een stukje over het landgoed Oranjewoud gewandeld. Het parkdeel rond het museum is nog heel open en biedt veel vergezichten. Het aangrenzende bos rond het oude landhuis is prachtig oud.

De moeite waard om een keer te bezoeken als je in de buurt bent.

Museum: www.museumbelvedere.nl
Landgoed: Staatsbosbeheer/Oranjewoud (www.staatsbosbeheer.nl)

Vanmorgen hadden we heel even een eekhoorn in onze Japanse kers. Een eekhoorn zien we niet vaak in dit drukke deel van het dorp, waar ook nog eens veel katten rondlopen.
Pimmie kon zijn ogen er niet vanaf houden. Maar zoals iedere katachtige schatte hij zijn kansen in en kwam tot de conclusie dat het zinloos was om de boom in te klimmen. De eekhoorn kan zomaar van de ene tak naar de andere spingen. Pimmie moet daarvoor eerst op die tak naar beneden lopen en dan in de andere tak weer omhoog. Dan is die eekhoorn al weer weg. Geen beginnen aan.

Weinig geblogd de laatste tijd. Ik ben de afgelopen tijd wat bezig gehouden door luxeproblemen. Dit zal voor ons het jaar worden van de kapotte apparaten. Het ene na het andere luxe ding en boys toy gaat kapot. Zelfs apparaten van Apple gaan kapot, wat ik voorheen als onmogelijk beschouwde. Sommige apparaten hoeven niet echt te worden vervangen, voor anderen kreeg ik iets vervangends van familie en voor een ander was ik toch al opzoek naar vervanging, dus dat kwam mooi uit. Maar het laatste dat kapot ging was de auto en die is voor zieke mensen iets minder luxe, omdat je die soms nodig hebt voor ziekenhuisbezoeken als je te slap bent voor openbaar vervoer of fiets. Verder is de auto luxe als je geen zin hebt om met OV of fiets te gaan. Na Friesland ging de auto naar de garage en is er niet meer uitgekomen. En gezien de reparatiekosten en het aanbod van de garage als we een andere auto bij hen kopen zijn we nu op zoek naar een andere auto. En dat heeft ons de afgelopen week vooral beziggehouden. Weinig energie om proefritten te maken en allebei zo onze eisen ter compensatie van onze kwalen. Het budget is langzaam opgeschroefd, maar nog zijn we er niet uit. Maandag maar weer opnieuw naar de garage.

Een paar maanden geleden hadden we afgesproken met vrienden op 25 juli een dagje te gaan varen bij Terherne in Friesland. Een paar weken geleden kwamen we erachter dat op 25 juli het skûtsjesilen werd gezeild op het Snekermeer bij Terherne. En afgelopen woensdag (25 juli) bleek ook nog de enige mooie dag van de week te zijn. We hebben dan ook volop kunnen genieten van het skûtsjesilen en veel foto's gemaakt. Lekker relaxed in een sloepje rondjes om het wedstrijdveld gevaren. Genoten van de bootjes, de Hollandse lucht en de goede catering aan boord.
Het was een spannende wedstrijd, maar de echte spannende momenten zagen we pas 's avonds op Omroep Friesland. Die waren met veel camera's op het water en zelfs in de lucht. Met enige kennis van het zeilen en wat we gezien hadden op het water konden we het Friese commentaar een beetje volgen. En de beelden van aanvaringen en het omgeslagen skûtsje van Leeuwarden spraken voor zich. Sneek heeft gewonnen op het Snekermeer. Mooier kan niet.

We hadden twee avonden een kamer in een stiltehotel/B&B. Een prachtige tot Bed & Breakfast omgebouwde Friese boerderij in Terherne. Helaas werd de stilte 's avonds tot half twee doorbroken door de muziek uit de feesttent in een naburig weiland. Speciaal voor het skûtsjesilen. Voorheen was het skûtsjesilen-feest op het dorpsplein en dat hoorde je niet in de boerderij. Wel moeten we zeggen dat het na half twee inderdaad heel stil was. Woensdagmorgen op het terras ontbeten; ook in alle rust. Heel aangenaam.

Officiële site: www.skutsjesilen.nl
Wedstrijdverslag: Dossier Skutsjesilen
Omroep Friesland: www.omropfryslan.nl

Je kunt veel zeggen over het weer de laatste tijd (eigenlijk praten we in Nederland altijd over het weer), maar de luchten zijn prachtig. Zo ook vanavond.

Dit is geen kunstwerk. Dat dacht ik namelijk toen ik het bord met deze tekening zag staan langs de weg. Ik dacht dat de gemeente Utrechtse Heuvelrug aandacht had besteed aan kunst in de openbare ruimte.



Niet dus. Het is een tekening die de bereikbaarheid moet verklaren van de Traaij in Driebergen tijdens de werkzaamheden aan deze weg. Onder de Traaij komt nieuwe riolering. Dan moet de hele weg open en daardoor zijn bepaalde delen van het dorp moeilijk bereikbaar. Maar wat je aan dit bord hebt begrijp ik niet. Dat het informeert over de bereikbaarheid moet ik opmaken uit een soortgelijke tekst naast de legenda. In de legenda worden de kleuren op de tekening verklaart. Het blijken fases van het werk te zijn. Niet dat je daar veel aan hebt, want je kunt niet zien in welk tijdvak welke fase wordt uitgevoerd. Dus wanneer welk adres op de Traaij wel of niet bereikbaar is weet je nog niet. Je kunt natuurlijk de Traaij oprijden en kijken waar je vastloopt. Dan terugrijden naar het bord (dat zo'n 500 meter van de Traaij is geplaatst) en daar zien in welke fase het werk verkeerd. Handig? Nee.

Mogelijk hebben mensen geklaagd bij de gemeente of het projectbureau over de bereikbaarbeid. En zou een medewerker van het projectbureau daarop opdracht hebben gekregen de bereikbaarheid te verklaren aan bewoners en passanten. Daarvoor heeft de medewerker duidelijk gebruik gemaakt van een werktekening van het project. Hij of zij heeft wat gekleurd met Ecoline (lekker watervast, maar het geeft wel een artistiek effect in de buitenlucht) en heeft de kleuren verklaard. Vervolgens, als de medewerker zelf denkt het te begrijpen, hangt hij of zij het geheel op in een niet waterdichte kast op een plaats ver van het werk verwijderd, maar wel aan een weg richting de Traaij. En dan is het aan de burger om er wijs uit te worden.

Of zou het toch voor de werkmensen zijn. Maar waarom hangt het dan op zo'n onlogische plek. Nee, die krijgen toch hun eigen werktekeningen.

Wie het begrijpt mag het zeggen.

Maar de foto's geven leuk wat kleur aan mijn blog. Dat dan weer wel.

Gisteren waren de tuin en het park van de Ridderhofstad Hindersteyn open. De ridderhofstad ligt vlak bij Langbroek en is een van de prachtige landhuizen/ buitenplaatsen aan de Langbroeker Wetering. Hindersteyn is van middeleeuwse oorsprong wat nog te zien is aan de woontoren. De tuin is heel indrukwekkend. De tuin en het park zijn 1 september ook nog een dag open.

Meer informatie en activiteiten: www.hindersteyn.nl

Onze foto's: foto's Hindersteyn

Vorige week heb ik de hoeveelheid van het zware medicijn Neoral weer gehalveerd. En dat voelt weer veel beter. Vandaag heb ik zelfs meer dan 10 kilometer aan een stuk gefietst. Dat had ik sinds eind vorig jaar niet meer gedaan. Dat gaat de goede kant op.
En ik kan de ladder toevoegen aan mijn plaatjesgalerij.

Zelfs als ik thuis zit en weinig kan doen gebeurt er iets interessants, waar ik bij betrokken ben. Nu is dat laatste een beetje overtrokken. Ik figureer namelijk een paar seconden in een filmpje van kunstenares Anna van Suchtelen ("Cocon de geschiedenis van een tuin"). Eind vorige jaar ben ik naar de Kunstuitleeen Utrecht geweest om te kijken naar een installatie van deze kunstenares in en rond de kas in de achtertuin van de villa van de Kunstuitleen aan de Maliebaan (zie artikel e Kas">De Kas. Ze was toen zelf aanwezig en ze vroeg mij evenals vele andere bezoekers om op een velletje speciaal geschept papier iets te schrijven (in mijn geval over onze tuin), dat velletje opgerold in een ballon te stoppen en de ballon op te blazen. En bij het ballonblazen ben ik even te zien in de film.
De film vertelt het verhaal van de geschiedenis van de grond waar later de villa op is gebouwd. De grond was begin 19e eeuw namelijk in gebruik als moerbeiboomgaard en er stond een kas waarin zijderupsen werden gekweekt. Je ziet de grond en het verhaal over de zijderupsen samen met Anna's interpretatie met briefjes en ballonnen. En hoe de twee dan samenkomen. Heel mooi weergegeven.
De film en achtergrond is te vinden op de site van meerTV.nl: Uitzending 214, MEERtv.

Het is de laatste tijd erg rustig op mijn blog, omdat mijn vermoeidheid zo was toegenomen dat ik er niet meer toe kwam om achter de computer te zitten. Ik kwam eigenlijk helemaal tot niets; niet lezen, geen bezoek, geen telefoon. Nu lijk ik weer iets uit het dal te klimmen. Misschien schrijf ik straks wat meer op mijn blog.

Vorige week zijn we een paar dagen in een heel idyllisch huisje op de Veluwe geweest. Een jachthuisje uit 1913, dat onlangs is verbouwd tot vakantiehuis. Helemaal alleen op een heuvel. Alleen maar vogelgeluiden en 's nachts pikkedonker. We konden het niet laten even naar de schaapskooi van Loenen te rijden. Verder wat gewandeld en veel rust genomen. Zie verder Foto's Beekhul.

En als je dan toch op dailymotion.com rondkijkt kom je ineens weer andere dingen tegen. Zoals deze jeugdherinnering. De filmpjes van La Linea heb ik veel op TV gekeken (eind 60-er jaren). En vermoedelijk toen nog in zwart/wit (wat is dat zwart/wit?. ja duhuh.), want het viel me nu ineens op dat de achtergronden van kleur veranderen met de stemming van het mannetje. En het mannetje is nogal stemmingsgevoelig.



Meer La Linea filmpjes: http://www.dailymotion.com/visited/search/animation+linea/1

In afwachting van nieuwe blogteksten heb ik hier voor de bloglezers iets om naar te kijken. Heel kunstig. En op muziek van Rene Aubry. O.a. twee stukken die wij ook gebruikt hebben in onze eerste film. Het eerste deel van de film (op weer een ander stuk van Rene Aubry) heet de 'Ambulance' en staat op de filmpagina.

Als iedereen lief gaat doen
weet je dat je einde nabij is

Volgens mij uit het toneelstuk 'De geschiedenis van de familie Avenier', geschreven door Maria Goos.

Dat het mooi weer is vandaag is niemand ontgaan denk ik. Voor ons ook een aanleiding om weer eens in ons vertrouwde bos Moersbergen te gaan wandelen. En het was de moeite: een roofvogel zien vliegen, een specht horen kloppen en twee reeën zien rennen door het veld.

Bas is te moe om de blog bij te houden. Bovendien heeft hij niet veel inspiratie om te schrijven, omdat hij nog steeds niet veel kan ondernemen. En dus niet veel meemaakt op het moment. De tijd en energie die hij heeft, gebruikt hij voor het installeren van zijn nieuwe iMac omdat de laptop het heeft begeven. Dus de lezers die zich afvroegen of het wel goed gaat ....matig dus. Maar 'niets verontrustends' en 'het hoort er allemaal bij'.

We hopen dat de lente energie meeneemt.

(Fotografie SL)

Voer voor de rijdende rechter: "Buurvrouw steekt uit onvrede schutting in brand". Maar het is toch onze schutting.
Grapje! De rook is het prachtige effect van een bevroren schutting die wordt opgewarmd door de ochtendzon. Regelmatig zien wij dit na een koude nacht en nu maar eens gefilmd.

Let bij het tweede filmpje op het indrukwekkende geluid van de specht.

klik op een plaatje om de film te bekijken of kijk op de filmpagina.

Twee weken geleden is bij mij veel bloed afgenomen om te bepalen hoeveel bloedcellen ik nog van mijzelf heb en hoeveel van de donor. Zo'n test kost veel tijd, zodat we afgelopen week pas de uitslag hoorden. Welke cellen nu precies geteld zijn, is mij nog niet geheel duidelijk. Het gaat volgens het labrapport om T-cellen (de afweercellen) en non-T-cellen. En van beiden zijn (vrijwel) alle cellen afkomstig van de donor. En dat betekent dat de donorstamcellen goed hun werk doen. Meestal zie je dit beeld pas na 3 maanden begreep ik.
Vreemd is overigens wel dat het lab bij de bloedtest van vorige week nog steeds bloedgroep A+ vermeldt. Zijn bij het tellen van de donorcellen de rode bloedcellen achterwege gelaten? Tijdens het gesprek met de arts drong het nog niet zo tot mij door. Ik denk nu dat alleen de witte bloedcellen zijn geteld. Ik heb weer wat te vragen volgende week.

Het is de vaste lezers begin vorig jaar vast niet ontgaan dat ik een paar artikelen heb geschreven over De Villa en Fabriek van Jan Jongerius aan het Merwedekanaal in Utrecht (zie artikel van 1 maart '06). Op deze artikelen heb ik een aantal hele leuk reacties gekregen. Vandaag kreeg ik een e-mail met twee interessante links over nieuwe ontwikkelingen rond het complex Jongerius. Er zijn namelijk plannen voor restauratie en hergebruik van de fabriek en villa. En daarover is morgenavond een bijeenkomst. Jammer dat ik daar nog te moe voor ben. Ik volg de ontwikkelingen dan maar virtueel. Grappig wat de fascinatie voor bepaalde architectuur voor een vervolgverhalen oplevert.

Plannen: http://www.fbwarchitecten.nl/flash_content/fbw.html > onderhanden> plan jongerius

Bijeenkomst: Bijeenkomst Jongerius Complex, 31 januari 2007

In Aorta is ook een expositie over het complex Jongerius te zien van 24 januari t/m 17 februari 2007: Expositie Jongeriuscomplex

Als ik een tijdje niets op mijn blog schrijf gaan de lezers zich afvragen wat dat betekent. Gaat het wel goed? Of heb je het druk? Het gaat eigenlijk best aardig. Maar de reden om niet te schrijven is dat er hier niet zo veel gebeurt. Ik heb dus niet zo veel om over te schrijven. En iedere week over het artsenbezoek schrijven gaat ook zo vervelen. Ik ben nog te moe om iets te ondernemen. Volgens de arts zal ik de eerste 3 tot 6 maanden moe zijn en niet veel kunnen ondernemen. Werken aan de conditie is er voorlopig niet bij. Ik slaap veel, ga iedere dag 10 - 15 minuten wandelen en lees niet al te ingewikkeld leesvoer, zoals kranten en tijdschriften. Gelukkig krijg ik weer wat meer bezoek. De eerste maand was ik daar niet aan toe. Veel langer dan een uur duurt een bezoek niet, maar het is wel prettig om weer andere mensen te zien. Anders wordt het zo eenzaam hier met z'n tweeën. Gelukkig zijn er nog internet, e-mail, blog's en telefoon. Dan kun je zelfs als je moe thuis zit nog communiceren met de buitenwereld. Al met al een zeer boeiend leven op het moment.

Al was het maar 10 minuten...even uitgewaaid aan de rand van Driebergen.
Verder toch maar snel het bed weer in, maagklachten en moe.

Ik kreeg van een trouwe lezer een link opgestuurd van een Stop-Motion filmpje (zie Peter en de Wolf) op YouTube. Heel knap gemaakt. Hierin figureren geen poppetjes, maar echte mensen. Dus zo kan het ook.

http://youtube.com/watch?v=AJzU3NjDikY

Sandra had gisteren een leuk idee. Opschrijven wat de mooie momenten zijn van het afgelopen jaar. Erg leuk om te doen. Agenda en iPhoto erbij. Heel verrassend. Ik ga niet al mijn mooie momenten van 2006 op internet zetten, maar een paar bijzonderheden wil ik wel delen.

Vooral...
• 2006 was het jaar van het bloggen
• de behandeling van mijn ziekte
• de 750 miljoen donorcellen in december
• een nieuwe favoriete website: Wikipedia

Mooiste...
Moderne muziek
• Lunático van Gotan Project

Klassieke muziek
• Petite Messe Solennelle van Gioachino Rossini in de uitvoering van Orchestra e coro del Teatro Comunale di Bologna o.l.v. Ricchardo Chailly (Decca, 1995)

Boeken
• “De schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Zafón
• “Alle mensen zijn sterfelijk” van Simone de Beauvoir

Film
• “Peter en de Wolf”. Animatiefilm van Suzie Templeton uitgebracht door Break Thru Films

Dier
• De vos die de weg overstak in het bos Moersbergen

Wandelplek
• Bos Moersbergen, tussen Driebergen en Doorn

Meest indrukwekkende...

Theaterstuk
• Kamp door Hotel Modern

We wensen iedereen een stralend 2007

met puntjes van licht, hoop en geluk

Vorige week zaterdag was er een Peter en de Wolf animatie op TV. Het is het bekende sprookje van Prokofjev op zijn muziek. Vooral bekend van uitvoeringen met orkest en verteller. Maar deze film is heel bijzonder in vele opzichten. Er is geen verteller, de animatie is gemaakt met poppen in stop-frame animation (zoals Wallace & Gromit van Aardman producties, waarover ik al eerder schreef) en het verhaal heeft een paar bijzondere wendingen. De makers hebben spanning, drama en humor heel mooi gecombineerd. We hebben adembenemend zitten kijken en daarna direct de DVD besteld bij bol.com. Vandaag kwam de DVD binnen. Meteen weer gekeken en weer nieuwe geluiden en bewegingen ontdekt.
De DVD is een feest voor een aankomend amateur animator, die ook een stop-frame animation wil gaan filmen. De making of en interviews met het team dat de film heeft gemaakt geeft mij weer veel ideeën en tips.

Peter en de Wolf is een sprookje op muziek en heel geschikt om kinderen kennis te laten maken met klassieke muziek en de instrumenten uit een orkest. De film is voor alle leeftijden en dat is helemaal waar. Volgens mij is het zowel voor kinderen als volwassenen een belevenis om te kijken en luisteren.

Het sprookje Peter en de Wolf op muziek van Prokofjev is al zo'n 70 jaar oud. Thuis hadden wij een mooie uitvoering op plaat. Verteld door Henk van Ulsen en gespeeld door het Concertgebouworkest onder leiding van Bernard Haitink. Deze plaat hebben we vroeger veel gedraaid. Wij bleven het mooi en spannend vinden. Nu ik de platencollectie van mijn ouders thuis heb, hebben we deze mooie uitvoering al weer een keer gedraaid. Inmiddels hebben we ook een hele recente uitvoering. Verteld door Paul de Leeuw en gespeeld door het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Valery Geriev. Henk van Ulsen weet de spanning van het verhaal er prachtig in te houden. Paul de Leeuw slaagt daar niet erg in met de grapjes tussendoor.

Over de film
Peter & the Wolf website: www.peterandthewolffilm.co.uk
Productie: www.breakthrufilms.co.uk/
Distributeur voor Nederland: A-Film
Aardman Animations: www.aardman.com/

Over stop-frame animation
Stop motion animation: en.wikipedia.org/wiki/Stop_motion
Animaties en onderwijs: www.apple.com/nl/education/animation/

Na het vorige blogitem stond Bas opeens zondagavond beneden. Had wel zin in hutspot! Sindsdien gaat hij als een speer vooruit. De maag wordt heerlijk gevuld met lekkere broodjes, toastjes pate, zalm in bladerdeeg en ijs. De misselijkheid is weg. De pillen blijven binnen. Ons kerstfeest kan niet meer stuk.

Hij loopt en doucht weer zelfstandig. Dat geeft ons allebei een heerlijk vrij gevoel. Uiteraard is hij behoorlijk verzwakt en nog erg moe. Hij rust/slaapt veel. Telefoontjes en bezoek zitten er nog niet helemaal in.

Morgenvroeg om 9.00 uur moeten we in het ziekenhuis zijn voor controle. Dat is weer eeen fitness-oefening op zich voor Bas. Maar je merkt dan ook opeens hoe snel je vooruit gaat.

Sandra wordt de nieuwe blog ster. Ik ga jullie via Sandra de komende 10 dagen informeren over mijn behandeling in het ziekenhuis. In het ziekenhuis kan ik mijn e-mail lezen of Sandra leest mijn e-mail voor mij. Alles is bijna ingepakt. We gaan nu nog even uitrusten.

Gisteren een jaar geleden heb ik mijn eerste blog artikel gepubliceerd. Sinds dien heb ik 190 artikelen geschreven. Dat is ongeveer iedere twee dagen een artikel. Geen slechte score vind ik zelf.

De aanleiding voor de blog was dat ik toen opnieuw behandeld moest worden voor mijn ziekte (Multiple Myeloom/Ziekte van Kahler). Via de blog wilde ik mijn lezers informeren over de voortgang van mijn ziekte. Na een jaar bloggen blijkt dat ik 1/3 van de artikelen over mijn ziekte heb geschreven. Meer dan de helft gaat over van alles wat ik heb meegemaakt. Uit de reacties bleek dat de 'dag in dag uit' verhalen ook duidelijk maakte hoe ik het ziekteproces doormaakte.

Onderwerp	aantal	percentage
dag in dag uit	109	57
creaties	0	0
kahler	55	29
mac	5	3
website	21	11
Totaal	190

Het is wel hot op dit moment; internetbellen, internet telefonie of VOIP (Voice Over IP). Gratis bellen wordt wel gezegd. Maar dat is natuurlijk niet zo. Er is weinig in deze wereld dat echt gratis is. Bij KPN heet het Internetplusbellen, maar dat is niet heel goedkoop en ik hoorde daarover zoveel slechte verhalen dat ik daar niet aan wilde. Casema gooit onze deurmat vol met folders over hun telefoonoplossing. Volgens mij is dat ook een vorm van internet telefonie. Wel interessant en goedkoper dan de normale KPN tikken, maar niet wat ik zocht.
Een groot nadeel van deze twee oplossingen is, dat als de internetverbinding of de stroom uitvalt je geen telefoon hebt. En bij een vaste lijn van KPN heb je altijd telefoon. Dat is tegenwoordig niet zo'n probleem meer, omdat iedereen wel een mobiel heeft voor noodgevallen. Maar toch.
En ik ben erg blij met mijn provider XS4ALL. Onder andere omdat ik nu vrij veel ruimte heb voor mijn website en dat is met de foto's en filmpjes op mijn site geen overbodige luxe.

Uiteindelijk kwam ik via een artikel in de MacFan op een manier van VOIP met behoud van de vaste KPN lijn. Daarvoor neem je een abonnement bij een VOIP service provider (VSP) en je koopt een klein kastje die de telefonie regelt.
Als VSP heb ik internetcalls.com gekozen. Over de verschillende VSP's is ook nog veel te zeggen, maar nu even niet. Eerst heb ik via de website van internetcalls.com wat telefoongesprekken tot stand gebracht en een keer een uur voor niets met Amerika gebeld. Dat beviel wel. Nu is voor niets ook betrekkelijk, want je betaald een vast bedrag van € 10,- per 3 maanden en niet alle verbindingen zijn gratis. Voor die € 10,- kun je de niet gratis gesprekken betalen, maar wat je niet opmaakt in 3 maanden is weg. Maar goed, wat is € 10,- voor 3 maanden bellen. Bijna gratis toch.
Wat betreft het kastje viel de keuze op de Fritz!Box Fon ata van AVM (Deutsche gründlichkeit). Eigenlijk een kleine telefooncentrale, die het inkomende en uitgaande telefoonverkeer verzorgt en eventueel je intetnetverbinding. Het zorgt dat bepaalde gesprekken via internet lopen en andere (0800 en 0900 nummers) via de vaste lijn. En nog veel meer. De installatie viel wel mee. En het werkt met onze bestaande telefoontoestellen en zonder de geprogrammeerde nummers te veranderen. Nu de KPN rekening afwachten. Die zal wel een stuk lager zijn.

Op de foto zie je de Fritz!Box met het internetmodem hangen in de meterkast. Ziet er niet uitnodigend uit met al die kabels. Als je een Fritz!Box koopt, die zowel modem, telefooncentrale en draadloos netwerk levert wordt het wat overzichtelijker. Maar wel duurder.

"Zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen", zei mijn vader altijd. En hij leerde mij hoe je elektrische apparaten moest repareren. Dat heb ik dan ook veel geoefend vroeger. Een oude schaar van mijn moeder herinnert mij nog dagelijks aan een van deze oefeningen. In het snijgedeelte van de schaar zit een inkeping en een restje koper van de keer dat ik een snoer wilde doorknippen en vergeten was de stekker uit het stopcontact te trekken. Al doende leerde ik. Later veranderde het oefenen in echt repareren. Bijvoorbeeld toen ik van twee kapotte Miele wasmachines weer een werkende maakte. En afgelopen week was mijn boormachine aan de beurt.


Vorige week heb ik samen met een oom verlichting aangelegd in de kelder. Na een paar keer boren in het betonnen plafond begaf mijn boormachine het (na 17 jaar trouwe dienst). Mijn oom (broer van mijn vader) schroefde meteen de boormachine open, maar we konden niet direct iets ontdekken. We hadden op dat moment niet veel tijd, want de klus moest af. Later heb ik 'm nog maar eens opengemaakt en ontdekte dat de links-rechts schakelaar kapot was. Dan kun je Bosch bellen voor een nieuwe schakelaar, maar het kan ook anders. Zelfs een schakelaar kun je repareren. En zo geschiedde. De schakelaar had behoorlijk verbrande contacten en het plastic was wat vervormd (dat verklaart de brandlucht in de kelder). Het repareren viel niet mee, maar de schakelaar werkt weer een beetje en de boormachine ook. Hij schakelt niet helemaal lekker, dus misschien dat ik toch nog een keer een schakelaar koop. In het ieder geval weer een boormachine uitgespaard.

"Een tekening voor jullie. Omdat ik het zo zielig vind voor Bas, dat hij naar het ziekenhuis moet. Ik denk heel vaak aan hem."

Het circus rond de Top 2000 op Radio 2 is al weer even bezig. Afgelopen vrijdag kon je voor het laatst stemmen en 's avonds is de top 10 al op TV bekendgemaakt. De hele lijst wordt tegen de kerst bekend gemaakt en tussen kerst en oud en nieuw gedraaid op Radio 2.
Gelukkig is Avond van Boudewijn de Groot van nummer 1 af. Niets mis met Boudewijn de Groot, maar dan niet dat flauwe nummer Avond. Neem dan het Testament.
Queen staat weer op nummer 1 en verder staan in de top 10 vooral van die oude rock hits, zoals Child in Time en Stairway to Heaven. Heel mooi ook dat de relatief jonge band Coldplay in de top 10 staat. Hun muziek slaat dus ook aan bij de oude lui. De meeste stemmers van de Top 2000 zijn namelijk tussen de 40 en de 50.

Ik heb ook mijn stem uitgebracht, maar geen nummer van mijn lijst heeft de top 10 gehaald.

1. Joe Jackson; Slow song (1982)
2. Crosby, Stills & Nash; Suite: Judy blue eyes (1969)
3. Santa Esmeralda; Don't let me be misunderstood (1977)
4. Prince; 1999 (1982)
5. Kate Bush; Cloudbusting (1985)
6. Al Stewart; On the border (1977)
7. Daryl Hall & John Oates; Maneater (1982)
8. Aretha Franklin; Respect (1967)
9. Paul McCartney & Wings; Band on the run (1974)
10. Jacksons; Can you feel it (1981)

Eigen keuze, die niet in de keuzelijst van Radio 2 stond:
Gotan Project; Diferente (2006)

Top 2000 homepage
Top 2000 top 10

De afgelopen tijd heb ik niet zo veel op mijn blog gezet. Ik had nog wel wat inspiratie, maar geen zin om te gaan zitten en te schrijven. De afgelopen weken had ik iedere dag wel iets te doen en 's avonds was ik weer te moe. Vanaf vandaag hebben we weer wat ruimte in de agenda. Even rust voordat ik opgenomen wordt in het UMC. En nu heb ik ook weer zin om te gaan schrijven. Kijken of ik de inspiratie van de afgelopen week op mijn blog krijg.

Sinterklaas is weer in het land. Deze prachtige foto met paard komt uit de Volkskrant.

Het is een zegen dat er donoren zijn die mij stamcellen willen schenken. Het past wel goed bij de maand december. Misschien heb ik ook wel een Spaanse donor. Maar het is ook lastig afspraken maken met de donor. Eerst was de stamceltransplantatie (SCT) half december gepland met opname op 5 december (hoe treffend), maar de donor kon niet (toch niet Spaans). Nu is de SCT gepland op 20 december en de opname op de 11e. Dan mag ik op de 21e weer naar huis als alles goed gaat.

In de tuin van de Kunstuitleen in Utrecht staat De Kas, die om beurten door kunstenaars wordt gebruikt als atelierruimte. Nu wordt De Kas gebruikt door Anna van Suchtelen, die in De Kas een filmstudio heeft ingericht. En dat wilde ik wel eens zien.

Voor haar project in De Kas heeft Anna de historie van het huis aan de Maliebaan, waar de Kunstuitleen gevestigd is, uitgeplozen. En vooral over de periode voor de bouw van het huis gaat haar filmproject. De grond was begin 19e eeuw namelijk in gebruik als moerbeiboomgaard en er stond een kas waarin zijderupsen werden gekweekt. Bezoekers (ik dus ook) mogen iets opschrijven over een zelfgekozen tuinervaring. Het velletje papier gaat in een ballon en de ballon moet je opblazen. Dat alles wordt gefilmd. Alle ballonnen hangen aan het plafond van De Kas (zie foto). Al deze cocons worden straks (19 november begreep ik) gebruikt om de grond uit 1839 te voeden.
Van alles wat Anna op video in De Kas heeft vastgelegd maakt ze een film die een keer wordt vertoond. Wanneer dat is, zal binnenkort wel in LucasX te lezen zijn.

Informatie over Lusthof Utrecht De Kas (CBK-Utrecht)

2 november j.l., op Allerzielen, is Else overleden. Afgelopen dinsdag hebben wij mogen deelnemen aan haar Boeddhistische afscheidsdienst in de aula van begraafplaats en crematorium Den en Rust in Bilthoven. Indrukwekkend, inspirerend en rustgevend. Eigenlijk precies zoals we Else kenden.

Ik heb Else leren kennen tijdens Herstel en Balans, een revalidatieprogramma voor kankerpatiënten. Een bijzondere persoon in de groep. Een groep die eind 2003 zo enthousiast opnieuw was begonnen. Vreemd gevoel dat er nu iemand uit weg is. Het regelmatig contact met de anderen van de revalidatiegroep is (vooral nu) zeer waardevol. Maar in dit geval is het uiteraard ook heel erg confronterend.

Sandra en ik zijn nog twee keer bij Else op bezoek geweest in de laatste 2 maanden van haar leven. Korte maar zeer intense ontmoetingen die ons altijd zullen bijblijven.

Else is tot op de dag van het opzeggen van haar Internetaansluiting mijn blog blijven volgen. Daarom ook verdient ze een plekje op mijn blog.

Else is nu weg, maar toch ook niet, zoals de Boeddhistisch priester ons uitlegde. Dat drukt ook het gedicht op haar rouwkaart uit.

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am the thousand winds that blow,
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn's rain.
When you awaken in the morning's rush
of quiet birds in circling flight,
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there, I did not die...

Vandaag een paar hele sterke animatiefilms gekeken. Floris Kaayk is net afgestudeerd aan de St Joost Academie in Breda en heeft al een paar mooie films gemaakt. Vooral de laatste twee films, The Order Electrus (2005) en Metalosis Maligna (2006), zijn erg goed.

Hij heeft elektronische apparaten uit elkaar gehaald en van de onderdelen dieren gemaakt en macabre transplantaten. Beide films hebben een documentaire karakter en dat is helemaal doorgevoerd alsof het echt is gebeurd. Heel sterk bedacht en knap in elkaar gezet. Metalosis Maligna is morgen ook te zien tijdens De nacht van de animatie op Nederland 3 vanaf 23.00 uur.

Interview met Floris Kaayk op cinema.nl.
Film zijn te zien op de website www.microbia.nl van Sil van der Woerd en Floris Kaayk.
Liefhebbers van animaties kunnen vanaf dit weekend hun hart ophalen op het Holland Animation Film Festival.

Tijdens onze vakantie op de Veluwe hebben we eekhoorns en herten gefilmd. De resultaten kun je zien op de filmpagina.

Het mooiste dat je kunt worden is jezelf

Op mijn blog was een blogstilte, omdat we een paar dagen in Hoenderloo waren. Deze keer dus in de bossen. Nu hebben we hier in de omgeving ook niet te klagen over de hoeveelheid bomen, maar eekhoorns hebben we hier niet in de tuin. En in Hoenderloo ruik je de echte boslucht als je het raam openzet. Daar houden wij wel van. En in het park De Hoge Veluwe kom je nog eens een hert tegen (in ons geval een hinde met jong). Daar hebben we wel 10 kilometer voor gefietst en een tijdje staan wachten in een spothut, maar dan heb je ook wat.


Deze keer hebben we ook de beeldentuin en het jachthuis St. Hubertus bezocht. De beeldentuin was heel verrassend (zie foto's). De rondleiding in het jachthuis gaf een interessante kijk op de architect Berlage; een hele strenge man, die van hele strakke vormen houdt.

Foto's

De steenfabriek in de Bosscherwaard (aan de overkant van het Amsterdam-Rijnkanaal bij Wijk bij Duustede) heeft gewerkt van 1920 tot 1991. De fabriek en het terrein zijn particulier bezit en dus zelden te bezichtigen. Via het CBK Utrecht wisten we al dat het CBK samen met kunstenaars kunstprojecten bedenkt voor de steenfabriek. Het Utrechts Landschap onderzoek de mogelijkheden om het terrein te beheren en hield dit jaar hun Week van het Landschap bij en in de steenfabriek.

Het Utrechts Landschap wil het terrein en de gebouwen in eigendom verkrijgen, de fabriek restaureren en alleen twee loodsen behouden. De twee loodsen kunnen dan gebruikt worden voor evenementen en de gebouwen en het terrein worden toegankelijk voor publiek. Het terrein en de fabriek krijgen ook een functie voor de kunst (samen met het CBK?). Het bezitten van gebouwen (cultureel erfgoed) naast natuur past wel bij het Utrechts Landschap. Ze bezitten al meer gebouwen (landhuizen) en cultuur en natuur zijn zeer nauw verbonden; vooral in Nederland, waar elk stuk natuur wel gecultiveerd is. En het Utrechts Landschap heeft al meer terreinen langs de Rijn en Lek, zoals de Blauwe Kamer bij Rhenen. Om de plannen te realiseren is nog wel instemming van o.a. eigenaar, gemeente, provincie nodig en veel geld.

Ik zou het een goed idee vinden als het Utrechts Landschap het terrein krijgt. Ze vinden telkens een goede combinatie van natuur, cultuur en de betrokkenheid van bewoners en publiek. Dat zou goed bij de steenfabriek passen.

We hebben een stukje van de ringoven gezien en een wandeling gemaakt over het terrein. Zo'n steenfabriek is een prachtig gebouw. De oven is overigens veel lager en smaller dan ik had verwacht. Mooi gebied in de uiterwaarden met mooi uitzicht over de rivier. Grote kleiputten, die nu meertjes vormen. Wij zouden er in de toekomst wel vaker naartoe willen.

Foto's

Vandaag zag ik online het documentaire filmpje "Uitzicht" van Michiel Brongers over de tijd van de behandeling van zijn zieke vriendin Zwaan. Je ziet het uitzicht vanuit hun appartement, de kat en het antwoordapparaat en hoort ingesproken teksten. Doet me erg denken aan de film "Waar" die ik samen met Sandra heb gemaakt naar aanleiding van mijn behandeling in 2003. Een ander soort film, maar wel met hetzelfde thema en dezelfde soort ingrediënten (zie Ambulance animatie op mijn filmpagina).

Je kunt "Uitzicht" bekijken op onderstaande link. De film is een inzending voor de NOFF Tiscali Publieksprijs van het Nederlands Online film festival. Je kunt tot 4 oktober nog stemmen op "Uitzicht" en misschien zorgen dat Michiel en Zwaan de prijs winnen.

Ik kwam weer op deze film, omdat ik af en toe de blog van Merel Rose lees. Zwaan is een vriendin van Merel Rose en Merel heeft al een paar keer over haar geschreven.

"Uitzicht" van Michiel Brongers bekijken

We hebben via internet geluisterd naar de uitzending van studentenradio van donderdagavond. Het item over het Kliko-mysterie zat in de uitzending, maar het interview met mij niet. Jammer. Was zeker niet serieus genoeg.

Ik had ook geen idee waar het om ging. Op de Welgelegenlaan zie ik een klein meisje; oh nee, het is een niet al te grote vrouw (ze zit in het eerste jaar van de school voor journalistiek blijkt later) met de deksel van een Klikobak te klepperen en houdt een grote microfoon vast. Mijn eerste gedachte was; me and my first Sony. Toen ze begon over het Kliko-mysterie was ik nog niet overtuigd van de ernst en reageerde ik niet echt serieus. In de maling genomen worden is op zich leuk, maar je moet er niet al te gretig inlopen. Nadat de microfoon uit was vertelde ze wat ze deed en dat de informatie van de politie echt serieus was. 's Avonds lazen we hierover een artikel in de Stichtse Courant. Jammer. Kans gemist om eindelijk eens op de radio te komen.

Ik ben vandaag geïnterviewd door een presentator van de Studentenradio Utrecht. De politie heeft gemeld dat in Driebergen en met name op de Welgelegenlaan, de laatste tijd Klikobakken worden gestolen. De reporter liep op de Welgelegenlaan en vroeg aan mensen wat zij van het Kliko-mysterie wisten. Ze dacht dat wij het wel hadden gehoord, maar nee. Misschien lezen we er vandaag over in de Stichtse Courant.

Vanavond is de reportage te horen op de Studentenradio: www.studentenradio.net

Artikel over het Kliko-mysterie.

Deze week zijn we naar de theatervoorstelling Kamp van theatergroep Hotel Modern geweest. Hotel Modern maakt o.a. theaterstukken met maquettes, poppetjes en miniatuur attributen. Live opnames van dat miniatuurtheater worden met kleine video camera's gemaakt en geprojecteerd op een scherm boven het toneel. Met mijn interesse in animaties en variaties daarop was ik erg benieuwd hoe deze vorm van miniatuurtheater werkt. Ik kan zeggen: "Het werkt!". We hebben een uur lang ademloos zitten kijken.

De voorstelling Kamp gaat namelijk over Auschwitz. Dat voor dit onderwerp nog steeds interesse is bleek wel uit de volle zaal die voornamelijk gevuld was met jonge mensen. En hoe vreselijk Auschwitz is geweest weet Theater Modern goed over te brengen, ondanks dat je naar een maquette met poppetjes kijkt. Of misschien juist daardoor; door het hele kleine werd het verschrikkelijke juist heel erg uitvergroot. Bij de voorstelling wordt niet gesproken, maar bij de bewegingen hoor je wel de bijbehorende geluiden en die zijn zeer overtuigend. Bijvoorbeeld wanneer de trein komt binnenrijden. De spelers zetten vervolgens de poppetjes vanuit de trein op het perron en zetten er een paar bewakers bij. De trein rijdt weg en daarna zie je de mensen op het perron geprojecteerd op het scherm. De hoofdjes hebben holle ogen en mond, wat de verschrikking en onmacht van de mensen uitdrukt.
Een ander voorbeeld is wanneer een gevangene door een bewaker in elkaar wordt geslagen. Het geluid van de slagen was keihard en ging door merg en been. De vrouw die de bewaker bewoog ging helemaal op in haar rol. Je zag dat ze de rol van bewaker tegelijkertijd acteerde.
Of de opname van een slaapzaal van binnen gefilmd met te veel mensen in een bed. Heel verschrikkelijk om te zien.

We gingen voor het miniatuurtheater. Vooraf in een recensie lazen we dat het wel eens heel heftig kon worden. In het theater bleek het toch nog heftiger te zijn dan we al dachten. Het komt nog erger over dan je al dacht dat het was geweest. De hele zaal was stil na de voorstelling. De volgende keer gaan we maar weer eens naar cabaret.

Vanavond hebben we 'De Kaap' beklommen; de 25 meter en 128 treden hoge toren op het hoogste punt van de Kaapse bossen bij Doorn. Ik was vanmiddag al naar fitness geweest (sinds mei niet meer geweest) en dan ook nog de toren beklommen. Het was weer een actieve dag.

Het was de moeite waard. Het uitzicht is prachtig. De avondzon gaf mooi licht en het was lekker rustig in het bos. Een verdwaalde mountain biker die ook de toren beklom (zonder fiets) en een paar ruiters in het bos. Verder niets.

Wandeling en historie: walkinginsunshine.nl/wis_kaapsebossen_jun2006.html
Info van Natuurmonumenten: nieuwe_uitkijktoren_hoogste_punt_kaapse_bossen

Sandra had een keer een boek meegenomen over een kunstroute in Nieuwegein. Kunst in Nieuwegein? Ja dat is er. In de openbare ruimte, zoals dat officieel heet. We zijn nu eindelijk maar eens gaan kijken. Op de foto's in het boek zien de kunstwerken er heel indrukwekkend uit, maar in het echt viel het wat tegen. Het eerste zijn we gaan kijken naar de zeven bronzen beelden van Anne-Marie van Sprang in de vijvers van stadspark Galecop. We hebben ze niet alle zeven gezien. Ze waren erg klein voor zulke grote vijvers. Met onze camera waren de beelden niet goed te fotograferen. Het zijn beelden, die met gevoel voor humor zijn gemaakt. Telkens wordt de suggestie gewekt van een lichaam onder water, waarvan wel hoofd, handen en/of benen boven het water uit komen.



Theater van Kees Buckens in het plantsoen Lohengrinhof (je komt nog eens ergens als je kunst zoekt) bestaat uit vijf granieten blokken in verschillende vormen die een theater uitbeelden (toneelspeler, bühne, stoelen en een bank). In het echt ook niet zo interessant. En jammer dat en geen bordje bij staat met de titel. Als je de titel weet ga je er heel anders naar kijken vind ik.


De laatste kunstwerk voor ons was De Dialoog van Marinus Boezum in park Oude Gein (zijde Parkhout). Een aantal stenen kolommen tegen een heuvel aan. Op een aantal staat iets gegraveerd. We vonden het van onderaf gezien erg mooi.

We zijn een week in Henegouwen - het zuiden van België - geweest. Het gebied van mijnen (de Borinage), scheepsliften en kanalen. En nog veel meer, zoals bossen, kloosters, kerken en zelfs een museum voor moderne kunst. In dat laatste was een expositie van werk van Richard Hutten - een Nederlandse ontwerper. En die expositie was de aanleiding voor de reis. We hadden een huisje in Landal park Village l'Eau d'Heure. Een mooie plek aan een stuwmeer.

Het museum voor moderne kunst (het MAC's) is gevestigd in Grand-Hornu. Een prachtig gerestaureerd oud industrieel complex vlak bij Mons. Grand-Hornu heeft een prachtige website waar je de geschiedenis en de huidige toepassing kunt zien (www.grand-hornu.be).
Ook hebben we de scheepsliften bezocht. We hadden al wat foto's gezien, maar het is toch heel anders om er naast te staan. De oude liften bij Strépy-Braquegnies zijn enorme stalen constructies in een kanaal. Daarmee wordt een schip 10 of 15 meter omhoog of omlaag verplaatst. En de nieuwe lift bij Strépy-Thieu is helemaal bizar. Die overbrugt een verschil van 74 meter. We hebben op allerlei manieren foto's gemaakt, maar op een foto komt nauwelijks over hoe groot dat hele bouwwerk is.

We zijn met de auto gegaan. Heen en terug gereden en van het huisje naar de plekken die we wilden zien waren ook aardige afstanden. Het is allemaal gelukt. Wel moe maar voldaan. En prettig om er samen even uit te zijn. Ik had al weer veel te lang thuis gezeten.

Zie verder de foto's.

Onze pruimenboom heeft het dit jaar rustig aan gedaan. Niet de overdaad van vorig jaar. Dat neemt niet weg dat er voldoende pruimen hangen voor zo'n 9 potten jam en we daarnaast nog een paar kilootjes kunnen opeten. De voorgaande jaren heeft mijn schoonmoeder altijd heerlijke pruimenjam gemaakt in verschillende varianten. Dit jaar wilde ik het eens zelf proberen. Alle kinderen hebben dat vroeg of laat dat ze zeggen: "Zelf doen!". Ik dus ook.
Eerst eens "Pruimenjam" ingetikt bij Google, maar dat leverde niet veel op. Het oude kookboek "Ik kan koken" van mijn moeder erbij gepakt en een pakje Marmello (pectine) gekocht. Dan is het niet meer zo moeilijk. Ik miste de foto's bij het recept van Marmello, dus die heb ik er zelf bij gemaakt.


Men neme een kilo pruimen


Stop de pruimen kort in kokend water en ontdoe ze van het vel.


Kook de pruimen in een pan en voeg de pectine en appeldiksap toe.


Zeef de pitten eruit en giet de jam in schone potten, die je dichtschroeft en 10 minuten op z'n kop laat staan.


Voor het betere conserveren nog even pasteuriseren.


Dan heb je drie potten jam.

Het hele recept vind je in het pakje Marmello.

En hoe is de smaak. Een beetje zuur, maar wel zonder suiker.

Dit jaar waren we hier voor de derde keer. Ieder jaar is er wel weer iets verrassends. Dit jaar is dat voor ons het werk van Tonyl.

Lente van Tonyl

Meer op de fotopagina

Sites met info over en werk van Tonyl:
- www.tonyl.ch/
- www.galerievita.ch/kuenstler/tonyl.html
- www.kentaro-art.com/tonyl.htm

Informatie over de Pruimengaard

De regen en de buitentemperatuur nodigen niet echt uit om naar buiten te gaan, maar we hadden toch heel erg de drang om weg te gaan. We zijn in Utrecht twee kerken gaan bekijken. Als we op vakantie zijn doen we dat ook, dus waarom niet in Nederland. Het blijkt ook dat je voor mooie kerken helemaal niet naar Italië hoeft te gaan. Kerken Kijken Utrecht verzorgt ieder jaar een route langs kerken in de Utrechtse binnenstad rond een bepaald thema. Dit jaar wordt aandacht besteed aan gebrandschilderde ramen. Laatst waren we al in de Nicolaïkerk.
De Sint Willibrorduskerk in de Minrebroederstraat is een kerk met een heel kleurrijk beschilderd interieur, een prachtig altaar en veel prachtige beelden. De kerk is tussen 1875 en 1879 gebouwd door en voor de katholieke Utrechtse middenstand. En die hebben duidelijk laten zien waar het geld zat. Veel pracht en praal. De kerk is vrijwel altijd te bezichtigen en iedere zondag kun je daar nog een Latijnse mis bijwonen. Tijdens de mis wordt gezongen door het Gregoriaans koor van de St Willibrordusgemeente.
De Sint Catharinakerk in de Lange Nieuwstraat heeft een iets rustiger interieur. De kerk stamt al uit 15e/16e eeuw. Vooral het houten balkon boven de ingang is prachtig bewerkt. De gebrandschilderde ramen zijn eenvoudig en daarom juist heel mooi.
De Utrechtse kerken zijn ook op internet te bekijken op de site van Kerken Kijken Utrecht. Op de site vindt je van veel kerken prachtige Vitual Reality (VR) beelden, waardoor je kunt rondkijken in de kerk. Vooral met de VR beelden van de St Willibrordus kun je goed zien hoe rijk het interieur is.

www.kerkenkijken.nl

De tweede uitzending van Zomergasten bij de VPRO was goed. Te gast was Joep van Lieshout, kunstenaar, die nogal wat teweeg heeft gebracht in de kunstwereld en bij de gevestigde orde. En bij opzienbarende gasten verwacht ik toch altijd een interessante avond, terwijl bij voorgaande seizoenen van Zomergasten dat soort avonden juist tegenviel. Deze keer dus niet. En dat terwijl Van Lieshout 25 jaar geen TV meer had gezien. Veel van de gekozen fragmenten kende hij dan ook van vroeger (Benny Hill, poligoon) en uit musea. En de gesprekken gingen ook over kunst. Van Lieshout kan goed vertellen en zeker in samenhang met de fragmenten maakte dat een interessante en leerzame avond. Meestal kan ik bij een uitzending van Zomergasten een paar fragmenten er uit pikken die spectaculair of mooi waren. Bij deze avond waren bijna alle fragmenten bijzonder. Op de site van Zomergasten kun je een aantal fragmenten bekijken en van anderen een aantal stills bekijken.
Joris Luyendijk, die dit jaar Zomergasten presenteert, doet het goed. Vorige week met Jeltje van Nieuwenhoven was wat traag. Joris had moeite om de doorgewinterde politica interessante uitspraken te ontlokken. Deze week kon je zien dat Luyendijk meer op gang was en het klikte ook tussen hem en Van Lieshout. Dat beloofd wat voor de volgende uitzendingen.
Komende zaterdag is de herhaling.

zomergasten.vpro.nl
Zomergasten op Wikipedia
Week-weblog van vorige week van Joris Luyendijk

Gisteren was ik op kantoor bij een afscheidsreceptie van een collega. Deze afscheidsreceptie was wel bijzonder, want het is voor het eerst dat iemand bij CODA met pensioen gaat. Ik heb bij CODA veel mensen zien vertrekken, maar allemaal naar een andere baan. Bij mijn vorige werkgever, KPN Autolease heb ik wel veel recepties van gepensioneerden meegemaakt. Maar daar werkte dan ook veel oud werknemers van andere KPN onderdelen, die hun laatste jaren bij Autolease sleten. Bij CODA is de gemiddelde leeftijd beduidend lager. Mooie speech van de directeur met veel aandacht voor de nieuwe regelingen bij CODA voor gepensioneerden, die bij deze zijn ingegaan. Het valt niet mee om afscheid te nemen na 13 jaar bij CODA te hebben gewerkt.
Daarnaast was het voor mij heel prettig om weer mijn collega's te spreken. Die had ik sinds december niet meer gesproken. En kennis gemaakt met nieuwe collega's. Door de vakantietijd was niet iedereen op kantoor. Dat had als voordeel dat het minder vermoeiend was voor mij. Veelvuldig uitgelegd hoe het met mij gaat, want daar is iedereen benieuwd naar. Zelfs ondanks dat veel collega's mijn blog lezen. In een gesprek kan ik meer over mijzelf vertellen, dan via mijn blog.

Gisteren zijn we naar het Centraal Museum Utrecht gegaan in de hoop daar enige verkoeling en inspiratie te vinden. Wat betreft de verkoeling viel het nogal tegen, want niet alle ruimten zijn gekoeld. De eerste twee exposities in ieder geval niet. De Hema ontwerpwedstrijd en De Penselen 2006 (de prijs voor het best/mooist geïllustreerde kinderboek). De ontwerpen voor de ontwerpwedstrijd zijn leuk om te zien, maar met de hitte hebben we daar niet lang bij stil gestaan. Bij De Penselen 2006 hangen de originele tekeningen van de prijswinnende boeken. Heel bijzonder om de originelen te zien. Ook daar zijn we snel doorheen gelopen. Bij de vaste Dick Bruna tentoonstelling hebben we even verkoeling gezocht (wel airco). Iedere keer valt het weer op hoe knap het is wat Bruna met een paar lijnen kan overbrengen. Vooral bij de zwart-wit tekeningen (zie foto). Voor de lunch hadden we verwacht in restaurant refter (ingericht door Richard Hutten) te kunnen eten, maar die is alleen nog voor feesten en partijen. Boven de receptie is nu een soort snackbar met biologisch eten en drinken. Ingericht met Rietveld meubelen. Dat dan weer wel. En het brood met brie en sla was heel lekker.
De volgende expositie die we bekeken was wel gekoeld. Een hele kleine expositie met een paar ontwerpen van Droog Design. Leuk om een aantal ontwerpen van Hella Jongerius te zien, die ze voor Droog Design maakte. Als laatste hebben we een nieuwe aanwinst van het museum bekeken; een jurk uit de collectie najaar/winter 2006 van Viktor en Rolf. Een hele bijzondere jurk.

Hierna waren we heel moe en hebben we rust gezocht in de Nicolaï- (Klaas-) kerk naast het museum. De foto hiernaast kregen we bij het verlaten van de kerk van de vrijwilligers. Iedere kerk in Utrecht geeft de bezoekers nu een kaart als aandenken. Erg mooie foto. Om de hoek bij de kerk zagen we onderstaand gedicht over Klaas op de muur van een huis.

Iedere dag fietsen we een stukje. Ons eerste doel was om een keer naar het terras De Pleisterplaats aan de Langbroekerdijk te fietsen. Een heel leuk terras bij een boerderij tussen Odijk en Langbroek. Het is 20 minuten fietsen van ons huis en dat is voor ons al een heel stuk. Maar vandaag is het gelukt. En je weet meteen waarvoor je het doet. De omgeving is zo mooi en de koffie met kruidkoek smaakte weer goed.
Lees hier hoe dit terras is ontstaan.

Een nummer van de groep Gotan Project hoorde ik in het radioprogramma Kunststof, dat ik wel eens luister via een Podcast. Ik vond het goed klinken en ging op zoek. En voor zieke mensen als ik is het prettig dat je daarvoor de deur niet meer uit hoeft. Ik kon de afkondiging niet goed horen en heb met wat steekwoorden gezocht op (jawel) Google. En gevonden. Op de site www.gotanproject.com kun je hun CD beluisteren en de video clip zien van Diferente; het nummer dat ik bij Kunststof hoorde. En van daaruit naar de iTunes Music Store om de CD te kopen. Dat heb ik gedaan, want ik vindt de hele CD erg goed. Mooie mix van Argentijnse muziek met Lounge invloeden en gemixte samples; een enkele Tango en natuurlijk met bandoleon. Zoals Saint Germain moderne muziekinvloeden gebruikt in de jazz, zo doet Gotan Project dat met Argentijnse muziek. Dat ik deze muziek leuk vindt zal vast ook komen door het zomerse weer en de herinneringen aan het programma Wie is de Mol in Argentinië, die we het afgelopen voorjaar heb gezien.
Andere Zuid-Amerikaanse muziek die me deze zomer opvalt is de oude hit "Mas Que Nada" van Sergio Mendes in een hiphop uitvoering van Will.I.Am van de Black Eyed Peas. Sergio Mendes was in de zestiger jaren beroemd door zijn groep de Brasil 66 (en later met Brasil's met andere jaartallen). Dat is Braziliaanse muziek in zestiger jaren gladde vorm. Ik heb nog cassette bandjes (wat zijn dat?) gehad met Brasil 66 erop en nu heb ik weer wat nummertjes gedownload. Lekker bij dit warme weer. De nieuwe remix/hiphop versie van van Will.I.Am vindt ik erg goed. Het nummer "Mas Que Nada" staat op een nieuwe Sergio Mendes CD, die is geproduceerd door Will.I.Am. Door deze revival trad de 64 jarige Sergio Mendes dit jaar ook op het North Sea Jazz Festival op.

Wij zijn er zo aan gewend dat we 'alles' kunnen opzoeken op Internet. Een tijdje geleden schreef ik een artikel over Google en schreef dat hun doelstelling is om alle informatie toegankelijk te maken voor hun bezoekers c.q. klanten. Dat klinkt mooi, maar blijkt in de praktijk niet op te gaan. In China bijvoorbeeld laat Google bewust informatie weg uit zijn zoekmachine. Daarmee voldoen ze aan de censuur van de Chinese staat en mogen daardoor werken in China. En zo censureren Microsoft, Yahoo en anderen er ook lustig op los om in China of andere landen te mogen werken. Amnesty International is nu in samenwerking met de engelse Observer een internationale campagne begonnen tegen overheidscensuur. Ik vindt vrijheid van meningsuiting een groot goed dat beschermd moet worden. Ik doe mee aan de campagne. Lees over de campagne op irrepressible.info en doe ook mee.


Amnesty International Nederland
Irrepressible - Observer
New York Times journalist Clive Thompson over Google en China
XS4ALL en vrijheid van meningsuiting

Tijdens het fietsen kwamen we deze koe tegen die het duidelijk moeilijk had met de warmte.
Begin dit jaar was in het nieuws dat we steeds minder koeien in het weiland zien, omdat de boeren ze liever veilig op stal houden. Daar merken we hier in de omgeving niet veel van. In de meeste weilanden staan wel koeien en anders wel paarden of schapen. Zelfs met dit warme weer. De meeste weilanden hier hebben dan ook veel plekken met schaduw. Dat is wel prettig voor de beesten.

De vlinders, hommels en bijen vinden de zomer wel heel prettig.

Gisteren weer eens een beeldentuin bezocht. Galerie Belled in Langbroek aan de Langbroeker Wetering. De galerie heeft een grote beeldentuin. Niet alles was even interessant. We kwamen de schrootbeeldjes van Jan Verschueren weer tegen (zie foto's). Ze blijven erg leuk. Knap dat hij zoveel expressie kan laten zien met een paar stukken schroot en een keramiek hoofd.

Vaak lopen we vrij snel langs al het werk en het is maar soms dat we echt iets zien dat we heel mooi vinden. In de galerie zagen we deze keer iets dat we heel mooi vinden. Het waren een paar schilderijen van IzyManny. Deze schilderijen zijn opgebouwd uit verf met pigment daarover geblazen. Daar weer stukken papier met tekst in verwerkt en een klein vlak geschilderd. Op hun site staan een aantal voorbeelden. Misschien dat we nog eens naar hun atelier in Maastricht gaan bezoeken.

In het ziekenhuis vingen we nog een interessant gesprek op over de actualiteit. Test je kennis van het recente nieuws, door de open plekken en niet genoemde namen in te vullen. Veel succes.

Zij: 't is toch schandalig. Zij zit mooi in Amerika en het kabinet hier valt. En dat meisje moest toch ook 2 tot 3 weken van te voren. 't Is toch schandalig.

Hij: 't Is een corrupte zooi.

Zij: En dan die gezondheidszorg. Ik heb toch al die jaren betaald.

Hij: Nou. En weet je wat dat Afghanistan kost.

Zij: Ze moesten er een hek om zetten en 't ze zelf lekker uit laten zoeken.

Hij: En dan moeten we nog stemmen. Ik zou niet weten op wie.

Zij: Nou ik weet het wel!

Hij: Ik zou het niet weten, want het is toch iedere keer anders.

Zij: Nou ik weet het wel!

De stamceltransplantatie is nu bijna vier weken geleden. De tijd vliegt. Zelfs als er niet veel gebeurt in je leven. De laatste dagen wordt het wel beter. Op mijn verjaardag en de dagen daarna bezoek gehad. Een kort bezoekje per dag. Dat ging goed en daardoor voelde ik me wel jarig. En veel telefoontjes, SMSjes, e-mails, berichten op mijn blog en kaarten. En daarmee was het verjaardagsgevoel compleet.
Mijn activiteiten breiden zich steeds meer uit; wandelen. boodschap doen, fietsen, weer even in het ziekenhuis geweest voor een verpleegkundig spreekuur en koken. Allemaal met mate. Maar soms wil ik te veel en moet ik mezelf even terugfluiten. Het valt niet mee om weer heel erg weinig te kunnen doen, terwijl ik vorig jaar nog aan het opbouwen was.

Vandaag naar Wijk bij Duurstede geweest. Daar hebben we heerlijk in het gras aan het water gelegen. Wat moet ik nog meer zeggen.

Gisteren zijn we naar de Toren van BABEL geweest in Utrecht. Dit is het oude kantoorgebouw van de Sociale Dienst; een toren van 13 etages. Tegenwoordig zijn er kunstexposities, theatervoorstellingen en er is een Marokaans-Nederlands restaurant. Kantine Werklust Helaas hadden we de site niet goed gelezen en was bijna het hele gebouw leeg. Verrassend was het werk van Gerard van de Berg, de lift die niet naar de 6e etage wilde komen (en er was geen trap), en de borrel in het restaurant. Al bij al een leuk klein uitje.
Vandaag hebben we nog heerlijk gewandeld in het park van Huis Doorn. Nu verder nog wat spullen klaarleggen voor morgen. Om 11 uur worden we verwacht.

Laatst schreef ik een verhaal over een dagje Utrecht. Leuk om soms te doen. Voor de liefhebbers is er de blog van Miriam Wieland, die in Utrecht woont en sinds maart dit jaar regelmatig schrijft over van alles wat ze om zich heen ziet en hoort. Leuke korte verhalen. www.volkskrantblog.nl/blog/3678.

Vandaag zijn we naar de Uithof (Utrecht) geweest om een nieuw gebouw te bekijken. Het Hijmans van den Berg gebouw van het Academisch Biometrisch Centrum. Gebouwd in 2005. Het gebouw staat in een hoek van het UMCU (links van de hoofdingang en tegenover de parkeergarage) en kijkt uit over het Universiteitsterrein. Het gebouw is ontworpen door Erick van Egeraat Associated Architects, die ook de tuinen en meubels hebben ontworpen. In Lucasx apr.mei.jun. 06 staat een artikel over dit gebouw.
Van de entré aan de straatzijde loop je meteen het restaurant in. Gele vloer, rode trappen en wanden en witte tafels en stoelen. Vrijwel helemaal leeg. En dan het licht van een van de lichtkoepels op het dak dat in het trappenhuis schijnt. Hele mooie vlakverdelingen. Het nodigde meteen uit om te gaan fotograferen (zie foto's).
Dr. Abraham Albert Hijmans van den Bergh publiceerde als eerste een leerboek inwendige geneeskunde in Nederland en werd in 1918 benoemd tot hoogleraar inwendige geneeskunde in Utrecht. Vandaar de naam van het gebouw.
De kroonluchter in het restaurant (zie foto's) is onderdeel van een driedelig kunstwerk van Cerith Wyn Evans. Een deel (iets met geluid) is nog niet geïnstalleerd en het derde deel (een neon-tekst) hebben we niet gevonden.

Het is zo gewoon voor internetters om even iets op te zoeken met Google. We denken dan ook dat we alleen informatie opvragen, maar we geven juist ook heel veel informatie. Dat bleek ook toen de CIA een paar jaar geleden informatie van Google opvroeg in het kader van de terrorismebestrijding. Met je interesse in architectuur heb je net wat opgezocht over hoge gebouwen in Amerika, voor je flight simulator hobby iets over vlieglessen en voor een avontuurlijke reis iets over duistere Afrikaanse landen en wordt je ineens van je bed gelicht door de politie.

Volgens Google loopt het niet zo'n vaart. Ze bewaren de zoekgegevens van iedere individuele gebruiker alleen maar om de zoekmachine nog beter te laten aansluiten op hun klanten. De doelstelling van Google is dan ook om alle informatie toegankelijk te maken voor hun bezoekers c.q. klanten. Zo bleek uit een documentaire van VPRO's Tegenlicht over Google. Interessante documentaire. Bijzonder ook dat de VPRO mocht filmen en interviewen binnen de Google campus. Dat gebeurt niet vaak. Deze documentaire is nog te zien op tegenlicht.vpro.nl. Ook vindt je op de Tegelicht site een special over zoekmachines met nog veel meer weetjes en samenzweringstheoriën.
Iets anders dat Google doet met mijn en jullie zoekgegevens is statistieken bijhouden. En die kun je zelf ook opvragen op www.google.com/trends. En dat levert weer leuke weetjes op. In Apeldoorn wordt het meeste van alle Nederlandse gemeenten gezocht op 'Gemeente'. Zegt dat iets over hoe modern de bewoners van Apeldoorn zijn? Dus zoals ik eens eerder schreef: "De statisticus liep in een rivier van gemiddeld een halve meter diep en verdronk". Als je de statistieken van de woorden 'Bosch, Siemens' opvraagt lijkt het alsof ze in 's Hertogenbosch meer interesse in Bosch producten hebben dan in Siemens producten. Drie keer raden waarom. En als je zoekt op CODA (www.coda.nl), omdat ik daar werk, zie je dat in Italië het meest op CODA wordt gezocht. Dat lijk een grote kans voor onze verkopers aldaar. Maar dat heeft meer met de betekenis van het Italiaanse woord 'coda' te maken, dat 'staart' betekend (nl.wikipedia.org/wiki/Coda (muziek)). Dat laatste is misschien weer lastiger uitleggen voor een verkoper van een Financieel pakket. Weet iemand overigens waarom Italianen zoveel op staart zoeken? Ik niet.

Het is wel vreemd dat zo'n 90% van de Nederlanders één zoekmachine gebruikt om te zoeken, namelijk Google. Terwijl vorig jaar uit een onderzoek in Nederland bleek dat proefpersonen de zoekresultaten van Yahoo als beter kwalificeerden dan die van Google. Op zich niet vreemd, want iets soortgelijks hebben we met de voorkeur voor videosystemen ook gehad. Om zelf het verschil tussen Yahoo en Google te onderzoeken kun je een vergelijk-website bezoeken: www.googleguy.de/google-yahoo/ of GahooYoogle.com - Search. Als je verder zoekt op de woorden 'google yahoo' zie je meer van dit soort vergelijk sites en onderzoeken. En die onderzoeken geven allemaal elkaar tegensprekende resultaten. Dus de waarheid zal wel in het midden liggen.

Vandaag waren we in Utrecht om wat kleren te kopen. En ondanks het slechte was het heel druk in de binnenstad. Vooral veel gezinnen waren vandaag op pad voor kleding. In de eerste winkel stond een vader verveelt rond te kijken, terwijl zijn vrouw en zoon zich bogen over een paar extreme zwarte sneakers. Even later lopen ze langs een soort Schoenenreus en vader zegt: "Kijk, hier kunnen we ook kijken voor schoenen". Ik kon zien wat moeder en zoon toen dachten: "Nee pa, hier dus niet". De vaders hadden het moeilijk vandaag. Sommige kinderen ook. Bij een volgende winkel was een Marokkaanse familie neergestreken. Ik dacht nog: "Leuk. Een paar sneakers onder de lange jurk van mevrouw". Maar toen zag ik het rek met mini-sportschoentjes. De dochter werd met de buik op een bank geworpen en ontdaan van haar schoenen. Een sportschoentje aantrekken leek iets minder makkelijk. En een geschikt model vinden ook niet. Wat later liep ik weer langs het gezin. Dochtertje lag nog op de bank en boven haar hoofd ontbrande een heftige discussie in het Marokkaans. Ik weet niet of het sportschoenen zijn geworden voor het meisje.
De mannen hadden het zwaar. Duwend met buggy's door winkel en restaurant. Vermoei ploffen ze neer bij een tafeltje. Dochtertje lief dat vader vijf rondjes mee laat lopen door het restaurant. En vader had er nog lol in ook. Dan de vaders op de afdeling dameskleding. Wat hadden sommigen het moeilijk. Groepen verveelde mannen verstoppen de toegang tot de paskamer. En dan moesten ze ook nog iets zeggen van wat hun vrouw of vriendin had aangetrokken. Dat viel duidelijk niet mee.
Bij een volgende paskamer waren twee gelukkige vrouwen, die hun mannen hadden thuisgelaten: "Staat je heel leuk. Heel anders dan wat je hebt". "Ja vindt ik ook. Maar ik koop het niet want ik heb nu geen geld". "Geeft niet, want het is wel leuk om te kijken wat je erbij wilt hebben". "Ja, dat is ook zo". "Hiermee heb je wat afwisseling in je garderobe. Snap je". "Ja maar ik doe het niet want ik heb nu geen geld".
Het was weer een zware dag voor iedereen. Wij waren ook blij dat weer thuis waren.

Van maandag tot en met vrijdag zijn wij in Bergen aan Zee geweest. Gelogeerd in hotel Nassau-Bergen. Een hotel in het duin, direct aan zee en in een kamer met uitzicht op zee. Lekker gewandeld op het strand en in de bossen. Op terrasjes gezeten in Bergen (vooral bij Fabels; DINÉE VARIÉE is een aanrader) en bij strandtenten. En ook nog op het strand gelegen. Ter illustratie kun je een paar foto's bekijken.

e-Learning for Kids is een heel mooi initiatief om kinderen gratis onderwijs aan te bieden via internet. Op deze wereld zijn nog veel te veel kinderen die geen toegang hebben tot regulier onderwijs. Deze stichting probeert daar wat aan te doen door gratis onderwijs aan te bieden. Dat verdient steun. En steunen kun je door te zorgen dat het materiaal van e-Learning for Kids meer wordt gebruikt en ook door sponsoring, zodat meer materiaal ontwikkeld en verspreid kan worden. Lees meer hierover op de website www.e-learningforkids.org en vertel het verder.

Aan dit onderwerp heb ik, toen ik begon met deze blog, ook eens aandacht besteed. Ik vroeg me toen af, waarom ik een weblog zou gaan bijhouden. Inmiddels weet ik het wel. Al was het alleen maar voor de leuke reacties van mijn lezers. En de meeste lezers zijn niet de mensen die meteen op de Reageer link klikken om iets te laten horen. Maar via andere kanalen laten ze wel horen dat ze mijn blog erg leuk vinden. Dan wil je wel blijven schrijven. Daarnaast is het ook gewoon erg leuk en ontspannend om mee bezig te zijn. Hoewel het bloggen voor mij geen verplichte dagelijkse bezigheid is. Dat bleek ook wel de afgelopen weken. Ik had niet veel inspiratie, dus was er ook niet iedere dag iets te lezen. Vandaag wel weer. En aangezien we een paar dagen naar zee gaan zet ik even wat extra's op mijn blog. Overigens kunnen jullie, bij gebrek aan nieuwe artikelen, de 'Get a Mac' filmpjes nog een paar keer bekijken. Ik blijf ze leuk vinden. Ik hoorde vandaag dat ze in de VS op de TV zijn. Ik hoop dat ze ook in Nederland op de TV komen.
De afgelopen weken heb ik wel de pagina met links aangevuld. Niet dat het helpt om iets sneller te vinden, want dat kun je via Google of Wikipedia ook wel. Het is wel aardig om te zien wat ons bezig houdt.

Ander halve week geleden zagen we de eerste bloesem aan de boom en nu ligt een deel al weer in het gras. Een mooi proces van de natuur. Even de insecten lekker maken met mooie bloemen en dan die franje er weer afschudden (de wind van dit weekend help lekker mee) en gewoon weer verder met bladeren maken en groeien.

Dit is ons uitzicht achter. Tja, wat moet je daar nog aan toevoegen.

Ik ga veel naar Wikipedia.nl om iets op te zoeken. Vind ik voor veel weetjes veel sneller en directer dan een zoekmachine als Google of Yahoo. Wikipedia is een prachtige gratis (en dat vinden wij Nederlanders fijn) encyclopedie op Internet, die door de bezoekers zelf onderhouden wordt. Op nl.wikipedia.org/wiki/Wiki lees je daar meer over.
En van het ene onderwerp klik je nog wel eens door naar het volgende. En zo ontstond een spelletje: probeer in zo min mogelijk klikken van het ene onderwerp naar het andere te komen. Bijvoorbeeld van 'Neil Young' naar 'Julius Caesar' in 5 stappen (Neil Young-Beatles-John Lennon-Vietnamoorlog-Genève-Julius Caesar). Wie kan dat sneller? Leuk als je even je zinnen wilt verzetten tijdens je werk. En je steekt er weer eens wat van op.
Regels: Je mag alleen op links binnen een artikel klikken, die je brengen naar een ander Wikipedia-artikel en geen toetsenbord gebruiken.

De natuur herstelt zich snel. De pruimenboom is zijn bloesem al weer bijna kwijt en de Japanse Kers krijgt zijn eerste bloesem vandaag gekregen.

Net toen in het vorige artikel wilde publiceren gooide ik water uit mijn glas over mijn toetsenbord. En daar houden toetsenborden niet van. Het was niet veel water en alleen over de numerieke toetsen. Toch heb ik even de toetsen eraf gehaald en alles gedroogd.

Gisteren was ik even fotomodel. Ik ben gevraagd om als patiënt met de Ziekte van Kahler in een jaarverslag te figureren. Het jaarverslag is van Nefarma. En in mijn geval ging het om een Kahler patiënt die wordt behandeld met Velcade. Het was een leuke fotosessie met fotograaf Bart Versteeg. We zijn naar mijn favoriete beukenbos geweest. Staand, zittend en leunend tegen een boom geposeerd. In de loop van de middag brak de zon ook nog door. Mooie foto's geworden (bekeken op de display van Bart's camera).
Vandaag was een fijne dag voor zieke mensen. Vooral als je goed moet uitrusten. In onze achtertuin waren daarvoor de ideale omstandigheden. Ik moest liggend in de zon even denken aan mijn collega's op een kamertje op kantoor.

Eindelijk is deze animatie klaar voor internet. Het is de eerste animatie die ik heb gemaakt en ook nog met een hele bijzonder reden. Het is de eerste scène uit een film die ik samen met Sandra heb gemaakt. De film gaat over de dingen waar wij tijdens de eerste periode van de ziekte aan terugdachten, wat ons bezig hield en zaken waar je waarde aan gaat hechten. De film bestaat naast deze animatie uit foto's, tekeningen, schilderijen en video's.

Onderstaand de introductietekst van de film:

Op 21 maart 2003 is bij Bas de diagnose
Ziekte van Kahler gesteld.
Sindsdien leven WIJ SAMEN met deze ziekte.
Het eerste half jaar na de diagnose stond
niet alleen in het teken van de bestrijding
van de ziekte. Ook probeerden wij het een
plaats te geven in ons leven.

/

Al snel ontstond het idee om creatief aan
de slag te gaan.

Als tijdverdrijf. Houvast.
Als uiting van emoties.

En om later een mooie herinnering te hebben.

Voor onszelf. En voor familie en vrienden.

/

Wat klein begon werd steeds groter;

het werd een film.

Over wat ons heeft bezig gehouden.

/

De animatie vindt je op de filmpagina. Ik heb een extra grote versie toegevoegd, waar je de animatie veel mooier op kunt zien (voor de gelukkigen met een snelle internetverbinding).

Honds moe zou volgens mij beter 'kats moe' kunnen heten. Onze kat, Pimmie, slaapt namelijk 16 uur per dag, wat normaal schijnt te zijn voor katten. En als hij niet slaapt zit hij een beetje om zich heen te kijken om zijn territorium in de gaten te houden. Of zijn katten daardoor juist niet moe. Ik voelde me het hele paasweekend in ieder geval honds moe en was zo actief als Pimmie. Ik heb gekeken hoe Sandra in de tuin werkte en alleen even meegeholpen met vijf takken van een struik knippen. We hebben ieder dag kort gewandeld. En veel meer kwam er niet uit mijn handen en voeten. Wel heb ik iedere dag even geknutseld aan mijn filmproject, waarvan de eerste opnamen zijn gemaakt in Bommerig. Ik heb iets getekend, een soort van studio ingericht en een proefopname gemaakt. Wat ik daar film heb ik afgedekt. Het zal nog wel even duren voor het klaar is. Erg leuk om aan te werken en dat geeft weer energie.

Vandaag kunnen wij Heidestein als Mooiste Plek van Nederland weer steunen door een stem uit te brengen.
Vanavond na de uitzending van 17:05 op Nederland 1 kunnen we telefonisch stemmen. Vanaf vanavond 00.00 uur en de rest van de week kunnen we ook via de website www.demooisteplek.nl stemmen (gewoon iedere dag even doen).
Deze week neemt Henk van Limpt het voor Heidestein op tegen Rheebruggen en de Flevoboulevard. De twee winnaars gaan door naar de grote finale op 13 mei.

Wij hebben vorige week nog vier affiches door vrienden laten ophangen en zelf een affiche opgehangen als onderdeel van de laatste opdracht van Henk voor de Voorrondes. Hij moest er totaal 200 ophangen. Dat is hem wel gelukt.

We kregen vandaag een Diddl filmpje opgestuurd. Onze nicht Eline is helemaal gek van Diddl. Dat bracht Sandra op het idee om onze paasgroet in Diddl film te verpakken. Klik hier voor onze paasfilm.

Wat meer uitleg over de wokkie-tokkie-taal van Zaai in dit filmpje vindt je hier. Of kijk op de officiële Zaai-pagina.

Afgelopen weekend hebben we eindelijk eens een kort uitstapje gemaakt. 'Eindelijk eens', omdat we eigenlijk wat vaker ziekte en dagelijkse sleur achter ons hadden willen laten door weg te gaan. Maar de planning van de behandeling en het slechte weer maakten dat wat moeilijk. Nu zijn we naar een heel rustig plekje in Zuid-Limburg geweest. Stilteplek Hof van Bommerig tussen Mechelen en Epen. Met uitzicht op het Geuldal. Vier huisjes op een rij, geen huisdieren, geen kinderen. Heerlijk rustig. Zijn we vorig jaar ook geweest.
Op vrijdagavond gegeten bij Herberg Bie de Tantes in Mechelen. Kende we ook van vorig jaar en is een aanrader als je in de buurt bent. Een eenvoudig restaurant met een verrassende menukaart en prettige bediening. Heel prettig vergeleken bij de vele restaurants in deze omgeving met toeristenmenu's en lokale gerechten. Die laatste doen me altijd denken aan wintersport in Oostenrijk.
Rustig was het en gerust hebben we ook veel. Wandelen ging iets minder. Een half uurtje was wel het maximum. Op zaterdag stond er een koude wind. Dat is op de foto's wel te zien. Prachtige blauwe lucht met stapelwolken, maar wel een muts op. We hebben geen ijsberen met muts op gezien, dus echt koud was het niet. Verder wat gelezen en Sudoku's geprobeerd op te lossen. Heel vervelend Sudoku-boekje gekocht. De 3-sterren waren makkelijker dan de 2-sterren en we hebben er bijna geen een opgelost.
Op zaterdag ook nog gefilmd voor een nieuw filmproject. 's Avonds lekker de houtkachel aan en een beetje buizen en lezen.
Op zondag zijn we naar Boscafé 't Hijgend Hert geweest. Ook een aanrader als je in de buurt bent. De enige berghut van Nederland. Als het koud is lekker bij de open haard en met mooi weer op het terras. Met de beperking van een half uur wandelen zijn we eerst gaan wandelen, daarna koffie gedronken in de zon op het terras, gewandeld, geluncht en weer gewandeld. Bij elkaar zo'n anderhalf uur gelopen. En ook de traditionele zelfontspanfoto gemaakt (dat doen we op iedere vakantie). Zie ook het fotoverslag. 's Avond weer de houtkachel aan. Op maandag naar huis.
Het was een fijn weekend en goed om even te bepalen wat we eventueel met vakantie aankunnen tussen deze kuur en de stamceltransplantatie. Vorige week hadden we nog plannen om een week naar Frankrijk te gaan, maar dat gaat het niet worden. Het wordt een rustige week aan het strand in Nederland. We hebben al vast een suite geboekt in een hotel in Bergen aan Zee. Die ene week vakantie dit jaar mag wel een beetje comfortabel zijn.

Het gaat inmiddels wat beter. Nog wel moe. Vandaag naar fitness gegaan, maar ik moest me wel inhouden. Iets te weinig energie. Een goed gevoel dat ik ben gegaan.
Gisteren naar Ikea geweest en op de terugweg naar een van onze favoriete plekjes geweest: Theehuis Rhijnauwen tussen Bunnik en Utrecht. Helaas geen fototoestel bij ons en op internet geen foto te vinden. Die foto houden jullie nog tegoed. Wel lekker een pannenkoek gegeten. Het Theehuis is echt een aanrader. Je kunt in het bos van Rhijnauwen wandelen en daarna iets eten of drinken bij het Theehuis. Ze hebben veel meer dan alleen pannenkoeken op de kaart staan. En vooral met kinderen is het leuk, omdat rond het Theehuis een aantal dieren rondlopen en ze een mooi speeltuin hebben.

Het kwam er niet van, maar voor de volledigheid moet deze dag ook vermeld worden op de blog. Vermeldens waard: andere verpleegkundige en ik was binnen ander half uur weer buiten.
Vanaf eind vorige week tot nu heel erg moe. Nog wel iets gedaan dit weekend, zoals zaterdag opzitten terwijl een klusjesman bezig was. En zondag bij de buren kijken naar hun verbouwde zolder en in het bos wandelen. Dat was het dan wel. Gelukkig is dit de rustweek en zal het woensdag wel weer beter gaan.

Het was vorige week alsof we ineens iets hadden in te halen. Twee keer naar het museum en naar het theater.

Museum voor Moderne Kunst Arnhem

Het begon vorige week zondag toen we besloten eindelijk eens naar het Museum voor Moderne Kunst Arnhem te gaan. Voor de kunst, maar ook voor het mooie uitzicht over de Rijn. Een aantal exposities vonden we erg leuk met hele verrassende kunstwerken ("Uit 60 jaar vriendschap", "What's New" en de vaste collectie in het torentje). Andere exposities spraken ons weer helemaal niet aan (Franz Radziwill – Blick nach Holland). De foto's en video's van Lida Abdul vonden we niet heel interessant om naar te kijken, maar de de statements, die ze in haar geboorteland Afghanistan heeft gemaakt, zijn wel weer bijzonder, zoals alles wit schilderen dat door religieuze en politieke twisten kapot is gemaakt. (zie ook foto's).
In de tuin van het museum kregen we al een beetje voorjaarsgevoel. Op de terugweg werd dat gevoel sterker toen we in Arnhem een weiland met lammeren tegenkwamen. (zie ook foto's)
Daarna was het tijd voor rust, Fitness (maandag) en kuur (dinsdag).

Het Mauritshuis - De Droom van Italië

Op woensdag zijn we naar het Mauritshuis gegaan. Mijn zus Bibian werkt in het Mauritshuis en nu wilden we wel eens zien wat zij daar doet. Wel bijzonder om in de catacomben van het museum in het kantoor van je zus koffie te drinken (met bijna uitzicht op het torentje van de minister president).
De tentoonstelling "De Droom van Italië" gaat over de periode van de 16e t/m de 19e eeuw, waarin allerlei kunstenaars Italië verwerkte in hun kunstwerken. Eerst ter plekke, maar later vanuit hun atelier thuis ('fantasie-Italië'). Het verhaal rond de hang naar Italië en over de schilderijen vonden we wel leuk om te horen (d.m.v. de audiotour). Ieder schilderij is net een foto, waarvoor het destijds ook diende. Heel knap geschilderd. Maar heel inspirerend en spannend vinden wij die oude schilderkunst niet. Dan hebben we liever de moderne kunst, zoals we in Arnhem zagen. Maar wel leuk om te zien waar Bibian werkt en alle schilderijen te zien die zij heeft opgehangen. En hier weer eens te zijn. De laatste keer was toen ik een jaar of 9 was. We hebben ook nog even de topstukken uit de vaste collectie bekeken (Stier van Potter, Meisje met de Parel, De anatomische les).
Grappig detail hoorde we over het Meisje met de Parel van Vermeer. Zo'n portret wordt een 'tronie' genoemd, omdat het een portret van een niet bestaande persoon is; een fantasieportret. Voor die tijd vrij bijzonder. Dat is wel vreemd voor de kijkers van de film uit 2003 "The girl with a pearl earring". In die film speelt dat meisje een belangrijke rol, terwijl ze niet heeft bestaan. En het woord tronie kende ik alleen uit het Amsterdams als "die heb een boeventronie" of "z'n tronie staat me niet an".
Het mauritshuis heeft een mooie website. Je kunt de hele collectie bekijken en van een groot deel krijg je ook uitleg.

Brel 2 door Jeroen Willems

En dan zaterdagavond nog naar het theater. Brel 2 van Theatergroep Oostpool hadden we ook al een tijd op de agenda staan, maar eigenlijk niet meer verwacht dat we zouden gaan. Eén uitvoering in Utrecht en anders een eind rijden. Dus een goede actie van Sandra om maar te bellen. Uitverkocht, maar zaterdagochtend zouden eventueel nog extra kaarten vrijkomen. En die hadden we. Prachtige voorstelling. We zijn ondanks vermoeidheid en hoofdpijn toch gegaan en we hebben een hele fijne avond gehad. Jeroen Willems zet Jacques Brel op een prachtige en ingetogen manier en met veel respect neer. Hij is duidelijk een theatermaker en minder een zanger. De monoloog vooraf is gebaseerd op interviews met Brel en geeft het leven van Brel mooi weer. Zeer emotioneel. En de liedjes, allemaal in het Nederlands vertaald, zingt Willems ook prachtig. Alles op zijn eigen Brel-achtige manier, zonder Brel te willen imiteren. "Laat me niet alleen" (Ne me quitte pas) is prachtig gezongen, alsof Willems de geschiedenis achter het lied zelf heeft meegemaakt. Heel ontroerend en een uitvoering op zich. De uitvoering van Brel zelf, met die timing bij het inzetten van ieder couplet, is natuurlijk onnavolgbaar. En knap ook dat Willems dat niet heeft geprobeerd na te doen. Goede muzikanten erbij. Ze zetten de echte Brel-sound neer. Na de voorstelling ook meteen de CD van de eerste voorstelling gekocht om thuis na te genieten.

Via de blog van Hanneke Groenteman kwam ik net op een site met hoge aaibaarheidsfactor (Cute Overload). En daar vond ik een foto van ene Pimmetje, die een tweelingbroer of -zus lijkt van onze Pimmie (mfrost.typepad.com/cute_overload/2006/03/thursday_mornin.html). Leuk voor Pimmie dat hij relatives heeft in Engeland (gok ik zo).

We hebben weer een (stukje van een) TV uitzending op de filmpagina gezet. Deze wilden we jullie niet onthouden. Het is "The Englishwoman and the Horse", BBC, 1981. Bij Zomergasten met Alex van Warmerdam in 1998 uitgezonden (zie ook zomergasten.vpro.nl). Sinds die tijd staat het al op een videoband. Nu eindelijk omgezet naar QuickTime.

Erg grappig en heel Engels. Kijk maar.

Gisteren was het een mooie dag voor een wandeling. En een van onze lievelingplekken daarvoor is landgoed Heidestein en met name de schaapskooi (op de grens van Driebergen en Zeist). Wel heel kort gewandeld want het was heel koud. En dat is voor gezonde mensen niet fijn, maar voor zieke mensen al helemaal niet. Maar het was wel de moeite waard. Zie onze impressie van de wandeling op de filmpagina.
Landgoed Heidestein strijdt mee in De verkiezing van de mooiste plek van Nederland. En Heidestein moet wat ons betreft ook gaan winnen. Met het hoofdprijs kunnen de historische waterlopen (sprengen) op Heidestein hersteld worden, waardoor de bosvijver verbonden wordt met het heideven en weer iets hersteld wordt van het oude landgoed.
Iedere plek in de verkiezing heeft een ambassadeur en voor Heidestein is dat Henk van Limpt. En toen we ons gingen opwarmen in de schaapskooi spraken we hem nog even. Een hele enthousiaste man, die alles inzet om Heidestein de verkiezing te laten winnen. De ambassadeurs krijgen allemaal opdrachten (nu nog drie te gaan tot 15 april) en voor zondagmiddag was de opdracht een yell van maximaal 7 woorden. Voor Heidestein is de yell "Schapen Scheppen Schoonheid". Voor 17 maart op zijn weblog (www.demooisteplek.nl/) te zien in een videoverslag. De videoverslagen op zijn weblog zijn erg mooi. Bovenstaande foto heb ik gepikt van Henk's weblog.
Van 7 tot 15 april moeten er 200 verkiezingsposters van Heidestein hangen. We gaan Henk helpen met het verspreiden van 10 posters.
Op 15 april (17.05 Ned. 1) is Henk van Limpt op TV om Heidestein te promoten en dan is er een televote. Vanaf die uitzending kan ook weer via de website worden gestemd. Dan moeten jullie allemaal ons en Henk helpen en voor Heidestein stemmen.
Je moet ook zeker een keer gaan wandelen op Heidestein. Langs de ijskelder, het oude theehuis of door de tunnel. De schaapskooi is elke zondag open van 13.30-16.00 uur. Je kunt er warme chocolademelk, fris en glühwein kopen en informatie krijgen. Bij de schaapskooi lopen 81 Drentse heideschapen rond (zie ons filmpje). Zie ook www.utrechtslandschap.nl/.

Gisteravond is "Wie is de Mol" weer begonnen. Dit vindt ik nog steeds het beste en spannendste spelprogramma van de Nederlandse televisie. Het is al weer de zesde serie, waarin 10 deelnemers allerlei spannende, angstaanjagende en intelligente opdrachten moeten uitvoeren in een ver vreemd land. Met de opdrachten verdient de groep en daarmee de winnaar geld. Er is echter een deelnemer, die de mol speelt en probeert om overal te saboteren en verdeeldheid te saaien. Een hele interessante en spannende afvalrace. Aan het eind van iedere aflevering moeten de kandidaten door middel van vragen hun kennis over de mol tonen. Wie het slechts scoort moet direct naar huis.
Wij vinden het erg leuk om te achterhalen wie de mol is, maar we zitten er meestal tot de laatste aflevering naast. Op de officiële en officieuze websites van Wie is de Mol kun je ook laten weten wie jij denkt dat de mol is. De vele alternatieve sites van trouwe Wie-is-de-mol-fans hebben forums, nieuws, pools, e.d (www.wieisdemol.com, www.wieisdemol.org en Google maar eens op "Wie is de mol").
De vorige vijf afleveringen hebben we ook gezien. De laatste en deze aflevering zijn met bekende Nederlanders. Dat voegt wat mij betreft niet veel toe. Alle afleveringen tot nu toe waren prachtig en spannend.
De vorige afleveringen werden gepresenteerd door Angela Groothuis, maar die werkt nu bij Talpa. Deze aflevering wordt gepresenteerd door Karel van de Graaf. Het is even wennen na Angela, maar hij doet het heel goed. Angela figureert nog even in de eerste aflevering.
De serie "Wie is de Mol" is iedere vrijdag om 20.35 uur op Nederland 2 te zien. De herhalingen van de afleveringen zijn op zaterdag om 22.40 uur. Dus vanavond kun je nog 'instappen' of de aflevering vanaf de website kijken (www.wieisdemol.nl).

Voor Sandra had ik de nieuwe Wallace & Gromit film "Wallace & Gromit: The Curse of the Were-Rabbit" op DVD gekocht. En deze week ook meteen gekeken. Het is weer een hele sterke animatiefilm met typische Wallace & Gromit grappen en in deze film zitten verwijzingen naar klassieke verhalen, zoals de Red baron en de onbeantwoorde liefde van de Baron. De uitvindingen van Wallace & Gromit zijn weer meesterlijk en de Engelse taalgrappen ook. De Nederlandse of Vlaamse nasynchronisatie gaan we niet proberen. En recensie van de DVD staat op Cinema.nl (www.cinema.nl/27097197).
De film is van Aardman Animations, die ook Chicken Run hebben gemaakt en een paar andere W & G films. De website van Aardman is ook de moeite waard om te bezoeken (www.aardman.com).

Sandra is jarig vandaag (sandra@sibbing.com; tip: www.gotya.nl of www.hallmark.com). Bij deze van harte gefeliciteerd. We vieren het niet uitgebreid. De gewone dingen: familie, buren, taart, cadeaux. En gelukkig voel ik me goed, zodat ik er gewoon bij ben (geen Primperan tegen de misselijkheid genomen en ik voel me een stuk beter).

Vandaag kwam ik weer wat nieuwe informatie over Villa Jongerius tegen (zie ook artikel 20-02-06). Ik vond een site van Ton Jongerius die met zijn vader stamboomonderzoek van het geslacht Jongerius heeft gedaan. Daar staat een heel verhaal over Jan Jongerius, alias Jan Ford (hij was de eerste Ford dealer in Nederland) alias Jan de Sok (hij was nogal gul in Katholieke kring), die zijn imperium heeft gebouwd aan het Merwedekanaal (zie foto).
En ik vond een pagina die meer over de Villa vertelt (www.maarwatishet.com/wonen5.html). Het blijkt dat de krakers er uit zijn en de TV opnames waren van ID-TV voor de ziekenhuisserie Hartslag (NCRV in 2002) met wie anders dan Marc Klein Essink. Op de NCRV site vindt je niets meer over deze serie.
Nu heb ik wel genoeg gelezen over de Villa en de familie Jongerius. Wat het zien van een Villa in het voorbijrijden al niet teweeg brengt.

Ik heb zelf een keer een animatie gemaakt voor mijn film uit 2003 (t/m 2005 eigenlijk). En inmiddels broed ik weer op een nieuw idee. Maar op internet staan ook prachtige animaties en dat geeft me weer inspiratie. Op Flip Flop Flyin (zie ook mijn blog links) stond in een recente blog entry een verwijzing naar Craig's animatie van Valley Of The Cnuties. Hele eenvoudige figuurtjes en bewegingen, maar daardoor laat het weer veel aan de fantasie over en daar hou ik wel van. Heel grappig.
Valley of the Cnuties staat op Submarine Channel, een site met allerlei films, documentaires, animaties, e.d. Rechts bovenin de homepage zie je al allerlei voorbeelden voorbij komen. In sub.animation kwam ik Hotel tegen van ene Han Hogerbrugge. Dat gaat over Flip, die meedoet aan een raar experiment. Het is een interactieve animatie. Je moet namelijk zelf zorgen voor de voortgang.
En ik kwam een animatie tegen, die is getekend in de stijl van stripverhalen. Deze had ik eens eerder gezien. Inmidddels zijn er weer nieuwe afleveringen. Deze heet The Killer. Voor stripverhalenlezers zeker een aanrader.

Ja, wij hebben ook carnaval. Als erfenis van het katholieke Rijsenburg. En daarbij hoort een carnavalsvereniging, een carnavalsnaam voor het dorp en een optocht. Volgens Sandra waar een groot dorp klein in is. Ja je leest het goed.
Thuis de Twee Pinten (Wa'n Lekker Ding Bende Gij) gedraaid om in de stemming te komen en dan naar de optocht. Een swingende band, een enkel politiek statement, carnavalsmaskers, een paar karren met house muziek (?) en een prinsenwagen. Binnen een kwartier is het voorbij. Prachtig weer vandaag, maar ijskoud in de wind. Jammer dat er zo weinig mensen komen kijken en zij die komen kijken tonen weinig enthousiasme. Maar wel een klein beetje carnavalsgevoel voor de Brabanders alhier. Kijk hier voor de fotoimpressie.

De rustweek doet mij goed. Sinds gisteren gaat het weer redelijk. Duidelijk minder moe.
Vanmorgen naar fitness geweest en nog niet eerder zo lekker hardgelopen op de lopende band. En dat na twee weken zonder fitness. Dat was wel weer een opsteker. Iets minder prettig is dat de belastingaangifte weer opgesteld moet worden. En dat moet maar als ik me wat minder moe voel (deze week dus). Gelukkig is er nu ook een aangifteprogramma voor de Macintosh, zodat ik dit jaar ook electronische aangifte kan doen. En ik heb nog een maand de tijd.

Op de kunstlinkspagina heb ik twee nieuwe links toegevoegd. Van The Art Book en van Trina Dalziel.

Inmiddels ben ik in de Driebergse bibliotheek geweest op zoek naar informatie over de villa (zie artikel d.d. 7-02-06). Daar kwam ik 'Gids voor architectuur en stedenbouw in Utrecht 1900-2005' (Uitgeverij Thoth) tegen. Heel leuk boek voor mij. Dat inspireert me om nog eens een paar bijzondere gebouwen te gaan fotograferen. Een recent boek en dus inclusief o.a. Leidsche Rijn. En vooral inclusief Villa Jongerius.
De villa blijkt rond 1920 te zijn gebouwd in opdracht van (je raadt het al) de familie Jongerius. De familie ging van het kweken van planten over naar transport. Jan Jongerius maakte o.a. motoren voor auto's, bussen en vliegtuigen.
Het huis is vermoedelijk door Jongerius zelf ontworpen. Inspiratie heeft hij waarschijnlijk opgedaan tijdens zijn Amerikaanse reizen. Wat mij tijdens het fotograferen niet is opgevallen, is dat het huis met een pergola is verbonden met de hal/fabriek. De villa, de tuin en de fabriek vormen samen één ontwerp.
Volgens het boek wordt de villa en het terrein "momenteel" (lees 2005) gebruikt voor televisieseries (laat even weten of je de villa (hebt) herkend in een televisieserie). Zouden de krakers er uit zijn?

Het was de reden om deze blog te beginnen. Om voor alle vrienden en familie deze vraag te beantwoorden. Na een paar maanden schrijven lijkt dit een onderbelicht onderwerp. Soms schrijf ik hier over en tussen de regels van de andere artikelen kun je ook wel lezen hoe ik me voel. Maar beschrijven hoe ik me voel valt niet mee. Niet omdat ik het moeilijk vindt om hierover te schrijven. Dat doe ik soms in individuele e-mail heel uitgebreid. Maar meer omdat ik me telkens afvraag of de lezer wel zit te wachten op al die details. Dit dilemma is heel mooi beschreven door Marina San Giorgi in een van haar gedichten, die ze schreef in de vijf jaar dat zij kanker had. Het gedicht vindt je in het menu onder Gedicht.

Sommige trouwe lezers laten weten dat ze wel graag willen reageren op een bericht op mijn blog, maar niet weten hoe. Sommigen klikken wel op de 'Comment' link, maar dan verschijnt dat vreemde scherm, zoals hierboven. Wat moet je daarmee? Misschien is enige uitleg wel handig. Ik ben begonnen met de "Comment" link te vertalen in het Nederlands. Nu staat er "Reageer..." onder een bericht. Dat nodigt misschien meer uit. Tussen de eventuele haken staat het aantal reacties op het bericht. In het Reactie-scherm heb ik de titel vertaald.

Hoe reageer je op een bericht:
Als je op de link "Reageer..." klikt kom je in een scherm dat er uitziet zoals hierboven. Je ziet niet op welk blog-bericht je reageert (dat kan ik (nog) niet veranderen), maar je schrijft hier wel voor het bericht, waarbij je op "Reageer..." klikte. Als er al gereageerd is, zie je bovenaan de eerdere reacties. Voer je naam, e-mailadres en eventueel je website- of blog-adres in en schrijf in het vak "Comment" je bericht. Als je op het ? achter het woord "Comment" klikt krijg je een scherm met wat uitleg en een paar smilies, die je kunt toevoegen aan je tekst. Klik op "Preview" en je ziet bovenin hoe je bericht er uitziet. Ben je klaar dan klik je op "Publish" en klaar ben je. Als je de pagina met Bas' Blog opnieuw laad (Laad opnieuw, Refresh, F5 in Windows), dan zie je achter "Reageer" het aantal reacties op het bericht.

Vandaag dus een pak watten in mijn hoofd. Toch even boodschappen gedaan. Even snel bij de natuurwinkel wat spullen gehaald voor het weekend. Gelukkig is de diepvries nog goed gevuld, dus veel hoefde ik niet te halen. Zag Paul Rosenmöller weer rondlopen in de natuurwinkel. Had ik net vanmorgen op de radio een interview met Frans Bromet gehoord, waarin hij vertelde dat Rosenmöller hem een keer had "Kalt gesteld" in Den Haag tijdens een serie interviews over lijsttrekkers, door in Den Haag iedereen te vertellen dat je moest oppassen voor Bromet. Stond ik naast Rosenmöller bij de kaas en brood en had ik toch heel even zin om hem te vragen waarom. Maar ja, toch niet zo'n zinvol gesprek denk ik. Het valt me op dat Paul Rosenmöller een echte Groenen-man is. Hij woont hiet iets verderop in het dorp en ik heb hem nog nooit in een auto gezien. Wel fietsend en hardlopend en bij de natuurwinkel. Maar wel meestal met een telefoon aan zijn oor. Een druk man nog steeds.
Zoals ik al eerder schreef voel ik net zo lekker om Olympische Spelen te kijken op TV en half op internet (NOS of www.torino2006.org/). Vandaag hele mooie sporten van echte bikkels; Noordse Nummers ('s morgens schansspringen en 's middags langlaufen) en de biathlon voor mannen. Vooral voor de biathlon atleten heb ik veel respect. Langlaufen en dan na ieder rondje even schieten op vijf schijfjes van 4 cm. En ieder keer als je mist krijg je een minuut bij je tijd. Beren van kerels, die ondanks de inspanning nog kunnen schieten en over de finish gestrekt in de sneeuw liggen van uitputting. Geen flauwekul met pootje haken of duwen, maar pure kracht en tactiek. Prachtig.
Straks komen de Nederlanders in beeld bij het schaatsen (5 km heren).
Gisteren heb ik nog een groot deel van de opening van de spelen gezien. Hebben de Italianen mooi gedaan. Heel stijlvol. Ik vond het prettig om naar te kijken. Nadat ik Sofia Loren had gezien met de Olympische vlag kon de TV uit. Toen waren alle Italiaanse toppers wel in beeld geweest; Ferrari, Ducatti, Sofia Loren en nog wat). En nu in de herhaling, zie ik de langlaufer van Etipoië voorbij komen. Nooit geweten dat ze daar sneeuw hadden. Prachtig spectakel.

In de rubriek 'Beesten in het nieuws' van mijn blog heb ik al eens een badende Japanse Makaak laten zien. Afgelopen weekend werden we getipt over een documentaire op TV met o.a. deze Makaken. We hebben de uitzending op de ZDF opgenomen en het stukje met de apen omgezet naar een QuickTime filmpje. Het is erg grappig. Het Duitse commentaar moet je maar voor lief nemen. Het commentaar is overigens wel erg informatief en ik ga de inhoud hier ook niet herhalen. Met dit filmpje zijn we nu ook onze filmpagina begonnen. We hebben nog een paar filmpjes klaar staan.

Soms heb ik een fijne neus voor bijzondere gebouwen. Je kunt een paar keer ongemerkt een gebouw voorbijrijden of denken dat je iets bijzonders ziet. Dat laatste had ik met deze moderne villa met bijbehorende fabriek. Wat me vooral aantrekt is het verval van een gebouw dat zoveel moderns en voorspoed uitstraalt. En de combinatie van heel modern met heel oud. Die combinatie van een villa met een fabriek erachter is ook al bijzonder. De locatie al helemaal. De villa en fabriek liggen aan de Kanaalweg 64 in Utrecht en dus aan het Merwedekanaal. Dat is aan de rand van Kanaleneiland tegen de parkeerplaatsen van het Congresgebouw aan. Geen idyllische plek met uitzicht. Op een aparte fotopagina staan meer fotos'.
De bouwstijl lijkt me van voor of net na de oorlog te zijn. De stalen kozijnen waren in die tijd erg modern. Wat vooral opvalt zijn de stenen pilaren met de leeuwen ervoor. Zouden die geplaatst zijn bij de bouw van de villa of heeft hier voor die tijd een veel oudere villa gestaan, waar die leeuwen iets beter bij pasten.
Ik kwam in het Utrecht Documentatie Systeem een verwijzing tegen naar een boekje met de titel "Villa Jongerius, Dynastie aan het Merwedekanaal". Het boekje gaat over "Villa en fabriekscomplex Jongerius" aan de Kanaalweg 64.
In het fotoarchief van de provincie Utrecht (http://www.fotodienstutrecht.nl/) vond ik bovenstaande zwart/wit-foto uit 1987. De foto staat in de rubriek "Gebouwen Monument Gevel". Dat de villa als monument wordt gekenmerkt komt vermoedelijk omdat De Rijksdienst voor de Monumentenzorg de Villa begin 2001 heeft aangewezen als beschermd monument.
Het pand wordt nu wel bewoond, maar het zijn duidelijk krakers of anti-krakers. Een vaste bestemming heeft de villa duidelijk nog niet. Op de websites van krakers is te lezen dat de villa op 17 juli 1999 is gekraakt, omdat het al sinds mei 1998 leeg staat. De villa en de gebouwen eromheen waren toen in bezit en gebruik door Defensie. Ik heb niet kunnen vinden of ze nu een andere eigenaar hebben. Wel heb ik een bedrijf gevonden die aan dit adres is gevestigd. Of dat ik de fabriek of in de villa is kan ik niet zien.
Zo kun je via Internet toch veel te weten komen over een villa aan het Merwedekanaal. Ik ben wel erg benieuwd naar het boekje over Villa Jongerius. Misschien komt er nog een vervolg op dit artikel.

Vanmiddag weer naar fitness geweest. de verkoudheid is al een paar dagen over (goed teken dat mijn lichaam dat eronder heeft gekregen). Alle oefeningen op alle toestellen gedaan en even hardgelopen. En dat ging goed. Ik was wel fit vandaag.
Bijna ging het niet door, want de oude Scenic was niet zo fit vandaag. Volgens het controlelampje 'een fout in het systeem', 'maar je hoeft niet in paniek langs de weg te gaan staan en de dealer te bellen' concludeerde ik. Veel heb je niet aan zo'n vermelding in het instructieboekje. Met horten en stoten naar de snelweg gereden en daar gewoon vol gas. In Utrecht brandde het lampje nog steeds, maar zij reed weer als een zonnetje. Op de terugweg was ze nog warm en reed dus nog steeds goed. Volgens onze plaatselijke garagist Van Dijk is er iets met de labda-zonde. Maar hij heeft pas in maart tijd om het te repareren. Ben benieuwd of de Scenic ons zo lang blijft vervoeren of dat er een ochtend komt dat we de Wegenwacht moeten bellen. Ik moet morgenochtend wel naar het ziekenhuis, dus maar duimen dat ik morgenochtend de snelweg weer haal.

Televisie op internet is niet echt nieuw meer. Maar vandaag zag ik toch weer een aardig nieuw initiatief. Je hebt al digitale TV, die speciaal gemaakt wordt voor digitaal en niet voor de ether; o.a. van de omroepen (www.omroep.nl/geschiedenis of www.hollanddoc.nl). Die programma's kun je via internet bekijken of via je digitale abonnement. En je hebt videoboodschappen op internet (vaak ook geschikt voor je Video iPod), zoals van de inmiddels beroemde Newyorkse Rocketboom.com. Zij brengen iedere dag een videoboodschap van 3 minuten en hebben inmiddels de New York Times en het RTL Nieuws gehaald. En iedereen kan het. Technisch gezien dan. Je neemt een videocamera en draaien maar. Je zet het via je computer om naar een internet formaat. Even uploaden naar je site en je bent je eigen zendbaas. Het resultaat zal wel soortgelijk zijn aan de vele blog's. Het merendeel is niet om aan te kijken/te lezen. Maar wel ultieme vrijheid; geen tweede kamer die allemaal beperkingen oplegt aan jouw programma's.
Vandaag zag ik dus iets (relatief) nieuws. Een publieke zender op internet. Maurice Hirschhaut (50) was reclamemaker en had laatst een programma gemaakt voor de AVRO. En dat smaakte naar meer. Alleen hoe krijg je een programma op de TV. Dat viel niet mee, dus is hij voor zichzelf begonnen. Hij heeft een lifestyle-zender opgericht met o.a. kook- en architectuurprogramma's en zelfs een thriller. Het deed me even denken aan de TV-piraten van vroeger, maar het is wel beter en de onderwerpen vindt ik wel goed. Als je het op groot formaat in QuickTime bekijkt lijkt het redelijk op TV kijken (niet zo'n mini-schermpje als bij Rochetbloom). Maurice Hirschhaut zendt uit op interned1.nl.
Meer informatie over de nieuwe media vindt je o.a. op www.vpro.nl/detoekomst. En de komende week ook op www.omroep.nl/geschiedenis of www.hollanddoc.nl.

Van een van mijn vaste lezers ontving ik deze postkaart, gemaakt van foto's van onze blog. In navolging van de Poema-story. Wat een enkele foto al niet voor een plezier kan bezorgen. Ik hoop dat meer mensen zo veel plezier beleven aan mijn blog en het hen aanzet tot het maken van zulke creaties.

Gisteren lag ik ook weer veel in bed. De verkoudheid heeft mij behoorlijk plat gelegd. 's Middags ging Sandra in het bos wandelen met een vriendin. Gelukkig kon ik even van de Koepelduinen (tussen Noordwijk en Katwijk) genieten via de telefoon terwijl ik met mijn zus Bibian belde. De zeewind was duidelijk te horen en haar beschrijving van hoge duinen en uitzicht van Hoofddorp tot zee en van Noordwijk tot Katwijk klonk goed. Toen ik daarna via MMS een paar foto's kreeg was mijn beeld van de Koepelduinen compleet. Je hoeft je bed niet meer uit om even in de natuur te zijn.
Vandaag ben ik iets minder slap.

Vandaag is de Heuvelrugse Poema een woning binnengedrongen op zoek naar voedsel. Ook de Poema blijkt niet voldoende voedsel meer te kunnen vinden in de natuur en gaat net als de vogels op zoek naar alternatieven. De geschrokken bewoner vertelde: "Ik wist niet wat ik zag toen ik de keuken inliep. Een enorm katachtig beest. Mijn vrouw, die op het geschreeuw afkwam, herkende direct de Poema". De bewoners waren gelukkig nog zo allert om een foto te maken toen de Poema zich uit de voeten maakte. De politie van district Utrechtse Heuvelrug stelt een onderzoek in. De bewoners zijn opgevangen door slachtofferhulp. Hun eigen poes is sinds het voorval niet meer gezien. Zou de Poema ...

Voor wie nog op wintersport gaat, hierbij een gedichtje van Lévi Weemoedt, een meester in nonsensrijm.


DUITS OP WINTERSPORT

Hals und Beinbruch, Alpenkreuzer!
Servus! Bergheil! Wiedersehn!

Tschüs! Gröss Gott! Auf Wienerschnitzel!
Danke Schön. Auf Winterpehn!

Sinds eergisteren hebben we Goudvinken in de tuin. En die hadden we nog niet eerder gezien en al helemaal niet in onze tuin. Het is een in Nederland voorkomende vogel, maar je ziet ze niet veel. Gewone Vinken wel. Eerst zagen we twee vrouwtjes (linker foto) en na lang kijken in ons vogelboek bleek het de Goudvink te zijn. Later zagen we twee mannetjes (rechter zelfgemaakte foto) en dachten dat de buurman de volière open had laten staan. Mannetjes hebben zo'n knal rode borst dat je denkt dat het een tropische vogel is.
Na wat Googlen (staat dat werkwoord al in de Van Dale?) kwamen we op www.waarneming.nl. Daar hebben we meteen onze waarneming van de Goudvink vastgelegd. En dat hadden meerdere mensen gedaan. We hadden ook gehoord dat de Goudvink in de omgeving van Zeist was waargenomen en dat bleek ook op waarneming.nl. Ook kwamen we op de site plompdigitalvideo.nl met prachtige foto's van vogels in Nederland.

Sinds vorige week woensdag of donderdag voel ik me wel goed en ben best wel actief. Waar het vandaan komt is mij een raadsel. De verpleegkundige had vanmorgen ook niet echt een antwoord. Iedere middag ben ik wel moe en ga ik meestal ook even ontspannen of slapen. Maar een algehele vermoeidheid, zoals de weken daarvoor voel ik niet.
Vorige week naar het museum. Maandag naar fitness. 15 minuten intervalloop op de lopende band en alle apparaten met gewichten gedaan. Ging heel goed. Vanmiddag na het ziekenhuis nog even naar Utrecht geweest voor wat spullen die we in Driebergen niet kunnen krijgen. In de tussentijd blijf ik natuurlijk wel bezig met patiënt zijn. Voldoende water drinken de hele dag, van alles noteren voor het onderzoek en vooral de medicijnen niet vergeten. Maar al me al valt het tot nu toe erg mee. Maar zien hoe kuur 2 gaat verlopen.

Uit het vorige item moet ik even iets rectificeren: Sandra vindt fotografie namelijk "niet haar kunst" i.p.v. "geen kunst" en ze had gisteren "andere dingen te doen" i.p.v. "geen zin". Dat moest ik even aan de blog en de lezers vertellen.

Nu eens wat anders. Ik ben gisteren naar het Stedelijk Museum in Amsterdam geweest. 's Morgens bedacht en 's middags was ik in het museum. Handig als je toch niets te doen hebt. Ik voelde me goed. Ik wil al heel lang de tentoonstelling van Rineke Dijkstra zien in het Stedelijk. Sandra had geen zin ("fotografie is geen kunst"; een vriendin liet dat ook nog even weten via de telefoon). En ik weet niet of het mij in de komende maand nog gaat lukken. Ik ben blij dat ik ben gegaan. Op televisie en in de krant had ik al een aantal foto's gezien, maar op het formaat 1,5x1 meter is haar werk heel indrukwekkend. Vooral de foto's waar de modellen van top tot teen op staan, zoals de strandfoto's. De belichting en scherpte-diepte is heel bijzonder. Alsof de modellen voor de lijst staan. Ook een video van Dijkstra bekeken over discobezoekers in Engeland en in Nederland. Opgenomen in een aparte studio in de disco. Tegen een witte wand staan jongeren alleen, onhandig te staan, roken wat of gaan dansen op de muziek. Getoond op twee schermen naast elkaar met keiharde dance (UK) en house (NL) muziek (stukjes van de video zie je in de impressievideo van de tentoonstelling op de site van SMCS). Heel typerend. De Engelsen waren heel herkenbaar (dronken en slecht gekleed) uit de tijd dat ik voor CODA wel eens naar Harrogate ging en daar 's avonds in de nachtpub belande met collega's. Rineke Dijkstra - Portretten VERLENGD! (nog tot 26 februari www.stedelijkmuseum.nl). En voor kinderen heeft het SMCS nu workshops door Nederlandse fotografen, zoals Rineke Dijkstra. Als ik 14 was wist ik het wel; dan ging ik daar leren fotograferen. Maar helaas ik word niet toegelaten, dus heb ik mijn geluk buiten het SMCS beproeft (zie fotopagina).
Ook in het Stedelijk nog een andere fototentoonstelling gezien. En een maffe film gezien, die Nederland heeft getoond op de Biënnale in 2005: Mandarin Ducks (De Rijke / De Rooij - Mandarin Ducks (Nederlands Paviljoen Biënnale 2005).
Het was leuk en inspirerend om weer in Amsterdam te zijn.

Gisteren ben ik nog naar de fitness geweest. Toch proberen de conditie en spierkracht op peil te houden. Hardlopen op de lopende band heb ik maar niet gedaan, maar alle spieroefeningen wel in een rustig tempo. Het viel niet tegen. Volgende week maandag, net voor kuur 2, hopelijk weer.
Alle dagen nog steeds moe. Meer dan voor de start van de kuur. Maar ik kan toch nog wel wat doen. We proberen iedere dag een half uur te wandelen.

Vandaag ben ik heel moe. Vanmorgen voelde ik nog de kruidenslaappil van gisteravond, maar het werd de rest van de dag niet beter. Wel lekker geslapen gisteravond. Vanmiddag kwam Peep nog op de thee. Heel gezellig. Verder niet veel gedaan vandaag.

In stond een paar weken geleden deze Japanse Makaak in het nieuws. We vinden de foto zo leuk dat we jullie ook wilden laten meegenieten.
Deze Makaak ontvlucht in de warmwaterbron van Jigokudani-Onsen de winterse kou. Dit voor apen misschien wonderlijke gedrag werd voor het eerst in 1963 waargenomen. Een vrouwelijk makaak sprong in het warme water om enig voedsel veilig te stellen. In plaats van op het droge te klimmen, bleef de aap in het water. Haar gedrag werd door de rest van de groep gekopieerd. Alleen deze makakensoort ontvlucht zo de kou.

Er is voor mij en mijn collega Evert ook buiten de IT nog en toekomst zo te zien in de dierenwinkel (foto vandaag ontvangen van een zeer attente collega).

Gisterochtend gewandeld. Heel rustig. Nog net voordat heel Nederland zijn roes ging wegwandelen.
In het begin waren wij ook niet zo helder.

Later werd het beter.

Vandaag de kerstboom al weer opgeruimd. We hadden er geen zin meer in.

Vandaag deze band gezien op TV bij de Joods Omroep. Leuke mix van joodse muziek met balkan invloed en moderne invloeden als jazz, hip hop, R&B, e.d. Bestaande liedjes en eigen composities. De ene keer heel vrolijk, dan weer treurig. Prachtige muziek. Zie www.joodseomroep.nl.

Voel me goed vandaag. Wel weer zin in een oliebol bij de thee. Ik denk dat de pillen tegen de misselijkheid me wel helpen. We hebben geen zin in oud-en-nieuw. Een beetje TV kijken en vroeg naar bed. Gisteravond en vanmorgen lag in Driebergen een laagje sneeuw. Zag er mooi uit. Inmiddels is het meeste gedooid en regent het af en toe.
Pimmie heeft het heel zwaar met de knallen van vuurwerk buiten. Hij ligt deels onder het bed en soms slaapt hij op bed. Niet leuk voor alle beesten. Jammer dat al die sneue types nu al vuurwerk moeten afschieten.

Voor ons is dinsdag -4 januari 2006 het nieuwe jaar begonnen met de eerste kuur van de behandeling. Niet echt feestelijk, maar we hebben op 26 december 2005 een goed jaar 2005 afgesloten. Het was een mooi jaar, waarin ik na een jaar reïntegratie part-time ben gaan werken, ben gestart met tennislessen bij de plaatselijke tennisclub Manger Cats en we een paar keer op vakantie zijn geweest, o.a. naar Barcelona. Vandaar een foto van 'De omhelzing' van Miro uit het Miro museum. Het jongetje en het meisje moesten van de juffrouw de titel uitbeelden. Toepasselijk beeld bij het afsluiten van een mooi jaar en de start van een heel moeilijk jaar.

In 2005 hebben we, na een pre-première eind 2004, eindelijk onze film "WAAR" (gaat over 2003) afgemonteerd en met wat extra materiaal op een DVD gebrand. Stukjes van de film zullen wel eens op de website verschijnen. 2005 was ook het jaar dat ik contactpersoon werd bij de CKP (Contactgroep Kahler en Waldenström Patiënten; www.kahler.nl).

Ook het jaar dat de CODA Update (de e-mail nieuwsbrief van CODA) een succes is geworden, mede door mijn ontwerp-, bouw- en redactiewerk. In 2005 hebben we allebei eindelijk eens onze verjaardagen echt gevierd. En we hebben twee kamers op de 1e verdieping laten opknappen, zodat het huis t/m de eerste verdieping 'klaar' is (klaar is zo'n huis nooit).
In 2005 ben ik weer begonnen met hardlopen op de lopende band bij Fitness Centrum De Hoogstraat. Ik had sinds begin 2003 niet meer hardgelopen en dacht dat dat ook nooit meer ging gebeuren. Ik hoop het komende jaar wel af en toe weer naar fitness te gaan en het ritme een beetje vast te houden. Een mooi jaar vinden wij zelf. (Misschien vullen we dit item nog een paar keer aan met andere mooie herinneringen.)
En het jaar dat ik weer heb gezeild. En wel met vriend Jeroen en zwager Jan-Marten, die weer neven zijn. Hoe zoek je het ook uit. En als bewijs wilde in een foto met het Paard van Marken op de achtergrond. Zie bijgaande foto.
Beatrix kan trots op ons zijn, want wij zijn dankbaar voor wat we hebben, zoals zij zei in haar kersttoespraak van 2005: "... steeds wordt nadruk ... gelegd op wat ons ontbreekt. Dankbaarheid begint bij de erkenning dat er veel goed is, dat hoop zich voortdurend vernieuwt, dat steeds weer wegen opengaan en dat daarin reden ligt om zegeningen te tellen".

Afgelopen nacht om 0.00 uur is de Top 2000 weer begonnen op Radio 2. Niet dat wij op die tijd bij de radio zaten. Nee, wij werden vanmorgen wakker met 1831 Beach Boys - Kokomo (1989). Niet helemaal ideaal wakker worden. Heerlijk om weer de Top 2000 te luisteren en samen herinneringen op te halen. Veel jeugdsentiment komt voorbij op de radio. Jullie moeten beslist luisteren. En elke avonds om 7 uur op Nederland 3 de Top 2000 a Go-Go.





Bijna alle keuzes van ons zijn gedaald in de lijst. Duidelijk dat de ouwe jongeren muziek plaats moet maken voor nieuwere muziek. Pluspuntje van de lijst is dat ColdPlay op 7 staat. Of ik Clocks nu het beste nummer van hen vindt geloof ik niet, maar dat ze als relatief jonge band zo hoog staan tussen al die Gouwe Ouwe is heel knap en terecht. En dat Bohemian Rhapsody van Queen eindelijk eens niet op 1 staat is ook heel goed. Maar Boudewijn de Groot hoeft ook niet van mij. Dat is ook weer van voor mijn tijd.

Op deze mooie kerstochtend gewandeld op langoed Den Treek-Henschoten tengenover de Pyramide van Austerlitz. Hier hadden we nog niet eerder gewandeld. Het is een heel mooi open beukenbos met op een heuvel dit fraaie theehuis genaamd "De koepel van Stoop". En achter de heuvel staan twee huizen. Je verwacht het niet. Een daarvan heeft een prachtig uitzicht over een weiland. Je heb bijna het gevoel je dat in het buitenland bent.
Gisteren kerstbrunch met de Sibbing-Van-Herk-jes. Heel gezellig weer. Dicky had weer allemaal lekkere hapjes gemaakt. Boris even gezien. Hij wilde alleen niet wakker worden, dus we hebben 'm alleen slapend kunnen aanschouwen.
De kerstochtend bestond weer uit ontbijt, wandelen en lunch. Heel aangenaam.
Prettige kerstdag iedereen.

Gisteren was mijn collega Karen op bezoek. Lekker met z'n drieën zitten praten en koffie leuten. Ze had ook een kerststol en het kerstpakket van CODA meegenomen. Ieder jaar weer verwennerij van CODA. Hebben we weer van alles te snoepen in huis.
Vandaag met Ruud in het bos gelopen. Lekker weer, fijn om weer bij te praten en het vochtige bos rook weer heerlijk. Daarna geluncht in de nieuwe Brasserie 56 in Driebergen. De broodjes zijn goed. Kunnen we nog wel eens gaan eten.
De afgelopen dagen nog geprobeerd de lay-out van de website aan te passen, maar dat vindt ik te ingewikkeld met RapidWeaver. Ik ga mijn energie maar in iets nieuws stoppen. Wie weet zien jullie daar binnenkort iets van.
Vandaag onze kerst CD's ge-ript in iTunes en aan de kerst muzieklijst toegevoegd. Nu hebben we 4 uur kerstmuziek op de iPod. Dat wordt lekker Shuffelen met de kerst voor het betere kerstgevoel.
En af en toe los ik een Sudoku puzzel op. Al met al prettige dagen. En nu nog een paar prettige kerstdagen. Alleen jammer dat we niet weten hoe de volgende week gaat lopen met de behandeling.

Gisteren ben ik weer eens binnestebuiten gekeerd in het ziekenhuis. Om 12 uur was ik in het ziekenhuis en om 5 uur ging ik weer naar huis. Gelukkig had ik 's morgens de verschillende onderzoeken gepland en besproken en liep de assistente interne met de eerste onderzoeken mee. Daardoor kon ik van de ene poli naar de andere doorlopen. Het paste allemaal net en ik kreeg vaak voorrang, dus het schoot lekker op. Hoef ik niet vandaag nog een keer naar het zoekenhuis. Op het laatst nog een gesprek met een cardioloog, omdat mijn hartslag zo laag is. Maar als ik geen klachten heb, is er geen reden om me zorgen te maken vond de cardiloog. Bij iedere poli moet je wel even wachten en bij het maken van een hartfilmpje lag ik een uur op een bed onder een camera. Dus soms had ik even rust. Toch al met al erg vermoeiend.
De rest van de week uitrusten voor wat hopelijk volgende week staat te gebeuren. Vanmiddag nog naar de fitness.

Gooise Vrouwen was weer geweldig lachen. Lekker overdreven. Jammer dat ik de aflevering morgen op kantoor niet met Martijn kan nalachen. We zijn allebei fan van Monique Malherbe. Volgens de VPRO gids was het de laatste uitzending, maar er komt vast een vervolg.
Vuurzee (op zaterdagavond) is iets heel anders. Hele spannende Nederlandse serie. Zit goed in elkaar.
Dat is het dan ook met de TV in het weekend.
Kerstkaarten geschreven en e-mails gestuurd. Vooral omdat we al een aantal mensen hadden verteld hoe wij dachten dat ik behandeld zou worden. En dat wordt nu anders (zie eerdere Posts); dus geen behandeling deze week, maar wel controles morgen. Mijn schoonouders zijn eindelijk weer eens op bezoek geweest. Dat was veel te lang geleden. Was goed om ze weer te zien.
En weer veel gebeld, ge-sms-d, ge-chat via Skype, ge-Skype-d, ge-e-mail-d en nu de blog bijwerken. We communiceren er lustig op los. Een rustig weekend? Een beetje.

Het gebeurt niet veel dat er hier sneeuw valt, dus we hebben het maar even vastgelegd. Je moet wel je best doen om de sneeuw op de foto te krijgen.

We zijn er klaar voor. Studeerkamer ingericht, gesprek met de specialist gehad, afspraken gemaakt over de behandeling en de kerstboom is gezet. Door het gesprek met de specialist viel er veel onrust en onzekerheid van me af, maar door de keuzes die we moesten maken kwam er ook weer wat terug.
Vanmorgen aan de telefoon gesproken met de arbodienst, omdat ik gestopt ben met werken door mijn ziekte. Dat ik niet werk behoefde niet veel uitleg. Daarna telefoongesprek met de specialist om te bespreken welke behandeling ik wil. Daarna naar Bussum voor de begrafenis van de vrouw die zondag is overleden. Mooie afscheidsceremonie in de kerk zonder kerkdienst. Weer snel terug naar huis, want het ziekenhuis kan bellen over de afspraken voor volgende week. Op weg naar Bussum bespraken we de keuze voor de behandeling en voelde ik weer twijfel. Gedurende de middag voelde ik me langzaam zekerder over mijn beslissing. Nu voelt de beslissing goed. Uiteindelijk belde het ziekenhuis pas aan het eind van de middag. Dus even de tijd om op adem te komen en heel rustig de kerstboom in de kamer te zetten. De kerstmuziekmix op de iPod aangezet voor de algehele kerstsfeer. Sandra heeft de kerstboom versierd. Is weer een mooie rustige kerstboom geworden. Hopelijk gaan we een rustig weekend in. Daar zijn we wel aan toe.

Zondag moest maar een rustdag zijn vond ik. Na alle onrust van de afgelopen week was ik daar wel aan toe. Wel even op de thee bij een oud collega. Heel gezellig, maar wel vermoeiend. Het uitrusten was daardoor niet helemaal gelukt. Ook al niet omdat een vriend van mij belde en vertelde dat zijn zus 's morgens was overleden. Ze was al lange tijd ernstig ziek, maar toch was ik erg geschrokken. Dat hield me erg bezig.
Op die zondag deed mijn nichtje op haar verjaardag auditie voor een dansschool en werd als enige uit Hilversum toegelaten. Iedereen heel blij. Heel knap van haar. Gisteren kregen we een MMSje met een foto van kleine Boris (de zoon van Eric en Irma), die geboren is op zondag. In Breda en België ook iedereen blij. Wat een wonderlijk dag werd mijn rustdag.
Maandag naar fitness geweest. Eigenlijk te moe, maar toch mijn oefeningen gedaan. Vanmorgen een beenmergpunctie gehad en daarna even naar Ikea. Kwam weer uitput thuis.

Gisteren en vandaag druk bezig geweest. Ik heb blinderingsgordijnen gemaakt voor de slaapkamerdeuren. Kun je dat dan? Nee, maar met een beetje nadenken en vallen en opstaan lukt dat wel. Kun je dat niet beter een ander laten doen? Ja, maar dat vindt ik weer zo makkelijk. Die stukjes blinderingsstof hingen al jaren over een deur. We hadden namelijk glas laten zetten in de binnendeuren van de slaapkamer en logeerkamer, zodat je overdag zo mooi licht hebt in de gang. Maar als 's nachts iemand het licht op de gang aandoet lig je ook in het licht. Vandaar de gordijntjes. Met de oude naaimachine van mijn moeder aan de slag en veel nadenken, passen en meten. Wel mooi geworden en vooral functioneel. Ze houden namelijk het licht tegen. Was erg vermoeiend. Gisteravond en vanavond weer helemaal uitgeteld. De verkoudheid is ook nog steeds niet helemaal weg. Ik blijf snotteren. Dat is ook vermoeiend.
We hebben ook zo'n enorme drang om alles ineens opgeruimd en klaar te hebben. Sandra heeft gisteren een aantal extra lakens gekocht. Maakt het iets relaxter met schoonmaken straks. Ik heb de televisie in de slaapkamer aangesloten. Allemaal klusjes.

Nu al het stof is neergedaald en weggeveegd kunnen we genieten van de twee 'nieuwe' kamers. Op deze foto zie je hoe deze kamer er uit zag toen we het huis net hadden gekocht. Let op het mooie schroothoutwand vlak onder het plafond.
Het bruin en groen is van het plafond en het schroothout is nu white washed. Het is net een Piet Hein Eek wand geworden. Nu nog verder inrichten.

Vandaag was de schilder eindelijk klaar. Twee kamers opgeknapt, maar wel vier weken in de verflucht en het stof. Je vraagt je af hoe dat goed kan gaan; stof en schilderen. Volgens ons moet je eerst stof maken en dan gaan schilderen, maar hier ging alles door elkaar. Het resultaat is toch prachtig.
Vanmiddag meteen de werkster door het huis heen. De belangrijkste dingen schoongemaakt. Het is zo'n stoep door dat verbouwen, dat we morgen verdergaan met schoonmaken.