Na het vorige blogitem stond Bas opeens zondagavond beneden. Had wel zin in hutspot! Sindsdien gaat hij als een speer vooruit. De maag wordt heerlijk gevuld met lekkere broodjes, toastjes pate, zalm in bladerdeeg en ijs. De misselijkheid is weg. De pillen blijven binnen. Ons kerstfeest kan niet meer stuk.

Hij loopt en doucht weer zelfstandig. Dat geeft ons allebei een heerlijk vrij gevoel. Uiteraard is hij behoorlijk verzwakt en nog erg moe. Hij rust/slaapt veel. Telefoontjes en bezoek zitten er nog niet helemaal in.

Morgenvroeg om 9.00 uur moeten we in het ziekenhuis zijn voor controle. Dat is weer eeen fitness-oefening op zich voor Bas. Maar je merkt dan ook opeens hoe snel je vooruit gaat.