Het wordt tijd om afscheid te nemen van deze post-it briefjes. Ze hebben maanden gezorgd dat ik de juiste medicijnen klaarlegde voor de ochtend en de avond. Ze zaten vastgeplakt op de bodem van twee Tupperware doosjes. Ze zijn nog voorafgegaan door eerst vier en later twee gele exemplaren. Daarop stonden de namen van nog meer medicijnen (zie blog 'medicijnen' van eind vorig jaar). Ik zal ze missen (de briefjes). Ik heb ruim een halfjaar bakjes gevuld met medicijnen op basis van deze briefjes. Het is dan ook vooral voor mijn eigen sentiment dat ik dit schrijf.

Sandra was in december met de doosjes en de briefjes begonnen om te zorgen dat ik de juiste medicijnen nam. Op deze manier hoefde ik ook niet na te denken over welke medicijnen ik wanneer moest innemen. Nadenken lukte de eerste maand na de stamceltransplantatie niet zo goed. De gewone pillendoosjes, die we bij vorige kuren hadden gebruikt, waren te klein voor de hoeveelheid medicijnen die ik de eerste maanden van dit jaar moest slikken.

Nu slik ik nog twee keer per dag twee pillen en tot volgende week donderdag wat Neoral. Daarvoor heb ik geen briefjes meer nodig.

VAARWEL BRIEFJES.

De slang van blog artikel slang moet een Ringslang zijn. Na wat mensen gesproken te hebben en nog eens op internet zoeken lijkt dat het meest voor de hand. Ook Sander schrijft in een reactie op mijn blog dat het een Ringslang moet zijn. Op de Wikipedia pagina over slangen kun je lezen dat alleen de Gladde slang, Adder en Ringslang (oorspronkelijke) voorkomen in Nederland.
Meer over de Ringslang: Ringslang - Wikipedia

Tijdens het fietsen komen we veel beesten tegen. Niet vreemd in een veeteeltgebied. Maar het beest op deze foto komen we niet vaak tegen. Deze is ongetwijfeld dood of kan heel goed doen alsof. Hij lag in de berm. We hebben nog eens op internet gezocht, maar kunnen niet vinden welke soort slang dit is. Lang was hij niet. Hooguit een halve meter.

Vanmorgen was het mooi weer hier op de Utrechtse Heuvelrug, dus we zijn eens een stukje gaan fietsen.


Het eerste dat we tegenkwamen was deze Reiger in een voor ons zeer vreemde pose. Het lijkt wel of hij een Aalscholver nadoet. Aalscholvers zitten vaak met hun vleugels wijd om ze te laten drogen na een duik in het water. Maar een Reiger heeft juist een lange nek om niet te hoeven duiken. En een nest om te beschermen had hij ook niet. Dat zou ook vreemd zijn in deze tijd van het jaar. Misschien dat de echte vogelaars onder de lezers een verklaring kunnen geven.



Daarna zijn we weer neergestreken op ons vertrouwde terras "De Pleisterplaats" aan de Langbroeker Wetering bij Driebergen. Wat een oase van rust en landelijkheid. Ik kan me voorstellen dat de toeristen voor dit soort plekjes naar de Heuvelrug komen. Boven het terras zweefde twee roofvogels. Te hoog om te zien wat voor een soort het waren.


Veel mensen die terugkomen van vakantie in het buitenland hebben wel foto's van vergane deuren, schuren of huizen. Daarvoor hoef je echt het land niet uit. Dat hebben wij hier in de buurt ook.

Nog even bij de Biologisch Dynamische zorgboerderij De Hondspol wat boodschappen gehaald en een lekker ijsje.


Tot slot een foto van twee grazende schapen. Het witte schaap had even daarvoor een paar keer op zijn achterpoten blaadjes staan eten uit de boom. Heb ik een schaap nog nooit zien doen. Mooi om te fotograferen. Maar toen ik mijn camera eindelijk te pakken had vertoonde het schaap het trucje niet meer. Het wordt dus hoog tijd voor een goede cameratas, waaruit ik snel mijn camera kan pakken.

Het gaat niet slecht vergeleken met het afgelopen half jaar. Misselijkheid en vermoeidheid door medicijnen is weg. Vermoeidheid door de chemokuren van de afgelopen vier jaar is er nog; dus 's morgens kan ik wel wat doen, 's middags slapen en 's avonds niet veel waard. Ik moet nog wel aan de conditie werken.
De hematoloog is nog steeds tevreden over de reacties van mijn lichaam op de behandeling. De ziekte van Kahler sluimert nog wel. Dat kan afgeleid worden uit bepaalde paraproteïnen in het bloed. Het komende jaar moet uitwijzen of ik de juiste afweer ontwikkel om de Kahler eronder te krijgen.

Het verhaal over de auto is door de eerste fase heen. Hij is namelijk gekocht. Het is weer een Scénic geworden. Want de makkelijke instap door de hoge zit is wel geweldig. Vorige week opgehaald bij de dealer. Na de gewenning hebben we alleen nog wat garantiezaken aan te kaarten.

Het is inmiddels een jaarlijks terugkerend evenement voor ons. Beeldentuin De Pruimengaard in Wijk bij Duurstede (nog open tot 2 september). Vorig jaar schreef ik er ook al over en had vooral foto's van de beelden. Dit jaar viel het ons wat tegen; niet helemaal ons soort kunst. Een paar kunstwerken waren wel weer leuk om te fotograferen.









Het beeld "vier jaargetijden" was in close-up vooral mooi. Het bestond uit 12 'bladen' van glas. We hebben alleen de bladen gefotografeerd in de blauw- en groentinten. De overgangen zijn mooi te zien in een presentatie. Klik hier voor deze vier jaargetijden.

Op de terugweg uit Friesland van het skûtsjesilen (3 weken geleden) zijn we nog even gestopt in Oranjewoud bij Heerenveen. Daar ligt het oude landgoed Oranjewoud van de Oranje Nassau's en op dat landgoed is een museum gebouwd; museum Belvédère. Dat wilde we wel eens zien. En de auto kon dan weer even afkoelen.
Aan de rand van het Museumpark kun je parkeren en daar zie je in de verte het museum liggen als een platte doos in een groot wijds landschap. Het is nog een aardige wandeling naar het museum door het nog wat kale park. Het mooie van die wandeling is dat je langzaam steeds meer details van het museum en omliggend park ziet vanuit verschillende richtingen. Qua architectuur en ligging in het landschap is het museum een kunstwerk op zich.

In de ene helft van het museum was een tentoonstelling over De Deelen. Speciaal voor deze tentoonstelling hebben kunstenaars werken gemaakt over dit laagveengebied. Een gebied waar jarenlang veen is gestoken. Je ziet in de schilderijen en foto's het zwart van het water, zoals veel veengebieden dat hebben. De keerzijde is dat de inspiratie door het zwart en de armoede van vroeger wel veel sombere kunstwerken heeft opgeleverd.


De andere kant van het museum gaf een overzicht van werken van verschillende Friese kunstenaars. Veel vrolijker en heel verrassend.


We hebben nog een stukje over het landgoed Oranjewoud gewandeld. Het parkdeel rond het museum is nog heel open en biedt veel vergezichten. Het aangrenzende bos rond het oude landhuis is prachtig oud.

De moeite waard om een keer te bezoeken als je in de buurt bent.

Museum: www.museumbelvedere.nl
Landgoed: Staatsbosbeheer/Oranjewoud (www.staatsbosbeheer.nl)

Vanmorgen hadden we heel even een eekhoorn in onze Japanse kers. Een eekhoorn zien we niet vaak in dit drukke deel van het dorp, waar ook nog eens veel katten rondlopen.
Pimmie kon zijn ogen er niet vanaf houden. Maar zoals iedere katachtige schatte hij zijn kansen in en kwam tot de conclusie dat het zinloos was om de boom in te klimmen. De eekhoorn kan zomaar van de ene tak naar de andere spingen. Pimmie moet daarvoor eerst op die tak naar beneden lopen en dan in de andere tak weer omhoog. Dan is die eekhoorn al weer weg. Geen beginnen aan.

Vorige week bij de specialist geweest voor de 3-wekelijkse controle. Algemene conclusie is dat ik goed reageer op de behandeling. Het lijkt alsof ik een chronische Graft versus host heb, maar een biopt van de dermatoloog moet daarover nog uitsluitsel geven. En dat gebeurt pas als ik helemaal van de Neoral af ben.

Het afbouwen van de Neoral gaat voort. Ik wist niet dat je nog minder daarvan kon gebruiken. Ik zie het nu al niet meer terug in de Chocomel, waarmee ik het vieze goedje inneem. Ik heb nu het laatste afbouwschema en dat loopt tot 6 september. Daarna dus de biopt van mijn huid en aanvullende onderzoeken van de hematoloog. Dan krijgen we meer te horen over de effectiviteit van de behandeling.

De uitslag van de bloedgroeptest was ook eindelijk bekend. Ik heb nu officieel bloedgroep B- en geen A+ meer. Het is vreemd, maar waar. De algemene bloedwaarden (HB, leukocyten en trombocyten) worden ook steeds beter. De patiënt voelt zich een stuk fitter en is helemaal tevreden. Nu nog een auto...

Weinig geblogd de laatste tijd. Ik ben de afgelopen tijd wat bezig gehouden door luxeproblemen. Dit zal voor ons het jaar worden van de kapotte apparaten. Het ene na het andere luxe ding en boys toy gaat kapot. Zelfs apparaten van Apple gaan kapot, wat ik voorheen als onmogelijk beschouwde. Sommige apparaten hoeven niet echt te worden vervangen, voor anderen kreeg ik iets vervangends van familie en voor een ander was ik toch al opzoek naar vervanging, dus dat kwam mooi uit. Maar het laatste dat kapot ging was de auto en die is voor zieke mensen iets minder luxe, omdat je die soms nodig hebt voor ziekenhuisbezoeken als je te slap bent voor openbaar vervoer of fiets. Verder is de auto luxe als je geen zin hebt om met OV of fiets te gaan. Na Friesland ging de auto naar de garage en is er niet meer uitgekomen. En gezien de reparatiekosten en het aanbod van de garage als we een andere auto bij hen kopen zijn we nu op zoek naar een andere auto. En dat heeft ons de afgelopen week vooral beziggehouden. Weinig energie om proefritten te maken en allebei zo onze eisen ter compensatie van onze kwalen. Het budget is langzaam opgeschroefd, maar nog zijn we er niet uit. Maandag maar weer opnieuw naar de garage.