"Lekker smullen" schreef Sandra gisteren (geweldige ghost writer overigens). Vandaag even iets over andere dingen die ik eet. Namelijk de medicijnen. Sandra heeft vorige week een plastic boodschappentas met medicijnen gehaald bij de apotheek. Volgens mij hebben we de jaaromzet van onze plaatselijke apotheek vlak voor het jaareinde behoorlijk opgekrikt.

Nog los van de hoeveelheid krijg ik medicijnen die behoorlijk zwaar vallen. Zeg maar alsof een blok beton in je maag valt. Vooral als je niet veel hebt gegeten. Toen ik eenmaal beter ging eten was de impact in mijn maag minder. Daarnaast gaat je lichaam wennen aan medicijnen. Afgelopen zondag was mijn lichaam pas gewend aan de Neoral, die ik toen al een week slikte. In het ziekenhuis was ik ook zo ziek, alleen begreep ik toen niet dat het de Neoral was.

Per dag 19 pillen en twee keer een drankje (Neoral). Op gezette tijden, want het zijn geen flauwe medicijnen. Dat neemt met name gedurende de ochtend veel tijd in beslag door de hoeveelheid en strakke planning. Om 8 uur de ochtend pillen en een stevig ontbijt als bodem voor de Neoral van 9 uur. Dan om 11 uur een pil die niet samen met zuivel mag. Om 14 uur nog een paar en dan is het even rust. 's Avonds om 20 uur een pil. Om 21 uur Neoral en als afsluiting om 22 nog 5 pillen. Gelukkig heb ik Sandra als pillenwekker, want ik ben nog steeds niet zo helder dat ik er aan denk.

Een andere bijkomstigheid is dat ik heel hyper ben van de medicijnen. Daardoor slaap ik slecht en voel ik de hele dag een vreemde combinatie van vermoeidheid en te veel energie. Daarbij voel ik dat het lichaam enorm aan het werk is door die overmaat aan medicijnen. Per saldo heb ik heel weinig energie, met name om me te concentreren, zoals bij gesprekken. De afgelopen 2 dagen heb ik heel even iemand aan de telefoon gehad, maar haakte dan binnen 5 minuten af. Dus veel soeps is het nog niet.

Gisteren bij de hematoloog geweest. De bloedwaarden zijn behoorlijk laag. De leukocyten zijn zo laag, dat ik bij het Antonius ziekenhuis nog in isolatie zou liggen. Dat betekent dus heel voorzicht zijn voor infecties. Geen zieke mensen in huis en iedereen handen wassen bij binnenkomst. Door de vermoeidheid heeft het voorlopig nog niet veel zin om mij te bezoeken.

De komende weken zullen we 2 a 3 keer per week naar het UMC moeten voor controle. Het lijkt wel alsof ik eigenlijk in het ziekenhuis hoor te liggen, maar is het goedkoper als de patiënt thuis ligt en geregeld poliklinisch wordt gecontroleerd.