De eerste reactie op de vraag "Wat is dan nog je kwaliteit van leven?" was, dat ik mijn kwaliteit van leven onvoldoende vond (zie de 1e blogtekst over kwaliteit van leven).

Na al de overdenkingen (zie voorgaande artikelen) kwam ik al snel tot de conclusie dat ik destijds mijn kwaliteit van leven anders had kunnen beoordelen. Ik had eerst eens mijn zelfbeeld na de laatste stamceltransplantatie kunnen bijstellen. Ik had namelijk verwachtingen, die niet uitkwamen. Daar werd ik niet gelukkig van. Ik ben me meer gaan richten op de dingen die ik wel kon en minder op wat ik niet (meer) kon. Deze omslag in denken hielp al behoorlijk.

Iets anders dat bijdroeg aan een andere beoordeling was het volgende. Sandra en ik zijn niet heel actief in de vorm van werken, sporten en veel fysieke sociale contacten. Maar we zijn wel heel bewust bezig met onze spaarzame activiteiten en contacten met vrienden en familie. We nemen de tijd voor wat we doen, genieten van voor ons interessante radio- (via podcasts) en TV-programma's, nemen de tijd voor een goed gesprek met vrienden en nemen de tijd om ons te verdiepen in voor ons interessante onderwerpen. En we kunnen ons af en toe heerlijk vervelen of we mediteren even. Mensen die 'volop in het leven staan', zoals dat heet, moeten van alles (van zichzelf), omdat ze 'alles' moeten meemaken, anders genieten ze niet.

Nu komt de vraag bij mij op wat ik liever zou willen; het actieve leven of het leven met aandacht. Dat actieve leven heeft een interessante kant, maar leidt ook tot een grote mate van oppervlakkigheid en ontevredenheid over alles wat je eventueel gemist hebt. Ik vind de kwantiteit hoog, maar de kwaliteit matig. Ik verkies nu liever een leven van aandacht en rust. Enerzijds noodgedwongen door mijn ziekte. Anderzijds omdat ik tijd heb gehad hierover na te denken en weet wat ik heb en wat ik mis. Dus liever bewust genieten van de weinige dingen die ik wel kan en proberen wat diepgang te brengen in mijn leven. Dat brengt mij kwaliteit in mijn leven.

Dus ik vind mijn kwaliteit van leven best wel voldoende. De fysieke vitaliteit zou beter kunnen, maar voor de rest ben ik best tevreden. De onzekerheid over mijn toekomst is vervelend, maar heeft een plek gekregen.

Een reactie van Harry en Trudy (bij Landgoedfestival Oostbroek) beschrijft heel mooi de veranderlijkheid van kwaliteit van leven (deze tekst slaat zeker op mij): "je wilt nog heel lang, hoe dan ook, leven, je blijft je grenzen verleggen, het begrip 'kwaliteit van leven' blijft van betekenis veranderen."

vorige blogtekst over kwaliteit van leven