Tijdens een dip in maart/april van dit jaar (zie blogteksten van april, zoals blogstilte) vertelde ik weer eens iemand over mijn vermoeidheid en de Graft versus host die ik had. Daarop kreeg ik als vraag: "Wat is dan nog je kwaliteit van leven?" Interessante vraag. Daar had ik ook snel een antwoord op. Namelijk, dat ik op dat moment mijn kwaliteit van leven onvoldoende vond.

Die vraag heeft me vervolgens aan het denken gezet. Want wat is nu je kwaliteit van leven. En 'is' je kwaliteit van leven of 'vind je iets van' je kwaliteit van leven. En wat beïnvloedt je kwaliteit van leven? Wat accepteer je wel en wat niet? Ik kan me voorstellen dat als je vol in het leven staat met werk, gezin, sport en hobby's en je hoort van iemand dat hij bijna niets meer kan door vermoeidheid, dat je dan denkt: "Ik was er allang mee gestopt. Als ik zoveel moet inleveren hoeft het niet meer voor mij".
Maar als je uit een diep dal komt en nog behoorlijk vermoeid bent, maar veel minder dan daarvoor, en je voor je gevoel een interessante invulling kunt geven aan je leven, waardeer je dat heel anders.

Mijn gedachten en ontdekkingen over kwaliteit van leven heb ik opgeschreven en publiceer ik de komende tijd op mijn blog.