Lichamelijk goed uitgerust deze week. Geestelijk niet helemaal. Afgelopen weekend was ik nog heel moe en dinsdag stond ik al weer bij de fitness op de lopende band (langste hardloopinterval was 8 minuten en dat had ik sinds januari 2003 niet meer gepresteerd). Woensdag, donderdag en vrijdag voelde ik me ook goed. Vermoeidheid blijft, maar het is acceptabel.
Donderdag bij de specialist geweest. Na het gesprek waren we niet echt blij, maar ook niet teleurgesteld. De ziekte breidt zich niet uit, maar het wordt ook niet minder. De kuur heeft tot nu toe dus niet veel effect. Maar een andere kuur beginnen is ook weer niet aan te raden. De waarde van het afweereiwit (immunoglobuline of paraproteïne) in mijn bloed is ook niet heel erg hoog. Dus we hebben besloten door te gaan met nog twee kuren (5 en 6, ieder drie weken) en drie weken na kuur 6 de stamceltransplantatie.
Vandaag was mijn collega Karen op bezoek. Ze had weer een door alle collega's volgeschreven kaart bij zich en een groot paasei met bonbons. Dat was weer een grote verrassing en fijn om alle opbeurende woorden van mijn collega's te lezen. Heel gezellig om weer bij te praten en te horen hoe het gaat op kantoor. Morgen op bezoek bij mijn tante Gien. Een mooie afsluiting van de week.