Gisteren de tweede en laatste chemo gehad. Behalve wat watten in mijn hoofd voelde ik me gisteren goed. Heb dan ook gezellig kunnen kletsen met zus Miriam die op bezoek was. Gistermiddag werd ik gebeld door iemand van een communicatiebureau. Hij had nog een tekstje nodig als onderschrift bij een foto die onlangs van mij als patiënt gemaakt is door Bart Versteeg. Het was een aangenaam gesprek. De tekst is al een paar keer heen en teruggestuurd en nu klaar. Gisteravond is Sandra nog een paar uur geweest. Ze nam de kaart mee met het schilderij, dat je bij het vorige artikel zag. En ze nam een schetsboek mee ter bevordering van de creativiteit. Al bij al dus een gezellige dag. Ik merk wel dat ik meer rust moet nemen. Want het in en uitlopen van verpleegkundigen met medicatie, vragen en controles is ook al vermoeiend.

Vandaag was ik heel erg moe. Mijn kamergenoot kreeg vanmorgen zijn stamcellen terug. Vanaf zes uur was het een komen en gaan van mensen. Dus ik niet veel geslapen en een drukke ochtend. Ik was de hele dag heel erg moe. En dan krijg ik morgenochtend zelf de stamceltransplantatie. Ben benieuwd hoe ik me morgen voel. Maar nog steeds niet misselijk. En dat heeft ook iets te maken met een anekdote over een medicijn, dat we zouden krijgen, niet kregen en toen ineens weer wel. Daarover morgen meer, want ik ben nu te moe.