Gisteren bericht gekregen van de hematoloog van het UMC-U. Er zijn voldoende potentiële donoren gevonden in de databank en de procedure is inmiddels opgestart. Dat is goed nieuws. Nu maar rustig afwachten tot een donor beschikbaar is om de stamcellen af te geven.

Heel bijzonder vond ik het dat ik laatst iemand heb gesproken die bloed- en stamceldonor is geworden, nadat hij van mijn ziekte had gehoord. Als donor heeft hij informatie gelezen over de stamcelferese en al een bijeenkomst van stamceldonoren bijgewoond. Hij was nog nooit opgeroepen om stamcellen te geven. Als hij opgeroepen zou worden zou hij - net als ik drie jaar geleden - een week zichzelf injecties moeten geven met Neupogen en dan een ochtend naar het ziekenhuis moeten voor de ferese. Interessant om eens het verhaal van de kant van de donor tehoren.

Het is ook wel heel bewonderenswaardig dat mensen stamcellen willen afstaan voor een wildvreemde. Door hun goedgevendheid kunnen ik en andere kankerpatiënten langer leven. Ik had daar nooit zo bij stilgestaan, maar ik krijg nu toch veel respect voor de donoren.
Ik zal ook nooit weten wie mijn donor is geweest. En dat is maar goed ook om ieders privacy te respecteren. Wel bestaat tegenwoordig de mogelijkheid om - via een stichting - een anonieme brief - in het Engels - aan de donor te sturen. De donor mag daarop een antwoord sturen.