Een lege maag en een zomerjas
"Hier heerst armoede. Kinderen die veelal zonder ontbijt in de klas zitten en de novemberkou met zomerjassen en kapotte kleren trotseren. Die Sinterklaas-liedjes leren, maar geen hoop koesteren op een gevulde schoen." In de Volkskrant las ik een hartverscheurend maar ook hartverwarmend artikel. Hartverwarmend vond ik de bevlogendheid van het personeel op de Haagse basisschool. "Hier geef je geen les tot drie uur 's middags, kijk je wat schriften na en ga je terug naar je Vinex-huis. Je moet bevlogen zijn, lange dagen met de kinderen maken. Kansarmen een kans willen geven." Wrang en hartverscheurend is dat het goede werk kapot wordt bezuinigd. "De kinderen worden dieper in de ellende geduwd. Maar het stadhuis toont weinig compassie: ook Den Haag moet de broekriem aanhalen."
Bijna tien procent van de scholen geeft in een gisteren gepubliceerd onderzoek aan dat steeds meer kinderen met een lege maag in de schoolbankjes zitten. Ouders betalen de ouderbijdrage niet; kinderen mogen niet mee op schoolreis. Ik zie het zelf ook. De school van mijn zoontje verspreidde vorige week een oproep aan 'wie dat nog niet heeft gedaan' om de ouderbijdrage alsnog te betalen. Met een compliment aan de 50 procent van de ouders die dat al wel had gedaan.
Ergens is de klassenstrijd, 'gelijke kansen voor iedereen', gruwelijk ontspoord. Kinderen die met een lege maag, met een minderwaardigheidsgevoel (niet mee op schoolreis) en slecht gekleed naar school gaan... Ik vind dit echt een nieuwe strijd waard. Een vervolg op de klassenstrijd: "Weg met de onderklasse!" Niet door een stad af te grendelen voor kansarmen. Maar door mensen als die bij 't Palet alle steun te geven. Door voorzieningen op peil te brengen. En door kansarmen op àlle mogelijke manieren, op geitewollensokken en met harde hand, kansrijk te maken. Binnen de grenzen van mijn stad, provincie of land is misschien niet iedereen gelijk, maar hopelijk wel gelijkwaardig, met gelijke kansen. We zijn toch een samenleving?
11:57:41 AM  |
|
|
