Weblog van Martin Volder

maandag, 18 april 2005

We glijden af De afdeling schuine moppen. 8:17:13 PM     |

woensdag, 13 april 2005

Graafsewijk Nederlandse Vereniging van Journalisten: "Wanneer justitie vrijelijk over de beelden kan beschikken, ontstaat het beeld dat de journalistiek een verlengstuk van justitie is. Dat brengt de medewerkers van bijvoorbeeld Omroep Brabant tijdens het werk in gevaar. Het was al te zien tijdens de rellen afgelopen weekeinde, toen de woede zich ook tegen het materiaal van de omroep richtte." Politie en justitie over de vloer van Omroep Brabant. Meteen al een grimmige sfeer. "Geef hier godverdomme!" De inval wordt geregistreerd en daarom worden die bandjes meteen inbeslaggenomen. Een pand vol journalisten, maar wie het waagt opnames te maken van de nieuwsgebeurtenis in eigen huis wordt meteen gearresteerd. Intussen worden mensen verhoord, stapels bandjes doorzocht en wordt de hoofdredacteur toegesnauwd: "Ik zou het op prijs stellen als u blijft zoeken naar de beelden!" Onbegrijpelijk, ondoordacht komt de actie op me over. Als ze ruw beeldmateriaal meenemen is dat meteen de laatste keer geweest. Vanaf dat moment wordt Omroep Brabant, een 'verlengstuk van justitie', uit elke wijk geslagen. Uit elk voetbalstadion ook. Dat is justitie toch ook bekend?.. Dat is justitie inderdaad bekend lees ik op het ANP: "Het OM heeft volgens een woordvoerder begrip voor de positie van de omroep, maar wil de beelden toch hebben omdat ze van belang zijn voor het strafrechtelijk onderzoek." Met andere woorden: we weten dat jullie in dergelijke situaties voortaan je werk niet meer kunnen doen, maar daar hebben we geen boodschap aan. Niet het minste ontzag voor de rol die journalisten in een democratische samenleving moeten spelen. Het kan er wat mee te maken hebben dat 'journalisten' die rol zelf niet altijd serieus nemen. 't Is wrang. Maar zonder de medogenloze sensatiezucht van onze vakgenoten bij SBS6, waren de rellen in de Graafsewijk er überhaupt niet geweest. 11:28:38 PM     |

maandag, 11 april 2005

Thomas Stoer is al een hele tijd. Zichtbaar voor iedereen, want hij gaat zonder gel ècht de deur niet uit. En als die stekels eenmaal staan mag niemand er nog aankomen. Afblijven! Mannelijker dan mannelijk lijkt ie wel. Gek op snelle auto's (Playstation), enge attracties (Efteling) en voetbal vindt-ie ook al leuk. Van z'n vader heeft-ie dat niet. Oh, en als ie groot is komt hij bij me klussen, op de timmercursus heeft hij al van alles geleerd. En zijn vader heeft twee linkerhanden, tsss, toen die kapstok eenmaal hing kwam het ding binnen de kortste keren naar beneden. Maar gelukkig. Volgende maand wordt-ie acht. En toch begint elke dag met een knuffel. En voor het slapengaan wordt er natuurlijk ook gekroeld. En tussendoor ook heel wat keren - wie dr ook in de buurt is, wie het ook ziet. En wat die er ook van mogen denken. Heerlijk :) Ik geniet er van zo lang dat nog duurt. 10:50:24 PM     |

vrijdag, 8 april 2005

Echt diep teleurgesteld Dat is, wat nieuwswaarde betreft, niet teleurstellend: - U bent teleurgesteld? - Ik ben echt díep teleurgesteld! fragment naschrift (vrijdag 10.00 uur) Na de uitzending pikte het ANP de uitspraken op. Kennelijk kwam Van Agt daarna ook op tv aan het woord. En vanmorgen citeert de Volkskrant uit ons gesprek in het openingsverhaal. 12:06:20 AM     |

donderdag, 7 april 2005

Kleine moeite, groot plezier Ik keek nog even op de achterbank voordat ik de auto uitstapte. Shit... daar lag de bos bloemen nog van Eefke. Die ik ruim drie kwartier eerder thuis had afgezet. Een moment dacht ik: terugrijden? Maar dat was waanzin natuurlijk, midden in de nacht ook nog. De tulpen moesten bij mij thuis in een vaas.. Maar voor de deur twijfelde ik. Ik keek om me heen. Twee mensen maakten hun fietsen los; lekker uitgeweest.. :) Ik dacht na. En gaf toe aan mijn impuls: Màg ik jullie blijmaken met.. ik duwde de bos naar voren ..een blóemetje?! Verbazing, een moment van argwaan, "uuuuh..." Ik stak de bos nog iets uitnodigender naar voren: ìk heb er geen vaas voor - er staan al twee boeketten binnen. Dus.. Op het gezicht van de vrouw verscheen een lach van oor tot oor: "nou.. leuk!!!" Ik lachte terug. Jullie hebben er wèl een vaas voor? "Jahoor!!" Uitgelaten stapten ze op hun fietsen. Lachend op weg naar huis. Ik ging naar binnen en voelde me heerlijk. Hier! Op het werk gaf ik Eefke een royale doos aardbeien. In ruil voor de bloemen! "Dankjewel! Eten we lekker sámen op bij de lunch!" Ik sputterde niet tegen :) 11:57:19 PM     |

woensdag, 6 april 2005

Zo'n dag .. die al heel vroeg begint, noodgedwongen want het draaiboek is nog helemaal leeg. Langzaam krijgt de uitzending vorm, tussendoor steeds weer 'dingetjes'. Ze houden op, vlak voor de uitzending zijn teksten nog niet geschreven, wat ìs dat toch? Dan rent Eefke ziek naar huis. Ik voel me onthand, de uitzending begint, collega's schieten te hulp. Gelukkig! Technicus Jan staat de deelnemers van het spelletje te woord. Zijn collega Jeroen bedient de telefooncentrale. Het klinkt best goed, maar wat een energie kost deze dag. Volgende week mag Rob weer gewoon.. 9:18:27 PM     |

maandag, 4 april 2005

Liefde is... ... nìet wat de Tilburgse psycholoog Ad Vingerhoets over zijn boek las... Aan: de media Van: Ad Vingerhoets, Tilburg Onderwerp: Rectificatie bericht polygamie etc. Persverklaring In de afgelopen weken is er door verschillende media bericht over ons juist verschenen boek "De ondraaglijke lichtheid van de liefde". Wij stellen er prijs op te verklaren dat wij ons geheel niet kunnen vinden in de wijze van berichtgeving. Er is een beeld van het boek gecreeerd dat absoluut geen recht doet aan waar het boek feitelijk over gaat. Zinnen zijn uit hun verband gerukt en nadrukkelijk is vermeden om citaten te geven, die duiden op de zeer genuanceerde aanpak, die wij betracht hebben. Het is duidelijk dat sensatiezucht het won van de bereidheid om degelijk journalistiek werk te leveren. Ook is geen enkele maal duidelijk gemaakt dat het boek ironisch, maar tegelijkertijd ook prikkelend en uitdagend van ondertoon is. Ten slotte, is onvermeld gebleven waar het boek precies allemaal over gaat: over de aard van verliefdheid en de rol daarvan bij de partnerkeuze in verschillende culturen. Bovendien worden er uitzonderlijke relaties besproken en worden er behartenswaardige zaken gemeld over veel voorkomende problemen als jaloezie, afwijzing, stalking, partnermishandeling, etc. Dat wij voorstander zouden zijn van polygamie is volstrekte onzin. Het woord blinde darm komt niet voor in het boek en in dit citaat ging het nadrukkelijk om verliefdheid, niet om liefde. Bovendien wordt daar ook weer een nuancering bij gegeven die men achterwege laat. Waarom geen citaten gegeven als: De pijn van onbeantwoorde liefde (p.142), De liefde is juist goed voor ons. Mensen met een partner leven langer en gelukkiger ((p. 220), Dat de liefde ons jong van hart en geest houdt is inmiddels voldoende aangetoond (p. 222), en Niettemin is er toch wel reden om aan te nemen dat de rol van de liefde nog lang niet is uitgespeeld (p.247). De reden is duidelijk, dat is niet sensationeel genoeg. Bovendien ontkracht het de citaten, die men wel uitkoos. Journalistiek van een zeer bedenkelijk niveau. Het is triest dat nota bene een universiteitsblad, dat toch bij uitstek een orgaan zou moeten zijn, waar men zeer zorgvuldig is in de berichtgeving de bron van dit alles is. Even betreurenswaardig is het dat vele journalisten zich niet de moeite getroosten om of het boek zelf te lezen of contact met ons op te nemen voor een interview, maar niettemin niet nalieten om hun fantasie de vrije loop te laten bij het schrijven over dit boek. Punt is wel dat zijn boek pas afgelopen vrijdag gepresenteerd is. Journalisten die het (kennelijk onzorgvuldige) artikel bijna een maand geleden in het universiteitsblad Univers lazen, konden het boek er toen nog niet bijpakken. En Vingerhoets weigerde op dat moment zelf een toelichting te geven.. Tja. Luister voor zijn echte verhaal over De Liefde naar Casa Luna van afgelopen vrijdagnacht (tot een week na uitzending online te beluisteren). 9:33:22 AM     |

vrijdag, 1 april 2005

Goedemorgen Vier volle jaren lang klonk Frans Regtien elke werkdag al om zes uur 's ochtends op de radio. Goedemorgen! En dan nu ineens, per 1 april, een andere stem op dat tijdstip. "Dat is altijd de afspraak geweest hoor! Tijd voor iets anders!" Maar op de laatste ochtend, moest Frans toegeven, was het toch wel gek. Voor de laatste keer in het nachtelijk donker het gebouw in. Teksten doornemen, items beluisteren - allemaal voor het laatst op dit vroege uur. En ook voor het laatst: Frans' goedemorgen! Voortaan doet Hilde dat; vanmorgen zat ze naast hem. En ik zag 't hem denken, maar hij vroeg het toch niet: Hou jij het ook vier jaar lang vol? 2:40:23 AM     |