Politiek-correct  In Amsterdam-Oost is gisteravond een herdenking gehouden voor de 19-jarige jongen die maandag om het leven kwam na een tasjesroof. Ik hapte even naar adem toen ik het kindmeisje Aldith dit hoorde voorlezen. Een herdènking voor deze tasjesdief? En wie waren daar bij dan - zijn mede-crimineeltjes? Inderdaad, daar stonden ze. De mede-crimineeltjes. Wàt een lef, dacht ik. Elke dag met grote minachting de straat in bezit nemen, roven en vernielen. En nu het een keer mis is gegaan ook nog eens zonder gêne op diezelfde straat deze Ali herdenken. Hij had een hart van goud, staat er op een briefje. Ha..!.. 
Later op de dag lees ik dat Ali met zijn hart van goud net vier maanden achter de tralies had gezeten. Juist op de dag dat hij deze voor hem dodelijke tasjesroof pleegde, kwam hij bij de rechter vandaan. Wegens een gewapende overval op de Xenos in de Kalverstraat. Heel even denk ik (ik schrik ervan): net goed! ..  Ik lucht mijn hart bij wat collega's: ik krijg hier heeeel rechtse gedachten van, klaag ik. Ik ook!! hoor ik van verschillende kanten.
Ik weet denkik wel waar het mis is gegaan. Ik was er bij. In die zo óver-politiek-correcte jaren. Op redacties wist je soms wel van de etnische achtergrond van verdachten. Maar het kwam nóóit op de radio of in de krant. Die zelf-censuur ging heel ver. Een verdachte mocht in een bericht wel Jan K. heten, maar geen Ali K., dan werd maar een bericht zonder voornaam gemaakt - een 23-jarige Rotterdammer kon ook wel. Als er ergens vox-pops (straatreacties) werden gehaald dan werden racistische uitingen er uiteraard uitgeknipt. "Het waren Marokkanen mevrouw," was natuurlijk racistisch. Het waren namelijk mensen, geen Marokkanen. En als ze een Nederlands paspoort hadden waren het Nederlanders. In elk geval géén Marokkanen. Iedereen deed eraan mee. In de journalistiek. In de politiek. Links of rechts. Integratie was geen onderwerp, discriminatie zo nu en dan wel (een test bij een discotheek leverde een leuk onderwerp op), maar integratie niet.. We sloten collectief onze ogen, wilden niet zien wat er gebeurde met gezinnen die tussen twee culturen leefden. Gebrek aan interesse die, zo zien we de laatste jaren, heeft geleid tot minachting en haat. Wij horen er inderdáád niet bij, lijkt de boodschap van de Marokkanen die me na-sissen terwijl ik zo snel mogelijk langs ze fiets.
11:27:08 PM  |
|
