Een persoonlijke relatie met...  De donkere dagen rond Kerst zijn warme dagen. Gezellig rond de kerstboom. Samen eten, samen koken. Voor die ene keer misschien ook samen naar de Kerk. Gezellig, warm, samen. Behalve voor wie niet samen is. Dan valt het leven tijdelijk zwaar. Want bijna niemand beheerst de kunst van het alleenzijn. Ook degenen die alleen zijn niet. Want door het jaar heen ben je zelden alleen. Er is aangenaam rumoer, drukte, afleiding. Op het werk, thuis met vrienden, aan de telefoon, in de stad. Maar met Kerst is die stad ineens uitgestorven, de telefoon blijft stil. En de vrienden die het hele jaar binnen handbereik waren, zitten bij hun gezin of bij hun lovers. Jij bent alleen. Voelbaar alleen. Zelfs de snackbar is dicht. Gelukkig zie je dan dat bord. "Alleen...?? - Jezus is er voor jou! - kerstavond 19.30 u." Een zaal vol mensen die zich op 24 november of op 24 oktober niet eenzaam voelden. Maar op 24 december wel. Misschien gaan ze vanavond wel een persoonlijke relatie aan met God, of met Jezus, net als Hennie Huisman voor heel tv-kijkend Nederland heeft gedaan. Een persoonlijke relatie. Wie snakt er niet naar? Het liefst, heel romantisch, hier op aarde met je tweelingziel. Dan ben je ècht nooit meer alleen. Dan kan je met elkaar lezen en schrijven. Je vult elkaar perfect aan. Jij kent haar door en door. Zij kent jou door en door. Alle geheimen, zwakheden, dromen, je kent ze van elkaar. Je voegt je naar elkaar, als twee puzzelstukjes pas je na verloop van tijd in elkaar. Náádloos. Zo mooi, zo romantisch... Langzamerhand wordt zij een stukje van jou; jij een stukje van haar. Je zou bijna zeggen: je wordt samen één. In elk geval verdwijnt de spanning in de relatie. Je hebt je zo naar elkaar gevoegd, je vult elkaar zó goed aan, dat je eigenlijk niet meer samen bent. En terwijl de spanning verdwijnt, komt er meer en meer angst. De bange wanhoop dat je ooit misschien beroofd wordt van een deel van jezelf: dat stuk van jou dat je aan de ander hebt overgeleverd. Nooit, nooit mag ze verdwijnen. "Ik kan niet zonder jou!," je kan het niet vaak genoeg zeggen. Je bent eenzamer dan ooit. Bovenstaande komt best vaak voor, zo is mijn overtuiging. Kijk maar om je heen. En dat komt denk ik doordat het zo ontzettend moeilijk is om alleen te zijn. Om genoeg te hebben aan jezelf, genoegen te nemen met jezelf. En dus niet voortdurend op zoek te zijn naar anderen om dingen van jou aan te vullen of om je bevestiging te geven. Eigenlijk, maar misschien klinkt dat net een tikje te zweverig, heb ik het hier over een goede relatie met jezelf. Wie dat heeft, kan veel beter de 'eenzame' kerstdagen doorkomen. Want je bent nog altijd met jezelf. Die kan ook een relatie aangaan zonder zichzelf over te leveren, ik zou bijna zeggen uit te leveren. En die kan daardoor dus een betere relatie aangaan, eentje waarin je jezelf blijft. Ik vermoed dat dat ook geldt als je een relatie wilt aangaan met God. En terwijl ik dit tik zie ik de foto voor me die kort geleden in het AD stond van Hennie Huisman. Hij werd geïnterviewd over zijn bekering. En hij keek in de camera met een blik van "hou van mij!" Hij smeekte om liefde en aandacht van God, maar ook van de kijkers die hij nu weer heel even heeft. En van de KRO. "Als de KRO slim is, bieden ze me een programma aan."
7:17:33 PM  |
|
