Gebruiksaanwijzing

Hoofdstuk I: Poezen

Eten geven

Willen wij voorkomen dat de poezen bij onze terugkeer zo dik zijn als "dikke poezen", dan moeten wij één ding in het oog houden, nl.:
weinig eten is beter dan veel eten!

Om tot een juiste dosering van het dagelijks te verstrekken voer te komen, staan ons een aantal handige hulpmiddelen ten dienste, zoals daar zijn:
Een lepel, de voerbakjes en niet te vergeten, de weegschaal.

Praktiese wenken

In de koelkast bevindt zich in één der zgn. "koelkastdoosjes" nog een restje hart.
Gelieve dit eerst op te maken, voordat op "blikvoer" wordt overgeschakeld, daar het anders onaangenaam gaat ruiken.

Wij plaatsen nu een voerbakje in de weegschaal. De wijzer geeft aan dat dit bakje 250 gr. weegt.
Dan pakken wij uit het rechter gootsteenkastje een onaangebroken blik "poezevoer" en uit het laatje erboven de blikopener, openen het blik, gooien het metalen deksel in de neffens staande pedaalemmer en nemen een lepel ter hand - eveneens in bovenaangeduid laatje aanwezig.

Met deze lepel nu, brengen we zóveel van de inhoud van het blikje in het voerbakje over, dat de wijzer van de weegschaal 300 gr. aangeeft.

[VRAAG: Hoeveel gram "poezevoer" bevindt zich nu in het bakje?] [ANTWOORD: onderaan deze paragraaf]

Vervolgens nemen wij het voerbakje uit de weegschaal en zetten het op het aanrecht en herhalen deze handelingen met het tweede voerbakje.

Na afloop van deze operaties hebben wij derhalve twee voerbakjes op het aanrecht staan, waarin zich 50 gram poezevoer bevindt.

Het lijkt weinig, maar het is genoeg, vooral als wij bedenken, dat de poezen nog wel eens wat tussen de maaltijden door krijgen aangeboden.

Uit nog steeds hetzelfde gootsteenkastje halen wij nu de bus gistvlokken en strooien in elk van de voerbakjes een flinke theelepel daarvan.

[ANTWOORD: 50 gram]

Handigheid

En nu volgt dát deel van de operatie, waarvoor enige handigheid vereist is, nl. het toevoegen van de juiste hoeveelheid water.

Zoals ons bekend is, had de grote poes, Bor de Snor, alias Bolle, toen hij nog zo dik was dat hij met moeite door het kruip-door-sluip-door-deurtje kon, erg vaak last van blaasontsteking.
Hij moet - om te voorkomen dat hij het weer krijgt - erg veel drinken.

Met het kleine poesje, Neel de Sneel, alias Phlitz, is het anders gesteld.
Die houdt niet van dat hele natte eten en zij hoeft ook niet zoveel te drinken.

[VRAAG: Waarom niet?] [ANTWOORD: onderaan deze paragraaf]

In het eerste bakje laten we daarom zóveel warm water uit de geyser lopen, dat de gistvlokken zijn opgelost, maar dat de vleesbrokjes nog niet geheel ónderstaan.

Even doorroeren en dan in een vloeiende beweging het bakje op de grond zetten bij de muur, tussen de elektriese kachel en het keukenkastje.
Neeltje valt er onmiddellijk op aan.

Indien nodig moet Borretje er met het linkerbeen van weerhouden worden Neeltjes bakje leeg te eten.
Maar meestal springt hij, terwijl wij warm water in zíjn bakje laten lopen - zóveel, dat alles onderstaat, maar de brokjes nog wel enigszins zichtbaar zijn - dan springt hij dus, zoals ik zei, op het aanrecht en gaat kopjes geven tegen de hand, waarin wij het bakje houden.

De inhoud van het bakje komt dan meestal in de gootsteen terecht, dus kijk uit.

Dan zetten we zíjn bakje aan de andere kant van het fornuis op de grond - naast de wasmachine - waarbij wij wel oppassen, dat Borretje niet tussen onze benen doorloopt, want dan lopen wij de kans dat wij met bakje en al tegen de vloer gaan.

[ANTWOORD: Omdat zij nog nooit blaasontsteking heeft gehad.]

De laatste hand

Dan dient nog het blikje poezevoer met de speciaal daarvoor bestemde plastic deksel te worden afgesloten en in de koelkast geplaatst.

De gistvlokken weer in het gootsteenkastje en dan wordt het tijd een oogje in het zeil te houden, want meestal heeft Neeltje haar bakje het eerst leeg, waarna zij naar Bors bakje toeholt om onder het beteuterd gezicht van Bor zíjn bakje tot de laatste lik te ledigen.

Dit mag echter niet gebeuren en wij dienen dus in te grijpen.

Vaak kunnen wij volstaan met Neeltje met zachte drang naar haar eigen bakje terug te verwijzen, waar vaak nog wel een paar likjes te likken zijn, maar indien dit niet helpt, moeten wij haar even vasthouden, totdat Borretje het tijd vindt om eens te gaan kijken, wat zich nog in Neeltjes bakje bevindt.

[VRAAG: Wat bevindt zich in Neeltjes bakje?] [ANTWOORD: Niets!]

Hij loopt het echter altijd nog even na.

Melk

Indien nodig wassen wij nu één der bakjes om en vullen dit voor de helft met melk.
Daaraan voegen wij nu zoveel - wederom warm - water toe, dat de vloeistofspiegel -

[VRAAG: Wat is het vreemde woord voor "vloeistofspiegel"?] [ANTWOORD: onderaan deze paragraaf]

zich ongeveer een vingerbreedte van de rand bevindt.

Opmerking

De melk staat in de koelkast.
Wellicht is de voorraad niet genoeg om de week door te komen.
Als het eind in zicht komt, vragen wij mevrouw Exter een fles melk te kopen. Het geld krijgt zij terug als wij weer terugzijn.

Met het bakje verdunde melk in de hand kunnen wij nu twee dingen doen.
Het lijkt eenvoudig, maar zelfs de knapste deskundigen hebben het onderstaande dilemma nog niet op bevredigende wijze kunnen oplossen.

[ANTWOORD: Meniscus.]

Een moeilijk probleem

Mogelijkheid 1.

Wij plaatsen het bakje gewoon op de grond.
Aangezien de poezen echter de hele dag door bij het bakje moeten kunnen komen, houdt deze oplossing in, dat de keukendeur open moet blijven staan.
Dit heeft echter vérgaande konsekwenties.

Eerstens heeft één der poezen - welke hebben wij niet kunnen ontdekken - de onaangename gewoonte in de gootsteen te piesen.

Dit zou nog niet zo erg zijn, als mevrouw Exter er niet de hele dag van in de stank zou zitten, maar helaas is dit wél zo.
De stank blijft in háár gootsteenkastje hangen en dringt van daar door tot in de verste hoekjes van het hele huis.

De enige afdoende maatregel hiertegen is de stop in de gootsteen te doen en een laag water erin, maar dit mag geen enkele maal vergeten worden, want anders gebeurt het onvermijdelijke.

Tweedens hebben de poezen de hele dag de tijd om de pedaalemmer open te breken en de inhoud daarvan over de hele keukenvloer te verspreiden.

Het betreden der keuken na een dag afwezigheid geeft dan een onaangename sensatie en veel overbodig extra werk - dweilen en emmers liggen in het "oude keukentje", zeep en wasmiddelen in eerder genoemd rechter keukenkastje.

Het aandrukken van het deksel van de pedaalemmer heeft geen zin, omdat de poezen de hele emmer omtrekken, waarbij het deksel vanzelf openspringt.

De enige afdoende oplossing hiervoor is de pedaalemmer in de douchecel zetten, maar dat is op den duur ook weer omslachtig en lastig.

Mogelijkheid 2.

Wij plaatsen het bakje op de gang tussen de poten van de kapstok, lokken de poezen de keuken uit en sluiten de keukendeur.

Dit is de eenvoudigste oplossing, maar er zijn bezwaren aan verbonden.
De poezen vinden het nl. erg gezellig in de keuken -

[VRAAG: Waarom vinden de poezen het zo gezellig in de keuken?]
[ANTWOORD: onderaan deze paragraaf]

en als de deur dicht is, maken zij hun ongenoegen daarover kenbaar door voor de deur luid te gaan jammeren.
Nieuwe bijnaam voor Bor: Oud Jammerhout.

Er zijn mensen die dat zielig vinden - de poezen hebben toch al zo weinig lol als er niemand thuis is, nietwaar - en die daarom de deur willen openlaten.
En bovendien is het vervelend voor mevrouw Exter als die poezen steeds maar zitten te schreeuwen.

Wij kijken het dus eens aan.
Suggesties aangaande andere mogelijkheden worden gaarne ingewacht aan dit adres, onder vermelding van: Pouce problems.

[ANTWOORD: Er valt veel te snuffelen; ze kunnen in de gootsteen piesen en de pedaalemmer omgooien.]

De kattenbak

Hier kunnen wij kort zijn. De weg wijst zich vanzelf.
Rubber handschoenen zijn aanwezig. Afval in de vuilnisbak. Wees zuinig met het materiaal.
Een reservezakje met steentjes staat achter het witte kastje, maar waarschijnlijk is dat niet nodig.

De vuilnisman komt donderdagsmorgens heel vroeg, dus volle vuilniszakken uiterlijk woensdagsavonds buiten zetten.
Voor verdere inlichtingen, vraag mevr. Exter.

Extra Extra - Poep op de grond

De mogelijkheid blijft altijd bestaan, dat Neeltje op de grond gaat poepen.

Gelukkig doet zij dat meestal in het "hok", op het zeil, al kan het ook wel eens gebeuren dat zij de drempel uitverkiest om haar hoopje te dragen.

In beide gevallen kunnen wij het beste beginnen met steentjes erop te strooien om vervolgens met rubbergeschoeide handen het geheel "op te scheppen" en in de vuilnisbak te gooien.

Tenslotte willen wij niet nalaten erop te wijzen dat het aanbeveling verdient altijd eerst het licht in het hok aan te doen, als u dit in donker wilt betreden.

U moet ervan uitgaan, dat er een hoop ligt en het is daarom beter dat u ziet waar u net in hebt getrapt.

Extra Extra - Blaasontsteking

Het kan gebeuren dat Borretje tijdens onze afwezigheid blaasontsteking krijgt.
Dat kunnen we konstateren aan de volgende symptomen:

• Hij zit heel lang op zijn bak in pieshouding, maar er komt (haast) niets uit
• Hij zit voortdurend aan zijn pik te likken
• In het hele huis ruikt het naar pies, want hij doet steeds hele kleine plasjes - een paar druppeltjes - overal op de grond
• Hij drinkt niet meer

Als wij dit konstateren, moeten wij zo snel mogelijk met hem naar de dierenarts - Gajentaan: Spreekuren staan in het telefoonboek - die zijn blaas leegknijpt en hem een injectie geeft.

Dat moet binnen 24 uur gebeurd zijn, anders gaat hij dood!

Waarschijnlijk is er niets aan de hand, maar ik schrijf het er maar bij voor de zekerheid.

Hoofdstuk II: Planten

Dat is gauw verteld:
Alle planten om de 2 dagen goed natgieten, zodat het schoteltje vol staat,
behalve het Kaaps Viooltje, met paarse bloemetjes: weinig water
en de grote plant op het tafeltje voor de grote spiegel elke dag een schoteltje vol
en een gelukkig nieuwjaar.

Verslag

Beste mensen - die met dronken koppen brieven schrijven

Zo, hčhč, dat is dan ook weer achter de rug.
Zo'n weekje gaat je toch niet in je kouwe kleren zitten.

Ik kan al reuzegoed opschieten met die twee katten.

Neeltje heeft maar twee keer op de grond gekakt en Bor heeft me maar één keer gekrabt en net nog geen 5 minuten geleden bijt ie me in m'n hand.
Wat een smerig kreng.

50 gram krijgen ze van me en geen gram meer. Ik zal ze wel krijgen, ha, ha.

We hadden jullie wel eerder thuisverwacht, want mama dacht dat jullie vandaag bij ons zouden eten, maar daar wordt na 4 uur niet meer op gerekend.

De planten ben ik de eerste dag vergeten, maar ze zien er nog wel aardig uit.

Alleen de plant die hier rechts op het bureau staat, daar zijn alle blaren van afgevallen, behalve dat verdroogde blad dat ik er af wilde trekken, maar met geen mogelijkheid los te krijgen is.
Vreemde zaak ...

Ik heb hier vanmiddag zitten leren, zeer genoeglijk, radio, alles bij de hand, heerlijk, heerlijk.

Bel maar gauw op als jelui thuis bent gekomen, want de moeder wil graag haar kadootjes hebben snapt je wel.
En dan moogt je ook bij ons eten, fijn hč.

De handschoenen zijn tenslotte gereed gekomen - dat zul je al wel gezien hebben, hč Myrthe - dan hoef je nu niet meer met kouwe handen te lopen en die van Ronald beginnen ook al vorm aan te nemen, maar ik ben bang dat ze wat aan de smalle kant worden.

Met de Ekster weinig last gehad, gaf katten op zondag kerstbrood, heb het maar laten gaan.
Zal bij herhaling afgeschoten moeten worden.

Maar zeg er maar niets van, want ze bedoelt het erg goed.
Ze voelde zich wel een beetje beledigd dat jullie gezegd hebben dat ze de katten verleden keer ziek gemaakt heeft.

Ze hielp mij er wel mee, want ik was wel eens een weekendje naar Zandvoort toen en dan gaf zij ze eten. Dat was toch wel erg aardig, hoor.

Nou zeg, ik leer nog even door en dan ga ik, want het loopt al tegen vijven.

Groeten van een poezenverzorgster

Ronald Langereis, © 1972
Gepubliceerd: 31 augustus 1998

Op naar de top..........Naar Brief nr.1.......... ..........Naar Brief nr.2..........Naar Brief nr.3

---

Email: lagedor