Strijd der Planeten - Interview Jaap Stobbe (vervolg)

Wat vindt u van de serie?
'Ik vind het slecht getekend; dit is echt het Japanse werk. Je had toen wel meer van die series, zoals Alleen op de wereld. Al die eindeloos durende series, die waren allemaal Japans. Ik vind het lelijk. Als ik kijk naar Hanna-Barbara - dat is perfect getekend en het is leuk. Wat me hieraan ook tegenvalt is de fantasie. Het is science fiction, maar als er 25 minuten wordt gedaan over een simpel dingetje... nou ja, het is natuurlijk voor kinderen, hè? De grapjes vind ik Japans: hard en niet zo humorvol. Er zitten geen wendingen in waardoor de humor wordt opgepakt. En zo'n jongetje met zo'n magneet waardoor ze iets hebben van 'aha' - dat is Baantjer: De Cock die bij Lowietje zit en daar ideeën krijgt. Dat vind ik goed van de Amerikanen: die laten ergens mensen op los die verknipt zijn, maar léuk verknipt. De robot die via die lichtjes kan praten is wel leuk. Maar er wordt niks mee gedaan.'

De robot is een verzinsel van de Amerikanen. Er zit in deze aflevering nog een stukje dat door de Amerikanen getekend is. Daarmee vulden ze de gewelddadige scènes op die ze eruit geknipt hadden.
Nieuwsgierig spoelt Jaap Stobbe de band terug en we bekijken het stukje waarin Kiap drumt, Prinses gitaar speelt en Taini ruimteburgers eet.
(Lachend) 'Ja, wat slecht.' (Verder spoelend) 'Het verbaast me trouwens dat alles dezelfde uitdrukking houdt - dat zie je constant in die blikken van de personages: er is geen enkele variatie.'

Jason Wat vindt u uw personage, van Jason?
'Een weinig humorvolle man. En eigenwijs. Mijn vriendin Els zei net al tegen me: 'goede typecasting'. Het is een driftkikkertje, dat zie je ook aan die blik. Een eigenwijze man die denkt dat hij het beter weet. Dat ben ik ook, maar ik weet het natuurlijk ook écht beter...'

Uit ons gesprek blijkt dat het moeilijk (zo niet onmogelijk) is uit één aflevering te halen waarom fans deze serie leuk vinden. En het is ook niet eenvoudig uit te leggen waarom ze uitgerekend deze serie nooit hebben kunnen vergeten. Het heeft in elk geval te maken met de sterke personages en hoe ze met elkaar omgingen. (Zie ook Waarom keken al die fans eigenlijk?)

Heeft u nog anekdotes van of herinneringen aan Avro's Kinderbios?
'Ik heb geen speciale anekdote, maar we hebben wel veel gelachen. Als je moest wachten, kwamen de verhalen los want de collega's waren allemaal mensen die 's avonds in het land aan het werk waren en iedereen maakte wel iets mee onderweg of in de zaal. Het was gezellig en ik ging er met plezier naartoe. Als ik het niet leuk vond, had ik het ook niet gedaan.'

Wat vond u zelf het leukst om te doen op het gebied van nasynchronisatie?
'De live action series, bijvoorbeeld Zoobilee zoo - met een bezetting van bekende Amerikaanse acteurs die ook zongen. Zij hadden dierenrollen. De aankleding was fantastisch: slechts aan enkele onderdelen in de kleren herkende je het dier. Je zag de monden, dus lip sync was zeer belangrijk en daardoor leuk om te doen. Plus dat elke rol af en toe een lied moest zingen. Mijn rol werd gespeeld door acteur Ben Vereen.'

Doet u op dit moment nog iets met televisie, toneel en/of nasynchronisatie?
'Qua nasynchronisatie heb ik net iets gemist. Ik hoorde dat ze me in september nodig hadden bij Meta Sound, maar ik zat op dat moment in Frankrijk. Ik dacht aanvankelijk dat het om één dag ging en ik wilde daarvoor niet terugkomen, maar het bleek een serie te zijn. Ik wil nu ook niet meer weten welke. Verder ben ik met Rimko Haanstra een korte film aan het schrijven van twintig tot vijfentwintig minuten. Ook heb ik een opdracht van een producent om een dramaserie op te starten. Dat is een heidens werk. De karakters moeten zo zijn dat het één geheel is. Er moet goed en kwaad in, maar er mag er niet één de overhand krijgen. Toen ik de verhaallijnen ging schrijven kwam ik erachter dat ik nog een figuur tekort kom. Ik moet nu dus nog een karakter erin schrijven en er eentje schrappen.'

Waarom keken al die fans eigenlijk?

Speciaal voor de Battle of the Planets-dvd's heb je een dvd-speler gekocht. Aan je muur hangt de Battle of the Planets kalender en aan je sleutelbos bungelt je favoriete personage. Het is duidelijk: je bent één van die fans die de serie nooit kon vergeten. Via internet weet je dat je verrassend veel 'soortgenoten' hebt. Maar wat was er nu zo speciaal aan deze serie? Volgens het boek G-Force: Animated - The official Battle of the Planets Guidebook (uiteraard door medefans) zit de kracht vooral in de personages:
Het is makkelijk Mark aan te wijzen als de heroïsche leider en Jason als de impulsieve plaatsvervangend commandant - wat natuurlijk klopte - maar de personages waren veel dynamischer. Ze hadden elk eigenschappen die niet altijd even makkelijk definieerbaar waren. Mark kon soms onbezonnen en koppig zijn, net zoals Jason medelijden en begrip kon hebben. Kiap toonde soms verrassend veel inzicht en Prinses kon sarcastisch zijn en maakte een enkele keer een gemene grap. Zelfs Taini kreeg kansen om te schitteren en mocht laten zien dat hij meer was dan een liefhebber van ruimteburgers. De onzekerheid wat de personages een volgend keer gingen doen had een grote aantrekkingskracht op fans - het versterkte hun verlangen om meer over ze te leren en ze beter te begrijpen.
Verder ging het fans om de tekenstijl, het feit dat er zoveel níet gezegd werd over de personages en de situaties waarin ze zich bevonden, de muziek en het vliegtuig Feniks. Op Engelstalige mailinglists en fansites noemen kijkers ook nog de goede nasynchronisatie en de opvallend moderne kleding (al ziet Giefors er anno 2003 weer heel wat modieuzer uit dan in 1980).

Bron: Hofius, J & Khoury, G. (2002) G-Force: Animated - The Official Battle of the Planets Guidebook. TwoMorrows Publishing, Raleigh (North Carolina, USA)

SdP --> De serie   Verhaallijn   Ned. bewerking   Verschillen SdP/BotP   Geluid   In de media   SdP merchandise   Interview Jaap Stobbe

Strijd der Planeten ¦ Gatchaman ¦ Andere versies ¦ Merchandise ¦ Fans ¦ Nieuw(s) ¦ FAQ ¦ Links

Hoofdpagina