Speurtocht in Alanya.

Ik ben wakker aan het worden. Stukje bij beetje bouw ik het hier en nu op. Ik lig niet in mijn eigen bed. Ik lig onder een deken en heb het niet koud. Ik ben niet in Nederland. In de verte hoor ik vrachtauto's rijden. Concentreer je. Het is niet in de verte. Het is dichtbij het raam staat open! Ogen open. Een reiskoffer ligt vlak voor mijn neus. Een stukje naar beneden. Bleke benen van man langer dan dat ik ben. Nog verder naar beneden. Iemand kijkt mij aan vanuit een bed in de hoek van de kamer. Een groet. Het is Adriaan. Waar ben ik? Denk na! Weer omhoog, dat moet Maarten zijn. Weer naar beneden. Peter ligt in het bed tegenover mij. Ik hoor Siemen zuchten naast Maarten. Ik groet Adriaan. Ik ben in Turkije schiet het door mijn hoofd. Hoe was het ook al weer, gisteren geland in Antalya en dit is het Leandra hotel net buiten Alanya. We zijn zaterdag uit nederland vertrokken. Het is nu zondag. Ik ga rechtop in bed zitten en geef mezelf nog een paar tellen om verder wakker te worden. Voordat mijn blaas me naar het toilet commandeert.


Uitzicht vanuit ons hotelkamer op zee aan de linkerkant. Het balkon met uitzicht op de berg aan de andere kant.

Iedereen is wakker en we besluiten maar richting de ontbijttafel te gaan. Vandaag staat het huren van de motorfietsen op het programma. Dat kunnen we vanmiddag nog wel doen, maar we moeten eerst bij een praatje van de Corendon reisorganisatie aanwezig zijn. Die is om 10 uur lokale tijd. Het is nu iets van 7 uur lokale tijd. Eenmaal beneden aangekomen worden we meteen meegenomen naar een tafel voor vijf personen. Meteen worden er vruchtensapjes voor ons neergezet. Deze zijn geen onderdeel van het all-inclusive arangement, maar smaken ons toch erg goed. Voordat ik er erg in heb heeft een of andere gladde Turk van de bediening mij de camera afhandig gemaakt en staan we op de foto. Dit was niet de bedoeling. Het was toch zeker de bedoeling om de camera bij me te houden en deze zeker niet zomaar af te geven aan de eerste de beste die van het tafereel wel een mooi plaatje wil schieten. Wakker worden Marco!


Ontbijten met een vruchtensapje op zondagochtend.

Terwijl ik me realiseer wat er allemaal gebeurt is, begint de Turk een praatje in het Engels tegen ons. Hij weet dat we zometeen een verhaaltje krijgen van de reisorganisator Corendon. Die gaan ons allerlei leuke dingen beloven en leuke uitstapjes aanbieden. Niet doen! Ze zijn niet te vertrouwen en zijn zeker veel te duur. Hij kan ons hetzelfde bieden, maar dan voor een veel scherpere prijs. En oh, by the way. Niet tegen iemand vertellen, want anders kon hij zijn baan wel eens kwijt raken. Hij werkt voor het Hotel en de mensen van Corendon mogen natuurlijk niet weten dat het mooie drie-sterren Leandra hotel onder hun duiven aan het schieten is.
Bijvoorbeeld Raften: Vanuit Corendon zou dat 35 euro de man zijn, geef deze beste meneer een seintje en hij regelt het voor ons. Omdat we zulke aardige mensen uit Holland zijn: 20 euro de man. En het is precies hetzelfde alleen dan is het door het hotel geregeld in plaats van door Corendon!
We zullen er eens over nadenken. We gaan vanmiddag eerst eens kijken waar we motorfietsen kunnen huren en dan zien we de rest wel. Motorbikes? I can not help you with that. But anything else, just call me. Jullie zijn mijn beste vriend. Alles goed.
Als het ontbijt op is besluiten we even een kijkje te nemen op het strand wat bij het hotel ligt. Daar kunnen we als gasten van Leandra ook terecht voor een gratis drankje. Dit maakt het Leandra hotel veel beter dan alle andere hotels in Turkije volgens de gladde meneer die ons net deelgenoot gemaakt heeft van een van de publieke geheimen van het hotel.


Op het strand probeert Siemen de voeten droog te houden.

Om tien uur zitten we in een grote zaal met de rest van de gasten die gisteren en vandaag zijn aangekomen. Er zitten er zelfs een paar bij die eigenlijk nog maar net zijn aangekomen. Deze mensen zouden ook met Onur-Air vliegen, maar hadden hun tickets niet opgehaald. Ze zouden een brief moeten hebben gehad met daarin gegevens over hun vluchtwijziging. Maar die is blijkbaar niet aangekomen. Dus waren ze pas op Schiphol aanwezig toen wij in het volle Transavia toestel waren gestapt. Ze hebben de hele nacht op Schiphol moeten wachten op de volgende vlucht. Zijn vanochtend pas om 7 uur aangekomen en de koffers zijn blijkbaar met een andere vlucht meegegaan.
Deze mensen hebben niet de meest ideale start voor een mooie vakantie. Ik ben Siemen zeer dankbaar dat hij toch maar even een aantal dagen eerder naar Schiphol is geweest om onze tickets op te halen.

De man van Corendon steekt intussen van wal. Hij verteld ons iets over Turkije, over Corendon en de uitstapjes die we via Corendon konden doen. En ja hij wist ook wel dat Corendon niet de goedkoopste was, maar met die andere organisatoren zijn er toch altijd wel kleine problemen. Bij Corendon is in ieder geval alles probleemloos.
Het Turkse geld passeert nog even de revue en daarna wordt er nog iets verteld over het afdingen op de markt. En nee de prijzen op de Corendon papieren valt niks op af te dingen!
Maarten en ik zijn al drie of vier keer door de boekwerkjes met Turkse wetenswaardigheden gelopen en zijn blij dat het verhaal in gebrekkig nederlands eindelijk aan zijn eind loopt. Kunnen we eindelijk op naar het zwembad en de pool-bar voor een drankje.


Eerst maar even wat Fantaatjes om er in te komen


Maartjes enige echte Pudding Tarzan.


Peter houdt het nog even bij de Fanta terwijl Siemen en Aad de lokale goudgele rakker eens proberen.

Op het moment dat het drinken bijna op is en het tijd is om te gaan eten, komt de hotelmanager voorbij gestormd. Zijn ogen vallen meteen op Peter. Met een verliefde blik blijft hij stil staan. Hij is er trots op eindelijk ook eens een gast in het hotel is met een beetje borsthaar.
Als dan daadwerkelijk het drinken op is en de hotelmanager weer het veld heeft geruimd, is het tijd om te gaan eten. We lopen met zijn allen richting de grote zaal waar nu het nu omgetoverd is tot een lopend buffet. Als Maarten met een bord in zijn handen staat wordt hij er op gewezen dat hij nog steeds in zijn zwembroek loopt. En aangezien het warm is, is er niet veel voor nodig om het eten te bederven. Voor deze ene keer mag hij aan de eettafel zitten, maar de volgende keer liever niet. Weet een van de gladde jongens er in gebrekkig engels uit te persen. Maarten verontschuldigd zich en verdwijnt in de lift naar boven om toch maar even een korte broek aan te trekken. De ober slaakt een zucht van verlichting. Missie geslaagd.
Na het middageten pakken we voor het hotel een bus richting Alanya. Het grote zoeken naar een motorzaak of verhuurbedrijf is begonnen.


Zelfs die Turkse pet past ons allemaal.


Het was rustig op zondagmiddag 14:15 lokale tijd in Alanya

Het plan is om drie dagen motorfietsen te huren, dan 1 dag nog iets anders actiefs te doen en dan nog een dag naar een Haman (Turks badhuis) te gaan. In de hoofdstraat zijn vele winkeltjes te vinden waar je een dag raften of een jeep-safari kunt bestellen. Bij een van de zaken worden we in het duits te woord gestaan door een knappe jonge Turkse vrouw. Haar duits is perfect en na wat overleg kunnen we voor 15 euro de man op donderdag raften als we dat willen. Bij de meneer van Corendon van vanochtend kon dat niet op donderdag en al zeker niet voor 15 euro. Daar hadden we er 35 euro voor moeten betalen. Snel verdient dus! We besluiten om verder te gaan en eerst de motorfietsen te regelen voordat we de rest van de week doen.

Na een half uur slenteren hebben we een zaakje gevonden die zowel fietsen als ook motorfietsen verhuurd. Martin heeft voor ons wel vijf motorfietsen in de verhuur. Echter hij heeft niet vijf off-road motorfietsen zo klaar staan. Het beste wat hij ons kan aanbieden is 3 off-roads (Honda XL200) en twee all-roads (Honda NX400 Falcon). Hier moeten we wel een heel eind mee kunnen komen. De motoren zijn niet geschikt voor hardcore off-road rijden maar om Turkije op een enduro manier te verkennen zijn ze zeer geschikt.


Links de Honda XL200 off-road, rechts de Honda NX400 Falcon all-road

We houden het nog even in ons achterhoofd en lopen verder. Wat verder op in de straat moet ook een bedrijf zitten die auto's en motorfietsen verhuurt. Dit hadden we in de bus al gezien. Daar eenmaal aangekomen zien we alleen wat scooters en een aantal auto's staan. Er wordt ons gevraagd wat we willen. Wij willen vijf motorfietsen huren. Vijf scooters? Nee! vijf motorfietsen. Wat willen jullie dan? Wij willen de berg hierachter op. We worden bedenkelijk aangekeken door de forse Turk die ons probeert te helpen. Een moment alstublieft Er moet even gebeld worden met het magazijn waar de rest van de voorraad staat.
Vijf dezelfde motorfietsen wordt een probleem. Hij heeft 3 off-road fietsen en twee grotere fietsen voor ons die hij wel wil verhuren als we allemaal een motorrijbewijs hebben. De prijs die we moeten betalen is ook zo goed als hetzelfde als bij Martin. Adriaan vermoedt doorgestoken kaart. "Je hebt nu net niet naar Martin gebeld?" Wat? Nee hoor met Martin doen we geen zaken dat is een oplichter die niet te vertrouwen is.
Ook hier is de prijs aan de stevige kant. Zeker als dat vergeleken wordt met het huren van twee jeeps. En verzekerd de grote Turk ons: "Met die jeeps kom je ook overal waar je met de motorfietsen naar zou zou willen.", "Verzekeringstechnisch is dat ook geen probleem." Adriaan heeft al wat ervaring met Jeep safari's net zoals Peter. En die zien dat ook wel zitten. We moeten er eens over nadenken. Eerst maar even wat te drinken halen.
Aan de overkant zitten we aan een glaasje Fanta. "Wat vindt jij daar nou van Marco?" "Als we twee jeepjes huren, wordt het toch ook wel heel leuk hoor!" Ik vind dat we gekomen zijn om te motorrijden, dus dan moeten we dat ook doen. Dat, dat iets meer kost maakt mij niet uit. Ik geloof best dat het met twee jeeps ook wel leuk wordt, maar ik heb mijn pak, helm, handschoenen en laarzen niet voor niets meegenomen. Maarten is het wel met me eens. En al snel is de rest ook overstag. Dit was in ieder geval wel het grote plan dus moeten we ons daar ook maar aan houden.
Aangezien we bij Martin de motorfietsen al op straat hebben zien staan besluiten we daar maar toe te gaan. We kunnen altijd zien of we nog iets aan de prijs kunnen doen. Niet gek veel later is alles geregeld. We hebben Martin een voorschot betaald en we worden de volgende ochtend om 8:30 door Martin of een van zijn medewerkers opgehaald bij het Leandra Hotel. Martin heeft intussen een kaartje van Alanya en omstreken erbij gepakt en is driftig aan het vertellen. Alle bezienswaardigheden op redelijke afstand passeren de revue. Verder geeft hij aan waar we maar beter niet kunnen komen in de bergen omdat het daar voor hem zelf al een probleem is om de weg te vinden. We stellen Martin gerust. We nemen een GPS mee onderweg dus in het ergste geval kunnen we dezelfde weg nog weer terug rijden.
Als Martin uitverteld is, verlaten we zijn winkel en stappen weer in de richting van Alanya. Maarten en ik kopen onderweg nog een badlaken om te gebruiken op het strand / aan het zwembad. Verder halen we bij de lokale supermarkt nog een 6-tal flessen water voor op de hotelkamer. Nu hoeven we onze tanden niet meer te poetsen met het zoute leidingwater van het hotel. Het hotel haalt waarschijnlijk haar water uit een put die niet diep genoeg geslagen is. Daarom is het naar boven gepompte voormalig zeewater nog erg zout uit de kraan.

Het raften (of tenminste het bespreken daarvan) laten we nog even voor wat het is, we willen zelf eerst eens bij die rivier kijken of het water wel hoog genoeg staat. We kunnen dit dinsdags of woensdags altijd nog bespreken.

Eenmaal in het hotel aangekomen neem ik nog snel een duik in het zwembad en dan is het al weer tijd om te gaan eten. Ik SMS Marian nog een dagverslag voor de aanstaande internet-pagina's.
Maarten heeft een gesprekje aangeknoopt met de twee gasten die vanochtend vroeg pas aangekomen waren doordat ze in Nederland het vliegtuig gemist hadden. De kleding is nog steeds niet aangekomen dus is het wel een vervelende situatie aan het worden. Hopelijk komen de koffers morgen.


De koffers zijn er nog niet dus dan nog maar een dagje in dezelfde kleren.

Intussen hebben Siemen en Adriaan contact gelegd met Bambino. Het is een van de "snelle / coole" Turken die bij het animatie-team van het hotel hoort. Daarnaast kan hij "dingen" regelen. De hotelmanager had ons aangeraden contact met Bambino op te nemen als we naar een Turkse nachtclub wilden gaan. En maak je verder geen zorgen had de hotelmanager gezegd. Hij vindt jullie vanzelf wel.
Daar had de hotelmanager gelijk in gehad. Maar tsja een nachtclub, dat kon nog wel eens lastig worden verteld onze nieuwe vriend Bambino in het duits. Hij weet nog wel een hele leuke discotheek met echt mooie meiden. Siemen en Adriaan houden voet bij stuk. Morgen na het motorrijden brengt Bambino ons naar een nachtclub en dan gaan we dinsdag of woensdag wel met hem mee naar de Disco. Bambino vindt het wel een goede deal.
De dag is tot zover geslaagd te noemen. Het belangrijkste is intussen geregeld de rest zal wel los lopen zoals dat dan in het noorden van nederland gezegd wordt. We drinken nog wat aan de pool-bar en duiken dan onder de wol. Morgen worden we op tijd opgehaald door Martin en dan kan het grote avontuur pas echt beginnen.

Dag 1 Index 2005 Dag 3