HOE STERK IS DE EENZAME FIETSER        TRAINING EN DE BELEVING DER ZADELUREN Web'zucht, (v) ziekte die zich kenmerkt door een dwangmatige hunkering naar bezoek aan, of publicatie van, sites op het world wide web. (amerik.: cyber'illness) Light-weight-project 2003     Aanbevolen links     Helm moet

 Helm moet

Op mijn racefiets rijd ik bijna geen meter zonder helm. De bezwaren die ik van anderen hoor (te zwaar of te warm) tellen voor mij niet. Waarschijnlijk komt dat doordat ik het nut van de 300 gram piepschuim aan den lijve heb ondervonden. In 1995 deed ik mee aan de toen zeer populaire Belgische cyclosportieve Jubaru (ook wel genoemd: de Lucien van Impe) met start en finish in Tournai.

In Frasnes deed ik me tegoed aan een banaantje van de tweede bevoorrading. Even met twee losse handen om te pellen en " bang"!. "Nid de poule", u weet wel, zo' n gemeen gat in de weg, niet gezien en met een klap beland ik op mijn linkerzij en hoofd op het asfalt. Ik werd overeind geholpen door twee tweelingbroers die vroegen of het ging. Na een beetje met mijn hoofd schudden was er nog maar één broer over. Ik zei toen dat het ging en ben doorgereden.

Bij het eerstvolgende kruispunt heb ik nog een politie-agent gezien die met zijn tweelingbroer het verkeer regelde, maar daarna was het over met dubbel zien en heb ik van die val geen last meer gehad .... al zeg ik het zelf ;-)

Bij de finish zag ik pas wat mijn helm voor mij had betekend. Aan de linkerkant was een flinke scheur in de helm gekomen waardoor er een stuk op afbreken stond. De plek waarmee ik met mijn hoofd op het asfalt was geslagen kon je herkennen aan de afdrukken van de steentjes uit het asfalt. Als je daar met je blote hoofd op valt heb je zo een scheurtje in je schedel....

Ik heb die helm jarenlang bewaard om aan mensen te kunnen laten zien waarom je altijd zo'n ding moet opzetten. Beter is natuurlijk een fotootje op deze website met het verhaal erbij. Dan bereik ik meer mensen en kan die oude helm, die alleen maar in de weg ligt, de container in. (augustus 2010)

 Mijn fietsen

In 1991 kocht ik van een collega voor 300 gulden een MBK racefiets. Een voorzichtig begin met de fietshobby (diep in mijn hart vond ik dat fietsen maar omslachtig en tijdrovend vergeleken bij hardlopen). Snel viel ik evenwel voor deze nieuwe sport; al helemaal toen bleek dat ik een aardige aanleg had om tegen bergen op te rijden. Verdieping in het materiaal kon niet uitblijven, want ik heb een passie voor techniek. Na het verslijten van de MBK en een Peugeot van pannenkoekenstaal kwam er voor het woon werkverkeer een kwaliteitsopvolger in de vorm van een derdehands klassieke lugs-gesoldeerde gifgroene Bridgestone DR met een 5(!) vits Dure Ace groep (op onderstaande foto achteraan). Het is dezelfde racer die op de omslag van het boek voor bergfietsers van Bert Aardema staat.

Na een aantal jaren met de MBK viel mijn oog op Columbus Max raceframes in een catalogus van Gijs van Tuyll. Dat werd mijn grote ideaal voor de grote tochten en trainingen: oerstrak en -stijf en nog een stukje lichter dan de MBK bovendien. In 1997 was het zover. Een tig-gelast Columbus Max frame werd door Gijs van Tuyll in Zaltbommel ferrarirood gespoten en mijn bezit. Twee jaar later werd het frame verrijkt met Fir wielen en een Dure Ace groep en ik dacht hiermee voor de rest van mijn leven het ultieme materiaal voor de fietshobby in handen te hebben.

Na zes jaar trouwe dienst begon het echter te kriebelen. Het wemelde in de bladen van juichende verhalen over frames die zo licht waren dat ze zonder berijder bijkans opstegen. Lange tijd heb ik die verhalen weerstaan, maar in het najaar van 2003 werd het verlangen naar een echte klimfiets te sterk. Onderdeel voor onderdeel heb ik met zorg uitgekozen en het zaakje eigenhandig in elkaar gezet: Een Giant TCR Composite frame, Bontrager wielen, Dure Ace en Ritchey. Meer over de zinnige en onzinnige details van deze fijne lichtgewicht racer kunt u hieronder lezen.

Light-weight-project-2003

Hier volgt mijn emotionele relaas over het nastreven van nutteloze perfectie. In de rubriek "Mijn drie fietsen" staat een korte verhandeling over mijn drie tweewielers. Hier volgt het relaas over de aanschaf en bouw van mijn laatste racer.

De carbon Koga van zwager Dirk en de carbon Giant van fietsmaat Erik heb ik jarenlang afgedaan als vishengels. Twee jaar geleden nog bestempelde ik de gloednieuwe aluminium Pinarello van fietsmaat At tot keukenpannenmateriaal. Staal was voor mij het ultieme materiaal voor racers. De rest was nieuwlichterij.

Voor zover ik kan nagaan ligt het moment van bekering ergens in de zomer van 2002 tussen de Luik Bastenaken Luik van Champion en de Crique. Het begon met het toevallig onder ogen krijgen van een oud artikel in Fiets over gewichtsbesparing. Als eerste toepassing dwaalden mijn gedachten af naar de vervanging van de stalen voorvork van mijn Columbus Max door een Look-carbonvork. Als vanzelf dwaalden mijn gedachten toen ook af naar de vervanging van de wielen.

Het proces was niet meer te stuiten. Half september had zich in mijn brein het "Light-weight-project-2003" genesteld. Vaak had ik de grammenneukers te kijk gezet. Met een beroep op de berekeningen van mijn eigen website meende ik dat de tijdwinst van een kilogram minder gewicht in de polder te verwaarlozen was en in de bergen nog altijd zeer gering. Bovendien was een dergelijke gewichtswinst veel goedkoper op het lichaam te behalen.

De nuchterheid van weleer had echter plaats gemaakt voor verlekkerde plannenmakerij. Het idee om zelf een geheel nieuwe lichtgewicht racer voor het seizoen 2003 samen te stellen met zelfgekozen gloednieuwe onderdelen, werd te sterk. In no-time had ik na een uitgebreide gewicht-kwaliteit-prijsafweging een stel lichtgwicht Race-X-Lite wielen van het Amerikaanse Bontrager besteld.

Toen kwam het frame in beeld. Daarover heb ik veel nagedacht. Aluminium was niet langer taboe, en heel lang stonden de TCR alu-frames van Giant bovenaan het lijstje, voornamelijk vanwege de gunstige prijs. Ook de carbon OCLV Trek 5500 was aantrekkelijk en de Klein Quantum-pro, maar die waren al een flinke tik duurder. Uiteindelijk leek de geanodiseerde alu TCR als winnaar tevoorschijn te komen, todat...

ik besloot de frames met eigen ogen en eigen weegschaal aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen op de Bike Motion tentoonstelling in de Jaarbeurs te Utrecht. Van wegen kwam niet veel omdat alle frames vastgemaakt waren. Van kijken kwam des te meer. De geanidiseerde alu TCR viel esthetisch tegen. Van één frame kon ik mijn ogen niet af houden: het nieuwe TCR-carbon frame van Giant. Zo schitterend mooi gemaakt, zo prachtig van vorm en zo licht....Er hing ook een opengezaagde versie. Zelfs van binnen zag het verzorgd uit. Omdat mijn hoofd nog tegenstribbelde heb ik nog wel wat op de stands van Trek, Colnago en Klein rondgehangen, maar in mijn hart was de beslissing gevallen. Toen leverancier Math Salden met de prijs nog voor een meevaller zorgde was het hoofd ook om.

Na de wielen en het frame werd het steeds eenvoudiger. Shimano Dure Ace vanwege de jarenlange goede ervaringen, Vittoria Open Corsa bandjes vanwege de optimale combinatie rolweerstand, grip, anti-lek en gewicht. Als zadel werd gekozen voor de nieuwe San Marco Aspide. Net op de markt. Combinatie van uiterlijk en gewicht gaf hier de doorslag.

Datzelfde gold voor de zadelpen: een Ritchey WCS. Extra plus van deze pen was bovendien de dubbele bevestigingsbout en de eenvoudige, traploze instellingsmogelijkheden van het zadel. Ritchey bleek in dezelfde WCS-klasse ook een mooi stuur en bijbehorende stuurpen te hebben, dus daar ook voor gekozen. De Tacx Tao bidonhouders komen zowel door hun uiterlijk, door hun gewicht, maar ook door hun constructie perfect in aanmerking voor de Giant. Waar ze op het frame bevestigd worden is de constructie van de houders onderbroken, waardoor ze precies over de bevstigingsklamp van de voorderailleur vallen.

Resteerde voor nog 1 dilemma: zijn de paar Look PP 357 pedalen die ik nog heb liggen met hun 180 gram elk nog wel goed genoeg voor de nieuwe racer? Of zou ik gaan bezwijken voor de nieuwe Shimano's die 100 gram winst opleveren maar ook een klein vermogen kosten? Uiteindelijk niet... ik ben wel (fiets)gek maar niet op mijn achterhoofd gevallen. (dec 2002)

Het eindresultaat ziet u hieronder in grammen en foto's samengevat:

 Aanbevolen links

Sport communication.   Natuurlijk bovenaan, de verwijzing naar de organisator van "La petite reine" zoals La Marmotte in Frankrijk ook wel liefkozend wordt genoemd. Belangrijke info: de Marmotte 2003 is op zaterdag 5 juli.

La Marmotte, de ultieme uitdaging.   Leuke informatieve site over le cyclo des cyclos" met veel uitslagen, verhalen en foto's.

Ton Verheij, de fietsdokter.   Met zeer grondige verhandelingen over blessures en trainingsaanpak. Een baken in de informatiezee! Houdt ook spreekuur en vertrouwt ons regelmatig zijn fietsuitspattingen toe in Doetichem en omstreken.

Tom Compton, de cycling analist.   Wat Ton Verheij is voor de medische zaken is Tom Compton voor de biomechanische aspecten van het wielrennen. Voor degenen die zijn uitgekeken op het Excel werkblad voor de eenzame fietser biedt deze site uren wetenschappelijke verdieping.

Boudewijn de Groot.   Alle platen en songteksten (inclusief "Jimmy") oorspronkelijk door Wim van der Mark bijeengebracht en na zijn overlijden voortgezet door Roely en Leo van Dam.

Wielrennen.pagina.nl.   De doorverwijspagina met een zeer veel fiets- en wielrenlinks.

Fiets.   Van het bekende blad. Doof voor reacties. Aanmelden van nieuwe sites heeft geen zin want een reactie blijft uit

Tim Krabbé's homepage.   Geeft in de opening van zijn site de beste aanduiding van de herkomst van webzucht.

Fons Moors.   Een Belgische crack die vermoedelijk op profniveau had kunnen presteren als... Won in 1984 de Marmotte. Heeft veel ervaringsinformatie door te geven aan andere surfers/fietsers. Is ook motorliefhebber en freelance Marmotte fotograaf.

Frequently Asked Questions.   Van Marc Zoutendijk. Serieuze site met verrassende informatie en discussies over fietsen en fiets. Wordt goed onderhouden.

De kale berg .   Mooi verzorgde site van Alex Reurings over de Mont Ventoux en barstensvol informatie (sinds 22 augustus 2011 vernieuwd!)