Toen ik twaalf was droomde ik dat ik verhalen
zou schrijven, ze zou stencillen, en ze in onze buurt in brievenbussen
zou stoppen. En dat ik een geheime hut zou hebben waar niemand kon komen,
maar waar toch bezoekers zouden zijn die de schatten zagen die ik daar
allemaal had.
Het Internet laat die dromen
uitkomen op een manier die ik me toen niet zou hebben kunnen voorstellen.
Ik zit thuis, en uit de hele wereld komen de brievenbussen bij mij langs
om mijn verhalen te lezen en mijn schatten te zien - tenminste, dat kan
ik dromen.
Uit pure maakdrift, maar ook
omdat ik benieuwd was of het mij zou lukken überhaupt een letter op
het Web te krijgen, en omdat mijn zoon
Esra van een eigen homepage
droomde,
heb ik een HTML-boek gekocht, en deze Website voor ons ingericht.
Wonderlijk wat er met het
mondje steenkolen-HTML dat ik nu beheers al kan. De mogelijkheden zijn
onbeperkt. Hoe had ik ooit kunnen denken dat er een draaiend wereldbolletje
op mijn stencils zou staan; dat de deuren van mijn hut toegang zouden geven
tot alle landen van de wereld? Amywalk, het eekhoorntje dat het aantal
bezoekers van Esra's pagina bijhoudt, doet haar werk op een computer ergens
in Amerika. Zij staat niet op de pagina waarop zij staat. De wereldbolletjes
wel, maar voor hetzelfde geld had ik die ergens anders vandaan kunnen laten
komen. Geloof ik. Zou het niet geweldig zijn als de sterren op deze pagina
uit Texas kwamen en de aarde uit Urk? Alles kan, en je kan alles bij elkaar
graaien, overal vandaan - met je rechter muisknop als koevoet.
Hype, hoor je dan soms zeggen;
je vindt iets sneller in een encyclopedie, en langs de informatiesnelweg
worden alleen onbenulligheden uitgewisseld. En al was dat zo, al werd het
Net alleen bevolkt door mensen die je nooit op zou willen klikken. Is het
niet fantastisch dat iedereen nu over de hele wereld uit kan roepen hoe
depri hij is, langs satellieten die voor miljarden de hemel zijn ingeschoten?
Veel op het Net is trouwens wel de moeite waard. Maar als er ooit een uitvinding
komt die de zwaartekracht opheft, dan zullen diezelfde zuinige mondjes
zeggen: 'En wat doen de mensen er helemaal mee? Een beetje zweven.'
Waarom een homepage? Om het plezier dat zoiets kan.
(c) Tim Krabbé, Amsterdam, 25 maart 1998
