Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

P.C. Boutens heeft 38 van Shakespeares sonnetten vertaald. Die vertalingen staan hier online. Boutens was een dichter en vertaler van naam, maar ik vrees dat deze vertalingen geen reclame voor zijn werk zijn. Het taalgebruik doet nogal gedateerd aan en is af en toe obscuur op het onbegrijpelijke af: dan is de betekenis alleen te reconstrueren door het origineel erbij te pakken om te zien wat er bedoeld kan zijn.

Er zit een enkele aardige vertaling bij (zoals van sonnet 29) en een paar welluidende regels (bijv. de slotregels van sonnet 23 of 35). Maar ik vrees dat Boutens’ taalwereld – althans in deze sonnetvertalingen – te ver van de onze af staat om lezers nu nog aan te spreken.

De vertalingen verschenen postuum in Verzamelde Lyriek, deel II, 1922-1943, Athenaeum-Polak & Van Gennep, 1968, bezorgd door Johan B.W. Polak. Drie van de vertalingen waren al eerder in druk verschenen: de sonnetten 8, 22 en 52 stonden in Uit de wereldpoëzie, in het Nederlandsch vertaalde Gedichten, verzameld door Johan de Molenaar (Elsevier, Amsterdam; zonder jaartal, ca. 1942).

Polak heeft zijn uitgave gebaseerd op de manuscripten. Twee van de gepubliceerde vertalingen in Uit de wereldpoëzie wijken af van de manuscriptversie: sonnet 8 en 52. Anders dan Polak geef ik van die sonnetten hier de gepubliceerde versie van de tekst weer, en vermeld de manuscriptvariant in de aantekeningen.

Meer werk van Boutens is te vinden op de site van het Project Laurens Jz. Coster en op de DBNL.