|
|
|
|
Wat vindt The Sun Pages van. . .
Here We Go. Stereo! van RACOON
Een paar jaar geleden maakten Racoon, Krezip en Flemming als nieuwlichters hun opwachting op Noorderslag. Zonder de anderen te kort te doen, kan gesteld worden dat Racoon als eerste bewezen heeft een plek te verdienen in de top van de Nederlandse popmuziekscene. Met Here We Go. Stereo! Hebben de Zeeuwen de perfecte opvolger afgeleverd voor hun debuut Till Monkeys Fly. In de tussenliggende periode is de band duidelijk gegroeid. Bart van der Weide is daar een goed voorbeeld van. Hij ontpopt zich tot een zanger met een eigen stemgeluid. Op relaxte wijze loodst hij de luisteraar door de twaalf songs. Soms gevoelig en bedeesd, om daarna weer een keel op te zetten. Muzikaal zit het materiaal prima in elkaar. De ritmesectie is goed op elkaar ingespeeld en de arrangementen voor gitaar zijn net niet te frivool. Hoewel alle nummers een dikke voldoende scoren, zijn de ballads Autumn Tanes en Water By The Bed het mooist. Maar het hoogetpunt is Luka's Song, waarin nog even Luka van Suzanne Vega ter sprake komt. Nadat de piano (schitterend arrangement) klaar is, besluit de band met een jazzy jamsessie. Het stukje doet denken aan You Know My name (Look Up The Number) van The Beatles. Dat Racoon eenzelfde ironie bezit als die band, blijkt in de stamper Biggest Fan. "And man, I promise I won't download anything," zingt Van der Weide met een vooruitziende blik. Want de enige die Here We Go. Stereo! niet lust, is de computer.
Met dank aan Sony. In het archief vind je recensies van cd die de afgelopen jaren voor de FRET gerecenseerd zijn. In de lijst recensies van cd's van Flemming, De Raggende Manne, Johan, The Smalltown Romeos, The Wishing Well, Darryl-Ann en Lucas.
Nu rencensies van Twarres, Judith, Tillensroom, Barby-Pop en Green Dream.
RECENT AANGESCHAFT
Diverse artiesten - Songs In The Key Of Z
cd vol outsider artists. Hoogtepunten zijn The Shaggs, Rock & Roll McDonalds en Eilert Pilarm. Mee info vind je hier.
I Am Kloot - Natural History
De beste cd van de laatste paar jaar. Zeer smooth, tikkeltje jaren tachtig, maar uiterst intrigerend. Natural History bevat een aantal weergalzoe songs. Echt een aanrader.
Puch Roggefeldt och Rainrock - Balla Och Rulla
Zweedse plaat uit 1973. Eindelijk op cd. Jeugdsentiment, maar nog steeds zeer goed.
De twee cd's van The Soundtracks Of Our Lives
Hoorde de band voor het eerst bij Harry de Winter op Arrow Classic Rock. Kocht ze 'in the blind'. De eerste is beter dan de tweede. Behind The Music is gladder, misschien wat beter geproduceerd. Het debuut, Extended Revelation, klinkt als een goede jaren zeventig-lp.
Don't Mourn - Organize!
Een heuse tribute-cd, ter nagedachtenis aan Joe Hill. Een rooie rakker uit de VS. ter dood veroordeeld in het begin van de vorige eeuw. Zijn geval vertoont gelijkenis met die van The Hurricane. Je moet ervan houden. Op de cd natuurlijk ook Billy Bragg. Dus de aanschaf meer dan waard.
|
Naar boven
|
|
|
|
|
