De tent wordt snel opgeruimd en iedereen maakt zich klaar voor vertrek. Ik krijg met moeite mijn
spullen in de zadeltassen gepropt. Terwijl de rest al bezig is met het aan trekken van de diverse natte
kleren, ben ik nog bezig met het vast sjorren van de lading. En als Arjo de eerste vernelling heeft
geselecteerd begint de blaas weer op te spelen. Ik heb mijn regenpak nog niet eens aan als Arjo zich
af vraagt of ik met een stiptheids actie bezig ben. Verdomme als je zo graag weg wil had je me wel even
mogen helpen hoor. Les voor de volgende keer zorg eerst maar voor jezelf niet eerst de tent opvouwen
want die koffermannen zijn teveel in het voordeel als het gaat om vervoer van bagage. (Les 2 dit jaar.)
Als iedereen naar de receptie van de camping rijdt besluit ik dat ze de pot op kunnen. Ik ga me eerst dit
boompje eens toe-eigenen. Anders dan kunnen we onderweg nog een keer stoppen. Eenmaal onderweg wordt er
snel een tankstation gevonden. Als alle tanken voor een laatste maal in Tsjechië volgegooid zijn
rijden we richting de duitse grens.
Eenmaal over de duitse grens verwisseld Siemen de kaart en wordt er een verandering van route doorgebracht.
Deze weg komt blijkbaar niet uit op Siemen's tussendoel van vandaag. Als we weer onderweg zijn worden
we door een Audi A3 met haast op een "bezopen" manier ingehaald. Het is hartstikke druk op de weg en vlak
voor de tegenliggers langs weet de man zijn auto tussen onze motorfietsen in te proppen. Maarten en ik
kijken elkaar aan en maken maar weer eens het no-no gebaar. Goed inschattingsfoutje kan gebeuren. Als tot
mijn verbazing op het eerste de beste stukje rechtuit de groep verlaat en probeert voor de volgende
tegenligger zich ergens anders in de filevorming te nestelen. Dat de man een gevaar op de weg is, heeft
hij blijkbaar niet in de gaten. Evenzo heeft hij het waarschijnlijk ook niet in de gaten dat hij na
een half uur lang vol riskante acties slechts een minuutje eerder in het dorpje was dan wij.
Als we later aankomen bij een wegrestaurant, zien we hoe Siemen met lage snelheid zijn balans verliest.
Uiteraard vind de motor weer dat het tijd is om over rechts te gaan. De kant waar Siemen net niks kan
opvangen. Hij besluit dan ook wijselijk om van de motorfiets af te rollen in plaats van iets proberen
te redden aan de situatie. Iedereen komt weer met de schrik vrij. Ik meende gezien te hebben dat Siemen's
voet tussen trotoirband en motor had genesteld, maar gelukkig was Siemen op tijd.
Onder de koffie en de broodjes wordt de actie van onze duitse vriend in de A3 ge-evalueerd. Net zoals
het rijgedrag van een duitse collone met politiebusjes. Als we wat later weer onderweg zijn,
zie ik na een tijdje dat Arjo er vandoor schiet met zijn FJR. Aad sprint in zijn kielzog er achter aan. Blijkbaar is dit
een jaarlijks terugkerend evenement. Test-je-motor-fiets-met-bagage-op-de-duitse-autobahn-op-topsnelheid. Ik heb
niet goed opgelet en Aad en Arjo zijn al een flink stuk op me uitgelopen. Ze kwamen me ook op hoge
snelheid voorbij. Had ik nu toch maar 3 versnellingen teruggeschakeld. Van 120 naar 200+ in zes duurt
wel heel erg lang zo. Ik ben al meer dan 5 seconden onderweg en begin nu pas op ze in te lopen.
Als we eenmaal weer allemaal bij elkaar zijn Schiet Arjo nog een keer weg... Ik bedenk me niet tik
drie keer terug en voor ik het weet zit ik op zijn kentekenplaat. Overschakelend naar de 6 haal ik
hem in met een grote grijns op mijn gezicht. Met wat moeite wordt de naald van de kilometerteller
op 270 km/h gezet, daarna gaat het gas er weer vanaf.
Als we weer met zijn tweeen zijn wordt het een en ander wat wetenschappelijker aangepakt. De zogenaamde
hoogste versnelling roll-on test wordt door Arjo geinitieerd. Ik wacht zijn 3...2...1... af en draai
het gas vol open. Mijn motorfiets loopt direct op die van Arjo uit. Een paar testjes later is het
duidelijk dan op dit terein mijn motorfiets met zijn lagere gewicht ruim in het voordeel is. Ondanks
de enorme "drag" die mijn bagage creeert zit de fiets toch vies snel op de topsnelheid van de FJR van
Arjo. Daarna krijgt het blauwe hoopje plastic het wel een stuk moeilijker, maar blijft wel doorduwen.
Ik bedenk me dat ik toch maar eens een keer zonder bagage zo'n run op de autobahn moet maken. Dit
gaat zo hard, Er is geen circuit in de buurt waar je dit soort snelheden weet te bereiken.
Na de volgende tankstop sluiten we aan in de file. We besluiten om niet achter de nederlander op de
R1 aan te gaan. In nederland wordt het tussen de file doorrijden gedoogd. In duitsland is het verboden.
En wel met een goede reden, De hulpdiensten komen tussen de file doorrijden en je wil die zeker niet
in duitsland in de weg rijden. Het is intussen flink warm geworden en we besluiten om flink wat
plekken goed te maken als het hele spul weer gaat rijden. Het regenpak gaat uit en de camera
wordt maar weer eens ter hand genomen.
Als we op een gegeven moment op de andere rijbaan een bergingsauto zien met een totaal vervrommelde auto
inclusief een bosje bloemen wordt het voor ons duidelijk dat het aan de voorkant van de file helemaal
mis is gegaan. Waarschijnlijk met dodelijke afloop roept Arjo nog als we ons weer klaar maken
voor vertrek. Terwijl de auto's langzaam aan het rollen zijn lukt het ons om flink wat plekken
te winnen door telkens weer slim van rijbaan te wisselen. En na een tijdje staat de naald weer
vast op 145 km/h en worden er weer serieus kilometers richting holland gemaakt.
Na 200 km besluit Siemen even van de snelweg af te gaan zodat ik mijn regenpak weer aan kan trekken.
We rijden al weer een tijdje in de motregen. En Siemen had niet in de gaten gehad dat ik mijn regenoveral
uitgedaan had. Ik had ook een paar keer overwogen toen het wat harder regende om naar voren te rijden en aan
te geven om te stoppen, maar uiteindelijk viel het elke keer mee. Maar nu Siemen toch gestopt was,
deed ik dan toch maar meteen mijn regenpak aan. Het zag er niet naar uit dat het nog droog zou
worden de rest van de reis naar nederland. Deze stop werd meteen gebruikt door Maarten om zijn
koffers wat beter vast te zetten. Deze klapperden namelijk nogal onderweg.
Hierna gaf de rest van de reis weinig problemen. Het enige wat ik hier nog aan toe kan voegen was dat het rond een uur of zes uiteraard stralend weer was in Nederland en dat we met een daggemiddelde van ongeveer 250 km per dag rond de 2000 km hebben gereden in 8 dagen tijd.