Hier is het wel rustig genoeg om te slapen.

De volgende ochtend wordt ik vriendelijk lachend begroet door de rest van de groep. Daarna treedt het ochtendritueel weer in werking. Koffie, brood beetje opruimen en klaarmaken voor vertrek. Maar ook vandaag geen haast. Helemaal niet als een van onze achterburen vraagt of ze wel even op de motor van Adriaan mag zitten. Voor ze het in de gaten heeft heeft Aad haar al op de motorfiets gezet. Sipko ziet zijn kans schoon en duikt bij haar achter op de motorfiets. Ook dit levert weer wat leuke plaatjes op. Als ik Adriaan een foto weiger te laten zien liggen we met zijn tweeen te stoeien op de grond terwijl Peter druk bezig is om de camera die ik naar hem toegegooid heb uit de lucht op te vangen. De bril van Aad moet bijna het onderspit delven. Als hij dan opgeeft krijgt hij alsnog zijn zin en bekijkt de zojuist geschoten kiekjes.

Weer een mens gelukkig gemaakt.

Even lachen voor het vogeltje.

We zijn al weer een paar uurtjes onderweg op het moment dat Siemen heeft besloten dat een parkje in het midden van een dorpje de geschikte plaats is voor een korte pauze. Ik heb mijn helm nog niet af of Adriaan heeft een aantal meisjes gezien die druk aan het vollyballen zijn. Nog voordat ik me omgedraaid heb heeft hij zijn motorpak al uit en slaat hij de bal al voor de derde keer op. Ook Maarten Sipko en Peter doen mee met het balspel. Terwijl ik wat foto's maak en Arjo en Siemen toekijken vanaf een bankje. Als de meiden eenmaal uitgevollybald zijn wordt het tijd voor een praatje. Peter en Adriaan moeten even met de meiden op de foto. En een van de meiden vindt dat Peter de mooiste motor heeft. Ze durft het bijna niet te vragen, maar ze mag best wel even achterop de motorfiets bij Peter. Terwijl Peter met de nodige zorgvuldigheid de zware tweecilinder gedraaid te krijgen roepen we hen na Wheely!!! Het meisje zal er toch niet vanaf vallen. Ze knijpt Peter zowat helemaal aan gort. Peter laat zijn motor richting de toerbegrenzer lopen. Het machtige geluid weerkaatst tegen de omliggende gebouwen.

Aad de man die sneller contact maakt dan zijn schaduw.

Verdund is dat spul best wel te drinken.

Lachen!.

Vroem.

Uiteindelijk worden we door wat oudere mensen weggestuurd. We hebben de motorfietsen op een voetpad in een publiek park neergezet. Dit is zwaar verboden. Er zijn al mensen voor minder verbrandt in de hel. Weg met jullie smerige buitenlanders. Verontschuldigend stappen we op de motor en vervolgen we onze weg richting duitse grens. (Het is al weer vrijdag). Op de rand van de Tsjechisch duitse grens vinden we nog een klein restaurantje. De waard doet zijn uiterste best om zich verstaanbaar te maken en om ons een lekkere maaltijd voor zetten. Een tijdje later stapt er een kerel in de zaak die ons blijkt te verstaan. Hij heeft Jaren in Arnhem gewoont en verzoekt ons wat geld te wisselen. Geen probleem het bedrag is te overzien en wij schijnen financieel goed uit te komen. Siemen blijkt naast een goed reisleider ook een uitstekende kasbeheerder te zijn. (Sipko was twee dagen terug zowat bedondert met wisselgeld als Siemen niet zo scherp was geweest.)
Als we op het punt staan om weer op te stappen dan wordt er nog snel een foto van ons en onze motorfietsen gemaakt door de vrouw van de eigenaar van het restaurant. We worden opgenomen in de plaatselijke hall of fame. Daarna rijden we door de bergen over wegen bezaait met haarspelden naar de laatste camping voor deze vakantie. We genieten van het warme weer en de mooie omgeving.

Alle brommers op een rij

De was droogt extra snel in dit warme weer.

Siemen maakt de barbecue nog een keer klaar terwijl Adriaan Peter Sipko en ik de gemaakte foto's eens bekijken en de gebeurtenissen van de vakantie de revue laten passeren. Wat later merkt Sipko op dat wij nog niet een keer gestoeid hebben. En gezien mijn staat van dienst (3e dan Judo, 1e dan Jiu Jitsu, bruine band Karate) lijkt hem dat wel een zeer interessant experiment. Maarten heeft het al snel bekeken. Enige plannen voor wat betreft samenspannen worden snel overboord gegooid. Daar komen alleen maar ongelukken van.

De diavoorstelling op de lokale beamer.

Hier begint het gedonder al een beetje.

Ik krijg hem wel.

Ik dacht van niet.

Correctie ik weet het wel zeker van niet.

Na de barbecue probeer ik nog een groepsfoto te maken. De eerste poging mislukt omdat ik de timer veel te kort heb ingesteld. Dit levert wel een hilarisch plaatje op. De geheugenkaart (512 MB) is dan eindelijk vol dus stop ik een andere kaart in de camera. Poging 2 kan beginnen. Nu besluit ik aan de andere kant van de tafel langs te lopen. Hierbij zie ik een aantal scheerlijnen over het hoofd met als resultaat dat ik languit op de grond lig. De derde foto is echter wel zeer geslaagd

Net niet snel genoeg.

Pivoooh!.