Schijn

Op het eerste gezicht lijkt het helemaal niet zo verschrikkelijk: een religie van de mens.
Wij zijn toch mensen?
En als we de kerkgeschiedenis goed kennen ( en niet alleen de paar hoogte- of dieptepunten daaruit,
die het vak geschiedenis op school meestal nog wel laat zien), dan weten we maar al te goed, dat het in
het relaas over het reilen en zeilen van de kerk, door de eeuwen heen, vrijwel voornamelijk om
mensengebroddel ging, met alle gevolgen van dien en slechts af en toe - en dan nog vaak verborgen -
om het werk van God ( en… oftewel) de Heilige Geest.
Een niet-gelovige ziet waarschijnlijk niets anders dan het kleinmenselijke en af en toe zelfs
ónmenselijke in de geschiedenis van de kerk en zal dus wellicht geneigd zijn om een ideologie als het
humanisme met een zucht van opluchting als een goede vervanger voor elke religiositeit te omarmen -
eindelijk verlost van al die kwezelige machtswellustelingen,die zich steeds maar achter het alibi 'God
wil het' konden verschuilen.
Zij hopen - zo valt in het gunstigste geval te verwachten - dat mensen het zónder zo'n alibi beter en
eerlijker en vriendelijker zullen doen en dat dit de samenleving ten goede zal komen.
Maar dan zou ik toch ook willen zeggen: kijk ( behalve naar de kerkgeschiedenis - die inderdaad geen
fraai totaalplaatje oplevert ) naast de kerkgeschiedenis ook nog eens even naar én de
wereldgeschiedenis én naar de politiek van vandaag.
Hoeveel wereldse ( en hedendaagse) leiders stonden en staan er in feite echt pal voor recht en
gerechtigheid?
Misschien moeten we niet slechts tot de slotsom komen dat veel kerkmensen niet deugen, maar tevens
en veeleer dat ménsen - als soort - niet deugen.
Alleen mogen wij dat niet hardop zeggen van de aanhangers van het humanisme en van allen, die dit
- isme binnen én buiten de kerk tot grondslag gekozen hebben , terwijl alleen al het regelmatig lezen
van de krant ons alle aanleiding geeft om niet al te optimistisch over de zedelijke kwaliteiten van 'de
mens' te zijn - en dan zwijg ik nog over ons aller persoonlijke ervaringen.
Al hoeven we misschien niet zover te gaan als Jean-Paul Sartre deed met zijn boek : 'l'Enfèr, c'est les
autres' ( de hel - dat zijn de anderen), dat mensen niet echt geneigd ( en in staat) zijn om gezamenlijk
van deze wereld een paradijs te maken, mogen wij toch wel rustig vaststellen, lijkt mij.

Diegenen in de politiek, die alle kerkelijke en geloofsbanden van zich afgeschud hebben en die een
strikt seculiere samenleving najoegen en - jagen , de socialisten bijvoorbeeld, zien wij nu - tot onze
verbijstering- in deze tijd ineens uitgesproken beschermend optreden tegenover een relatief nieuw
fenomeen in West-Europa: de islam.
Datzelfde doen allerlei 'christenen', die zich in feite qua opvattingen en gedragingen in niets meer van
de niet-gelovige wereld buiten de kerk onderscheiden, trouwens ook.
Hier is iets merkwaardigs aan de hand.
We hebben in de islam duidelijk en aantoonbaar een stelsel, een ideologie, die minstens zo gevaarlijk
is als dat, wat Stalin en Hitler voorstonden en die ons op (korte) termijn niet alleen onze persoonlijke
en nationale vrijheid, maar zelfs wellicht ons leven zal kunnen gaan kosten.
De islam steunt op een als 'heilig' aangemerkt geschrift, de koran, waarin bijvoorbeeld te lezen staat:
" Wie zich afwendt van mijn maning - voor hem is een benauwde levensgang" ( soera 20,124).
Hóe benauwd de levensgang van niet-moslims kan zijn ervaren de Joden en de christenen in landen,
waarin de islam heerst nu al dag in, dag uit… de moslims maken daar metterdaad en met opzet de
levensgang van niet-moslims uitermate benauwd en voor moslims, die niets meer met de 'maning'in
kwestie te maken wensen te hebben en die bijvoorbeeld christen worden, wordt het leven zelfs méér
dan benauwd - het wordt hen daar maar al te vaak ontnomen en niet op de meest zachtaardige
manier.
Ik wil er hier niet te diep op ingaan, maar ik volsta ermee te beweren, dat het westen een pact met de
olieproducerende landen heeft gesloten, decennia geleden al en dat het bij die gelegenheid kennelijk
toegezegd heeft om horden ( miljoenen!) mensen uit achtergebleven gebieden in moslimlanden vrije
toegang tot onze landen, steden en dorpen te geven en om - tijdelijk of permanent?- een oogje dicht te
knijpen voor hun 'culturele eigenaardigheden' - dus voor hun islam, met alles wat daar aan
ongezelligs en niet-westers bij hoort.
Heeft men zich toen niet gerealiseerd dat de islam een expansief systeem is, met aspiraties en zelfs de
eis om de wereld te veroveren?
Dacht men wellicht zorgeloos en zelfzuchtig: "Na ons de zondvloed?"
Mijn echtgenoot, die wel het een en ander van politiek en van de islam weet, beweert dat socialisme en
islam elkaar niet bijten, omdat die systemen immers allebei de wereld willen veroveren én omdat die
daarnaast een gemeenschappelijke neiging hebben om het volk dom en ongeletterd te houden, waarna
dat voor de machthebbers beter manipuleerbaar is.
Dat zou best eens waar kunnen zijn, maar mijn insteek is meer een godsdienstige en ik graaf dus nog
wat verder door.
Wij stuiten nu namelijk ook steeds vaker op die al eerder genoemde christenen - die nauwelijks meer
als christen herkenbaar zijn - die wild om zich heen beginnen te meppen zodra er maar iemand
waarschuwt tegen het gevaar van de islam.
Als men hen beluistert zijn moslims allemaal vreedzame lieden die, zodra ze een jaartje of wat in het
westen verblijven, onder de invloed van bioscopen, spijkerbroeken en McDonalds, hun koran als een
hete aardappel zullen laten vallen en die dan net zo onverschillig voor - en ontrouw aan - hun
ideologie zullen worden, als deze schijnchristenen nu zelf al in de praktijk tegenover God en de Bijbel
staan.
De waarschuwer wordt door hen bitter voor 'xenofoob' of zelfs 'racist' uitgescholden en sommigen, die
waarschijnlijk zelden een Bijbel hebben open gezien en zich daar nimmer door hebben laten leiden,
beginnen dan zelfs prekerig over een eis tot naastenliefde te oreren, alsof het Gode welgevallig zou zijn
om je het eigen vaderland en de persoonlijke vrijheid en de eigen cultuur stap voor stap, maar wel in
rap tempo, over- en áf te laten nemen ….met wellicht als laatste consequentie een bestaan als dhimmi
- als je een Jood of een christen bent - of zelfs een einde aan je bestaan als mens, indien je niets in
allah en zijn profeet ziet.
Wat hebben die socialisten en die 'onchristelijke christenen' nu eigenlijk samen gemeen, behalve dan
een enorme plaat voor hun hoofd?
Hun afkeer van al wat boven de mens uitgaat!
Hun verzet tegen een God, die de wereld en de mensheid geschapen heeft en Die hen Zijn Woord, als
leiddraad, heeft meegegeven.
Hun 'nee' tegen Zijn Heerschappij over de wereld en over henzelf.
Alles wat niet de mens ( lees: de meerderheid van de mensheid…) volgt, mag er van hen niet zijn.
Het humanisme is in wezen: de mens als dictator… de mens als god.
Is dat dan iets om naar uit te zien?
Het zal - als zij hun zin krijgen - nauwelijks beter uitpakken dan: de kérk als dictator ( zoals het
helaas vaak geweest is) , aangezien de machtwellust van de kerkvorsten ook louter ménsenwerk was
en de humanisten het met hetzelfde materiaal van dezelfde zedelijke kwaliteit zullen moeten doen.
Maar de kerk hád tenminste nog een heilig boek, waarin liefde ( het tegenovergestelde van macht) en
gerechtigheid geëist werd en voorgeleefd werd.
De kerk kon en moest door de Bijbel gecorrigeerd worden en werd dat in goede tijden - tijden van
opwekking en opleving - dan ook, waarna ze zuiverder en eerlijker werd herbouwd en voortgezet.
Maar zeg mij eens: waardoor kan een islam in zijn aanspraak op macht en legitimatie van
wreedheden gecorrigeerd worden?
Door de koran?
Laat me niet lachen!
Dat boek - en de geschriften die erbij horen… zoals de hadith en de shar'ia - eist notabene van moslims
de meest vreselijke vormen van onderdrukking, verminking en moord op andersdenkenden.
En toch - terwijl ze dit kunnen weten - werpen zowel de linksen als de christenen- die zich niet langer
aan Gods Woord wensen te onderwerpen - zich enthousiast op als promotors en beschermers van
diezelfde islam.
Dat is een keuze - niet alleen een politieke, maar ook en vooral een godsdienstige keuze.
Zij zijn liever slaaf onder allah …dan vrij onder God!
Daar zit een enorme afkeer van God en haat jegens God achter.
En wie is er ook alweer de inspirator achter alle afkeer van God en haat jegens God?
Precies: de duivel.
Maar in hem - in de satan of duivel of vader der leugen of mensenmoorder van den beginne - geloven
die christelijke humanisten uiteraard ook al niet meer.
Zij geloven toch - met de socialisten - enkel en alleen nog in de mens en de menselijke mogelijkheden
en in zichzelf?
En daarmee zijn zij - met de socialisten en de moslims - zo zie ik het: levensgevaarlijk.

Persoonlijk word ik heel voorzichtig als zich christen noemende lieden keihard ontkennen of
verdraaien, wat er in de Bijbel staat.
Het IKON-kerknieuwsforum is in dit opzicht een leerzaam fenomeen, hoewel ik er niet blij van word.
De weinige forumdeelnemers, die nog wel op de waarheid van de Bijbel hun geloof funderen ( en die
natuurlijk onmiddellijk als fundamentalisten en als 'net zo erg als Bin Laden' worden weggezet),
hebben het daar niet zo gemakkelijk.
Zij misbruiken, zo wordt hen bijtend toegevoegd, de Bijbelteksten als 'hapklare brokken' ( en dat is
natuurlijk verwerpelijk, want kinderlijk en naïef).
Zouden zij de Bijbel op hun eigen manier herinterpreteren ( zodat alles er mee doorkan), dan zou men
hen hartelijk in de kring accepteren, maar nu behandelt men hen voortdurend smalend en gemeen.
Indien zij anderen proberen uit te nodigen zich óók door Christus te laten vrijmaken, worden zij
meteen verachtelijk 'bekeringsdriftige' genoemd ( en dat wordt dan niet bepaald als een helpende
hand op de weg naar het behoud ervaren).
Amerikanen, die dikwijls nog wel op de beloften van de Bijbel willen steunen, heten op het
IKON-forum 'stuitend simpel'.
Hoewel de Heere Jezus in de vier evangeliën zeer veel informatie geeft over het tegenovergestelde van
de hemel: over de hel dus ( meer dan in het hele Oude Testament gebeurt), beweren zij op hoge toon
het beter dan de Zoon van God te weten en ontkennen categorisch, dat er zoiets als een hel zou kunnen
bestaan …en ga zo maar door.
Ik laat hieronder één zo'n inzending zien - uiteraard zonder vermelding van de naam van de schrijver
ervan:

Kijk, zo'n forumdeelnemer, die zichzelf toch nadrukkelijk als een christen wenst te zien, maakt
natuurlijk wél zonder blikken of blozen Jezus tot een leugenaar.
En nu gaat het hier, bij dit topic, toevallig over de hel, maar op dezelfde manier is het 'homohuwelijk'
goedgepraat en er gekomen - dwars tegen de Bijbel in - en straks zal het , mogen wij aannemen, heten
dat er helemaal niet zoiets als 'zonde' bestaat - omdat er ménsen ( goden?) zijn, die nu eenmaal
bepaalde dingen wensen te doen - en dus doen- en omdat daar vooral niets tegenin gebracht mag
worden, zelfs niet door de Schepper.
De Bijbel leert dat een mens alleen maar behouden wordt door Christus - en niet door zijn eigen goede
daden.
Er zijn - zegt Jezus nadrukkelijk - helemaal geen menselijke daden en eigenschappen, die in Gods
ogen het predicaat 'goed' verdienen.
"Niemand is goed dan God alleen", stelt Hij radicaal en uiterst duidelijk.
Het humanisme stelt daar tegenover: "Alleen ménsen mogen bepalen wat goed is" en dat is toch echt
iets anders en kan onmogelijk door één deur met de Bijbel.
En omdat allah geen god is en Mohammed dus geen profeet, constateer ik dat socialisten, moslims en
niet langer christelijk zijnde christenen in feite allemaal humanisten zijn - evenals Stalin en Hitler dat
waren, allemaal met dezelfde overtuiging: dat de mens de maat van alle dingen is en de hoogste
autoriteit hier op aarde.
En dat we daarom alles - in het negatieve- van hen verwachten kunnen en dat al helemaal, als
humanisme, islam en ontrouwe nepchristenen ook nog eens samengaan.
Dan krijgen we de zichzelf als god ziende - en zich zo ook gedragende- mens in geconcentreerde vorm!
En dat allemaal, omdat men zo'n afkeer heeft van God en van Zijn dienst.
Wie zou dit de socialisten en de moslims en de niet langer gehoorzame christenen ingegeven hebben?
Precies: de duivel - die zich zoals altijd ook nu weer voordoet als een engel des lichts en die het steeds
over 'humaan' heeft.
( "Het is toch niet humaan om meneer Jansen, naar wie trouwens kind noch kraai omziet, zolang te
laten lijden? Zou het niet humaner zijn om hem uit zijn lijden te helpen?
Een dier laat je toch ook niet zo creperen?", zegt de humanist, die op Gods stoel is gaan zitten, dan
gevoelig.
"De barmhartigheid der goddelozen is wreed", zegt Spreuken 12 vers 10 zeer terecht!
Kijk - en dan voel ik mij toch beter thuis bij ( bijvoorbeeld) Psalm 1, waar staat:

Het humanisme ( socialisme plus islam plus verwaten christendom) is én niet goed én niet
rechtvaardig.
Wat het heeft is menselijk en niets méér dan menselijk en dus niet goed en niet rechtvaardig en dat
blijkt trouwens ook allang en aan alle kanten.
Wij kunnen er niets dan ellende van verwachten, als de wereld door deze combinatie geleid en
bepaald gaat worden.
Ze zal in het oordeel van God dan ook niet overeind kunnen blijven - want alleen de goddelijke
gerechtigheid zélf heeft daarin bestaansrecht.
En wat bij God niet mag bestaan - dat kan alleen en op termijn vergáán.
In het oordeel en in het gericht blijft er maar EEN overeind en doorstaat er maar EEN alle kritiek:
Jezus!
Hij alleen is de mens uit één stuk, een en al echte liefde en rechtvaardigheid, zoals God die bedoeld en
gewild had en die God aanvaarden kan.
Het ongelooflijke is,dat Hij Zich met ons heeft willen vereenzelvigen en dat Hij Gods afwijzing van
onze menselijke onvolmaaktheden - zeg maar zonden - op Zichzelf heeft laten neerkomen en dat Hij in
onze plaats door ónze hel van Godverlatenheid heeft willen heengaan.
Zodat wij daarvan gevrijwaard zouden zijn.
Want wat Hij vóór ons gedaan en geleden en ervaren heeft, daarvan zijn wij vrijgesteld.
Bovendien ziet God ons nu alsof wij Jezus waren.
Daarom kan een Paulus zeggen: "Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen, die in Christus Jezus
zijn".
"Want - in Hem- bent u vrij van de wet van de zonde en van de dood."
Wij zijn - als we eenmaal bij Jezus horen - geen willoze slaven meer van zonde en onrecht en de Geest
van Christus, die in ons woont, brengt ons bovendien op de wegen die God wil dat wij gaan.
Wij gaan ook niet meer dood - want we zijn in Hem toch allang gestorven?
We zijn zelfs alweer - in Hem - opgestaan tot een nieuw en eeuwig leven!
Wij zijn in Hem, maar ook: Hij leeft in en met en door óns en dat heeft geen einde.
Zo leven er hier op aarde, temidden van mensen die zichzelf tot god verheffen, ook mensen die God
door hun gedachten, woorden en daden heen, laten regeren.
Dat is dus niet: de mens aan de macht, maar juist Jezus - in en met en door ons- aan de macht!
Zo kan God - door ons heen- in de wereld Koning zijn.
Nu nog zo hier en daar en af en toe en in alle gebrekkigheid, maar straks totaal en wereldwijd en
eeuwig.
Wij zijn, kleine mensen als wij zijn, een klein stukje hemelse toekomst - midden in een tot ondergang
gedoemde wereld- en het tegenovergestelde van humanisten, moslims en verwaterd christendom.

Laten we nu nog even kijken naar Psalm 1, die een goed tegengif biedt aan het humanisme.