De Jodenhaat is terug - Michael FreilichAuteur: Michael Freilich
"
" Zaterdag 4 mei 2013. Onthou die datum. Dat is voor mij de dag dat het antisemitisme in
Europa officieel terug is. Vorige week zaterdag stroomden namelijk meer dan duizend
aanhangers en sympathisanten van de Hongaarse Jobbik partij toe in de hoofdstad Boedapest.
Ze gaven gehoor aan de oproep om er te demonstreren tegen "het Jodendom". Zo grof hebben
we het nog nooit geweten.
" Op deze bewuste 4 mei spraken ze niet enkel over het "zionisme" als koloniale wereldmacht -
een term die ze vaak gebruiken om hun ware bedoelingen te maskeren - maar noteerde ik ook
onverbloemde verwijzingen naar "het Jodendom die de banken, de regering en de
wereldeconomie controleren. Het gaat dus zonder de minste twijfel om regelrechte Jodenhaat,
zoveel is duidelijk.
" "Joden kopen eigendommen op in Hongarije en al likt gans Europa de voeten van de Joden
wij niet", aldus Gabor Vona, de antisemitische partijvoorzitter van Jobbik. Meerdere sprekers
lazen namen voor van Joden en Israëli's die zij openlijk ervan beschuldigden de macht te
grijpen in Hongarije en te handelen tegen 's lands nationale belangen.
" Plaats deze en andere uitspraken van Vona naast een van Hitlers redevoeringen aan het
begin van zijn carrière en je zult niet meer weten welke speech van welke van beide
Jodenhaters afkomstig is.
" Geen randfenomeen
" 4 mei 2013 is een zwarte dag, niet alleen omwille van wat er zich afspeelde tijdens deze
manifestatie, maar vooral vanwege de ontbrekende reacties op dit verhaal. De uitspraken
tijdens deze betoging werden nochtans opgepikt door vrijwel alle media, ook in ons land, maar
nationale en internationale geuite verontwaardiging vanwege belangrijke politieke leiders
bleef uit. Geen veroordeling vanwege de Verenigde Naties, geen uitspraken van president
Barack Obama. Herman Van Rompuy, president van Europa hield de kiezen op elkaar.
Premier Di Rupo reageerde in beide landstalen "niet". Elke veroordeling bleef achterwege.
" Extemisten waren er altijd en zullen er altijd zijn. Het gaat steevast om kleine marginale
groepen met een handvol aanhangers. Maar Jobbik is helaas geen randfenomeen, de partij
behaalde 17 procent van de stemmen in 2010 en beschikt over 43 zetels in het Hongaarse
parlement. Ze is daarmee de derde grootste partij van Hongarije. In Griekenland is hetzelfde
aan de gang: de racistische partij Gouden Dageraad heeft niet alleen moeiteloos de
kiesdrempel overschreden maar behaalde 21 zetels bij haar eerste aantreden in het Griekse
parlement.
" Oogluikend toegelaten
" De Hongaarse premier Victor Orban was op 5 mei aanwezig als gastspreker bij het World
Jewish Congress (WJC) in Boedapest. Het WJC organiseerde zijn jaarlijkse congres tegen de
gewoonte in niet in Jeruzalem maar in Boedapest om te protesteren tegen het verontrustende
Hongaarse antisemitisme. Maar Orban durfde Jobbik niet met naam en toenaam te noemen en
er kwam geen veroordeling over de gebeurtenissen van de dag voordien. De Hongaarse
samenleving zet duidelijk niet alle middelen in om Jobbik een halt toe te roepen. Een
Hongaarse rechter had de manifestatie toegelaten en de politie trad niet op tegen leden die
paramilitaire kledij, nochtans verboden, droegen. Dezelfde historie speelt zich af in
Griekenland. Daar worden buitenlanders in elkaar geslagen terwijl de politie oogluikend
toekijkt.
" Ik stel met lede ogen vast dat er na de verbreding van de Europese Unie met meerdere
lidstaten er twee Europa's zijn waaronder ééntje waarnaar men geen verdraagzaamheid,
democratische waarden en afkeuring voor antisemitisme uitdraagt.
" Niet langer "Nooit meer"
" Indien de Hongaarse of Griekse wetgeving ontoereikend is om dergelijke praktijken een halt
toe te roepen moet Europa erop toezien dat dit alle prioriteit krijgt. Als de Europese
wetgeving wel toereikend is en er wordt toch niet opgetreden dan herhaal ik de vraag van de
Amerikaanse cultuurfilosoof David Goldman: "Er zijn minder dan 5000 Joden in Griekenland,
vanwaar die obsessie"? Goldman formuleert het antwoord zelf: " Mag ik een verklaring
suggereren? Jullie obsessie heeft niets te maken met de Joden zelf, maar met jullie
sterfelijkheid en het naderende einde van jullie cultuur".
" Wat er ook van zij, ik kan niet langer vertrouwen op de uitspraak "Nooit meer". Ik vertrouw
daarentegen wel op Israël als toevluchtsoord voor als het in Europa weer eens te warm onder
onze voeten wordt. Ik hoop dat dit wantrouwen, dat ik deel met mijn vader en met mijn
grootvader, niet zal overslaan op de volgende generatie, op mijn eigen kinderen.
" (De auteur is hoofdredacteur van Joods actueel.)
mei 2013