Duyvendak

De extreem- linkse uitkeringstrekker kon zich bijna alles permitteren wat in strijd met wet, normen en
waarden was.
Er dus is er- wat dat aangaat - akelig weinig veranderd in Nederland.
Op maandag 28 april 1980 was het Geleidewapenfregat Hr. Ms. De Ruyter ( Foto 2) aangewezen om
de kroning van de nieuwe Koningin ( Hr. Ms. Koningin Beatrix) op te luisteren met haar
aanwezigheid in Amsterdam, om de kroning met 101 saluutschoten te begeleiden.
Ik behoorde bij die gelegenheid tot één van 257 bemanningsleden.
Nu is de Nederlandse Marineman en -vrouw niet altijd zo enthousiast over dergelijke shows, zeker als
hen dan ook nog medegedeeld wordt, dat 'het aan te raden is om niet in uniform van boord te gaan in
Amsterdam'…
( U staat dan wel in dienst van het vaderland, maar in de hoofdstad van datzelfde vaderland bent u
intussen niet echt van harte welkom).
Ook aan dit extreme gedachtegoed heeft het onkruid van Duyvendak, de PvdA van Den Uyl en van
Kok, een aandeel gehad.
Nog voor Hr. Ms. de Ruyter kon beginnen met af te meren, werden de opwachtende en opvarenden
verrast door een groep extreem- linkse, haveloos geklede personen van onbestemd geslacht.
Zakken en dozen met verfbommen werden tevoorschijn gehaald en de bemanning -hoofdzakelijk
degenen op de bak ( het voorschip)- kregen het zwaar te verduren onder een bombardement van
verfbommen.
De zes agenten, die met drie auto's aan het begin van de steiger stonden toe te kijken ( dan wel te
wachten) namen geen actie.
Toen het schip zo dicht tegen de steiger aanlag, dat er een paar opvarenden naar de wal konden
springen, verdween Onkruid met een sneltreinvaart.
Door mijn goede banden met mijn ondergeschikten werd ik deelgenoot gemaakt van het plan om (
indien ons schip vrijdag terug zou zijn in Den Helder) het Amsterdamse onkruid met een clubje
matrozen - hoofdzakelijk degenen die met meren en ontmeren op de bak stonden - een lesje in normen
en waarden te gaan geven.
Op de terugvaart gebeurde er iets vreemds.
In de sluizen van IJmuiden werd de Commandant van Hr. Ms. De Ruyter, KTZ D.J.Berkhout, aan de
telefoon van de sluiswachter zijn huisje geroepen.
Wat daar is besproken is nog steeds niet geheel duidelijk, maar buitengaats werd bekendgemaakt, dat
ons schip was aangewezen om het gehele weekend buitengaats te blijven als: "Schip van de wacht."
Dat weekend is de bieromzet met sprongen omhoog geschoten.
Niet alleen vanwege de frustratie, om onkruid niet te kunnen "heropvoeden", maar hoofdzakelijk om
de rotstreek van het opperbevel in Den Haag.
Ook toen al: extreem links en links kan zich in Nederland , soms zelfs met subsidie, alles permitteren.
Nu nog steeds.
Vandaar de teloorgang van Nederland.
geweta.

P.S.
Het boek: Ra Ra wie ben ik, van de onderzoeksjournalist P. Siebelt heeft als inleiding:

"Wijnand Duyvendak: een Kamerlid dat ervoor gáát, een man met hart voor het milieu en gevoel voor
sociale rechtvaardigheid. Hoe kun je nou kritiek op hem hebben? Al die gemene politici en andere
doorgedraaide volksmensen blijven hem maar bestoken met belachelijke praatjes, leugens,fabels en
scheldkanonnades. Hoe durven zei! Onze Wijnand is toch altijd ten strijde getrokken tegen terroristen
binnen zijn eigen beweging! Met gevaar voor eigen leven! Of niet dan? Nee dus.
Want hij was zelf een van de grootste radicalen binnen zijn eigen kringen. Hij gooide stenen in de
Amsterdamse Vondelstraat, brak in bij militaire objecten, legde blokkades bij Shellgebouwen, riep op
tot moord, ketende zich vast aan de vliegtuigen op Schiphol en hij liegt er ook nog over. Sinds mei
2002 zet hij zijn strijd voort als Tweede Kamerlid van Groen-Links. Hij zit op het Haagse pluche, maar
zijn verleden kan hij niet uitwissen.
Anton Joahn Wijnand Duyvendak, op 30 november 1957 geboren te Markelo, is een uiterst intelligent
en politiek zeer gedreven man met een kleurrijke levensloop. Hij is een strateeg die door de jaren heen
zijn voetsporen heeft achtergelaten binnen de netwerken van Eco Nostra. Een netwerk dat als een
schimmige octopus zijn tentakels, zijn ware doel- en samenstelling en zijn diverse activiteiten zoveel
mogelijk verborgen houdt. Eco Nostra is te vergelijken met een spekkoek die bestaat uit verschillende
lagen die samen één product vormen. In andere woorden: op verschillende maatschappelijke niveaus
wordt gewerkt aan een gezamenlijk politiek programma. De spreekwoordelijke koek bestaat uit
verschillende lagen."