Contador

De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Ik ben een wielren fanaat.
Niet dat ik nu zelf op de racefiets klim en de Alp d'Huez oprijd.
Nee, ik ben gek op de cijfertjes van het wielrennen.
Ik houd van twee grote rondes- de Tour de France en de Vuelta, alles bij.
Ik heb dus in de Tour de France van 2006 gekeken, of ik Contador kon vinden.
Niets.
Hij was- en is dat naar mijn mening nog - een middelmatige wielrenner, die noch in de
Tour, noch in de Vuelta vóór 2007 ergens op een ereplaats werd genoemd.
Wel heb ik in een artikel gelezen, dat diezelfde Contador in 2006 aan de UCI heeft verklapt,
wie er doping gebruikten.
Zo kwam er een hele affaire aan het licht, waarbij velen er niet onder uitkonden te bekennen,
dat ook al eens gezondigd hadden tegen de dopingvoorschriften.
De meest natuurlijke bij deze ontboezemingen van wielrenners, was die van Bjarne Riis.
Zijn winnen van de Tour van 1996 was niet uitsluitend te danken aan doping, maar ook
aan zijn ploegleider.
Jan Ulrich moest worden teruggefloten om niet de nummer 1 van de ploeg Telekom voorbij
te streven.
Riis is geen tourwinnaar.
Hij is slim, een egoïst( is bijvoorbeeld de enige tourwinnaar geweest, die zijn prijzengeld niet
heeft gedeeld met zijn ploegmakkers) en een goede zakenman ,maar geen tourwinnaar.
Nadat Contador bij de UCI zijn collega's had genaaid, was ik in volle en blijde verwachting
van wat zijn beloning zou zijn voor deze misselijke daad.
In de Tour van 2007 werd het mij duidelijk.
Een middelmatige wielrenner, die plotseling een topprestatie kan leveren, wekt bij mij altijd
wantrouwen.
In het geval van Contador was het al snel duidelijk, wat zijn beloning zou worden: hij mocht
de Tour van 2007 winnen. Nu zijn er twee manieren om de Tour te winnen:

A. Doping gebruiken met de belofte op zak,dat er niet echt zal worden gecontroleerd door de
organisatie.
B. Doping gebruiken met de belofte, dat urine en/of bloed al voor de controle wordt gedumpt -
en er dus niets te controleren valt.
C. Het inleveren bij de dopingcontrole van andere urine en/of bloed, dan dat van de renner.

Voor mij is het een zekere zaak dat een wielrenner, die in 2006 nog tot de middelmaat
behoorde, in 2007 geen topprestatie kan leveren.
In 2008 had Contador zijn beloning van de Tour al ontvangen en hij bleef derhalve thuis.
De ronde van Italië en de Vuelta reed hij wel en die werden ook door hem gewonnen.
Wie de Vuelta heeft gevolgd heeft kunnen zien, dat Contador dezelfde reactie gaf na het
winnen van een berg etapper, Riccardo Ricco, in de Tour de France.
Dat Ricco doping had gebruikt, was zelfs voor een blinde nog te zien.
Hij werd dan ook later uit de Tour gezet.
In de Vuelta vertoonde Contador bij het winnen van een bergetappe dezelfde verschijnselen
als Ricco bij zijn etappewinst in de Tour.
Ook de blik in de ogen van Contador was die van iemand, die nog niet geheel bij zijn
positieven is.
Voor een wielrenner, die in 2006 nog niet eens aan een der grote rondes mocht meedoen
vanwege zijn middelmatigheid, is het gebruik van een stimulerend middel ( wat nog niet
gevonden en derhalve niet verboden is ) een vreemde gewaarwording.
Ik ben benieuw naar de resultaten als Contador zijn beloning- het mogen winnen van alle 3
de grote rondes- heeft geïnd.
Een tweede- wantrouwig als ik ben -eigenaardigheid is, dat het bijna altijd wielrenners zijn
van wie de teamleider Patrick Lefevre is.
Deze teambaas was ook de teambaas van Lance Armstrong.
Deze wielrenner is voor mij de man, die voortdurend met nieuwe stimulerende middelen
komt, die nog niet op de lijst staan van verboden middelen maar die dat te zijner tijd wel
zullen worden: een nare man dus, hoewel het woord 'man' misschien niet geheel op zijn
plaats is ( gezien de reacties van zijn ex-en).
Dag.

P.S. Dat bij de wereldkampioenschappen er voor Contador geen uitzondering was en hij
derhalve onzichtbaar was, zegt m.i. genoeg.