Vido's Prikbord

Het filmoverzicht van 2006 vind je hier.

De beste concerten in 2006 (alfabetisch)

Anni Rossi + Carla Bozulich @ Bitterzoet (12 juni)
In een zwetende Bitterzoet verraste voorprogramma Anni Rossi met een korte kordate set waarbij ze zichzelf begeleidde op altviool, geheel zonder hulp van digitale trucjes. De grillige liedjes deden denken aan indie-singer-songwriter Mirah, de overslaande countrysnik had wel wat weg van Nina Nastasia en net als de semi-naïef springerige Joanna Newsom bespeelde Rossi haar instrument met souplesse. De muzikante maakte deel uit van de band rondom de kleine Carla Bozulich uit Los Angeles. Op enkele uitbarstingen na was Bozulich' optreden fluisterzacht. De zangeres werd net zo bescheiden begeleid als op haar recente album Evangelista. Ze zong haar donkere, geïmproviseerde spirituals, terwijl een lach bijna ongezien haar mondhoeken lichtelijk omhoog tilde. De muziek klonk bedrukt, de boodschap was daarentegen opbeurend.

Architecture In Helsinki live @ Paradiso (10 mei)
De jonge, hyperactieve Australische jongens en meisjes van Architecture In Helsinki vierden een vrolijk rommelige feestje in de bovenzaal van Paradiso. Op het repertoire was moeilijk een peil te trekken. Het ging van hoempapop (inclusief schel tetterende trombones, trompet en tuba) tot electro/disco in Do The Whirlwind, en er waren veel, heel veel koortjes. Toen ergens halverwege zelfs het lief kinderlijke melodietje uit Kraftwerks Ohm Sweet Ohm werd uitgevoerd in een rockende blaaskapelversie was ik helemaal verkocht.

The Books @ Kikker, Utrecht (11 februari)
The Books voerde in een uitverkochte Kikker een bloemlezing uit van de drie tot nu toe verschenen albums op het label Tomlab: Thought For Food (2002), The Lemon Of Pink (2003) en Lost And Safe (2005), aangevuld met onder meer een fragment uit de soundtrack bij de documentaire Biosphere 2 van Shawn Rosenheim en, als afsluiter, 'Cello Song van Nick Drake.Videobeelden begeleidden daarbij de twee muzikanten. Of andersom. Het leeftijdsverschil tussen de Amerikaan Nick Zammuto (gitaar, basgitaar en zang) en de in New York wonende Rotterdammer Paul de Jong (cello, basgitaar) kwam mooi tot uiting in een collage familiefilmpjes. Versterkt door knap gemonteerde, zeer gevatte beeldmanipulaties speelde het duo hun elektronische, door de computer gemanipuleerde folk op geschoolde wijze, technisch perfect laverend tussen serieus en komisch.

Double Leopards @ All Tomorrow's Parties (9 december)

Beschenen door blauw licht gebruikten twee treurig en bijna afwezig starende jongens en twee al even mistroostige meisjes vier stemmen en enkele gitaren voor het construeren van een glorieus harmonieuze, traag tollende draaikolk. Een engelenkoor waadde verdwaald door het vagevuur. Het groots gonzende kwartet klonk alsof de Hemel in de Hel zonk.

Han Bennink + Peter Brötzmann @ All Tomorrow's Parties (9 december) De statige, bebaarde en kalme, in het zwart geklede, Duitse grijze eminentie Peter Brötzmann contrasteerde mooi met de in het wit gestoken, lange en immer goedlachse drummer Han Bennink. De twee hoefden elkaar niet aan te kijken om geconcentreerd al improviserend een organisch geheel te vormen. Hun vrije partijen vielen soepel in elkaar als stevig gevouwen handen.

Ryoji Ikeda @ Paradiso (14 juli)
In de eerste helft van de presentatie van het audiovisuele Datamatics (Prototype) gebruikte computermuzikant Ryoji Ikeda muziek en beeld als abstracte metafoor voor de lichtsnelheid waarmee informatiestromen door glasvezelkabels scheren. In de tweede helft veranderde de microkosmos in de macrokosmos. Het heelal gecreëerd met hulp van een simpele muisklik. Het universum gevat in een handpalm. In Paradiso werd zomaar even, binnen een half uurtje en tussen neus en lippen door, de oerknal gereconstrueerd.

Iggy & The Stooges @ All Tomorrow's Parties (10 December)
Het kon niemand 10 december in de grote zaal tijdens het Britse festival All Tomorrow's Parties iets schelen dat Iggy & The Stooges hun show strak volgens het vernieuwde spoorboekje uitvoerden. Veel verschil met de registratie op 3voor12tv van het Lowlands-optreden was nauwelijks te ontdekken. Voor een spontane inval of een onverwachte wending was geen ruimte. Gelukkig maar, want anders was het moeilijk meebrallen met rockstandards No Fun, 1969, Loose en T.V. Eye. Bij I Wanna Be Your Dog veranderde het toch al explosieve opeengestapelde publiek in een verzameling fragmentatiebommen.

Kanipchen-fit @ De Nieuwe Anita (26 september)
Kanipchen-fit @ Transvaalstraat (9 oktober)
Het tweede optreden tijdens de korte Amsterdamse tournee van het New Yorkse duo Kanipchen-fit vond plaats vanachter de lage toog in de foyer van een afgeladen De Nieuwe Anita. De schone ernst van Solbakken (Empee Holwerda's band in ruste) sloot naadloos aan op de tongue-in-cheek poëzie van Gloria Williams, zodat zowel de keel werd gesmoord (tijdens de violen uit een doosje in het tweede nummer) als de lach werd opgeroepen (tijdens een grappige opsomming van voorbije voorwerpen). Het laatste optreden van tournee eindigde een paar weken later net zoals-ie twee weken eerder was begonnen: in huiselijk sfeer, tussen gaskachel, banken, stoeltjes, kruk en het bed. Het duo speelde over de huis-tuin-en-keuken-versterker van de gastheer en -vrouw. Een los draadje zorgde voor ongewilde stereo-effecten. Tijdens het eerder genoemde liedje over de verloren voorwerpen riep gitarist/zanger Empee voor elk couplet uit de eerste tekstregel richting zangeres Gloria. Wat eerst noodzaak was, als gevolg van een geheugen in gebreke, was tijdens de tournee uitgegroeid tot een komische gimmick. De hele set bij elkaar moet in 2007 wel een grandioos debuutalbum opleveren.

De Nieuwe Vrolijkheid @ De Nieuwe Anita (15 juli)
Waarschijnlijk de meest brutale sexy jonge Nederlandse band van dit moment is De Nieuwe Vrolijkheid uit Den Haag met Vincent (toetsen/percussie/saxofoon/zang) en Natasha (gitaar/zang) als blinkende middelpunten. Hij stampend op orgelpedalen en hyperactief rammend op snare, bekken en trom, en zij driftig en bazig akkoorden trekkend uit haar instrument, de ogen aan het zicht onttrokken door vallende lokken. Drummer Pim volgt trouw en luid. Op de opwindende, overstuurd opgenomen promo klinkt de band soms net zo conceptueel als Liars, zeker als in het nummer I Woke Up In The Middle Of A Dream de drums en percussie de overhand nemen. De Nieuwe Vrolijkheid wisselt ruwe, overslaande momenten af met lieflijke passages. De band moet het niet zozeer van liedjes hebben, maar meer van geïnspireerde onbezonnenheid, veerkracht, verrassing, timbre en 'het moment'.

Ook de moeite waard: (chronologisch)

About o.a. @ Noorderslag (14 januari)

Sunn O))) @ Paradiso (3 maart)

Zoppo + El Camino @ OT301 (10 maart)

Bromheads Jacket @ Paradiso (31 maart)

Dwars festival @ Desmet (8 april)

Hospital Bombers + Blues Brother Castro @ Bitterzoet (13 april)

Cocorosie @ Paradiso (25 april)

Blurt @ OCCII (5 mei)

Xiu Xiu @ Paradiso (17 mei)

zea @ OCCII (2 juni)

The Cuties @ Wellerlooi (24 juni)

Pretty Girls Make Graves @ Melkweg (29 juni)

Henry Grimes Trio @ Grote Markt Haarlem (18 augustus)

The Ik Jan Cremers @ Bankastraat Amsterdam-Oost (20 augustus)

Gone Bald @ Bitterzoet (18 september)

You Say Party! We Say Die! @ Paradiso (20 november)

De Kift @ Paradiso (30 november)

Deerhoof @ All Tomorrow's Parties (8 december)
Lambsbread @ All Tomorrow's Parties (9 december)
My Cat Is An Alien @ All Tomorrow's Parties (10 december)