SNORRIE! LAAT REX TOCH MET RUST !

0p een mooie lentedag in de oogstmaand Hurglap hing onze weergaloze superheld uit het heelal Rex Synchro boven het oppervlak van de blauwe planeet Hiigriigrops. Rex had een fijne douche genomen en hij zat daarna op de bank met een algenmaskertje en zijn haar was recent gerenoveerd. In het roddelblad dat op zijn schoot lag las hij over het sexleven van Moep Weldo’oep, de fascistische melkboer, die het met kleine arabische jongentjes deed. Moep Weldo’oep was sinds de machtsovername van de woest ejaculerende Gurk een belangrijk man geworden in het melkwegstelsel. De Gurk had het intergalactische blaasvoetbaltoernooi op valse wijze had gewonnen en de perfide Moep Weldo'oep was toen zijn trainer geweest. Nu was het in die dagen zo dat als je de beste blaasvoetballer was, dat je dan ook keizer over het melkwegstelsel werd. Nu dat de Gurk keizer was, was Moep Weldo'oep machtiger dan ooit. De Gurk was namelijk te dom om te poepen en dus deed de fascistische melkboer al de Gurk`s denkwerk. Ja, lezertjes, jullie zullen wel denken: " wat is het toch een zooitje, daar in het heelal " . En inderdaad, dat was het ook. Niet dat dat Rex Synchro, onze superheld wat kon schelen hoor. Hij zat nog steeds op de bank te lezen.

Ondertussen was Balthasar de kat in diens bakje met melk aan het schijten uit protest tegen Synchro`s algenmaskertje. Synchro vond dat maar smerig en petste Balthasar tegen de muur met zijn tijdschrift. Kermend vluchtte de kat onder de cyberfridge die stroomstoten afgaf, en dus was het beestje daar ook niet veilig. Toen, ging zonder waarschuwing de spacefoon. Het was Snorrie Remspoor, die nog altijd achter Synchro z'n kersje aanzat. Deze bukhoer gaf zich uit voor heel iemand anders en dus was Rex in de war. Toen Sychro de spacefoon had neergelegd, realiseerde Rex zich dat Snorrie zichzelf bij hem in het spacelab had uitgenodigd. Dat vond hij niet leuk en hij was veel te aardig om er iets tegen te doen. Voordat Synchro het wist BlieBlieBliede de Materie-transposer dat er iets overgepixeld werd en binnen ettelijke picoseconden stond Snorrie Remspoor in haar volle afstotelijkheid voor hem. Synchro's scrotum begon van schrik samen te trekken, maar hij liet niets merken. " Hoi, wil je soms koffie ? " vroeg hij met een piepstemmetje. " Nou, graag " zei Snorrie en ging direct is Rex` spulletjes zitten snuffelen. Rex vluchtte de keuken in ,waar Balthasar rokend in de hoek lag uit te hijgen van de stroomstoten die hij zoëven van de cyberfridge had gekregen. Syncho besloot dat hij zo snel mogelijk van Snorrie af moest zien te komen en gooide wat motorolie in het koffiezetapparaat en maakte instant voor zichzelf. " Wat heb je het hier éénig ingericht, zeg" schreeuwde Snorrie vanuit Rex`s slaapkamer, die overigens helemaal vol lag met ondergoed, Penthouses en keukenrollen.

" Eeh, vind je ? " zei onze held toen hij met een flitsend dienblad de zitkamer binnen kwam. " Ooh, Jaah " krijste Snorrie. " Misschien kun je eens bij mij langskomen om me wat adviezen te geven " blèrde ze. Synchro wist niet wat hij moest zeggen.

Gelukkig negeerde Snorrie dat Rex niet inging op haar uitnodiging en ze begon aan Synchro zijn kop te zeiken over mensen die zij wel kende en Rex niet. Synchro was de hele dag bere-hitsig geweest maar dat was nu toch wel afgelopen. Het interesserde hem allemaal geen hol maar ze raaskalde maar door over hoe die-en-die iets had met die-en-die en wat een tof wijf ze eigenlijk was. Rex vond van niet. Hij walgde van haar plompe bek en haar lillende hangtieten. Onder het praten ging Snorrie naast Rex op de bank zitten. " Mijn nek doet zo'n pijn, kun je me even masseren ? ". Synchro stelde zich voor hoe het zou zijn als hij aan haar zou zitten. Dit ging Rex Synchro, superheld uit het heelal toch echt te ver.

Wat dacht deze trol eigenlijk wel ? " Wat denk jij eigenlijk wel ?" riep Rex. " Wat denk ik eigelijk wel ?" piepte Snorrie, de bereid was om werkelijk alles van Synchro aan te nemen. " Scheer je weg, laat me met rust " bulderde Rex met volle kracht. Nu dat Snorrie de aandacht van Rex had was ze heel blij en ze bleef. Rex werd alleen maar kwaaier maar hij ging haar niet slaan want zoiets doet een superheld niet en bovendien was hij als de dood voor infecties. " Ga weg ! " zei Rex nog eens, heel verbaasd dat ze er nog was. " Nee, ìk vind het wel gezellig ! " giebelde Snorrie Remspoor.

Nu is het àfgelopen, besliste Rex en hij liep naar de spacefoon en belde zijn oude vriend Dokter Boktor op. Dokter Boktor was heel handig met de eendebek. Hij begreep het probleem direct en al ras verscheen hij in de Materie-transposer. Eerst schrok hij wel van Synchro's algenmasker waar inmiddels de vellen bijhingen zodat het leek of Rex al dood en ontbonden was maar toen zag hij Snorrie en hij grijnsde vies. Snorrie zag hem en trok wit weg. Dokter Boktor toverde zijn eendebek tevoorschijn en begon Snorrie achterna te zitten door het hele spacelab, wat daar zwaar onder te lijden had. Rex sloot zich maar op in de keuken en wachtte op de ontknoping. Toen alles rustig werd, ging hij weer naar binnen en zag Dokter Boktor blij op de bank zitten met een vergrootglas waarmee hij dekglaasjes met schimmelkweekjes zat te bekijken temidden van de enorme ravage die over was van Rex' Spacelapje.

Snorrie Remspoor was in geen velden of wegen te bekennen. " Heheh " heeg Rex en zette zich op de bank naast Dokter Boktor. " Heb je nog wat nieuws gevonden ? " vroeg Synchro. " Jawel," antwoordde Dokter Boktor en babbelde honderduit over schimmeltjes en andere vieze dingen die hij zoal aan had getroffen. Rex vond dat best geinig en later gingen ze nog uit eten bij Oetzbra's Pulp Meson op Hiigriigrops. Daar regelde Dokter Bokter een fijne blonde del om Rex te pijpen, maar Rex was helemaal niet hitsig meer na de hele affaire en liet de blonde del dus maar de hele nacht dansen ( wat ze helemáál niet kon ) en d'r kop houden. Toen Synchro de volgende morgen supertje klem thuiskwam was Balthasar weer bijgekomen en ze gingen samen wel achtenveertig uur lang op een stapeltje in Rex' hangmat liggen slapen.