De wind blies in lange zuchten over de kale vlakte. Grijze wolken schoten haastig naar betere oorden. In de verte glansden zwarte rotsen van het condensvocht. Een ontredderde vreemdeling warmde zich in een verlaten spelonk aan een klein vuurtje. Zijn witte kleren zagen er nu vaalgrijs uit en zijn haar zat verwaaid op zijn schedel. Mompelend wrong hij zijn handen. In de verte maakte een dier een angstig geluid.

Synchro was in de Bootzillabar aan het poolen met zijn kapper Geitekop. Geitekop kon heel goed poolen en hij leerde Synchro wat trucjes. Rufus de barman had bijzonder fijne musica aangezet en poleerde blij zijn glazen. Het was een rustige tijd voor superhelden. Nu dat de Gurk en Moep Weldo'oep uit de weg waren was het heelal min of meer normaal geworden. Spiderman, Flash en bicycle-repairman zaten ook in de Bootzillabar te relaxen met een borreltje en een nootje. De aandelen van de beroemde olie-en-azijn maatchappij Krepsol waren gestegen en Rex was schatrijk. Hij gaf duizenden meters bier weg en werd alsmaar klemmer. Na de veertiende tequila-ceremonie was hij zo lam als een gitaar en besloot te gaan slapen in de hangmat die speciaal voor hem in het rommelhok was opgehangen.

Toen Rex de volgende morgen om halfvijf 's middags wakker werd vond hij een fax in zijn hangmat van Rahal Tzyk van het intergalactisch coördinatiecentrum voor heldendaden op de beleidsplaneet Kut. Synchro was veel te brak om iets te lezen en dus ging hij eerst maar koffiedrinken aan de bar. Rufus had een Gaggia ter grootte van een Cadillac en daar kwam een bakje teer uit waar je excellentie tegen zegt. Op de prachtig versierde fax las Rex dat een patrouille een noodsignaal had opgepikt in de buurt van de planeet Zircaster. Dit noodsignaal was waarschijnlijk afkomstig van Moep Weldo'oep, de fascistische melkboer. Rex kende Zircaster wel. Het was een koude rotsachtige planeet in het vierde lichtgebied waar echt geen hol te beleven was. Rex Synchro had dan ook helemaal geen haast om daar naartoe te gaan om te voorkomen dat Moep Weldo'oep in contact zou komen met zijn getrouwen om vervolgens weer een gevaar voor het universum te vormen. Rahal Tzyk had daar andere gedachten over. Synchro had nog een rekeningetje openstaan in de bar van het intergalactisch coördinatiecentrum en er waren de laatste tijd wat schadeclaims binnengekomen waar Rex iets mee te maken had. Tzyk had Rex bij de ballen en draaide ze aan. Rex had geen keus.

Rahal Tzyk deed in beleid. Beleid is een moeilijk woord uit de ambtenarij en het betekent in de praktijk dat iemand een stom idee heeft dat andere mensen dan moeten uitvoeren terwijl degene die het idee heeft bedacht geen notie heeft van hoe het idee moet worden uitgevoerd. Meestal kan het ze ook geen moer schelen. Nu had Rahal Tzyk een beleidsnota geschreven waarin hij stelde dat de superhelden wat socialer moesten worden en minder individualistisch moesten optreden. Dat individualisme, daar kwam alleen maar rotzooi van , zo vond hij, en hij bewees het met de enorme lijst van schadeclaims. Ja, had hij bedacht, die superhelden moesten maar eens in groepjes leren werken.

En zo geschiedde het. Rex vloog zijn spacelab naar Kut. Hij landde op de houten fietsenschuur van het coördinatiecentrum en strompelde naar de briefingroom. Daar aangekomen kreeg hij smerige koffie in een zaaltje met een plastic schoolbord en klapstoeltjes waar Rex per direct een houten reet van kreeg. Er waren een paar stoere lui opgetrommeld door Rahal Tzyk die uiterlijk wel leken op superhelden, maar het eigenlijk niet waren. Ze droegen capes met tartan- en paisleymotieven en belachelijke merklaarsjes.

Rex zat met opgetrokken wenkbrauwen te kijken toen ze binnenkwamen. Iedereen werd voorgesteld aan elkaar alsof ze bij voorbaat al de beste vrienden waren. De eerste superheld waaraan Rex door Tzyk werd voorgesteld heette Rip Surfo en hij had een wetsuit aan met turqoise en lila en daarbij droeg hij een groene cape met een piranha erop. Hij wilde meteen van Synchro weten wat voor een spacelab hij had en hoeveel gravitatiecondensatoren het had. Rex vroeg zich af of dit wel relevant was maar gaf braaf antwoord. Over de rest maakte Rex zich eigenlijk nog meer zorgen dan over deze Rip Surfo. Er zat in het kader van de intergalactische emancipatie ook een superheldin bij. Nou waren er in het heelal best wel een paar gerennomeerde superheldinnen, maar deze superheldin was niet een van hen. Sterker nog, ze leek een beetje op Gepia, van de Hell's Granny Motorgang, die Rex nog een keer de hersens had ingeslagen met een goedendag op planeet ZebZeb. Deze superheldin heette Nora Stick en ze was ook nog lelijk. Ze was dik, had een ontzettende neus en had ontploft slechtgeknipt haar met een ouwe lap erin geknoopt. Ze had een schelle stem en haar tieten waren ook niet best. Ze begon tegen Rex te krijsen over nutteloze socialigheden en Rex wilde haar eigenlijk meteen een lel geven om het geluid te stoppen.

Rahal Tzyk ging vrolijk lachend uitleggen wat er te gebeuren stond. Het was de bedoeling dat de groep superhelden gezamelijk in een nieuw type spacelab dat Vunderbal heette zou afreizen naar Zircaster om Moep Weldo'oep te finaliseren, zoals Tzyk het zei. Synchro baalde bij voorbaat al. Hij was al vaker met andere superhelden op een missie gestuurd en dat was nooit lekker verlopen, maar hij dacht, misschien gaat het dit keer wel beter. De hele equipe werd ook nog even uitgerust met de ACME superhelden zuurstofregelaarhelm, die de zuurstof naar de hersenen van de superhelden regelde. Dat hele ding was natuurlijk een kutuitvinding, maar het stond in het regelement voor superhelden dat dat ding opmoest. Toen ging de hele groep optimistisch aan boord en zette koers naar Zircaster. De hele reis zat Rip Surfo aan Syncho zijn kop te zeiken over pietluttigheden terwijl Synchro nog hardstikke brak was van het harde zuipen wat hij in de Bootzillabar had gedaan. Rip Surfo had het niet in de gaten en Rex werd er verschrikkelijk moe van, maar omdat hij niet lullig wilde doen ging hij er af en toe vriendelijk op in. Op de radio stond de hele dag het ijselijke gegil van the Cranberries aan en Nora Stick was haar nagels aan het vijlen met een rose vlakschuurmachine. Aangekomen boven het oppervlak van Zircaster begon het zoeken naar Moep Weldo'oep. Dat gebeurde met radar en Synchro moest eerst in discussie met de rest over hoe deze afgesteld moest worden. Hij dacht dat het aan een gebrek aan ervaring van de andere superhelden lag en legde daarom vriendelijk en geduldig uit hoe het apparaat werkte. Ze begrepen het niet, maar Synchro was toch wel een beroemde superheld dus lieten ze hem de radar afstellen.

In het schijnsel van de twee manen van Zircaster liep de eenzame vreemdeling op de over elkaar geschoven rotsplaten op zoek naar iets te eten. Hij had nog wel het meeste zin in kwark, maar dat groeit niet op kale planeten. Oplettende lezertjes hebben deze vreemdeling natuurlijk allang herkend als Moep Weldo'oep, de fascistische melkboer.

Ondertussen werd er in de Vunderbal woest vergaderd over allemaal kleine dingen. Rex moest allemaal dingen uitleggen die voor hem zo klaar als een klontje waren en tegelijkertijd er voor zorgen dat de fopsuperhelden hem niet arrogant vonden. Dat vonden ze ook niet, want het was eigenlijk wel makkelijk dat iemand al het denkwerk voor hen deed. Synchro had niet de leiding, ze waren allemaal gelijkwaardig. De bedoeling was dat iedereen zijn eigen dingetje zou gaan doen, maar nu Rex er was moest hij eigenlijk alles doen, maar, wel in overleg, want hij kon niet zomaar orders geven. Dit kostte Rex bijzonder veel hersenzuurstof. De fopsuperhelden hadden eigenlijk toch maar een hekel aan Rex omdat hij alles kon en zij niet en dus gingen ze constant zijn vermogen testen. Op een gegeven moment was Rex zijn hersenzuurstof gewoon op. Die zuurstofregelaars waren zo afgesteld dat ze fopsuperhelden net iets meer denkvermogen gaven maar als er echt nagedacht werd, weer veel te weinig. Nu was Rex zijn zuurstof op. Hij zat grommend in een hoek van de Vunderbal met een rammelaar. " Rex ! hoe moet de cybervision aan ? ". " Rharhahra ! " zei Rex. " Rex ! hoe werkt de vuinisjettison ? ". " Mwaaaharghaaa ! " vond Rex. Het werd een geweldige puinzooi in de Vunderbal. Het kon Rex Synchro, superheld uit het heelal geen bal schelen, want hij was krakend gek geworden en zat nog altijd grommend in de hoek bellen te blazen.

Wat is dat nou ? Onze Rex - gek ? - zullen jullie denken. Nou, lieve lezertjes, het valt natuurlijk allemaal wel mee. Toen Rex zijn zuurstof was opgeraakt had Rex vlug het Cº2 patroon van de slagroomspuit in zijn helm gemonteerd en daar kon hij een beetje mee denken, maar dat ging dan wel heel raar. Rex was natuurlijk lang niet zo gek als hij deed voorkomen, maar de fopsuperhelden lieten hem nu wel met rust. Moep Weldo'oep was al lang gelocaliseerd, maar omdat de groep steeds zo lang moest vergaderen, was er nog niets gebeurd. Rex bedacht een list. Hij bestelde via het intergalactische verzendhuis een ACME Sinterklaaspak, wat binnen de kortste keren overgepixeld werd in de materietransposer. Omdat de fopsuperhelden er van overtuigd waren dat arme Rexje niet helemaal fris was en dus vonden ze het ook niet gek dat Rex in een Sinterklaaspak in de Vunderbal rondliep.

Rex liet zich naar het koude oppervlak van Zircaster overpixelen en ging op zoek naar de fascistische melkboer. In het halfduister keek Rex verwilderd om zich heen en begon onzorgvuldig over de vlakte te rennen. Bij de rotsen aan de einder werd Moep Weldo'oep opgeschrikt door het stap-stap-stap van Rex' paarse instappers.

Hij schrok zich de vellen toen hij de goedheiligheld zwaaiend met zijn staf op zich af zag komen rennen. De fascistische melkboer werd met zijn rug tegen een rotswand gedreven. " Zing ! " beval Rex. " Wwat ? "

- " Zingen, Nu ! "

- " Heh ? "

- " Ja, zingen, weet je wel, zingen ! "

- " Maar... "

- " Zo van: Zie ginds komt het Spacelab van Synchro weer aan "

- " AAAAAAAAAH ! "

- " Hij brengt ons een Superheld, ik zie hem al staan "

- " NEEEEEEEEJ ! "

- " Hoe flappert zijn capeje het dek op en neer..."

- " RHAAAAAAAH ! "

De fascistische melkboer kon het niet meer aan en zeeg met rollende ogen ter aarde. Hij was altijd al bang geweest voor Sinterklaas en om hem nu op deze planeet tegen te komen was teveel voor zijn kippebrein. Synchro stak twee vingers in de neus van de bewusteloze voormalig dictator en sleepte hem naar een open plek tussen de rotsen. Met zijn andere hand floot hij om zijn spacelab.

Rex zijn spacelab werd op dat moment door de intergalactische spacelab-wasstraat gehaald door de secretaresse van Rahal Tzyk, die op het moment van Rex zijn oproep helemaal naar de achterkant van het spacelab werd gesmeten. Balthasar vond dat prachtig en toen zij reutelend op de bank lag ging hij om haar heen jengelen om kattevoer. Schuimend van het sop verscheen Rex zijn spacelab boven Zircaster. De secretaresse van Rahal Tzyk, die Roosje heette, was nogal verbaasd toen Rex binnenkwam met Moep Weldo'oep. Rex stelde zich netjes voor en zette koers naar de Bootzillabar, want hij had wel een biertje verdiend. De doorgebrande Moep Weldo'oep werd vastgetaped op een barkruk en kreeg een ranja met een rietje, waar hij alleen maar in zat te blazen. Tussen Roosje en Rex voltrok zich een klein sprookje. Terwijl Rufus Superfly zich wijdde aan hun dorst, vertelde Rex zijn verhaal. Met grote blauwe ogen keek Roosje naar Rex terwijl ze met haar prachtige donkere haar speelde. " Blehblehbleh " deed Moep Weldo'oep. Later leverde Rex een vrolijk zingende fascistische melkboer uit aan het lokale gekkenhuis die heel blij met zo'n fraai exemplaar waren. Daarna ging Rex met Roosje in de hangmat in het rommelhok liggen om daar pas drie dagen later weer uit te komen.

Boven het oppervlak van Zircaster hing nog steeds de Vunderbal. Nog altijd waren de fopsuperhelden aan het vergaderen en ruziën over wat er moest gebeuren en schoten zo voor geen meter op. De puinhoop aan boord was compleet. En als niemand een goed idee heeft gehad, dan vergaderen ze nu nog.