"Jullie hebben elkaar wel gevonden, zeg!"
"Nadat jij me behoorlijk in de maling genomen hebt!"
"Dat komt ervan als je wilt dat er een roman wordt geschreven. Daarin gebeuren
onverwachte dingen. Wat was dat trouwens voor stoeipartij?"
"Je moet niet te veel fantaseren!"
"Hypocriete zak!"
"Kalm nou maar! Vertel mij eens even: die Martijn, is dat soms ook een vriendje
van je?"
"Nee hoor, hoezo?"
"Hoezo? Omdat ik me begin af te vragen welk deel van het boek door jou zelf
is geschreven. Straks blijkt dat Martijn ook een dagboek voor je bijhoudt!"
"Je denkt dat ik mijn geld wel erg makkelijk verdien. Dat ik alleen maar andermans
bijdragen aan elkaar zit te plakken. Onzin."
"Dus ik loop niet het risico hier ook nog een keer ene Martijn, of misschien
Martin, tegen het lijf te lopen?"
"Martijn bestaat niet. Laten we met de afronding gaan beginnen. Goed?"
"Wacht nog even. Ik zag vanochtend Maya lopen, met een meisje van een jaar of
tien."
"Dat zal Lyanne geweest zijn."
"O, dus die heet ook al echt zo. Maar waarom schrijf je over haar alsof ze drie
jaar is?"
"Nou ja, dat vind ik gewoon een leuke leeftijd. Ik vertelde je toch al dat mijn
zoontje nu ook drie is?"
"Hoe lang ken jij haar eigenlijk?"
"Zeker wel een jaar of vijf. Hoezo? Wat kijk je nou?"
"Ik begin opeens een vermoeden te krijgen. Weet je heel zeker dat het geen zeven
jaar is?"
"Ach, dat zou ook wel kunnen."
"Volgens mij word ik hier constant voor de gek gehouden! Dat ik dit allemaal
niet eerder heb doorzien! Ik heb werkelijk zitten slapen! Het lijkt wel een
goedkoop toneelstuk."
"Hoor eens, je hebt een keer gezegd dat het een detective zou worden. De stukjes
vallen nu op hun plaats. Wat wil je nog meer?"
"Meer betekenis aan deze ontknoping geven! Laten we eens samen met Maya gaan
praten. Zij moet meer weten dan ze tot nu toe heeft losgelaten."
"En eerst was ze lucht voor je! Ik moet je teleurstellen. Ze is de afgelopen
tijd tot de conclusie gekomen dat er niets meer te zeggen valt."