INHOUD:
SMB 2-Euwe2 Rik SalomonsDD-Euwe1 Ron Hoffman
SMB 2 - Euwe 2
De eerste wedstrijd van het seizoen stond afgelopen zaterdag 27 september op het programma. Meteen de verste uitwedstrijd, dan hebben we die maar vast gehad, naar Nijmegen. We gingen met de auto (fout nummer 1) en aanvankelijk ging alles volgens plan. Iedereen was op tijd aanwezig bij de vertrekplaats dus konden we op tijd vertrekken. Aangezien beide chauffeurs, Abe en ik, beschikten over digitale routeondersteuning leek het niet nodig om achter elkaar aan te rijden maar gewoon op plaats van bestemming af te spreken (fout nummer 2). Nadat ik ergens voorbij Utrecht in een schier onneembare file was beland (de A2 bleek bij Deil afgesloten) werd ik gebeld daar Abe die bij Amersfoort achteraan kon sluiten in een rij wachtenden achter een ongeluk op de A1. Dus samen aankomen bleek onhaalbaar, laat staan op tijd. Ik bereikte het einddoel een klein kwartier na aanvang, en Abe was zelfs 25 minuten te laat. Dat is geen lekker begin van de wedstrijd.SMB 2 - Euwe 2. De degradant van vorig jaar tegen de promovendus van vorig jaar. Echter was daar op papier niets van te merken. Volgens de officiële opstelling konden wij al bogen op een ratingoverwicht van 75 punten, maar in de praktijk bleek de overmacht nog vele malen groter. Maar liefst 4 invallers lieten ze opdraven waarmee een overweldigend verschil van maar liefst 197 punten was ontstaan. Een verwachte uitslag van 2 - 6 derhalve maar deze score is geen moment in beeld geweest. Zo had Rob Bödicker zijn eigen glazen ingegooid door de pionnenstructuur vroegtijdig vast te leggen. Het ruimtevoordeel dat dit bood woog niet op tegen het gebrek aan plan dat de stelling daarna bood. Ook Abe was snel klaar. Een zetverwisseling in de opening leverde een sterk initiatief op voor zijn tegenstander. Die wist dit om te zetten in een materieel voordeel van een pion, maar Abe zag wel kans om de stelling te vereenvoudigen en een blokkade op de cruciale velden op te bouwen. Daar zag de SMB-er geen gat meer in en bood remise aan. En Helmer werd geconfronteerd met een wel heel creatief Blackmar-Diemer gambiet met een snel g4-g5. Maar in plaats van een gezonde opstelling te nemen om van daaruit de linies te verdedigen besloot Helmer dat zulk onverwacht spel minstens zo creatief beantwoord diende te worden. En hoewel het er allemaal erg spannend uitzag, was een 0 altijd dichter bij dan een 1.
Na zo'n anderhalf uur spelen stond eigenlijk alleen Aad Roemersma vorstelijk voor. Van de rest was veel onduidelijk. Zo had ik in de opening het goede plan gevonden, echter schortte er wat aan de uitvoering. En nadat mijn tegenstander schijnbaar moeiteloos de equalizer op het bord had gebracht besloot ik tot zelfdestructie. In plaats van een gelijke stelling accepteren en gezonde zetten te blijven doen, baalde ik zo van mezelf dat ik de zaak probeerde te forceren. Gelukkig voor ons profiteerde zwart niet maar ging op zijn beurt over tot onverantwoorde acties. Met een dameoffer kon ik profiteren van een overbelaste toren en forceerde daarmee een gewonnen eindspel. En wat je vaker ziet bij zwakkere tegenstanders gebeurde weer: vanaf het derde uur sluipen de onnauwkeurigheden erin. Stuk voor stuk kantelden de resterende partijen onze kant op. Dat Evert-Jan nog verloor werd veroorzaakt door de late start; in hoge tijdnood verspeelde hij een gewonnen stelling. De beste partij kwam op naam van Francis. Veel snapte ik er niet van: niet rokeren maar wel je eigen koningsvleugel blootstellen. Een zwarte toren met pionwinst laten binnenvallen op de 2e rij. Kennelijk werd dat alles ruimschoots gecompenseerd door een hinderlijke witte pion op h7 en twee prachtknollen in het centrum. Van sommige partijen kun je maar beter genieten in plaats van begrijpen! Dus ondanks de opstartproblemen wisten we ieder geval de traditie van de afgelopen jaren te doorbreken met een overwinning.
En op de terugweg ging alles een stuk voorspoediger. We kozen we er voor om in Amsterdam te gaan eten, en weer besloten we apart van elkaar te reizen. Ook mochten we ons alom verbazen over een staaltje dronken Pools rijgedrag bij een collega-chauffeur in Ede (en werd ik bij het melden hiervan bij de politie doorverbonden met de regio Zwolle, toch handig zo'n landelijk politienummer). Toch kwamen we min of meer gelijk aan in restaurant Dauphine nabij het Amstelstation en konden we in alle rust nagenieten van een toch wel goed begin van het nieuwe seizoen.
Rik
SMB 2 1861 - Euwe 2 2058 3 - 5 1. Jaap Houben 1953 - Francis Lesman 2064 0 - 1 2. Bram Rijkschroeff 2031 - Helmer Wieringa 2111 1 - 0 3. Jan Willem Siebers 1910 - Abe Douwe Willemsma 2067 ½ - ½ 4. Roy van den Hatert 1862 - Evert-Jan Straat 2060 1 - 0 5. Jacques Ottenheijm 1789 - Rik Salomons 2057 0 - 1 6. Lars Kurstjens 1811 - Aad Roemersma 2064 0 - 1 7. Henk van den Berg 1760 - Rob Bodicker 2040 ½ - ½ 8. Dennis Jaheruddin 1775 - Hubrecht van den Brekel 1999 0 - 1
Ronde 3 - 22 november
DD-Euwe gewoon 4-6
Uw verslaggever had het, desgevraagt, al meteen voorspeld: 6-4 voor Euwe zou het worden, niets meer niets minder.Toch ging het ietwat anders dan ik had verwacht: Gertjan zou natuurlijk winnen want a.) hij heeft Zwart, b.) zijn tegenstander heeft nietsvermoedend 1. d4 gespeeld. En ook Rob had ik gezien de opening al een punt toegekend. Maar nee, Rob won gewoon niet. Een kort gesprekje in de rookruimte: "Rob, heb je nou nog niet gewonnen?" "Ik mag blij zijn als ik nog remise maak" "Dus wat doe je dan hier in de rook ruimte??" Ook Said Becic had ik een punt toegedicht, terwijl ik er helemaal zeker van was dat hij zou gaan winnen. Immers, hij stond weliswaar slecht maar de witspeler had ruimschoots blijk gegeven niet voornemens te zijn dat voordeel te vergroten of zelfs maar te behouden en dat zou natuurlijk uiteindelijk een punt voor de zwartspeler opleveren. Echter, ineens kreeg de witspeler toch de geest en won gewoon toch.
De heer Ballon kreeg 1. d4 en Lf4 voorgeschoteld, inderdaad treurig zo een openingskeuze, temeer daar de witspeler dit klaarblijkelijk al decennia doet. En jawel, Wit won middels een bijzonder aardig stukoffer. Ik denk dat Ballon gewoon in slaap is gesukkeld na de opening.
Piet speelde weer volgens geheel eigen concepties, d4, g3 en dan ineens toch iets hebben. Toch bleek het niet al te veel en in een Dame-eindspel met ieder nog een licht stuk werd remise overeengekomen.
Paul mocht weer eens een Sveshnikov spelen, "twee keer per jaar, dus dat was het nu weer voor dit jaar" volgens hemzelve. Inderdaad, de meeste witspelers ontwijken de echte Siciliaan door allerlei schaamteloosheden er tegen te spelen. Deze witspeler ging er op in maar bleek bepaald niet erg vertrouwd met de materie; er ging veel tijd zitten in de witte zetten en de ineenstorting volgde dan ook in de tijdnood. Opmerkelijk genoeg bleek echter in de post-mortem -waaraan deelgenomen werd door van der Wiel de grote kenner van de Sveshnikov het nog best wel te gaan voor Wit.
Gertjan had een makkie want hij mocht de KID spelen en dan is het eigenlijk altijd gemakkelijk, maar dit keer leverde het slechts een halfje op. Een ernstig gesprek hierover zal nog volgen.
De grote Juan had ook een makkie eigenlijk want Zwart speelde iets scherps maar kende het toch niet, er ging veel tijd inzitten en vervolgens ook nog een stuk. Ik meende me te herinneren ooit eens in een van de vlutboekjes van Motwani gezien te hebben dat wat Juan speelde helemaal niet zo geweldig is voor Wit maar verder kon mijn geheugen niet reiken. Inmiddels heb ik dat boekje te gelde gemaakt dus kan ik het niet meer op zoeken. Juan kon het sneller winnen maar geheel indachtig het bekende van Wely principe "hoezo snel winnen als het ook heel langzaam kan -dat schept een band voor de volgende partij" koos hij terecht voor de langzame manier, twijfel over het resultaat was er niet. Hopelijk publiceert Juan het nog.
Dan ook nog de Alje; met Wit tegen van der Wiel. Natuurlijk had hij zich terdege voorbereid: vanaf het moment dat het hem duidelijk was wie zijn tegenstander zou zijn nam hij de hele week vrij van zijn werk. Elke dag bestond vervolgens uit twee uur opgaves oplossen (Wit geeft mat in 2), twee uur Dvoretsky (Prophylaxis), wat Nimzowitsch ("Man wirke den falschen Auffaschung entgegen, als ob jeder Zug etwas unmittelbares zu leisten habe; auch Warte- und Ruhezüge haben ihre Existenzberechtigung!"), twee uur computeroogjes trainen middels Forcing Chess Moves, langdurige e-mail en telefonische coaching door zijn secondantenteam (ondergetekende en squash-instructeur en algemeen begeleider Lesman), en ter inspiratie nog een uurtje per dag rondkijken in het prachtboek Secrets of Spectacular Chess van Friedgood en Levitt. Inderdaad, beloning naar inspanning.
U raadt het al: de voorbereiding bestond uit 10 minuten een boekje open slaan op de bank ... en dan vervolgens PRECIES die variant op het bord krijgen. Ik moet bekennen dat ik (maar gelukkig dachten anderen er ook zo over) in mijn onmetelijke onbegrip tijdens de partij dacht dat Alje meteen al verloren stond, maar nee, hij bleef maar zetten doen en niet eens mat ergens te gaan, en vervolgens kreeg hij remise aangeboden door van der Wiel. De eindstelling bleek zeer lastig, onduidelijk op zijn zachts gezegt, maar in ieder geval niet duidelijk beter voor Wit of beter voor Zwart.
Jos speelde een prima partij en schoof zijn tegenstander er gewoon vanaf. De analyse van deze partij was interessant; de zwartspeler was ervan overtuigt dat zijn problemen te wijten waren aan een zet in de opening en dat er daarna eigenlijk niet veel aan te doen was en vond van zo ongeveer elke zet dat die wel 'moest', tja, waarom dan nog analyseren?
De langst durende partij was die van Marc, tijdens het wachten werd het erg gezellig; van der Wiel liet een schaakstudie zien (uit Schaakbulletin 172, ach ja, vervlogen tijden, vroeger was alles beter en leuker, alles gaat voorbij etc.):
Wit: Kc2, Tg4, Lb7, h3
Zwart: Kc4, Dd4, a5, c5
Wit speelt en wint.
Nadat de eerste paar voor de hand liggende zetten gevonden waren reduceerde deze studie vrijwel de voltallige Euwe-Mannschaft tot hoofdschudden en een het antwoord schuldig blijvende stilte totdat ondergetekende dan maar de winstweg aangaf ("... natuurlijk").
De partij van Marc zal hij zelf nog wel publiceren, er waren enkele slecht geinformeerde lieden die dachten dat het Toren-eindspel remise was. "Hoezo remise? Ik sta een pion voor en beter. Natuurlijk win ik dat" zei Marc. Mooi was hoe hij het in de bekende verschrikkelijke fase met nog maar een minuut op de klok het gewoon met vaste hand uitschoof.
De heren Ballon en van der Weide waren al teruggereist naar de bebouwde kom; met al die sneeuw weet men immers nooit of terugkeer nog wel mogelijk zou zijn. Heel verstandig natuurlijk, maar de rest van het team gokte het erop en sloot de dag af met uit eten in een plaatselijke Spanjaard, waarna het -ondanks de sneeuw en de herfstbladeren- zowaar mogelijk bleek in min of meer goede gezondheid huiswaarts terug te keren.
Ron Hoffman
DD 2206 - Euwe 2209 4 - 6
1. John van der Wiel 2487 - Alje Hovenga 2235 ½ - ½
2. Arie Werksma 2271 - Marc Overeem 2251 0 - 1
3. Rogier van Egmond 2214 - Juan de Roda Husman 2250 0 - 1
4. Gerrit Prakken 2206 - Gert-Jan van der Hoeven 2270 ½ - ½
5. Ronald Dickhoff 2154 - Rob Witt 2249 ½ - ½
6. Edgar Blokhuis 2283 - Gunther Ballon 2213 1 - 0
7. Henk Happel 2198 - Piet van der Weide 2199 ½ - ½
8. Bernard Schendstok 2071 - Paul Janse 2160 0 - 1
9. Jan-Joost Lindner 2134 - Jos ten Hacken 2131 0 - 1
10. Peter Monte 2044 - Said Becic 2130 1 - 0
Verslagen externe 2007-2008