Dag 7, zaterdag 9 september
Irkutsk (Irkoetsk)
Om acht uur in de ochtend arriveert de trein in Irkoetsk, de hoofdstad van Oost-Siberie. De stad was oorspronkelijk het verbanningsoord voor andersdenkenden die geacht werden in de vrieskou tot inkeer te komen. Het is 3 graden boven nul als w aankomen, later zal de temperatuur stijgen tot 19 graden. De sneeuw die hier deze week gelegen zou hebben is in geen velden of wegen te bekennen. Ik vraag me af of de berichtgeving over die sneeuw eigenlijk wel klopt, in de tuin bij een kerkje zie ik nog vele Dahlia's volop staan bloeien. Zodra deze planten maar even met vorst worden geconfronteerd is het namelijk snel met ze afgelopen.
Ook deze stad is dus relatief jong, oudheidkundige zaken treffen we er niet aan, wel de eerste houten woningen, die voor 27procent deel uit maken van het totale huizenbestand. Het centrum herbergt een enorm mausoleum met eeuwige vlam voor de Russische slachtoffers van de tweede wereldoorlog.
Door het centrum loopt de rivier de Angara, vanaf de kade heb je een aardig uitzicht over deze rivier met bruggen en het station met de Transsiberië express als decor. Uiteraard ontbreekt daarbij het traditionele standbeeld van Lenin niet. Het is opvallend dat veel van deze symbolen, zoals beelden van Lenin en Marx nog volop in elke stad aanwezig zijn. De echt communistische afbeeldingen met hamer en sikkel ontbreken evenwel. Ook hier verschillende markten met tal van lokale maar ook internationale producten.
Ongeveer 50 kilometer afstand van Irkoetsk is een openluchtmuseum waar
verschillende stijlen van de houten huizen te zien zijn, zoals die door
de jaren heen zijn gebouwd. De huizen zijn ingericht met voorwerpen uit
die tijd, zodat een goed beeld ontstaat van het leven van de pioniers.
Een fototentoonstelling completeert het geheel. Beelden van mannen met
kleding van bont die in barre koude een nederzetting opbouwen en vol
trots een geschoten beer tonen.
Naast vogels ontwaren we geen wild. Het is er in de dik beboste taiga
wel degelijk aanwezig, beren, wolven en meer van dat spul bewoont in
ruime mate de bossen. Omdat ze ruimte genoeg hebben in dit onmetelijke
land, Siberië is net zo groot als heel Australië, mijden ze de door
mensen bewoonde steden tot 'n 30 kilometer afstand. Op zich verstandig
van die dieren, want naast omwille van het bond, wordt er ook voor het
vlees en alles wat er maar van zo'n dier bruikbaar is, op ze gejaagd.
Vandaag overnachten we in een hotel in Irkoetsk, na een week weer een keer in een gewoon bed. Het is wat onwennig, het is stil, de benen voelen aan alsof je na een lange zeereis weer aan land komt.
