Dag 4, woensdag 6 september
Jekatarinaburg
Het slapen in de trein begint te wennen. Wel is het zo dat de nachten
kort zijn. Niet omdat we tot in de late uren vele flessen Wodka soldaat
maken, maar door het tijdsverschil. Bij aankomst in Moskou ging de klok
2 uur vooruit, de tweede nacht nog een uurtje en de afgelopen nacht
gingen er opnieuw 2 uren van de nachtrust af. De komende nacht gaat daar
opnieuw een uurtje af.
Na het ontwaken gaan uiteraard direct de gordijntjes open om even naar
buiten te kijken in hoeverre het landschap is veranderd. Volgens mijn
GPS hebben we vannacht ruim 700 kilometer afgelegd, we rijden nu in een
bosrijke omgeving. Vele kilometers bos met berken en dennenbomen,
afgewisseld met woeste stukken grasland met veelal, houten huizen. De
natuur oogt groen, met scharkeringen van rood en geel, de herfst is
duidelijk in aantocht.
Voor het ontbijt gaan we naar de restauratiewagen, een lange tocht door
smalle gangpaden via meerdere rijtuigen. Op enkele plaatsen op die
gangpaden en in de toiletten zijn stopcontacten met 220 volt
beschikbaar. Daar wordt gretig gebruik van gemaakt, overal zie je
telefoons, camera's, scheerapparaten en batterijopladers aan de 220 volt
voorziening hangen.
Buiten is de temperatuur toch alweer opgelopen tot zo'n 20 graden zien
we op het perron van een station dat we passeren, binnen in de trein is
het nog ietsjes warmer.
De hele ochtend verblijven we in de trein. Voor sommige de gelegenheid om de tekort gekomen slaap in te halen. Er is ook de mogelijkheid om een snelcursus Russisch bij te wonen. Ik beperk me tot het uitlezen van een uit Holland meegenomen boek van Anton Tsjechow, we zijn immers in Rusland en de vertaler heeft voor mij het moeilijke werk al gedaan.
In de middag stopt de trein enige tijd in Jekatarinaburg, waarbij we in de gelegenheid zijn om deze stad met een bezoek te vereren. Jekatarinaburg, een stad met een echt landklimaat. In de winter wordt het er met gemak zo'n 25 graden onder nul. Als wij aankomen is het er 30 graden. Boven nul, wel te verstaan. De stad ligt op het snijpunt van Azië en Europa en was in de Sovjettijd niet toegankelijk voor westerlingen in verband met de militaire industrie. De stad heeft nog de sterke kenmerken van de voorbije tijd, brede wegen en betonnen flatgebouwen. Maar ook hier wordt er volop gebouwd in moderne stijl. Nu het de gelovigen weer is toegestaan om openlijk voor hun overtuiging uit te komen, worden er ook vele gebedshuizen gebouwd, die men ons vol trots laat zien. Economisch gezien gaat het deze regio goed, dit dank zij de delfstoffen die in dit gebied worden gewonnen. Die economische verbetering is ook op ander gebied goed te merken, de stad is verstopt door het autoverkeer. Deze verstoppingen worden overigens ook veroorzaakt vanwege de vele wegwerkzaamheden die plaatsvinden. Dat moet in een korte periode plaatsvinden, omdat van november tot begin mei de grond bevroren is en werkzaamheden dan niet mogelijk zijn.
Na terugkeer in de trein blijkt er een probleem te zijn, bij werkzaamheden aan een viaduct over de rails waarover de trein de route zou vervolgen, zijn er stukken beton op de rails terecht gekomen, die daardoor geblokkeerd is geraakt. Geen nood, de locomotief wordt gekeerd, de achterkant van de trein wordt nu voorkant en we rijden een stukje terug om vervolgens rond Jekatarinaburg te rijden en via de oorspronkelijk route de weg te vervolgen. Zaten wij tot nu toe in de één na laatste wagen, nu in de tweede. Dit blijft zo tot aan de Chinese grens, zo verteld men ons. Tenzij er natuurlijk weer zo'n blok beton....
