Dag 16, maandag 18 september
Beijing - Xian
De
Tsarengoudroute zit er op. Gisterenavond hebben we van onze reisgenoten
afscheid genomen onder het genot van een Pekingeend menu.
De meeste van hen vertrekken vandaag naar huis, wij reizen door naar
Xian.
Stipt op tijd worden we in de ochtend door onze contactpersoon in het hotel opgehaald en met een taxi naar het vliegveld gereden. Het is slechts een kleine 25 kilometer naar het vliegveld, maar het verkeer rond Peking kan, zeker tijdens al deze werkzaamheden ter voorbereiding op de Olympische spelen behoorlijk vastzitten. Daardoor zijn we maar liefst 3,5 uur tevoren aanwezig voor wat in feite een gewone binnenlandse vlucht van iets meer dan een uurtje is. Maar goed, beter te vroeg dan te laat. De buitentemperatuur is inmiddels al tot 31 graden gestegen, maar in de gekoelde luchthaven is het goed uit te houden. Erg veel winkeltjes zijn er niet en het aanbod van producten is beperkt. We drinken koffie tegen Schipholprijzen en bezoeken het business center om de email maar eens te bekijken teneinde de wachttijd door te komen.
Het is 10 graden kouder als we rond 16.00 uur landen op het vliegveld
van het 1100 kilometer verder gelegen provinciestadje Xian. Xian telt
slechts 6 miljoen inwoners. Het vliegveld is gehuld in de mist zo lijkt
het op het eerste gezicht. Het blijkt echter om een dikke laag smog te
gaan die ook de gehele stad bedekt. Het maakt een sombere, naargeestige
indruk. Nadat we in ons hotel midden in het stadscentrum hebben
ingecheckt, gaan we maar eens buiten kijken, De smog lijkt iets op te
trekken, maar dat kan ook komen omdat het inmiddels is gaan schemeren.
Het centrum blijkt nog veel originele bouwwerken te hebben, voor zover
we dat in het donker goed kunnen zien. Van de week als het licht is,
gaan we dat wel eens beter bekijken. We wandelen verder door smalle
straatjes waar veel kraampjes staan opgesteld, gericht op de Chinezen
zelf. Toeristen zien we hier nauwelijks. Er worden de alleraardigste
zaken aangeboden tegen spotprijzen. Wanneer we verder lopend weer op de
hoofdstraat uitkomen, ontdekken we een markt waar weer toeristen zijn en
de meer commerciële producten verkocht worden. Het is werkelijk een
verademing ten opzichte van Peking om op deze markt te lopen. We hebben
volop gelegenheid om rond te kijken en worden veel minder opdringeriger
aangesproken dan dat dit in Peking het geval was. Terwijl de
concurrentie hier misschien nog wel groter is.
Lopend op de markt voel ik plotseling een vreemde beweging op de jaszak
waar mijn videocamera in zit. Achteromkijkend zie ik twee knapen die, nu
zij betrapt zijn, plotseling een grote belangstelling veinzen voor een
kraam met vruchten. Ja, ja, en zij maar denken dat we daar intrappen!
Teruglopend richting hotel maken we nog wat opnamen van de uitbundige
reclameverlichting en de verlichte monumentale bouwwerken die de sombere
indruk van vanmiddag geheel teniet doet.
We eten deze avond een keertje bij Kentucky Fried Chicken. Volgens de
Chinese dame die ons van het vliegveld heeft opgehaald eten de Chinezen
daar graag, ze vinden dat lekkerder dan het Chinese voedsel. Ik moet
haar helaas ongelijk geven. Een paar in de frituurpan geflikkerde
kippenvleugels kunnen in de verste verte niet concurreren met de
verfijnde smaken uit de Chinese keuken. Het zal wel meer te maken hebben
naar de hang naar het westerse, ik zal haar dat morgen als we haar weer
zien maar niet op deze manier vertellen.
