Dag 15, zondag 16 september
Beijing (Peking) 3
In
de ochtend bezoeken we een parelkwekerij, zo'n 40 kilometer buiten
Peking. We rijden via de rondweg die deels dwars door de stad loopt en
zien zodoende nog meer van Peking dan we tot nu toe gedaan hebben. Het
is zondag, maar overal gaat de bouw van de flatgebouwen door. We rijden
langs een Olympisch stadion in aanbouw waaraan de laatste hand wordt
gelegd. Hier moeten straks de wielerwedstrijden gehouden worden. Ik denk
dat mensen die een jaar of 2 niet in Peking zijn geweest en er in 2008
weer een bezoek brengen, de stad niet meer terugkennen, zoveel wordt er
gebouwd.
In de Parelkwekerij mogen we kijken naar een anderhalve minuut durend
promotiefilmpje en laat men zien hoe de parels in zoetwater worden
gekweekt. Dat het procédé is ontwikkeld door een Japanner, vertelt men
er niet bij.
Snel worden we doorgesluisd naar de verkoopruimte. Een enorme hal met
vele sieraden gemaakt van parels. Een legioen verkoopsters handelt met
grote snelheid de bestellingen af. De parels moeten verkocht worden en
dat gebeurd in ruime mate, de prijzen zijn op zich best aantrekkelijk.
Vervolgens brengen we een bezoek aan het monument dat bij iedereen
bekend is: De Muur. Als je de muur niet hebt beklommen, dan ben je niet
in China geweest, dus we hebben onze wandelschoenen aangedaan om de muur
te bedwingen. Een heel klein deel althans, want de muur is 5.000
kilometer lang. Het kleine deel dat wij belopen geeft een prachtig
uitzicht over de bergen en het dal onder ons. Alvorens we in het dal
kunnen kijken moeten we eerst de behoorlijk steile trappen beklimmen,
waarvan de hoogte van de treden varieert tussen, ik schat de 10 en
uitschieters naar 50 centimeters. Dat valt nog lang niet mee met 31
graden op de thermometer. De van beneden meegenomen flesjes water zijn
dan ook snel leeg.
Om de 1.500 meter bevindt zich een wachttoren. Het wordt ons niet
verteld, maar ik herinner me nog van school dat dat zo was omdat de
soldaten in de wachttorens met hun pijl en boog 750 meter konden
overbruggen. Op die manier was de hele muur dus beveiligd tegen de
legers van aanvallende mogendheden. Dat 750 meter met pijl en boog zeer
zeker haalbaar is en nog doeltreffend ook, hebben we vorige week in
Mongolië gezien.
We besluiten om de rest van de muur onontdekt te laten, want we willen
ook nog naar de graven van de keizers uit de Ming dynastie, waar de
laatste 13 keizers hun rustplaats hebben. We lopen daarna via het Pad
der Zielen waar aan weerszijden vele beelden staan als eerbetoon aan de
overledenen. Prachtige ruim opgezette tuinen omlijsten het geheel.
In de middag bezoeken we een fabriek, of werkplaats, waar Chinese vazen worden geproduceerd. Het aardewerken (althans dat vermoed ik) basismateriaal wordt door een team van vaardige handarbeiders geschilderd, voorzien met draden van dun koperdraad, opnieuw geschilderd en geëmailleerd. Er ontstaan werkelijk kunstwerken, die uiteraard ook gekocht kunnen worden.
