Dag 11, woensdag 13 september
Ulan Batar (2)
We lagen gisteravond nog maar net in bed en dachten direct dat we de aardbevinginstructie in praktijk moesten brengen. Enorme knallen, dreunen en lichtflitsen deden zich plotseling voor. Het was al snel duidelijk wat daarvan de oorzaak was, op het grasveldje pal voor ons hotel werd een groots vuurwerk afgestoken. Het vuurwerk dat door de Mongolen werd afgestoken zou bij ons zeker niet door de Nederlandse wetgever zijn toegestaan. Knallen en vuurbollen, vele malen groter dan die wij gewend zijn. Dat, in combinatie met het gegeven dat wij ons op de 10e etage bevonden, bracht met zich mee dat het hele schouwspel zich vlak voor ons balkon afspeelde en we er dus een prima zicht op hadden.
Na
het ontbijt bezoeken we het grootste klooster van Mongolië. Naast
bezienswaardige gebouwen waarin jonge monniken monotoon hun gebeden
prevelen, zien we hier ook de bekende gebedsmolens.
Ouders met hun fotogenieke kinderen poseren bereidwillig voor een foto.
Later rijden we met de bus een kleine 80 kilometer landinwaarts via
uitgebreide steppen en tussen het gebergte door. We zitten hier op zo'n
1800 meter hoogte, het heldere weer en de lage luchtvochtigheid brengt
met zich mee dat het uitzicht zeer weids is. Hier brengen we een bezoek
aan een nomadenfamilie die met het hele gezin in een Gertent woont. Men
ontvangt de westerse bezoekers gastvrij, in ruil voor enkele
kleinigheden voor de kinderen.
We wandelen een stuk rond in het gebied en na de lunch kunnen we de prestaties van een aantal worstelaars en boogschutters bewonderen. Daarna laten ook ruiters op paarden hun kunsten zien. Voordat we in de gaten hebben dat het is begonnen, is het alweer afgelopen. De ruiters lieten voorafgaand aan de show toeristen op hun paarden rijden, in ruil voor een aantal dollars uiteraard. Wellicht had dat al voldoende inkomen voor deze dag opgeleverd zodat de show maar wat werd ingekort.
Vandaag is onze laatste nacht in deze trein, morgen stappen we na het passeren van de Chinese grens over op een Chinese trein. Voordat dat het geval is, dineren we nog een laatst keer in deze Russische trein. Op een laat tijdstip dit keer, we vangen aan om 21.00 uur. Het is dus al donker als we terug lopen naar onze coupé. We lopen langs de keukenwagen en zien dat ook hier al aan afvalscheiding wordt gedaan: De etensresten worden aan de rechterkant uit het raam van de rijdende trein gesmeten, de lege bierflessen worden aan de linkerkant uit het raam geflikkerd. "Over de muur", heet dat in zeemanstermen. De toiletten worden tussen de rails geleegd, volgens mij is dat in Nederland trouwens ook nog steeds het geval.
