Dag 10, dinsdag 12 september
Ulan Batar

Nadat de trein vannacht de Mongoolse grens is gepasseerd, rijdt deze nu naar de 600 kilometer verder gelegen hoofdstad Ulan Batar, waar we rond 09.00 uur aankomen. De stad heeft 300.000 inwoners, ligt op 1.500 meter hoogte en dat is ook goed te merken aan de brandende zon, die ook vandaag weer op volle kracht schijnt. Mongolië heeft 5 keer de afmetingen van Duitsland, naast veeteelt is er weinig andere productie en is daarom voor de noodzakelijke behoeften aangewezen op import vanuit haar buurlanden. Dat maakt Mongolië tot een land van handelaren.

Het land is meer op het westen georiënteerd dan Rusland dat we zojuist hebben verlaten. Veel reclame voor westerse bedrijven en ook vele samenwerkingsverbanden en buitenlandse investeerders. Restaurants, bars, auto's, winkels, alles maakt een westerse indruk.

In Ulan Batar brengen we een bezoek aan het Ghoijin Lama museum en het winterpaleis van Bogdod Khan waar een indruk wordt gekregen van de, vooral godsdienstige, geschiedenis van het land. Veel beelden, veel goud en koper, een kleurrijk geheel. Zoals ik al zei, is Mongolië een land van handelaren, dat zie je weer terug in de musea. Binnen in de musea is het alleen toegestaan om te fotograferen tegen een extra betaling van 10 Amerikaanse dollars, in het winterpaleis kost ook het buiten fotograferen maar liefst 15 dollar extra. Omdat wij als Hollanders ook een handelsreputatie hebben, gaat de grote camera in de rugzak en worden er met een kleiner model wat foto's gemaakt. Dat zit bij de toegangsprijs inbegrepen vinden we zelf.

We vervolgen naar een hoger gelegen deel van de stad waar we na een klim een uitzichtpunt bereiken waar we een fraai uitzicht hebben over de stad. We ontwaren zowaar een rondvliegende adelaar, waar uiteraard wat foto's van gemaakt worden.
Na de lunch wonen we een voorstelling bij van traditionele Mongoolse zang en dans. Er blijken meer kaarten te zijn verkocht dan er mensen in het zaaltje passen. De zaalbeheerder stuurt een aantal Mongolen de zaal uit, op wiens plaatsen de toeristen plaats mogen nemen. Dat vind ik toch iets te gênant en we besluiten vóór de voorste rij op de grond te gaan zitten. Dat levert een gevoelig achterwerk-, maar door het vrije zicht op het podium ook een aantal mooie foto's en video-opnamen op. Hier staat een filmpje.

Deze avond overnachten we in een hotel in het centrum van Ulan Batar. Het is inmiddels behoorlijk donker geworden wanneer we na het diner terugwandelen naar ons hotel. Onderweg passeren we een flatgebouw in aanbouw waarop ondanks het late tijdstip volop wordt gewerkt. Beschenen door een aantal schijnwerpers, zijn betonvlechters, lassers en andere bouwvakkers op grote hoogte aan het werk. 

Op de hotelkamer ligt naast de gebruikelijke informatie ook een instructie hoe gehandeld dient te worden in het geval van een aardbeving. We hebben een kamer op de 10e etage, we hopen daarom maar dat het vannacht met het gerommel in de aarde rustig blijft.

Klik hier voor meer foto's van dag 10

Naar de beginpagina