Bij deze een kleine update: het gaat eigenlijk heel goed met Indy! We zien haar al verschillende dingen doen die ze een hele tijd niet meer doet.
Zo heeft ze al een paar keer recht gezeten. Niet echt bijzonder misschien voor een gezonde hond, maar dit heeft Indy al jaren niet gedaan. Wat ze ook weer doet is opstaan als ze denkt dat er iets te halen valt. Het is eigenlijk al maanden zo (dat gaat zo ongemerkt!) dat alleen Ayla en Kita opstaan als ik naar de keuken ga of als ze denken dat ze iets krijgen. Indy bleef dan gewoon liggen en toonde geen interesse.
Verslag van de operatie
Gisteren om half 9 waren Indy en ik in Roden. Ze werd onder narcose gebracht terwijl ik er nog was. Ik zat bij Indy op de grond en haar kop lag op mijn been en daardoor was ze vrij rustig en viel ze makkelijk in slaap. Dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt! Toen de assistente en ik haar op wilden tillen om op een rijdende tafel te leggen, tilde Indy toch haar kop nog even op, ze wilde nog niet helemaal slapen. Vlak daarna viel ze wel echt in slaap, ik heb haar nog een kus gegeven en toen werd ze weggereden.
Om half 1 ging de telefoon en vertelde Hopmans dat de operatie geslaagd was. Er waren geen zenuwen geraakt of vreemde bloedingen geweest, dus dat is altijd prettig om te horen. Honden (weet niet of mensen dat ook hebben) hebben een hard vlies over hun ruggengraat lopen wat normaal stopt bij de 5e wervel. Maar er zijn ook honden waarbij het doorloopt tot aan het heiligbeen, dat had Indy dus ook. Dat vlies is weggehaald.
Vervolgens heeft hij het kapje van de wervel gehaald zoals besproken, maar vanwege de last die Indy had van haar rechterpoot heeft hij ook aan de rechterkant de zenuw wat meer ruimte gegeven. Hopmans vertelde dat het aan de linkerkant ook had gekund, maar dan wordt het allemaal misschien wat instabiel. Hij zou Indy rustig wakker laten worden en als ze onrustig werd, zou ik direct gebeld worden om haar te halen. Mocht ik niets horen, dan kon ik tussen 15h en 15h30 bellen over het tijdstip van ophalen. Indy bleef vrij rustig dus ze hoefde niet eerder opgehaald te worden. Om half 6 mocht ik haar halen.
Eerst had ik een gesprek met een dierenarts die ook het stukje wervel liet zien wat verwijderd was. Zo klein!! Maar wel bijzonder om te zien. Ze vertelde hoe de operatie was gegaan, wat we de komende tijd wel en vooral niet moeten en mogen doen met Indy en ze heeft uitleg gegeven over de pijnstillers en antibiotica.
Daarna mocht ik eindelijk naar Indy toe, nog helemaal "dronken" lag ze in de kennel, maar zodra ze mij hoorde wilde ze opstaan en naar mij toekomen. Dat ging niet echt makkelijk omdat ze geen controle had over haar achterpoten. De assistente en ik hebben Indy naar de auto gedragen en daar hebben we haar in gelegd.
Voorzicht ben ik naar huis gereden en Indy heeft liggen slapen. Hieronder een paar foto's van de eerste dagen na de operatie.
april 2007:
Indy heeft al lang klachten met haar rechter achterpoot, maar we zijn nu op een punt beland dat ze echt niet meer los kan lopen omdat ze daarna alleen nog maar op 3 poten door het huis gaat. We doen al heel lang rustig aan met haar, maar dat is niet voldoende. Een paar jaar geleden hebben we Indy al uitgebreid laten onderzoeken en zijn er ook foto's gemaakt, maar er was helemaal niets te vinden. Dat zeiden ze toen tenminste. Het is een tijdje weer beter gegaan, maar nu dus weer helemaal niet.
We zijn vandaag bij Hopmans geweest is Roden en daar hebben we eerst ons verhaal gedaan over Indy. Daarna gingen we even naar buiten en moest Taco een paar rondjes en andere figuren met haar lopen, zodat hij naar haar kon kijken. Vervolgens heeft hij de röntgenfoto's bekeken die we hadden meegenomen (die 2 jaar geleden in Alphen zijn gemaakt) en tenslotte heeft hij Indy onderzocht. Bij het strekken van haar achterpoot naar achteren en als hij op een bepaald punt op haar rug drukte gaf ze duidelijk aan pijn te hebben.
Zijn conclusie is dat ze last heeft van een wervel die verschoven is in haar rug waardoor de zenuw die daardoor heen loopt bekneld is geraakt. Dat is vrij aan het einde van haar rug en de pijn daarvan straalt uit naar haar achterpoot. Een hond heeft net als een mens 10 wervels, alleen zijn ze bij de hond anders verdeeld. Indy's klachten spelen in de laatste 3 wervels aan het einde van haar rug. De "aandoening" die hij noemde is lumbo sacrale en verder worden er diverse termen gebruikt zoals subluxatie, dislocatie of instabiliteit (hij heeft het even voor me opgeschreven).
Dit heeft hij ook duidelijk gezien op een van de foto's die we mee hadden genomen, wat op zich wel heel jammer is! Als ze 2 jaar geleden hadden opgelet, dan had Indy al 2 jaar minder pijn gehad! Gelukkig is er wel een oplossing voor, maar wel een ingrijpende en dat is een operatie van de ruggenwervel. Hopmans heeft ons heel duidelijk laten zien wat hij wil gaan doen, maar het is zo wel lastig om uit te leggen. In ieder geval wordt er een stukje van de kap van de wervel verwijderd zodat de zenuw meer ruimte heeft en Indy van de pijn af is.
Een CT scan vond hij bij Indy niet nodig omdat de foto's die we hadden erg duidelijk zijn en er geen vermoeden bestaat dat ze ook last heeft van andere wervels.
Pijnstillers geven heeft geen enkel effect want daarvoor zijn de pijnpieken te hoog. We kunnen haar hier dus echt niet mee laten lopen. Zijn vergelijking was dat je ook wel pijnstillers kunt nemen als je stenen of spijkers in je schoenen hebt, maar dan blijf je de pijn toch goed voelen.
Hopmans is zeer overtuigd van een goed resultaat van de operatie en het risico valt in zijn ogen wel mee omdat hij vrij veel van dit soort operaties uitvoert.
Het probleem kan veroorzaakt zijn door een verkeerde draai of sprong waarbij de wervel is verschoven. Deze kwaal komt vaker voor bij Herders, maar ook Border Collies worden er vaak voor behandeld doordat ook zij zeer wendbaar zijn en makkelijk draaien maken in een sprong.
We kregen ook nog een compliment omdat Indy in zo'n goede conditie is, altijd leuk om te horen natuurlijk!!!