Neurologen stellen
vast: Emoties gaan
door de huid
|
U weet het nog van uw verliefdheid: hij/zij streek u over de arm en daar ging me een gevoel door u heen. Dat was natuurlijk de reactie van een hart in hemelse sferen, of niet? Canadese en Zweedse neurologen laten in ‘Nature Neuroscience’ van september weten dat het vlindergevoel letterlijk in uw arm ontstond, ter plekke opgewekt door ‘emotionele zenuwbanen’. De ene tastzenuw is de andere niet, ontdekten de
onderzoekers bij een vrouw wier voornaamste tastzenuwen over haar hele
lichaam niets meer registreerden. Slechts een kleine groep van specifieke
gevoelszenuwen bleek nog intact. Het betrof zenuwvezels zonder de normale
isolatielaag van eiwitten – de myelineschede – , waardoor ze prikkels
nogal traag geleiden. Maar het gevoel dat ze in de hersenen opriepen was er
niet minder door: de vrouw kreeg bij een lichte aanraking van de arm met een
zachte borstel al en erg plezierige gewaarwording. Dat verzon ze niet, bewezen de neurologen. Zij maakten
gedetailleerde hersenfoto’s, waarop zichtbaar was dat de liefde echt door de
huid gaat. Bij het aaien over de arm lichtten cerebrale hersengebieden op die
bij het zien van een romantische film of bij seksuele opwinding ook alert
worden. Daar moesten die paar overgebleven, nog functionerende
zenuwvezels voor verantwoordelijk zijn. Dergelijke zenuwen komen alleen voor
in harige huid: als met een borstel over de palm van haar hand werd geaaid,
voelde de vrouw niets. Zijn deze zenuwen
speciaal ontworpen voor emotionele gewaarwordingen? Zou kunnen, ze reageren in elk geval niet
op pijn- of temperatuurprikkels, en de neurologen konden via deze zenuwen ook
geen kriebel opwekken. Misschien zijn ze er echt voor de affectie, door in de
hersenen een hormonale reactie op te roepen. Dat vermoeden komt niet uit de
lucht vallen maar is gebaseerd op een oude studie van babyaapjes die na
aanraking van de huid innig contact zochten met een lappen surrogaatmoeder. |
Bron: Trouw,
29 juli 2002 |