Een bonte verzameling
niet gepubliceerde verhalen, gedichten en
andere literaire losse flodders
van Sytze Backer
Samengesteld door
Sytze Backer
Vleesch (901017)
Wanneer men de op aarde voorkomende levensvormen
beschouwt, in al zijn verschillende facetten en
verschijningsvormen, zowel flora als fauna, kan men dan
spreken van een bepaalde rangorde, waarin dit leven ten
opzichte van elkaar is geplaatst, kan men dan aan
iedere levensvorm op zich een bepaalde waarde
toekennen, die verschilt van andere vormen van leven in
die rangorde?
Een warme zomeravond. Ondanks de ingevallen duisternis
en het late tijdstip is het zowel binnen als buiten nog
ruim twintig graden. Het slaapkamerraam staat open om
wat frisse lucht binnen te laten, een zwak briesje
speelt met het gordijn en ik lig in bed een poging te
doen om de slaap te vatten. Vlak voor het moment dat
dit me lijkt te lukken, is het weer zover. Hij heeft
erop zitten wachten, dat kan niet anders. Nu zal de
kust wel veilig zijn, moet bijna wel de gedachte zijn
die heeft postgevat in het nietige brein van deze
representant van bijkans het meest irritante schepsel
ter wereld. Een mug heeft zijn schuilplaats verlaten en
denkt nu bij mij wat bloed af te kunnen tappen.
Aangezien ik me niet met zijn voornemen kan verenigen,
knip ik het licht aan, grijp de mepper en zie nog net,
hoe de parasiet zich schijnheilig in een hoekje van de
kamer tracht te verstoppen. Pats. Mis. Pats. Raak. Een
rood vlekje tegen de muur is het laatste wat dit
schepsel op aarde mocht achterlaten. Hij had me
blijkbaar al eerder te pakken gehad. Des te beter dat
ik hem uit de weg geruimd heb. Bovendien kon ik niet
eens in alle rust de karbonade in mijn maag horen
verteren.
Ik leg per jaar veel kilometers af en ben in de
gelukkige omstandigheid, dit te kunnen doen met een
comfortabele, snelle en veilige auto. Met name veilig,
want niets is naar mijn mening belangrijker dan de
veiligheid van de inzittenden, mijzelf meegerekend. De
auto is een prachtige uitvinding, zonder zou de
hedendaagse mens het niet meer kunnen stellen (over het
openbaar vervoer heb ik het niet, dat moet nog
uitgevonden worden), maar hét grote nadeel van ons
stalen ros is toch het feit, dat er ieder jaar opnieuw
zoveel mensenlevens aan moeten worden opgeofferd. En
meer dan menigeen denkt. Wie er de statistieken op
naslaat, zal zich er hoogstwaarschijnlijk over
verbazen, hoeveel levens het verkeer per jaar kost.
Mensenlevens, want die van dieren worden natuurlijk
niet in de statistieken opgenomen. Maar -nu we het er
toch over hebben- het aantal dieren dat in een jaar
tijd de laatste adem op het asfalt uitblaast, zal
ongetwijfeld een veelvoud zijn van het aantal
menselijke slachtoffers. Maar ja. Prima toch dat het
niet andersom is? Iedereen rijdt vliegen, wespen en wat
al niet meer tot pap tegen zijn of haar voorruit.
Vervelend, moet er weer gestopt worden om de smurrie te
verwijderen. Iedereen rijdt zo nu en dan wel eens een
musje aan gort, frontaal (pok), zijdelings (bats) of
onder de wielen (bof- bonk). Rotmus. Niet zo laag meer
vliegen. Nee, dat zal-ie niet meer doen. En wie is er
niet eens een konijn of haas te vlug af? Helaas maken
deze dieren iets meer geluid, wanneer ze oversteken
zonder goed uit te kijken en tegen duizend kilo rollend
staal tot stilstand komen. We zuchten, halen eventueel
onze schouders op, en rijden verder. Twee kilometer
verderop is een file voldoende om het incident te
vergeten.
Een enkeling onder ons heeft ook wel eens een kat
geschept. Een nare ervaring, het maakt nóg meer kabaal
en bovendien laat het nogal wat troep achter. Wie een
kat schept binnen de bebouwde kom, vraagt zich
daarnaast ook nog eens af, of het slachtoffer een wilde
kat was, of wellicht een huiskat. Is dat laatste het
geval, dan zal de bestuurder een gevoel van spijt niet
kunnen onderdrukken. Want, hoewel een kat maar een kat
is, als er mensen emotioneel door geraakt worden, dient
dat zeer te worden betreurd.
Wel eens een hond aangereden? Ik wens het niemand toe.
Een hond, klein of groot, jong of oud, ras of
vuilnisbak, vrijwel allemaal zijn het huisdieren, of:
geweest, ingeval ze zich iets te roekeloos in het
verkeer gedragen. Als ik het voor het zeggen had, als
ik mocht kiezen, dan reed ik -van al het dierlijk
gespuis- géén hond dood. Een hond doodrijden is zoiets
als een kind aanrijden. Het laat zijn sporen na, dit
keer niet alleen in letterlijke zin. De hond zal er
vrijwel niets van merken, tenminste niet in die
gevallen waarin sprake is van een voltreffer, maar de
menselijke nabestaanden hebben het er vaak zo zwaar
mee...
Maar nu niet langer hierover gesproken. Het is bijna
etenstijd, ik moet aan de inwendige mens gaan denken.
Ach, jasses, een wesp in mijn limonade. Vooruit dan
maar, bierviltje erop en een paar keer krachtig
schudden. Zonde van de limonade.
Het is om gek van te worden. Nu tippelt er een muis
achter mij langs. Even afwachten maar, hij zal de kaas
ruiken. En ja hoor, -klap- de muizeval heeft zijn nut
weer eens bewezen.
Nu snel naar de pannen. Bloemkool, aardappelen en een
heerlijke schnitzel. Nee, kalfs- en paardevlees eet ik
niet. Zoiets doe je zo’n arm beest toch niet aan?
Sex? (901128)
Een naïeve boer te Klaaswaal
Trouwde met een kannibaal
Hun huwelijksnacht
Verliep tamelijk onzacht
Zij zette haar tanden in zijn paal.
Over honden (901128)
Een verstrooide slijter te Den Helder
Zocht eens naar zijn hondje Belder
Wanhopig liep hij naar beneden
En zag onderaan de treden
Zijn knuffel ladderzat in zijn kelder.
Schijnschema (901129)
Een kettingroker te Bemmel
Rookte niets anders dan Camel
Van rijmen had hij geen verstand
En aan limericks het land
Want want rijmt in godsnaam op Bemmel?
Pikloot (901129)
Een piloot te Den Haag Dacht: ik vlieg te laag
Toen hij een ruk aan de knuppel gaf
Zakte bij wijze van straf
Zijn keel in zijn maag.
Onbegrijpelijk citaal zoveel (910301)
”Alles wordt een keer 15 jaar oud. Zelfs een Miele
wasautomaat.”
De humor hangt op straat! (910520)
ABN bank te Den Helder:
”Wilt u zoveel mogelijk gebruik maken van de draaideur?
Dank u.”
Bord naast café De Bruine Pij te Breda:
”Fietsen buiten de winkel uren toegestaan.”
Reklamebord:
”Van Campenhout uitlaten.”
Bakker in St Annastraat adverteert met:
”Frans Stokbrood.”
NOS journaal:
”Wederom hebben veel mensen de gang naar de stembus
gemaakt.”
Sytze en uw gezondheid (910608)
”Sytze Backer schaadt de gezondheid. Hij kan longkanker
of hartklachten veroorzaken. Kon. Besluit van
29.4.1981, STB 329.”
(TVDA)
Verregend intro van vergeten poging (910609)
‘We kunnen nu het beste de eerstvolgende afslag nemen.
Volgens de gids is er in de buurt van het plaatsje Le
Crouzet een grote camping.’
Esther streek haar lange, rode haar, dat in zweterige
sliertjes in haar gezicht hing, achter haar oren en
wees met haar wijsvinger naar een punt op de wegenkaart
die ze op haar schoot uitgevouwen hield.
‘Volgens de gids is er ook een wasruimte. Het wordt
hoog tijd dat ik weer eens een was draai.’ Ze pakte een
geparfumeerd doekje uit het handschoenenkastje en deed
haar gezicht ermee af. ‘En ik word de hitte in die auto
een beetje zat. Het is veel te benauwd om te rijden
vandaag. Morgen is er weer een dag hoor. We hoeven niet
in één dag in Zuid Frankrijk te zijn.’
Esther keek naar Guido, die naast haar achter het stuur
zat. Dee bleef met een strak gezicht voor zich op de
weg kijken zonder op haar voorstel te reageren. Ze
hadden honderd kilometer terug woorden gehad en dat had
op Guido’s stemming altijd een groter en langduriger
invloed dan hij zichzelf toestond. Gedurende hun
verblijf in midden en noord Frankrijk de afgelopen week
had Esther er iedere dag op aangestuurd, de tent op te
zetten in de direkte nabijheid van een middelgrote,
maar liefst wat grotere plaats, zodat ze iedere dag kon
gaan winkelen. Alles ging goed, zolang Guido haar
hierin haar zin gaf, maar op het moment dat hij te
kennen gaf dat hij ook weleens naar een rustig meertje
wilde, waar hij in alle rust een surfplankje kon huren,
een boekje kon lezen aan de waterkant en af en toe eens
een frisse duik kon nemen, ontstak ze in woede en
verweet ze hem, slechts aan zichzelf te denken. Per
slot van rekening verdeed ze het hele jaar door al haar
tijd met het huishouden, zorgde ze ervoor dat Guido
zijn natje en droogje had, en vond ze daarom dat ze er
die twee weekjes per jaar recht op had, nu eens niet
naar zijn pijpen te dansen. En dus had Guido een week
lang iedere dag Franse winkeltjes gezien in allerlei
soorten en maten, en was er ruzie ontstaan nadat hij er
zich over had beklaagd. Het was typisch Esther om na
een uur absolute stilte plotseling te doen alsof er
niets voorgevallen was.
‘En? Wat vind je ervan? O, verdomd, er is ook een
kampwinkel. Dan hoeven we de camping niet eens af.’ Ze
keek Guido hoopvol aan. ‘Nou?’
‘Hm.’ Guido knikte, nauwelijks zichtbaar. Hij besloot
haar haar zin te geven. Niet alleen zou er een nog
grotere ruzie ontstaan wanneer hij op dit moment zou
handelen tegen haar opvattingen in, opvattingen die de
redelijkheid en vanzelfsprekendheid zelve waren,
volgens haar, maar ook zou nog langer doorrijden
onvermijdelijk tot gevolg hebben dat de irritaties zich
sneller zouden opvolgen. Een uitbarsting, waarvan de
gevolgen dagenlang merkbaar waren, was in zo’n geval
niet ondenkbaar.
Op het moment dat Guido de snelweg verliet, praatte hij
zichzelf aan dat hij dit uit eigen, vrije wil deed. Een
uur later had hij de tent opgezet op camping ”Le
Crouzet”.
Zewezzer (910611)
Het weer tijdens de juni 1991 Paap? Wat heet...
Alkoholiese konstatering (910615)
Tot mijn niet geringe verbazing bleek het Papenmuts
gezelschap tijdens de huidige sessie in vijf dagen tijd
met vijf personen vijf kratten bier soldaat gemaakt te
hebben.
Dat is dus maar liefst één krat per persoon per dag!!
Nu stel ik P. voor, iets te gaan doen wat we nog niet
eerder hebben gedaan, te weten een ping-pong
schrijving, door P. aangevangen.
Oef. Is dat even slikken. Hij zegt me doodleuk, er geen
zin in te hebben. Is waarschijnlijk met zijn gedachten
bij andere, minder verheven, zaken, gedachten die
iedere kreatieve uitspatting vakkundig de weg naar de
buitenwereld blokkeren.
Conclusion cannabisée (910802 B3311 DH)
(Tevens Onbegrijpelijk Citaat nummer zoveel)
”Pas door individueel los te koppelen, kan men
kollektief afhaken.”
Focus (~911102.2225 zaterdag)
Zaterdagmiddag in een supermarkt is niet bepaald een
situatie waarop men zich verheugt. Ondanks de
aanwezigheid van zogenaamde snelkassa’s, waar men mag
aansluiten indien men niet meer dan zeven artikelen af
te rekenen heeft, is een verblijf van minstens twintig
minuten gegarandeerd. En dat is veel als het weekend
bol staat van allerlei aktiviteiten die ter ontspanning
behoren te dienen. Stromen winkelwagentjes, gevolgd
door komplete gezinnen, kruisen ’s mens pad langs
schappen en stapels, dit als storende hindernis in een
moeizame tocht langs detaillisten, teneinde zich te
voorzien van elementaire benodigdheden. Als je
tenminste behoort tot de groep mensen, voor wie de
gelegenheid hiervoor zich doordeweeks niet of
nauwelijks voordoet. Zo ook Henriët.
Zag zij eerder deze week hunkerend uit naar het
weekend, waarin zij zich eindelijk tegoed zou gaan doen
aan een serene rust, vrijdagavond bleek al dat het
weekend minstens zo jachtig zou gaan worden. Afspraakje
hier, boodschapje daar, langs pa en ma, feestje bij
zus, collegedictaten ophalen bij zo... Haar handen vol
met boodschappen, wachtend op haar beurt bij de kassa,
waande zij zich even in de collegebanken, waar
tenminste de mogelijkheid bestaat om je zelf in een
andere wereld te wanen.
‘De wet van de massaproductie leidt ertoe, dat elke
ondernemer voortdurend trachten zal een zo laag
mogelijke kostprijs te bereiken, onder andere door
productie-vergroting. De kostprijsverlaging gaat
voort zolang in de diverse kostenbestanddelen
degressiviteit overheerst.’
‘Mag ik een ietsje meer uitschrijven?’
‘Het bedrijfsoptimum wordt bereikt bij die
bedrijfsbezetting, waarbij de productiekosten het
laagst zijn. Elk product dat men dan nog meer
produceert, het zogenaamde meer-product,
grensproduct of marginaalproduct, kost nu ook meer
dan de gemiddelde kosten per eenheid.’
‘Heeft u er misschien vijfendertig cent bij?’
‘Een bijzondere vorm van prijsdiscriminatie is
dumping. Men spreekt van dumping, wanneer men in het
buitenland tegen een lagere prijs levert dan op een
door overheidsmaatregelen, zoals invoerrechten,
octrooien, enz. beschermde markt. De verliezen welke
de verkoop op de vreemde markt oplevert, worden dan
goed gemaakt door de extra winsten, welke in de
beschermde markt worden gemaakt.’
Uiteindelijk brak dan toch het moment aan waarop
Henriët haar spullen op de lopende band kon leggen en
naar haar portemonnee kon gaan zoeken. Een blik op haar
horloge leerde haar dat zij eigenlijk al bij Sandra had
moeten zijn. Bovendien zou ze nog een fotorolletje
moeten wegbrengen.
Dat komt volgende week dan wel, dacht ze. Ze stopte
haar spullen in haar tas, draaide zich om en wilde
aanstalten maken in een paar passen de uitgang te
bereiken, teneinde zo weinig mogelijk te laat te komen
bij Sandra. Tijdens haar draai zag zij hem vanuit haar
ooghoek al aan komen, net te laat om haar beweging te
onderbreken en een botsing te voorkomen. Met haar arm
kwam ze tegen zijn hoofd, iets vloog van zijn gezicht
af, hij was onmiddelijk uit balans en viel achterover.
Het geratel van kassa’s hield abrupt op, zelfs de
altijd in een supermarkt aanwezige achtergrondmuziek
viel stil. Alle ogen in de winkel richtten zich op
haar. Ze slaakte een korte kreet, versterkt door de
stilte, bij het zien van de kleine man die daar op zijn
rug lag.
‘Och... Neemt u me niet kwalijk, ik...’ Ze zette haar
boodschappen neer en wilde de gevallene helpen overeind
te komen, toen zij bemerkte dat zij ergens op stapte.
In de hele winkel was het geluid van brekende
brilglazen te horen. De stilte leek nog heviger te
worden.
Profiel van een amerikaan (920103 B3311 DH)
(Alweer een Onbegrijpelijk Citaat)
”Een amerikaan is iemand die bij het lezen van de naam
Homerus opmerkt: ‘Look, they don’t even know how to
spell the word homeruns!’”
WYSIWYG (920216 Zanetti)
(Begrijpelijk Citaat, opgetekend uit de mond van een
volstrekt nuchtere Tim van der Avoird)
”Sytze Backer is eigenlijk heel eerlijk. Als hij wil
zeggen dat een man het huis uitloopt, zegt hij ”de man
loopt het huis uit”, waar een ander zegt ”de humane
entiteit verlaat de baarmoederlijke huiselijkheid.”
Ja, Sytze Backer is ”What You See Is What You Get”.
Shakespeare’s King Lear (920531 Papenmuts)
If ever thou will fuck
Carry my cocky
And give the sperms
which thou find’st upon it
to Ella, Pearl of Whorester
Fuck her hard
On the British Orgy
Oh tie me on bed
I know thy smell
A certain adult game
I use your ass
for the wishes of my mistress
as your ass would admire
What? Is she red?
Suck her now, brother!
Fuck you!
Zonder titel (930311 Den Helder)
Het laatste rundervinkje
De natuur gaat verrot
En slagers sluiten te vroeg.
W.Y.G.I.W.Y.N.E. (930402 Den Helder)
What You Get
Is What You
Never Expect.
Victoria (930623 Paap)
‘Als Victoria Vesta-adviseur kom ik vaak bij de mensen
thuis. Zo wilde deze meneer een kapitaal-verzekering
afsluiten met variabele rente en vrijblijvende disconto-
opties voor investerings-zekerheid met korte markt-
afhankelijkheids- fluctuaties. Dus leg ik even een
bezoek af om hem de voordelen van een vaste groei-
coëfficiënt in de ...
Oh, mijnheer Backer een echte veren pen! Ik durf het
bijna niet te vragen, maar... Mag ik even?’
...
‘Zo... Hèhè, valt niet mee, hoor, zo’n romannetje
schrijven.’
Koninklijke Besluiten (930727 Den Helder)
”Dreigen bezondt de rook geheid.”
”Schaken roodt de hond gezeid.”
De humor hangt op straat! (930926 Den Helder)
"Wolwinkel Jansen uitgebreid"
Uit hotel Lindenboom (Den Burg, Texel):
"Op de dag van uw vertrek wordt u verzocht
de genuttigde consumpties op te geven."
(931225 Den Helder)
De getinte rechercheur placht te zonnen
voor het schaduwen.
Lêstafel
Leestafel
Reading-table
Werom / Terug / Back