Op de website van het Gezondheidsplein, programma van de AVRO
staan deze opmerkingen over amalgaam tandvullingen:
(een volstrekt criminele informatie in de maand oktober 2002,
zie ter vergelijking het kader onderaan deze pagina!)


 Amalgaam volgens AVRO'S GEZONDHEIDSPLEIN

Inleiding

Voor vullingen in tanden en kiezen wordt in het algemeen amalgaam gebruikt,
een materiaal dat kwik bevat. In de media is de laatste
 jaren regelmatig melding gemaakt van het mogelijk vrijkomen van kwik
uit amalgaamvullingen, en het eventuele gezondheidsrisico
daarvan.

Volgens de officiële tandheelkundige organisaties is amalgaam echter een
betrouwbaar restauratiemateriaal. Dit is het standpunt van
de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (NMT),
het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam en de
subfaculteit Tandheelkunde van de Katholieke Universiteit van Nijmegen,
dat wordt gesteund door de Gezondheidsraad, de WHO en
andere internationale gezondheidsorganisaties.
 

Onderzoek

Uit inventarisatie van de literatuur kan worden geconcludeerd dat tot op heden
uit wetenschappelijk onderzoek nergens is gebleken dat
amalgaam bij patiënten een giftige werking op het lichaam heeft.

Weliswaar komen uit amalgaamvullingen geringe hoeveelheden kwik vrij,
maar deze bedragen niet meer dan enkele procenten van de
toegestane veilige dosis. Nergens is door onderzoek aangetoond dat er een
oorzakelijk verband is tussen deze minimale hoeveelheden
en vermeende negatieve invloeden op de gezondheid.

Geringe overgevoeligheidsreacties ten gevolge van metaalallergie zijn wel
beschreven, maar komen slecht zelden voor. De geschatte
frequentie varieert van 1 op 10.000 tot 1 op 100.000.
                       (Bron: NMT)

Alternatieven
Niet al te grote gaten in de kiezen kunnen tegenwoordig verantwoord
met andere materialen dan amalgaam worden gevuld,
bijvoorbeeld met kunstharsvullingen.

Dergelijke alternatieve materialen zouden het milieu nog minder belasten,
esthetisch fraaier zijn (witte vullingen), betere klinische
eigenschappen hebben, en meer gezond tandweefsel sparen. Er zijn echter
nog geen definitieve cijfers beschikbaar over zaken als
levensduur, kosten/baten verhoudingen en allergische aspecten van deze
alternatieve materialen.

Amalgaam wordt dus nog steeds toegepast als standaardmateriaal.
Het is nog niet duidelijk of tandartsen op termijn volledig
overstappen op alternatieve vulmiddelen. Voorlopig blijft het dus een
kwestie van de voorkeur van de tandarts en de wensen van de
patiënt.



Dus dat zit wel goed met amalgaam, zal u wel denken
wij ( bestuur van S.A.N.) denken er echter geheel anders over:
zie onze website EN het kader hieronder!

Stichting Amalgaamvrij Nederland
 

Even een iets andere mening: (dan leest u het ook eens van een ander!)
 
 

Amalgaamsanering

Wat is amalgaam?

Dit is het sinds honderd jaar meest gebruikte vullingsmateriaal voor tanden en kiezen en waarschijnlijk het gevaarlijkste. Amalgaam is een mengsel van
vijf metalen: koper, kwik, tin, zilver en zink.

Kwik is het meest schadelijk van al. Bij het plaatsen en vervangen van een vulling komt er in korte tijd veel kwik in het lichaam, maar ook daarna verliest de vulling continu kwik. Zeer oude vullingen brokkelen af of vallen uit doordat het samenbindend element, kwik, totaal is verdwenen. Dat is inmiddels opgenomen in het lichaam. Ons lichaam kan maar zeer beperkt kwik uitscheiden, dus in de weefsels hoopt het kwik zich op, vaak op uiterst kwetsbare plekken, zoals de hersenen.

Schapen als proefdieren

Dat dit geen fantasie is blijkt uit een Engels experiment met radioactief kwik in amalgaam bij schapen. Radioactief kwik gedraagt zich niet anders dan
gewoon kwik, maar het is veel gemakkelijker vast te stellen waar het zich bevindt. Bij een aantal drachtige ooien werden in 12 kiezen amalgaamvullingen geplaatst. Na deze ingreep werd van dag tot dag gevolgd wat er in de lichamen van de schapen gebeurde. Binnen twee dagen was radioactief kwik
aantoonbaar in het bloed en in de urine van de moederdieren. De radioactiviteit bleek in alle lichaamsdelen in de loop der tijd toe te nemen, het meest in
de nieren en de lever. Dit bewijst uiteraard de toenemende ophoping van kwik door het hele lichaam. Na de geboorte werden de lammeren gedood en
onderzocht. Alle organen van alle lammeren bevatten radioactief kwik, de hoogste concentratie werd gevonden in de hersenen, de hypophyse en in de
lever. Het ligt niet voor de hand om aan te nemen dat het bij de mens anders is gesteld [Bron: Vimy M.J. et al, Am.J.Physiol.258(4), p. 939-945, 1990].

Ware het niet dat er zulke grote financiële belangen op het spel stonden, dan was amalgaam natuurlijk al lang in de hele wereld verboden.
 
 

De wereld om ons heen

Inmiddels is er een grote stapel literatuur beschikbaar (ook via internet) waaruit de schadelijkheid van amalgaam blijkt en worden her en der halve
maatregelen genomen om de patiënten tegemoet te komen. Bestaande amalgaamvullingen die aan vervanging toe zijn, worden door composiet
vervangen (de overige amalgaamvulligen blijven zitten). Kinderen en zwangere vrouwen in Duitsland en Zweden krijgen geen amalgaamvullingen meer,
anderen nog wel, vooral minvermogenden. Tandartsen blijven doorgaan amalgaamvullingen te plaatsen en vervangen, maar mogen kwikrestanten niet
meer door de gootsteen wegspoelen. Die restanten moeten met behulp van een dure voorziening worden uitgefilterd en ingeleverd bij het chemisch afval.
Eén der grootste Duitse amalgaamfabrikanten is met de productie er van gestopt, nadat een rechter de claim van een amalgaampatiënt à 2.8 miljoen
D-mark, had toegewezen. Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig!

Aantonen van kwik

Niet alleen is kwik één der zwaarste vergiften, het is moeilijk om verband te leggen tussen kwikvergiftiging en klachten doordat er veel tijd over heen gaat
voordat ons lichaam het niet meer aan kan. Wetenschappers die het amalgaamprobleem diepgaand hebben bestudeerd komen tot de conclusie dat kwikvergiftiging vrijwel elke denkbare klacht kan veroorzaken en ten grondslag ligt aan vele chronische ziekten. Bij de Prognostest® is bijvoorbeeld gebleken dat amalgaamvergiftiging in 73% der gevallen een rol speelt.

Mondbatterij

Behalve het giftigheidsprobleem kan er ook nog een galvanisch probleem door amalgaam ontstaan. Hiermee wordt bedoeld dat er elektrische stroom door het amalgaam in de mond wordt opgewekt. De patiënt heeft dan continu een batterij in de mond die bij kauwbewegingen en praten wisselstroompjes produceert welke rechtstreeks op de nabijgelegen hersenstam kunnen inwerken en daar alle mogelijke storingen kunnen veroorzaken. Men kan deze stroom zelf voelen door een stukje ‘zilverpapier’ tussen de kiezen te nemen en met een eenvoudige ampèremeter kan men die objectief aantonen. Onder iinvloed van deze stroom verdwijnt het kwik extra snel uit de vullingen en wordt de kwikbelasting dus versterkt.
 
 

Verwijdering van amalgaam

Natuurlijk moeten de vullingen verwijderd worden uit het gebit, maar dat is slechts een onderdeel van de behandeling bij amalgaamintoxicatie.
Desondanks dient het zeer zorgvuldig te gebeuren. Een tandarts die het allemaal onzin vindt is niet de geschiktste persoon voor dit karwei. De kans bestaat dan dat het maar half gebeurt en dat heeft geen zin. Bij deze ingreep moeten eerst de elementen worden behandeld waarbij het galvanisch probleem het grootst is. Mondstroommeting is dus een eerste vereiste. Bij de behandeling wordt gewerkt met een zogenaamde Cofferdam, een rubber lap die in de mond gebracht wordt, waarin een gat zit voor de te behandelen kies. Er ontstaat dus een kunstmatige mondholte waarmee tijdens het uitboren van amalgaam de opname daarvan via de slijmvliezen zoveel mogelijk wordt voorkomen. Het uitboren zélf moet niet zonder meer gebeuren met de bekende ‘turbo’ waarmee de tandarts tegenwoordig in tanden en kiezen boort. Door het plaatsen van ‘het rode hoekstuk’ op de turbo wordt het toerental verlaagd.

Daarmee wordt vermeden dat er fijn, in water opgeloste amalgaamstof, wordt gevormd dat, ondanks de Cofferdam, toch nog hier en daar via de
slijmvliezen wordt opgenomen in het lichaam.

Het is verstandig om na de amalgaamverwijdering noodvullingen met cement te laten aanbrengen. Door het boren zijn de elementen geïrriteerd. Het is
beter de composietvullingen pas aan te brengen als de elementen tot rust zijn gekomen.

Kwik in de weefsels

Is alle amalgaam verwijderd uit het gebit dan zitten we natuurlijk nog met het belangrijkste probleem: kwik in de weefsels. Zonder behandeling is de
halfwaardetijd van kwik 19 jaar. Dat betekent dat na 19 jaar de helft pas is uitgescheiden. Mensen die wegens klachten hun amalgaamvullingen hebben
laten verwijderen en verder niets doen, hebben dus een grote kans dat er aan die klachten niets verandert. Gelukkig zijn er allerlei middelen om kwik
sneller weg te krijgen. Maar dat is voor iedereen weer verschillend. Ook hier bestaat geen algemeen recept. Met urine onderzoek en een provocatietest is
objectief te zien of, en zo ja hoeveel kwik er in het lichaam zit, maar dan is het er nog niet uit! Een goede manier om de juiste middelen te vinden is de
Prognostest®. De ontgiftingstherapie moet vaak jarenlang worden volgehouden omdat amalgaam nog lang meetbaar blijft.

Literatuur: Vitaal, zonder giftige vullingen. 
door R. Martina. ISBN 9055990612

Stichting Amalgaamvrij Nederland