4 JUNI was de PRESENTATIE van de SPOD-CD
op de eerste in een nieuwe reeks van het

in OJV de Koornbeurs - Voldersgracht 1 Delft

Opener [The Ox] speelde maar meteen hun 'Mrs. Robinson' plus nog een handvol stevige doch melodieuze rocksongs, de kelder stroomde nog wat voller, en hoewel hun geluidsman er in het begin moeite mee had het volume op 'kelderniveau' te houden was de kop daarmee er overtuigend af.

Schipluidens dames-dubbel MaaR overtuigde natuurlijk ook - zoals altijd - , ook in een 'ouwe biet-kelder' bleef hun bij vlagen breekbare en prachtig tweestemmige muziek goed overeind. Ze begeleiden zichzelf op piano en gitaar (Marloes) en af en toe viool (Arianne), en voor deze gelegenheid werden ze bijgestaan door Stefan van Mala Vita op percussie en Hans van Afresh op sologitaar. Marloes en (vooral) Arianne stonden daarbij ronduit te stralen, af en toe blij verrast omkijkend naar hun gelegenheidsbegeleiders.
Daarna was het officiële gedeelte aan de beurt.

Presentator Hugo, een natuurtalent in het op bevlogen wijze aan elkaar ouwehoeren van dit soort toestanden, sommeerde de vier SPOD-beheerders het podium op (en die voldeden daar aan - tegenstribbelend, zoals dat hoort). Met enige gepaste woorden en enkele veren in de, inderdaad, van SPOD, was daar dan toch de overhandiging van Het Eerste Exemplaar. Flitsen van fotografen... handen schudden... volgende band!

Dat werd Afresh: aan jazz gerelateerde improvisatiemuziek. Muziek die niet dagelijks in de Koornbeurs te horen is**, en bij de aanwezige diehard-hanenkammen ook niet zo zal zijn aangeslagen, -maar genoeg publiek wist het wel op waarde te schatten. Wie zocht naar een verstopte toetsenist had niet door dat die synth-geluiden werden gemaakt door de 'windcontroller', een digitaal blaasinstrument.

Vervolgens: de Chileense liederen van Jacqueline Castro Ravelo. Leuk: twintig jaar geleden speelde ze haar eerste Nederlandse concert in... de Koornbeurs! Nu speelt ze door heel Nederland, en dat is niet zo gek als je het hoort... het publiek werd verzocht om ritmische assistentie, wat een aantal zichzelf respecterende muzikanten in het publiek aardig op het verkeerde been zette... Na een aantal solo-songs stapten leden van Mala Vita het 'podium' op om Jacqueline te begeleiden - met alweer een geweldig resultaat.

The Red Sea Sharks speelden helemaal in een ongewone bezetting. Omdat de SPOD-beheerders hadden afgesproken niet zelf het podium op te gaan (het 'ging niet om ons' enzo) werd Red Sea Sharks-bassist/SPOD-beheerder Martin voor de gelegendheid vervangen door Joke: bassiste van The Napoleons, en een dag of drie daarvoor (!) geronseld. Ze stond er bij of ze nooit anders deed. Southern rock en country, terwijl ze anders toch echt garagerock speelt. Mooooi!

Presentator Hugo had nog een verrassing in petto: een gezongen ode aan het SPOD-bestuur, waarbij hij zichzelf begeleidde op gitaar... alleen penningmeester Arjan was met geen stok in de spotlights te krijgen...!
Way to go Hugo!

Er werd gevreesd voor het geluidsniveau van de volgende band: Horse. Aangezien ze in de oefenruimte idioot hard spelen... maar zowaar: ook op bescheiden volume kon Horse bloedstrak rocken als een huis. En de aankondiging "hee jonges..." alleen al is goud waard. Jaap, ge zijd 'ne loei van 'n gitaarbeul.

Afsluiter kon eigenlijk alleen maar Mala Vita zijn, en dat werd dan ook het beloofde patchanka-vuurwerk. Kicken!! Kelder aan het springen (pas op je - AU! - dat zeg ik, je hoofd...). Nou gebeurt het vaker dat SPOD-beheerder Eric een moppie met Mala Vita meespeelt op gitaar, -tot wederzijds genoegen!-, maar... nu werd in het laatste nummer zowaar het hele SPOD-beheerdersteam min of meer spartelend het podium opgesleurd om 'Folsom Prison Blues' mee te doen. Ja... toch nog!
Theo op gitaar, Eric ook, Martin op tamboerijn en Runi op woodblocks (volgende keer je sax mee voor de zekerheid?).
Nog een paar terechte toegiften van Mala Vita...

Feestje geslaagd. Sterker nog.
Eh... "stimuleren van Delftse popmuziek", dat staat in onze statuten he?
Nou, de samenwerkingsverbanden van deze avond hebben z'n vruchten afgeworpen! Die gaan namelijk vaker plaatsvinden. Da's mooi, da's heel mooi.

En dat "eerste in een nieuwe reeks van het SPOD-podium"?

Klopt! Na een aantal jaren van afwezigheid vond SPOD het hoog tijd om het bekende SPOD-podium nieuw leven in te blazen. Het zal een iets andere vorm krijgen dan voorheen, maar de intentie is als vanouds: wat dus met een mooie term "het stimuleren van de Delftse popmuziek" heet, waarvoor "een randvoorwaarde is dat beginnende bands niet alleen kunnen beschikken over betaalbare repetitie-faciliteiten", maar ook nodig is dat bands zich "op een laagdrempelig podium aan een breed publiek kunnen presenteren".
Sorry... in gewoon Nederlands betekent dat: bandjes moeten goedkoop kunnen oefenen (zoals in SPOD) en lekker kunnen optreden.
Ook bands die misschien nog niet zo briljant zijn als die van deze CD-presentatie moeten het podium op kunnen. Om dat te worden is oefenen namelijk wel hard nodig, maar van optreden leer je het meest!

Daarnaast is het altijd leuk als de wat meer gevestigde namen zo’n SPOD-podium gebruiken om nieuw repertoire uit te proberen, of bijvoorbeeld nieuwe bandleden aan het publiek voor te stellen, of hun nieuwe CD of demo ten doop te houden.

Kortom: wat het SPOD-podium zo leuk maakte… dat is ook weer terug!

*Tenslotte krijgt SPOD gemeentesubsidie, en de wethouder die over cultuur gaat is van STIP - vandaar... en oja: David is zelf ook te horen op de CD, als bandlid van Cleavage!
**Hoewel, hoewel. Ernst Reijseger, tot twee keer toe, nog niet zo lang geleden...