De gelagkamer van het jongerencentrum ademt de gezelligheid uit van een arrestantenlokaal. Noem het maar 'Functioneel Wave-decor'. Stoel, tafel, flipperkast. Een groene TL-balk tracht de spanning op te stuwen boven de flipperkast, rood licht markeert een stukje meubilair, de stamtafel. Wrakkig peertjeslicht verheft een tafeltje tot leeshoek. Iemand neemt verveeld de annoncees in het advertentieblad tot zich.
De uit spaanplaten opgetrokken bar verschaft slechts frisdranken, DOOM '82 smoort via de geluidsinstallatie elke poging tot gesprek in de kiem.
Het is dinsdagavond. Er zijn drie bezoekers in Zaal 1/Ignition te Spijkenisse. Als er geen bands spelen is het niet echt druk. 't Is niet alle dagen feest en van Spa Citroen ga je boeren.

Volgens Jaap van Beusekom, de coördinator van Stichting Popmuziek Nederland, lossen gemeentes een soort schuld in als ze ja zeggen tegen een jongerencentrum. De doelgroep heeft het al niet best, dus laten we maar een verlaten krot ter beschikking stellen.

Richard de Jong, bestuurslid van Zaal 1/Ignition in Spijkenisse zit momenteel midden in de verbouwing van het centrum: kosten f 1.000.000. 'Daar krijgen ze subsidie voor bij de Gemeente, het Rijk betaalt. We komen binnekort in een van de meest luxe centra van Nederland met een programmabudget van f61.000. Voor onze popactiviteiten is in 1983 6000 gulden beschikbaar. Dat wordt niets. De programmering wordt namelijk door de Gemeente zelf betaald, dus daar is fors in geschrapt.'

Zaal 1 is een kleintje. Veertig vrijwilligers en één beroepskracht voor 32 uur met uitvoerende taken. Fiscaal en administratief heeft men weinig zorgen, Zaal 1 is een (Gemeentewet) artikel 61 regeling. Afdeling Welzijn regelt die zaken, de baropbrengst gaat ook naar de Gemeente, maar da's niet veel daar.
Vorig jaar kon men tot zo'n f1750,- bands contarcteren, daar kon heel wat voor komen. Dat wordt nu f1000,- (bruto). De lol gaat er dan wel af, 'want voor duizend piek heb je niets'.
De continuïteit, kennisoverdracht en know-how is allesbehalve gegarandeerd. Nu zit er een enthousiast bestuur; als dat weggaat is het over, ondanks een pand van een miljoen. Zaal 1 is gedemocratiseerd, er zijn veel commissies, dat werkt log.
'Groepen worden of rechtstreeks benaderd, dat kost veel tijd, of via boekingskantoren', zegt collega bestuurslid Marcel Vlezenbeek (!), 'maar meestal vragen de bands als ze via een boeker komen of we ze de volgende keer rechtstreeks willen benaderen, dan verdienen ze nog wat aan hun optreden.'

Men vindt wel dat de meeste bands altijd zo waanzinnig veel consumpties nemen op kosten van de zaal. 'En van hun administratie snappen ze helemaal geen reet,', zegt Richard,'waar moet ik tekenen en hoeveel krijg ik in het handje, verder gaat het niet.'

Voor de vrijilligers moet het in de eerste plaats 'leuk' zijn: geluid, bar en programmering, da's leuk, administratie niet.
In deze wirwar sukkelen jongerencentra en popmusici voort.
'Het valt niet mee om Paradiso te spelen,' zegt Richard van zaal 1/Ignition,'en vooral niet als je het ook niet bent.'

Uit: Muziekkrant Oor, nr. 25/26, jaargang 11; 15 december 1982