Dag 20, donderdag 7 augustus, Delhi - Amsterdam

Op het vliegveld van Delhi heerste een ongekende drukte. Ons vliegtuig zou om 01:30 vertrekken. We waren ca. 23:30 aanwezig, maar alle gedoe rond inchecken, controle en controle op controle had niet veel langer moeten duren, anders hadden we het toestel nog gemist. Iedere ambtenaar had zijn eigen koninkrijkje en leek te handelen naar eigen goeddunken. Wachttijden voor passagiers lagen geheel buiten hun waarnemingshorizon.
Bij een van de laatste controles bleken enkelen van ons een cruciaal stempeltje op hun instapkaart te missen, hoewel ze de betreffende controle wel waren gepasseerd (je kon moeilijk anders). Boos worden had geen enkel effect. Teruggaan wel. Geld misschien ook, maar dat werd niet geprobeerd. Nog op tijd kwamen we in de vertrekhal, waar we vrijwel meteen konden aansluiten voor het instappen.

In het toestel bleek Swiss nog steeds dezelfde krappe stoelen en dito beenruimte te hebben. Ditmaal zat ik op de achterste rij, zodat de stoel niet zover achterover kon als ik wel had gewild. Na een vlucht met weinig slaap en regelmatig toiletbezoek kwamen we aan in Zürich, waar we overstapten op de vlucht naar Amsterdam.

Keurig op tijd waren we in Amsterdam. Zelfs alle bagage was meegekomen en na een hartelijk afscheid ging ieder zijns/haars weegs. Een vakantie was voorbij.

Naschrift

1. De bacterie uit Varanasi bleek inderdaad de kop weer te hebben opgestoken. Bij een bezoek aan mijn huisarts leerde ik (na nader onderzoek) dat deze niet kon worden verdreven door antibiotica. Alleen de gevolgen konden worden onderdrukt. De bacterie zelf zou dan zeer waarschijnlijk de kop weer opsteken en moest feitelijk uitwoeden. Met enige moeite lukte het mij dat te accepteren en (pas) na een week was ik overal van af. Maar dat kun je je tijdens zo'n reis natuurlijk niet permitteren.

2. Naar mijn mening zijn de stoelen die Swiss ons tijdens de langere vluchten aanbood te krap. Zeker ook is de beenruimte onvoldoende. Hun twee Europese vluchten boden ruimere stoelen en meer beenruimte. Ik vind dit geen aanbeveling voor Swiss op langere vluchten.

3. Het niet doorgaan van de trip naar Chitwan met de bijbehorende excursies was iets waar de reisleiding verder niets aan kon doen, maar het zette wel een enorme domper op ons bezoek aan Nepal, al wil ik er meteen aan toevoegen dat het gebeuren voor de plaatselijke bevolking natuurlijk veel erger was. Het feit dat de moessonwolken ons het zicht op de toppen van de Himalaya grotendeels ontnamen vormde een tweede teleurstelling, al hadden we dat gezien het seizoen natuurlijk wel kunnen vermoeden. De reisleiding heeft geprobeerd enige compensatie te bieden voor "Chitwan", in de vorm van extra excursies (allemaal grotendeels te voet!) en extra eten en drinken. Dat was op zich goed en heeft een aantal schitterende indrukken en plaatjes opgeleverd, maar kon natuurlijk onmogelijk Chitwan vervangen. En hoewel het ons zonder meer duidelijk was dat Chitwan niet door kon gaan, gold dit niet voor mogelijke bezoeken aan andere natuurparken, waarvan er in Nepal vele zijn, ook in de omgeving van Kathmandu. Wellicht had een dergelijk bezoek wél de negatieve werking van "Chitwan" kunnen compenseren.

Ondanks deze negatieve aspecten kijk ik toch terug op een fijne en bijzondere vakantie, zeker ook door de prettige reisgroep. Langs deze weg wil ik deelnemers aan en reisleiding van deze reis nogmaals hartelijk danken voor hun prettige gezelschap.
Maar tijdens de moesson zien ze mij in Nepal vermoedelijk nooit meer terug...