dieptepunt


Met de dag neemt de crisis in de bezette Palestijnse gebieden grotere proporties aan - niet alleen op het economische, maar ook op het politieke vlak.

In dit nummer van Soemoed wordt door Sara Roy een indringend beeld geschetst van de humanitaire noodsituatie in de Strook van Gaza, waar inmiddels 79 procent van de huishoudens in armoede leeft. De politieke crisis - zo wordt in bijdragen van Robert Malley, Jean-Francois Legrain en Khaled Hroub uiteengezet - is aan een samenspel van factoren toe te schrijven: Zo heeft FATAH zich niet bij haar grote verkiezingsnederlaag in januari van dit jaar willen neerleggen en heeft er nadien alles aan gedaan om de positie van de nieuw aangetreden HAMAS-regering te helpen ondermijnen. Op haar beurt worstelt HAMAS met de contradicties die voortvloeien uit haar besluit om aan de algemene verkiezingen deel te nemen. Immers, deze vonden plaats in het kader van het bestel, zoals dat in het verlengde van de Oslo-Akkoorden tot stand is gekomen. Door HAMAS is dit bestel altijd afgewezen, omdat het concessies van de Palestijnen verlangt, waartoe de beweging op ideologische of politieke gronden niet bereid is.

Zoals gezegd, FATAH heeft er alles aan gedaan om de positie van de nieuw aangetreden HAMAS-regering te helpen ondermijnen. Te helpen, want deze politiek heeft slechts tot het huidige economische en politieke dieptepunt kunnen leiden vanwege het aandeel daarin van het Kwartet (de Verenigde Staten, de Europese Unie de Russische Federatie en de Verenigde Naties) en van Israel. Gezamenlijk hebben zij zich ten doel gesteld de politieke doorbraak via de stembus van de islamistische politieke stroming in Palestina terug te draaien - met in het geval van Israel daarbovenop de drijfveer om de positie van de Palestijnen hoe dan ook verder te verzwakken. Daarbij zijn zij er niet voor teruggedeinsd om naar het illegitieme wapen van de collectieve strafmaatregel te grijpen, met inmiddels desastreuze gevolgen voor de Palestijnen in de Bezette Gebieden.

Spraken wij eerder over de contradicties waarmee HAMAS worstelt, ook FATAH blijven deze niet bespaard. Hoewel zij haar partijtje in de confrontatie tegen HAMAS meeblaast, ondervindt ook de eigen achterban de ernstige gevolgen van de eerdergenoemde collectieve strafmaatregelen. Ook moet de leiding zien te verklaren, hoe de drijvende kracht achter het Kwartet - de Verenigde Staten - eerst van wijlen Yasser Arafat het uitschrijven van democratische verkiezingen op verscheidene bestuurlijke niveaus wist af te dwingen, om vervolgens te trachten belangrijke resultaten daarvan met ondemocratische methoden ongedaan te maken. Het zal mede verklaren waarom uit recente opiniepeilingen blijkt, dat de steun voor FATAH op het niveau van januari blijft - of anders gezegd: Dat HAMAS, ondanks alle ontberingen, haar steun onder de bevolking heeft weten vast te houden.


Ongetwijfeld samenhangend met dit laatste zijn er zeer verontrustende aanwijzingen, dat de Verenigde Staten en Israel - door middel van wapenleveranties via Jordanië en Egypte aan de Presidentiële Garde van FATAH-kopstuk en PNA-president Abu Mazen - dan maar willen aansturen op een militaire confrontatie tussen FATAH en HAMAS (zie hierover de bijdrage van de redactie van de Return Review).

Mocht het inderdaad zover komen, dan zou men hebben weten te bewerkstelligen wat Israel nimmer is gelukt: Het ontketenen van een burgeroorlog in de Palestijnse gelederen. Ook dat nog!