De Traxlertrofee is de schoonheidsprijs, die schaakclub EUWE toekent aan een partij van een van haar clubleden, gespeeld in het afgelopen seizoen. In aanmerking komen niet alleen fonkelende aanvalspartijen, maar ook spectaculaire zetten, miraculeuze ontsnappingen en curieuze stellingen op alle spelnivo’s.
De jury, bestaande uit Arne Moll, Paul Janse, Wim Nijenhuis en Nirav Christophe selecteerde uit alle partijen, die afgelopen jaar in EUWE-online waren verschenen, 13 genomineerden voor de Traxlertrofee van het afgelopen seizoen.
Nadat alle partijen opnieuw gezamenlijk bekeken waren, gaf ieder aan vijf van de partijen punten (van 1 tot 5). Vervolgens werden de punten opgeteld en werden 3 prijzen toegekend.
Het viel dit jaar op, dat een deel van de genomineerde partijen gespeeld was door juryleden zelf. Afgesproken werd dat een jurylid een door hemzelf gespeelde partij geen punten mocht geven. De derde prijs gaat ex aequo naar 2 partijen.

De eerste partij is een gevecht uit de interne competitie tussen Westera en Moll. Een partij met twee gezichten. Westera, die zich op iedere verwikkeling inlaat, speelt Moll in een klassieke Siciliaanse aanvalspartij helemaal naar de Filistijnen. Met name de zet 17.Ld5 is daarin van adembenemende schoonheid. Moll valt echter net niet helemaal om. Hij hangt in de touwen, en hangt en hangt en blijft hangen, tot in een toreneindspel met twee pionnen minder. Weer blijft hij hangen totdat het plotseling remise is. Een fantastisch kooigevecht met twee winnaars.

De tweede partij is de partij die Christophe wint voor het derde team tegen Kotmans. Niet zozeer de spelvoering als wel het esthetische aspect van deze partij is uitzonderlijk. Christophe offert enige pionnen en een kwaliteit voor een aanval op de zwarte velden. De matbeelden die in de partij volgen zijn fraai thematisch en bijna mathematisch. De slotbeelden zijn van een schoonheid die in een partij zelden werkelijk op het bord verschijnt.

De tweede prijs gaat naar de overwinning van Nijenhuis op Salomons uit de interne competitie. In een briljante aanvalsconceptie offert Nijenhuis met zwart in een vroeg stadium een stuk en een toren om de witte koningsstelling open te scheuren. Deze principiële aanvalspartij had door Aljechin gespeeld kunnen worden. Een harmonieuze conceptie van Sjirovachtige complexiteit gecombineerd met een vooroorlogse helderheid.
Het is echter jammer voor de partij dat de verdediging niet op zijn taaist gevoerd wordt.

En dan nu de eerste prijs.
Torenhoog boven alles uit stak de partij Karel van der Weide tegen Peter Doggers. Een ongelooflijke creatie, waar Doggers zich bewonderenswaardig creatief verdedigt tegen Van der Weide die fel aanvalt met de ene onwaarschijnlijke torenzet na de andere.
Een waanzinnig gevecht vol dynamiek en praktische kansen, waarin Doggers uiteindelijk knap wint. Ieder lid van de jury herinnert zich de opwinding toen hij de partij voor het eerst naspeelde en de bewondering ervoor na het bekijken van alle analyses.
En om die reden heeft de jury unaniem besloten de Traxlertrofee 2002/2003, bestaande uit een bedrag van 50 euro tesamen met eeuwigdurende roem, toe te kennen aan Peter Doggers!