Soms loop ik zo ontzettend snel dat het maar net goed gaat.

Een bij vlagen te vol leven en redelijk lange benen, daar komt het door. Gelukkig zijn er altijd
wat slenteraars in de buurt en wat zwaartekracht, daardoor ben ik tot op heden nog niet van
de aarde afgewandeld. Ik weet niet welke gek ooit beweerd heeft dat je alleen van een platte
wereld kunt afwandelen. Dat is niet waar namelijk, van een ronde wereld stap je net zo
makkelijk af. Ga maar eens op zo'n circusbal staan. Maar ik zei al, het is altijd nog goed
gelopen.

Ik weet heus wel dat ik niet de enige snelwandelaar ben. Wij verzamelen ons regelmatig en
we worden er ook steeds beter in, in snelwandelen. We oefenen hier in het centrum van de
hoofdstad, we oefenen nog harder in de hofstad en in diverse bedrijvenparken meten we
onze prestaties. Dat geeft allemaal niet zo want er slenteren hier en daar toeristen tussen-
door. Bovendien lopen we vaak dwars door elkaar heen, dat remt wat af en houdt de zaak
in evenwicht.

Vanochtend echter beving mij een lichte angst. Ik was in het zuiden van de stad, bij het
Wereldhandelscentrum. Als opgroeiend meisje kwam ik daar wel. Het was er heerlijk rustig
en groen en ik tenniste daar. Dat zijn van die korte sprintjes waar anderen omheen zitten.
Vrij onschuldig. Het is er onherkenbaar veranderd. Het gaf me in eerste instantie een licht
gevoel van opwinding. Mijn bloed ging sneller stromen. Hier werd gesnelwandeld op niveau!
En niet door een enkeling. Nee, het krioelde er werkelijk van de professionele snelwandelaars.
Ik kon geen enkele dissonant ontdekken.

Het was puur genieten, middenin die stroom die liep als was zij één organisme. Eindelijk geen
gevoelens van ergernis jegens de langzamere medemens die mijn vaart beperkt, zoals in
winkelstraten voorkomt. Maar het was juist dat gevoel van eenheid die de angst naar boven
deed komen. Want wat als wij nu eens onverhoopt allemaal dezelfde kant op lopen, overal?
Dan wandelen we heus van de wereld af, die dan als dolgedraaide circusbal onder ons wegrolt.

Het zal er nog om gaan spannen of de eerste persoon die van de wereld afwandelt een New
Yorker zal zijn of iemand uit Tokio. Zelf zou ik graag nog even blijven.

Ik wil er dan ook bij deze voor pleiten dat we de bedrijvenparken circelvormig gaan opzetten,
zoals de steden in vroeger tijden. Ten tweede dient de 24-uurs-economie sneller doorgevoerd
te worden, zodat we de snelwandelstromen enigszins beter kunnen spreiden dan nu. Ten derde
dient er meer tegen de stroom in gewandeld te worden.