Moment

mijn handen trillen, zo concentreer ik mijn hoofd van je af en mijn blik richting
de derde. mijn wangen gloeien, en als het gesprek op is en de derde verdwenen
dan leun ik achterover en mijn hele lichaam drukt een godzijdank uit en je ziet
het, oh wat zie ik aan je ogen en aan je mondhoeken dat je mijn godzijdank ziet
en het wordt nog erger want je mondhoeken en ogen gaan nu echt richting brede
glimlach en ik kan niet anders dan me o zo betrapt voelen en wat is een mens dan
warm en groot en aanwezig op zo'n moment, en wat lukt het mij niet om de aan-
dacht naar een ander punt in het universum want wat duurt het lang en je glimlacht
en ik zeg niks, want wat zou ik moeten zeggen, 'warm he'? en ik kijk je aan en twee
brede grijnzen haken in elkaar en eindelijk eindelijk win ik en het lukt me om, met
mijn ogen en stem weer bij elkaar geraapt dezelfde kant op en te zeggen dat punt
drie mij overigens nog niet helemaal duidelijk is.


Moniiq

terug