Het broodje kaas lijkt de laatste paar jaar steeds meer in onmin geraakt. Het viel mij voor het
eerst op toen ik eens om 08.15 in de rij stond bij het broodjesverkooppunt op Amsterdam CS.
Ik was, dat overkomt mij regelmatig, te laat wakker geworden om thuis koffie te zetten en
ontbijt te maken en dus afhankelijk van een kant-en-klaar broodje. Ik eet vrijwel nooit vlees en
beleg mijn broodjes graag met combinaties van kaas met waterkers en avocado, of tonijn met
pesto en tomaat, of hardgekookt ei met rode ui en ansjovis, of gruyere met komkommer en
tapenade, dit alles afhankelijk van het soort broodje. Op een even-in-de-broodrooster-gebruind
pitabroodje gaat iets anders dan op een snee zuurdesem met zonnebloempitten.

Ik werd er sowiso al niet vrolijk van, als ik door tijdgebrek een italiaanse witte bol met een
slordige plak goudse, wat waterige tomaat en een kwak sla moest aanschaffen voor ongeveer
vijf gulden. Maar die ochtend vroeg men mij of ik een bol kaas bedoelde of een bol ham-kaas.
"Kaas" zei ik streng maar vriendelijk. Misschien had men mijn 'een bol met kaas graag' verstaan
als: 'een bol ham-kaas graag.' Dat kan gebeuren. Het overkwam mij echter steeds vaker dat dit
gevraagd werd. Tot de gedenkwaardige dag dat mij verteld werd dat er geen bollen met kaas
meer waren, ze werden alleen nog maar verkocht in de combinatie ham-kaas. Als ik geen ham
wilde kon ik mij een slappe croissant aanschaffen met een plak zweetkaas erin gefrommeld.
Niet eens een blaadje sla erbij.

Ik ben er om blijven vragen, om een italiaanse bol met kaas (een negatieve keus, maar toch het
broodje dat het meest door de beugel kon). Dit in de hoop dat de marketingmensen achter de
bol ham-kaas snel hun vergissing zouden inzien als 'men' maar zou blijven vragen om de bol
met kaas. Maar blijkbaar was er geen 'men', of ik was de enige 'men'. De bol kwam niet terug.
Erger, een jaartje daarna werd mij verteld dat er ham-kaas was en salami-kaas, maar geen kaas.
Salami-kaas!

In die periode begon het ook in de bedrijfskantine. Naast de losse broodjes (veel zacht maar ook
een enkel bruin zaden-broodje, een lichtknapperig maisbolletje en een bruin pistoletje, gelukkig)
waar naar keus beleg bij gekocht kan worden, zijn daar ook een aantal belegde broodjes te koop.
Twee jaar geleden zat daar nog wel eens een tijgerbol met tonijnsalade bij, maar in ieder geval
was daar een standaard- assortiment met kaas en iets groens erbij. Die broodjes echter, die heb
ik in de tijd bijna zien groeien. Eerst kwam er een ei boven de plak kaas, bij een groot deel van de
broodjes. En alsof het een complot was tegen mij, verscheen daar een plak ham tussen de kaas en
het ei. Toen de plak ham eenmaal ingeburgerd was werd daarbovenop weer een plukje asperges-
uit-blik gelegd. Het werd een big-mac-achtig bouwsel dat voor gezond door moest gaan. Het
broodje kaas was nergens meer te vinden. Een keer dacht ik er één te zien, een knapperig pistoletje
met kaas en tomaat. Blij kocht ik er twee, de eerste happen smaakten mij zowaar ook nog. Totdat
ik bij de derde hap ontdekte dat de tomaat diende om op slinkse wijze chorizo te verbergen. Het
waren broodjes kaas-chorizo.

Vanaf dat moment beperkte ik mij 's middags tot de broodjes selleriesalade. Dat waren wel altijd
slappe bruine broodjes, maar ach. Sinds kort zijn er geen broodjes selleriesalade meer. Het zijn nu
broodjes selleriesalade-rookvlees.

Afgelopen zondagmiddag, toen ik van het KNSM-eiland terug wandelde, ben ik een winkel in
huishoudelijke artikelen binnengestapt en heb mij een set van drie diepvriesdozen aangeschaft.
Niet dat ik diepgevroren dingen eet, maar ze hebben goed passende, alles afsluitende deksels en
een handig rechthoekig middelmatig hoog formaat. Met een leuke halftransparante grasgroene
deksel zaten ze als russische vrouwtjes in elkaar. Nu maak ik elke avond voor ik ga slapen een
bak vol salade.

Zo had ik gisteren een combinatie van waterkers, alfalfa, ijsbergsla, avocado en gerookte kipfilet.
Vanavond maak ik een combinatie van verschillende soorten kleingesneden kool, postelein
("Wat is dat?" vroeg het kassameisje na de zak 40 seconden bestudeerd te hebben met een lijstje
erbij, een lijstje zonder plaatjes denk ik. 'Postelein' zei ik en toen kwam het toch nog goed en
haalde de rij achter me ook weer opgelucht adem.), komkommer, gruyere en een bosuitje. Dat
gaat in een schaal in de koelkast, morgen schep ik het over in één van mijn nieuwe diepvriesbakjes
en stop het in mijn tas. Het past net tussen alle papieren. Op weg naar het station loop ik de
warme bakker in en schaf me twee elf-zaden-puntjes aan. Dan loop ik rond lunchtijd de kantine
in, pak een bord, een mes en een lepel en loop weer weg. Ik eet heerlijk, zo lekker heb ik nog
nooit gelunched.