En dan kijk je naar je hand als naar een vreemd ding. Steeds minder van jou.
En dan moet je toch heus even naar je arm kijken om te zien dat die hand
nog steeds aan jezelf vastzit, nog steeds ook jezelf is.

Je knijpt even. Ja, hij is nog steeds van jezelf, je hand. Op een dag niet meer
natuurlijk maar vandaag nog wel.

Je stopt een sigaret in je hand om te ontkomen aan de doden om je heen.
Stil maar zeg je, stil maar er komt tijd genoeg.